به گزارش خبرنگار ایرنا، این همایش روز دوشنبه در سالن نشاط آموزش و پرورش مریوان برگزار شد و در محوطه بیرونی آن، کارگاه های کلاش بافی با حضور هنرمندان این شهرستان برپا شده بود.
برپایی این کارگاه در محوطه باز و قرار گرفتن بیش از 50 هنرمند کلاش باف در کنار هم زیبایی خاصی به این محوطه داده بوده و دپو صدها جفت کلاش سفید در این بین خودنمایی می کرد.
یکی دیگر از زیبایی های این کارگاه حضور خانواده هنرمند خُسبی در آن بود که چهار نسل از این خانواده همزمان با هم در حال کلاش بافی بودند که کهنسال ترین آنها مردی 90 ساله بود که 80 سال از عمرش کلاش بافی می کرد و کمسال ترین نیز نوجوانی 9 ساله بود.
تداوم فعالیت کلاش بافی چهار نسل از یک خانواده مایه تعجب 'غدا هیجاوی' رئیس شورای بین المللی صنایع دستی در بخش آسیا و اقیانوسیه شد و قول داد در گزارش خود به سازمان جهانی شورای صنایع دستی درخواست تقدیر ویژه را از این خانواده هنرمند بدهد.
از دیگر حاشیه های این همایش، اهدای کفش های زینتی دست باف کلاش به شرکت کنندگان در جشنواره که با استقبال مهمانان روبرو شده بود.
حضور گروه ارکسترای فلارمونیک کردستان در حاشیه این همایش و اجرای چند قطعه موسیقی به این همایش جلوه های خاصی داده بود.
اجرای هه لپرکی (رقص کُردی) با پوشش های محلی کُردی (چوخه و رانک) یکی دیگر از نشانه های اصیل بودن فرهنگ مردم این منطقه بود.
گرفتن عکس های خویش انداز (سلفی) و دسته جمعی با مهمانان خارجی توسط برخی از شرکت کنندگان از دیگر حاشیه های این همایش بود.
اهدای لوح شهر جهانی کلاش به شهردار و فرماندار مریوان از سوی رئیس شورای بین المللی صنایع دستی در بخش آسیا و اقیانوسیه نیز از دیگر حاشیه های این همایش بود که با ابراز شادمانی مسئولان و مردم این شهر همراه بود.
کلاش پاافزاری با قدمت 2 هزار ساله تهیه شده از مواد طبیعی موجود در محیط مانند نخ و چرم است که با توجه به خنکی و سبکی آن بسیار مورد توجه است و در فصول گرم سال مورد استفاده قرار می گیرد.
به بهانه وجود هنرمندان متعدد تولید کلاش در مریوان، سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از 2 سال قبل پرونده جهانی شدن این شهرستان را به عنوان شهر جهانی کلاش آغاز کرد.
کلاش تنها پای افزاری است که دارای خط تقارن است به این معنی که چپ و راست برای آن نیست و برای حفظ این فرم و مدل باید هر چند مدت کلاش را راست و چپ و یا چپ و راست به پا کرد.
پیاده روی با کلاش متناسب با فرم و مرفولوژی پاها است، کفه آن و قسمت سینه گود پا بر آمده و در پاشنه پا بر جسته این فرم باعث رفع خستگی و خسته نشدن پاها در هنگام پیاده روی می شود.
از نظر زیست محیطی هیچ نوع آلودگی محیطی بعد از استفاده آن ایجاد نمی شود، چون مواد مصرفی آن کاملا طبیعی است و در خاک کمتر از یک سال تجزیه و به عناصر طبیعی خود تبدیل می شود در حالی که سایر پای افزارها چند سال طول می کشد که تجزیه شود.
در ساخت و تولید این پای افزار هیچ نوع دستگاه صنعتی دخیل نیست و این امر باعث می شود زمینه اشتغال را برای افراد زیادی در منطقه ایجاد کند.
مواد اولیه مورد نیاز برای کلاش پارچه نخی مانند متقال٬ چلوار٬ نخ تابیده شده نمره٬ لایه، لایه پوست٬ یا چرم گاو است.
کلاش بافی علاوه بر مریوان در شهرستان های مختلف استان کردستان شامل سنندج، دیواندره، سروآباد، کامیاران و سقز نیز رواج دارد اما مریوان به علت تعداد فعالان بالا به عنوان مرکز تولید این کفش شناخته می شود.
شهرستان مرزی مریوان در 130 کیلومتری شمال غربی سنندج مرکز استان کردستان و هم مرز با کشور عراق قرار گرفته است و تاکنون 51 اثر تاریخی این شهرستان در فهرست آثار باستانی کشور به ثبت رسیده است.
