می توان گفت این جمله ها نشانگرمسلط نبودن و بی اطلاعی برخی ازمسئولان از حوزه کاری خود ودر بهترین و خوشبینانه ترین تفسیر، نشان دهنده آمادگی نداشتن آنان است.
شوربختانه باید گفت رفتارها وگفتارهایی که بیانگر بی اطلاعی و ناوارد بودن برخی مسئولان درحوزه کاری خود است، نمونه های آشکار دارد و چه بسا مایه طنز و ریشخند هم شده است.
مسئول اتوبوسرانی یک شهر در برابر این پرسش که شمار اتوبوس های درون شهری چندتاست می گوید نمی دانم، رئیس اداره مالیات های مشاغل اداره کل اموراقتصادی و دارایی فلان استان نمی داند در شش ماه گذشته چه مقدار از این نوع مالیات ها گرفته شده،مدیر کشاورزی فلان شهر از کشت برنج در حوزه کاری خود ابراز شگفتی می کند، فلان مسئول فرهنگی که نان حافظ شناسی را می خورد، شعر حافظ را غلط می خواند و مواردی از این قبیل.
اینکه فلان مسئول در یک لحظه و به طورموقت، در برابر پرسش ها حضور ذهن نداشته باشد یا بخواهد در یک مقطع خاص و استثنایی پاسخ ندهد تا بعدها اطلاعات دقیق درباره موضوعی به پرسشگران بدهد و پاسخ رابه زمان دیگری موکول کند،تا حدی و نه کاملا پذیرفتنی است اما اگر بی اطلاعی از حوزه کاری و دست بسته ماندن دربرابر پرسش رسانه ها و دیگر قشرها به یک روال ماندگار و روشی عادی تبدیل شود و حتی طبیعی جلوه کند، می توان آن را ناهنجاری تلقی کرد.
به نظر می رسد برخی مسئولان هیچ گاه خود را موظف نمی دانند در برابر پرسش های احتمالی مخاطبان، آمادگی داشته باشند و چه بسا این موضوع را سرسری می گیرند.
در این میان عملکرد برخی خبرنگاران و مردم یا گروه هایی که خود را نماینده قشرهای جامعه می دانند و از پرسشگری پرهیز می کنند قابل تامل است.
به نظر می رسد بسیاری از رسانه ها و گروه های مرجع بنا به دلایلی به وظیفه خود برای به چالش کشیدن چنین مسئولانی عمل نمی کنند و به همین دلیل برخی مسئولان هم بر بالش آسودگی خیال تکیه می زنند.
مصلحت اندیشی گروه های مرجع،ازدست رفتن منافع مادی در صورتی که رسانه ها برخی مسئولان بی اطلاع را به چالش بکشند، ترس های موهوم و واقعی از تهدیدها و دیگر موارد مشابه؛ در بیشتر موارد گروه ها و رسانه ها را از چالش با چنین مسئولانی برحذر می دارد.
آشکار است که رفتارها و گفتارهای برخی مسئولان بی اطلاع و غیر مسلط، زیان های مادی بر کشور وارد کرده و می کند و شایسته خواهد بود که رسانه ها در چارچوب وظیفه پرسشگری و اطلاع رسانی، این رفتارها و گفتارها را نقد کنند و بازتاب دهند.
زیان های رفتار و گفتار برخی مسئولان غیر مسلط، در حواث غیرمترقبه که کشورما همواره با عواقب آن دست به گریبان است، نمودهای بیشتری دارد.
در بیشتر موارد رسانه ها چنین مسئولانی را به حال خود رها می کنند و تقریبا هیچ رسانه ای نمی نویسد یا نشان نمی دهد که فلان مسئول از حوزه کاری خود بی اطلاع است.
برخی مسئولان هم که گویا مطمئن هستند رسانه ها همچنین دیگر گروه های مردم آنان را بابت مسلط نبودن به حوزه کاری خود بازخواست نمی کنند، لباس هوشیاری بر تن نمی کنند و باران پرسش ها را به جای اینکه باران رحمت بدانند،باران زحمت می دانند.
شاید در گام نخست شایسته است رسانه ها و گروه های مرجع به مسئولانی که تسلط کافی بر حوزه کاری خود ندارند،یادآورشوند ما رفتارهای شما را بازتاب می دهیم.
در گام بعدی رصد فعالیت های مسئولان برای رسیدن به نتیجه مطلوب و رسیدگی به کار مردم می تواند کارساز باشد.
درمواردی که برخی مسئولان نابلد به چالش کشیده شده اند،نتیجه مطلوب به دست آمده و مسئول رصد شده با پذیرفتن سهل انگاری خود، پوزش هم خواسته است.
برخی مسئولان که در حوزه کاری خود پاسخ ها را بلد نیستند و اطلاع دقیقی ندارند یا از مواردی در حوزه کاری خود اظهار شگفتی می کنند و به اصطلاح به فکرشان نرسیده، روند پاسخگویی را به فردا و فرداهای شناور حوالت می دهند و شاید این فرداها هرگز فرا نرسند.
پرسشگری و نقد رفتارهای چنین مسئولانی در حوزه اکنون است زیرا فردا، فرداهای دیگری درپی دارد یا ندارد.
ضرب المثلی داریم که می گوید:ندانستن عیب نیست، نپرسیدن عیب است. چون در مثل، مناقشه نیست باید گفت در چنین مواردی که برخی مسئولان از حوزه کاری خود اظهار بی اطلاعی می کنند و همچنین پرسشگران که این رفتارها را به چالش نمی کشند، هم ندانستن عیب است،هم نپرسیدن.
