هفته گذشته نشر تصاویر برگزاری مجلس ترحیم برای برخی از نمایندگان امضاکننده CFT در دانشگاه صنعتی ارومیه بسیاری از فعالان سیاسی را به این فکر فرو برد که به راستی چرا سطح اعتراض یک تشکل دانشجویی تا به این اندازه سقوط می کند؟
تشکلی که مورد حمایت نهادهای مختلف قدرت قرار دارد و می تواند سطح اعتراض خود را با برگزاری یک مناظره یا نشست پرمحتوا به رخ جریان رقیب بکشد، با برگزاری یک مراسم خیمه شب بازی حیثیت چندین ساله خود را زیر سوال می برد و حتی عضویت دانشجویان جدیدالورود در این تشکل را هم تحت تاثیر قرار می دهد.
حفظ و تعمیق روح اسلامیت دانشگاه از خواسته های جدی دین باوران است و بار اصلی این مسؤلیت بر دوش بدنه دانشگاه یعنی دانشجویان خواهد بود اما این رسالت همانند دیگر وظایف اجتماعی، جز از طریق تأسیس یا تقویت نهادهای اجتماعی متناسب پدید نخواهد آمد و در این میان نقش تشکل های اسلامی دانشجویی، اساسی و غیرقابل جایگزین است.
باید اذعان کنیم که در مواردی تشکل های دانشجویی به واسطه کم توجهی به این نقش اساسی و درگیر شدن با سیاست بازی از تعمیق روح اسلامی در دانشگاه باز مانده و حتی در برخی مواقع به دلیل افراطی گری، آسیب جدی به بدنه دینی و دانشگاهی وارد کرده است.
اما متاسفانه باید گفت که ارتباط تشکل های دانشگاهی با گروه های بیرون دانشگاه و نیز مراکز قدرت از این اهتمام اساسی کاسته و آن را در گیرودار بالا بردن ها و فروکشیدن ها کشانده است.
امروزه نفاق و دورویی، تلون مزاج، هرهری گرایی و اموری از این قبیل آفتی است که با دخالت غیراصولی مراکز قدرت در امور تشکل های دانشجویی بر بدنه دانشجویی نشر یافته و به جای فعالیت های سیاسی، دانشگاه را درگیر خیمه شب بازی کرده است.
باید اذعان کرد که ترویج فرهنگ خودشیرینی برای مراکز قدرت چه احزاب سیاسی چپ و راست و چه نهادهای خاص در دانشگاه، تیشه به ریشه آرمان های دانشگاهی و فعالیت های دانشجویی می زند.
تشکل های دانشگاهی باید خط دهنده جریان های سیاسی و خط شکن در تحولات کشوری باشد نه اینکه به آلت دست عده ای خاص تبدیل شود.
مقصود نگارنده در این یادداشت زیر سوال بردن تشکل های چپ یا راست نیست اما به اجبار باید بگوییم که هرج و مرج گرایی در محیط دانشگاهی با اصولگرایی کاذب خود را نشان می دهد زیرا این گروه به پشتیبانی قدرت های خاص، خود را مصون از برخورد می داند و عطشش برای قانون شکنی افزایش می یابد.
برخی از تشکل های اصولگرا با افراطی گری، جوسازی و فضاپروری در مورد ایده ها و شعارها و شعایر مقدس، راه را به نقطه ای می برد که فاصله ای با نقطه کمین دشمن ندارد و زمینه ساز اغتشاش و هرج و مرج است.
البته اظهارات یکی از مسئولان دانشگاه صنعتی ارومیه در آیین معارفه رییس این دانشگاه را هم نمی توان بی ارتباط با برخی حرکت های تشکل های دانشجویی در این دانشگاه فرض کرد.
ای کاش این مسئولان با برگزاری نشست های مختلف با تشکل های دانشجویی این موضوع را در بین دانشجویان نهادینه کنند که آتش به اختیار و جهادی عمل کردن هم چهارچوب خاص خود را می طلبد و نباید در قالب قانون شکنی و تهدید و افترا معنا شود.
تمامی تشکل‌های دانشجویی را در اصول اولیه همسو و هم‌جهت می دانیم و تنها راه تقویت گفتمان میان این تشکل‌ها، برگزاری نشست‌ها و جلسات نقد و بررسی پیرامون موضوعات مختلف است.
در شرایطی که ابعاد مختلف رشد و توسعه ی ملی در هم تنیده، دانشجوی مبارز و متعهد کسی است که در عرصه های مختلف حضور دارد و در هیچ حوزه ای تکلیف خود را در کمال یابی و اعتلای پایان یافته نمی انگارد.