خبرنگار: عبدالله رحمانی**انتشار: امید بهمنی
3020/6108
انتهای پیام برپایی این کارگاه در محوطه باز و قرار گرفتن بیش از 50 هنرمند کلاش باف در کنار هم زیبایی خاصی به این محوطه داده بوده و دپو صدها جفت کلاش سفید در این بین خودنمایی می کرد.
یکی دیگر از زیبایی های این کارگاه حضور خانواده هنرمند خُسبی در آن بود که چهار نسل از این خانواده همزمان با هم در حال کلاش بافی بودند که کهنسال ترین آنها مردی 90 ساله بود که 80 سال از عمرش کلاش بافی می کرد و کمسال ترین نیز نوجوانی 9 ساله بود.
تداوم فعالیت کلاش بافی چهار نسل از یک خانواده مایه تعجب 'غدا هیجاوی' رئیس شورای بین المللی صنایع دستی در بخش آسیا و اقیانوسیه شد و قول داد در گزارش خود به سازمان جهانی شورای صنایع دستی درخواست تقدیر ویژه را از این خانواده هنرمند بدهد.
از دیگر حاشیه های این همایش، اهدای کفش های زینتی دست باف کلاش به شرکت کنندگان در جشنواره که با استقبال مهمانان روبرو شده بود.
حضور گروه ارکسترای فلارمونیک کردستان در حاشیه این همایش و اجرای چند قطعه موسیقی به این همایش جلوه های خاصی داده بود.
اجرای هه لپرکی (رقص کُردی) با پوشش های محلی کُردی (چوخه و رانک) یکی دیگر از نشانه های اصیل بودن فرهنگ مردم این منطقه بود.
گرفتن عکس های خویش انداز (سلفی) و دسته جمعی با مهمانان خارجی توسط برخی از شرکت کنندگان از دیگر حاشیه های این همایش بود.
اهدای لوح شهر جهانی کلاش به شهردار و فرماندار مریوان از سوی رئیس شورای بین المللی صنایع دستی در بخش آسیا و اقیانوسیه نیز از دیگر حاشیه های این همایش بود که با ابراز شادمانی مسئولان و مردم این شهر همراه بود.
کلاش پاافزاری با قدمت 2 هزار ساله تهیه شده از مواد طبیعی موجود در محیط مانند نخ و چرم است که با توجه به خنکی و سبکی آن بسیار مورد توجه است و در فصول گرم سال مورد استفاده قرار می گیرد.
به بهانه وجود هنرمندان متعدد تولید کلاش در مریوان، سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از 2 سال قبل پرونده جهانی شدن این شهرستان را به عنوان شهر جهانی کلاش آغاز کرد.
کلاش تنها پای افزاری است که دارای خط تقارن است به این معنی که چپ و راست برای آن نیست و برای حفظ این فرم و مدل باید هر چند مدت کلاش را راست و چپ و یا چپ و راست به پا کرد.
پیاده روی با کلاش متناسب با فرم و مرفولوژی پاها است، کفه آن و قسمت سینه گود پا بر آمده و در پاشنه پا بر جسته این فرم باعث رفع خستگی و خسته نشدن پاها در هنگام پیاده روی می شود.
از نظر زیست محیطی هیچ نوع آلودگی محیطی بعد از استفاده آن ایجاد نمی شود، چون مواد مصرفی آن کاملا طبیعی است و در خاک کمتر از یک سال تجزیه و به عناصر طبیعی خود تبدیل می شود در حالی که سایر پای افزارها چند سال طول می کشد که تجزیه شود.
در ساخت و تولید این پای افزار هیچ نوع دستگاه صنعتی دخیل نیست و این امر باعث می شود زمینه اشتغال را برای افراد زیادی در منطقه ایجاد کند.
مواد اولیه مورد نیاز برای کلاش پارچه نخی مانند متقال٬ چلوار٬ نخ تابیده شده نمره٬ لایه، لایه پوست٬ یا چرم گاو است.
کلاش بافی علاوه بر مریوان در شهرستان های مختلف استان کردستان شامل سنندج، دیواندره، سروآباد، کامیاران و سقز نیز رواج دارد اما مریوان به علت تعداد فعالان بالا به عنوان مرکز تولید این کفش شناخته می شود.
شهرستان مرزی مریوان در 130 کیلومتری شمال غربی سنندج مرکز استان کردستان و هم مرز با کشور عراق قرار گرفته است و تاکنون 51 اثر تاریخی این شهرستان در فهرست آثار باستانی کشور به ثبت رسیده است.
خبرنگار: عبدالله رحمانی**انتشار: امید بهمنی
3020/6108
کپی شد