** دبیر خبرگزاری جمهوری اسلامی استان فارس
1876/ 2027
انتهای پیام شوربختانه باید گفت رفتارها وگفتارهایی که بیانگر بی اطلاعی و ناوارد بودن برخی مسئولان درحوزه کاری خود است، نمونه های آشکار دارد و چه بسا مایه طنز و ریشخند هم شده است.
مسئول اتوبوسرانی یک شهر در برابر این پرسش که شمار اتوبوس های درون شهری چندتاست می گوید نمی دانم، رئیس اداره مالیات های مشاغل اداره کل اموراقتصادی و دارایی فلان استان نمی داند در شش ماه گذشته چه مقدار از این نوع مالیات ها گرفته شده،مدیر کشاورزی فلان شهر از کشت برنج در حوزه کاری خود ابراز شگفتی می کند، فلان مسئول فرهنگی که نان حافظ شناسی را می خورد، شعر حافظ را غلط می خواند و مواردی از این قبیل.
اینکه فلان مسئول در یک لحظه و به طورموقت، در برابر پرسش ها حضور ذهن نداشته باشد یا بخواهد در یک مقطع خاص و استثنایی پاسخ ندهد تا بعدها اطلاعات دقیق درباره موضوعی به پرسشگران بدهد و پاسخ رابه زمان دیگری موکول کند،تا حدی و نه کاملا پذیرفتنی است اما اگر بی اطلاعی از حوزه کاری و دست بسته ماندن دربرابر پرسش رسانه ها و دیگر قشرها به یک روال ماندگار و روشی عادی تبدیل شود و حتی طبیعی جلوه کند، می توان آن را ناهنجاری تلقی کرد.
به نظر می رسد برخی مسئولان هیچ گاه خود را موظف نمی دانند در برابر پرسش های احتمالی مخاطبان، آمادگی داشته باشند و چه بسا این موضوع را سرسری می گیرند.
در این میان عملکرد برخی خبرنگاران و مردم یا گروه هایی که خود را نماینده قشرهای جامعه می دانند و از پرسشگری پرهیز می کنند قابل تامل است.
به نظر می رسد بسیاری از رسانه ها و گروه های مرجع بنا به دلایلی به وظیفه خود برای به چالش کشیدن چنین مسئولانی عمل نمی کنند و به همین دلیل برخی مسئولان هم بر بالش آسودگی خیال تکیه می زنند.
مصلحت اندیشی گروه های مرجع،ازدست رفتن منافع مادی در صورتی که رسانه ها برخی مسئولان بی اطلاع را به چالش بکشند، ترس های موهوم و واقعی از تهدیدها و دیگر موارد مشابه؛ در بیشتر موارد گروه ها و رسانه ها را از چالش با چنین مسئولانی برحذر می دارد.
آشکار است که رفتارها و گفتارهای برخی مسئولان بی اطلاع و غیر مسلط، زیان های مادی بر کشور وارد کرده و می کند و شایسته خواهد بود که رسانه ها در چارچوب وظیفه پرسشگری و اطلاع رسانی، این رفتارها و گفتارها را نقد کنند و بازتاب دهند.
زیان های رفتار و گفتار برخی مسئولان غیر مسلط، در حواث غیرمترقبه که کشورما همواره با عواقب آن دست به گریبان است، نمودهای بیشتری دارد.
در بیشتر موارد رسانه ها چنین مسئولانی را به حال خود رها می کنند و تقریبا هیچ رسانه ای نمی نویسد یا نشان نمی دهد که فلان مسئول از حوزه کاری خود بی اطلاع است.
برخی مسئولان هم که گویا مطمئن هستند رسانه ها همچنین دیگر گروه های مردم آنان را بابت مسلط نبودن به حوزه کاری خود بازخواست نمی کنند، لباس هوشیاری بر تن نمی کنند و باران پرسش ها را به جای اینکه باران رحمت بدانند،باران زحمت می دانند.
شاید در گام نخست شایسته است رسانه ها و گروه های مرجع به مسئولانی که تسلط کافی بر حوزه کاری خود ندارند،یادآورشوند ما رفتارهای شما را بازتاب می دهیم.
در گام بعدی رصد فعالیت های مسئولان برای رسیدن به نتیجه مطلوب و رسیدگی به کار مردم می تواند کارساز باشد.
درمواردی که برخی مسئولان نابلد به چالش کشیده شده اند،نتیجه مطلوب به دست آمده و مسئول رصد شده با پذیرفتن سهل انگاری خود، پوزش هم خواسته است.
برخی مسئولان که در حوزه کاری خود پاسخ ها را بلد نیستند و اطلاع دقیقی ندارند یا از مواردی در حوزه کاری خود اظهار شگفتی می کنند و به اصطلاح به فکرشان نرسیده، روند پاسخگویی را به فردا و فرداهای شناور حوالت می دهند و شاید این فرداها هرگز فرا نرسند.
پرسشگری و نقد رفتارهای چنین مسئولانی در حوزه اکنون است زیرا فردا، فرداهای دیگری درپی دارد یا ندارد.
ضرب المثلی داریم که می گوید:ندانستن عیب نیست، نپرسیدن عیب است. چون در مثل، مناقشه نیست باید گفت در چنین مواردی که برخی مسئولان از حوزه کاری خود اظهار بی اطلاعی می کنند و همچنین پرسشگران که این رفتارها را به چالش نمی کشند، هم ندانستن عیب است،هم نپرسیدن.
** دبیر خبرگزاری جمهوری اسلامی استان فارس
1876/ 2027
کپی شد
