عبدالرضا شهبازی- قدیم ها بعضی از آسیاب ها چرخشان با باد می چرخید و معروف بودن به آسیاب های بادی!
از باد شروع کردم تا برسم به آدم های بادی و باد خاصیت اش همین است. باورتان نمی شود . از همان روز اول علاقه ای به باد نداشته ام. چون بر این باورم هرکس باد بکارد طوفان درو می کند.
اما این روزها که در حال انتقال دولت از یک نگاه به نگاه نو تری هستیم در فضای مجازی با واژه های مواجهه می شویم که هرچند واژه های قدیمی هستند ولی با نگاه جدیدی مطرح می شوند.
مانند همین مدیران دوزیست که چند وقتی هست وارد ادبیات سیاسی و اداری ما شده است. و یا مفهوم دیگری به نام مدیران آفتاب پرست!
حالا باید به واژه یا مفهوم دیگری اشاره کنیم به نام باد زییان، یعنی همان افرادی که پیش از این به افراد حزب باد مشهور بودند.
این افراد شاید افراد باهوش سیاسی نباشند اما افراد زیرک منافع طلبی هستند که به راحتی در حال چرخش هستند و آشنایی زیادی به انواع آهنگ های ریتمی دارند که به راحتی با شروع آهنگ کمرشان به چرخ در می آید و دست هایشان در حال حرکت موزون رو به سوژه مورد نظر برای دست بوسی می روند. بی آنکه برای شان مهم باشد چه دستی را می بوسند.
باد زییان حیات و ممات شان بستگی به باد دارد. برای شان مهم نیست بادی که می کارند حاصلش چه طوفانی می شود
حالا نمی دانم ایراد کار کجا و دل خراب ما کجا که رونق بادزییان هر روز دارد بیشتر و بیشتر می شود و در دکان دونبش ریا کاری شان آدم خرید و فروش می شود.
یک روز فکر می کردیم فروش آدم تنها کار قاچاق چیان انسان است. غافل از این که برای یک پست و مقام این دنیایی در عالم سیاست چه خرید و فروش های می شود.
در این دکان دو نبش و بازار مکاره سیاست می توان بر روی سبد باد زییان
حراج اخلاق و انسانیت را به آسانی دید.
راستی امروز باد از کدام سو می وزد!
نان و نام کدام یک از ما به این باد گره خورده است.
46