*خبرنگار ایرنا
3214/3072
انتهای پیام تشکلی که مورد حمایت نهادهای مختلف قدرت قرار دارد و می تواند سطح اعتراض خود را با برگزاری یک مناظره یا نشست پرمحتوا به رخ جریان رقیب بکشد، با برگزاری یک مراسم خیمه شب بازی حیثیت چندین ساله خود را زیر سوال می برد و حتی عضویت دانشجویان جدیدالورود در این تشکل را هم تحت تاثیر قرار می دهد.
حفظ و تعمیق روح اسلامیت دانشگاه از خواسته های جدی دین باوران است و بار اصلی این مسؤلیت بر دوش بدنه دانشگاه یعنی دانشجویان خواهد بود اما این رسالت همانند دیگر وظایف اجتماعی، جز از طریق تأسیس یا تقویت نهادهای اجتماعی متناسب پدید نخواهد آمد و در این میان نقش تشکل های اسلامی دانشجویی، اساسی و غیرقابل جایگزین است.
باید اذعان کنیم که در مواردی تشکل های دانشجویی به واسطه کم توجهی به این نقش اساسی و درگیر شدن با سیاست بازی از تعمیق روح اسلامی در دانشگاه باز مانده و حتی در برخی مواقع به دلیل افراطی گری، آسیب جدی به بدنه دینی و دانشگاهی وارد کرده است.
اما متاسفانه باید گفت که ارتباط تشکل های دانشگاهی با گروه های بیرون دانشگاه و نیز مراکز قدرت از این اهتمام اساسی کاسته و آن را در گیرودار بالا بردن ها و فروکشیدن ها کشانده است.
امروزه نفاق و دورویی، تلون مزاج، هرهری گرایی و اموری از این قبیل آفتی است که با دخالت غیراصولی مراکز قدرت در امور تشکل های دانشجویی بر بدنه دانشجویی نشر یافته و به جای فعالیت های سیاسی، دانشگاه را درگیر خیمه شب بازی کرده است.
باید اذعان کرد که ترویج فرهنگ خودشیرینی برای مراکز قدرت چه احزاب سیاسی چپ و راست و چه نهادهای خاص در دانشگاه، تیشه به ریشه آرمان های دانشگاهی و فعالیت های دانشجویی می زند.
تشکل های دانشگاهی باید خط دهنده جریان های سیاسی و خط شکن در تحولات کشوری باشد نه اینکه به آلت دست عده ای خاص تبدیل شود.
مقصود نگارنده در این یادداشت زیر سوال بردن تشکل های چپ یا راست نیست اما به اجبار باید بگوییم که هرج و مرج گرایی در محیط دانشگاهی با اصولگرایی کاذب خود را نشان می دهد زیرا این گروه به پشتیبانی قدرت های خاص، خود را مصون از برخورد می داند و عطشش برای قانون شکنی افزایش می یابد.
برخی از تشکل های اصولگرا با افراطی گری، جوسازی و فضاپروری در مورد ایده ها و شعارها و شعایر مقدس، راه را به نقطه ای می برد که فاصله ای با نقطه کمین دشمن ندارد و زمینه ساز اغتشاش و هرج و مرج است.
البته اظهارات یکی از مسئولان دانشگاه صنعتی ارومیه در آیین معارفه رییس این دانشگاه را هم نمی توان بی ارتباط با برخی حرکت های تشکل های دانشجویی در این دانشگاه فرض کرد.
ای کاش این مسئولان با برگزاری نشست های مختلف با تشکل های دانشجویی این موضوع را در بین دانشجویان نهادینه کنند که آتش به اختیار و جهادی عمل کردن هم چهارچوب خاص خود را می طلبد و نباید در قالب قانون شکنی و تهدید و افترا معنا شود.
تمامی تشکل‌های دانشجویی را در اصول اولیه همسو و هم‌جهت می دانیم و تنها راه تقویت گفتمان میان این تشکل‌ها، برگزاری نشست‌ها و جلسات نقد و بررسی پیرامون موضوعات مختلف است.
در شرایطی که ابعاد مختلف رشد و توسعه ی ملی در هم تنیده، دانشجوی مبارز و متعهد کسی است که در عرصه های مختلف حضور دارد و در هیچ حوزه ای تکلیف خود را در کمال یابی و اعتلای پایان یافته نمی انگارد.
*خبرنگار ایرنا
3214/3072
کپی شد
