در این مطلب آمده است: نگرانی های والدین از آینده کاری و زندگی فرزندان شان، گاه سبب شده است که اجازه ندهند آن ها به راحتی دوران کودکی شان را آن گونه که می خواهند سپری کنند بنابراین تحت برنامه ریزی های اجباری والدین قرار می گیرند، این در حالی است که شاید نمی دانند چه لطمه ای به دوران کودکی و آینده فرزندان شان وارد می کنند و دورانی که می تواند طلایی ترین دوران زندگی آنان باشد با برنامه ریزی های نادرست برخی والدین به یغما می رود.
آسیب به آینده
یک بانوی 35 ساله که از بازی گوشی های فرزندش به ستوه آمده است، می گوید: نگرانم که رفتار شیطنت آمیز پسرم به آینده اش آسیب برساند.
وی می افزاید: پسرم ترجیح می دهد بیشتر وقتش را برای بازی با دوستانش سپری کند و علاقه ای به شرکت در کلاس های مختلف آموزشی و ورزشی ندارد و به نوعی با بازی کردن های بی هدف وقتش را تلف می کند و فکر می کنم، نمی تواند آینده خوبی داشته باشد. وی ادامه می دهد: برنامه ریزی های لازم را برای آینده فرزندم انجام داده ام و بیشتر فعالیت های آزادانه اش را محدود کرده ام.
نتایج معکوس
یکی دیگر از بانوان با اشاره به این که با کنترل فرزندش سعی در تربیت درست او داشته است، می گوید: با وجود این که بارها رفت و آمدهای فرزندم را در دوران کودکی تحت نظر داشتم اما با نتایج برعکسی مواجه شدم.
«کریمی» با اشاره به این که بدون مشورت با افراد خبره این کار را انجام دادم و با نتایج مثبتی روبه رو نشدم، می افزاید: سال ها وقت و هزینه صرف کردم تا فرزندم آینده بهتری داشته باشد و اجازه ندادم آن طور که باید رفتار کند، با این وجود شاهد رفتارهای ناهنجاری در دوران جوانی اش هستم.
اجازه تصمیم گیری دهید
در همین رابطه، کارشناس روان شناسی با اشاره به این که تربیت بچه ها همیشه یکی از دغدغه های اصلی والدین است می گوید: والدین با استفاده از کمی ابتکار عمل، بدون نگرانی و عصبانیت می توانند راه مناسبی را در برخورد با رفتارهای شیطنت آمیز کودک شان به کار گیرند. «مهدی جلالی» می افزاید: نتایج تحقیقات به عمل آمده در میان نوجوانان رده سنی 11 تا 19 سال نشان می دهد که کنترل بیش از حد یا به اصطلاح گیر دادن بیش از حد والدین به فرزندان، احتمال علاقه کودک به مواد مخدر را افزایش می دهد. وی تصریح می کند: در این تحقیقات دانشمندان نتیجه گرفته اند کودکانی که والدین آن ها رفتار منطقی داشته و رفتار ملایم تری نشان داده اند یا به اصطلاح گیرهای الکی نداده اند، کمتر در معرض خطر چالش های اجتماعی قرار گرفته اند. وی با اشاره به این که ممکن است شما مدل موی پسرتان و نوع لباس پوشیدن دخترتان را دوست نداشته باشید یا ممکن است دوستان اطراف فرزند شما باب میل تان نباشد، ادامه می دهد: قبل از این که دخالت کنید و حرفی بزنید یا به اصطلاح گیر دهید، کمی صبر کنید، اگر این کار فرزندتان برای او خطری ندارد، خیلی سخت‌گیری نکنید و اجازه دهید تصمیم های متناسب با سن خود را بگیرد و بعد با کمی ابتکار می توان راه مناسب و رفتار های شایسته را به او آموزش داد. وی می گوید: این کار سبب می شود آن ها از واقعیت های جامعه دور شوند و فرصت های یادگیری ارزشمندی را که در جامعه و تعامل های اجتماعی وجود دارد را از دست دهند و در آینده در مقابل خطرهای اجتماعی آسیب پذیرتر شوند و به قولی خودشان نمی توانند گلیم شان را از آب بیرون بکشند.
خانواده های نگران
یک کارشناس ارشد علوم تربیتی با اشاره به این که برخی از خانواده ها نگران آینده فرزندانشان و دایم به فکر برنامه ریزی برای آن ها هستند، می گوید: برخی از والدین با این نوع طرز فکر که فرزندشان باید آینده شغلی مناسبی داشته باشد، او را وارد فضای رسمی آموزشی می کنند و اجازه نمی دهند کودک دوران کودکی خود را به صورت عادی و طبیعی طی کند. «سجادی» با اشاره به این که والدین نباید فکر کنند که کودکان شان حتما باید منظم و حرف گوش کن باشند می افزاید: متأسفانه برخی از والدین از فرزندان شان انتظار دارند که رفتارهای کودکانه را کنار بگذارند اما نباید این گونه باشد زیرا تاثیر نامطلوبی در رشد آن ها دارد. وی با اشاره به این که برخی والدین کلاس های مختلفی را برای فرزند خود انتخاب و تلاش می کنند بهترین مربی ها برای یاددهی به فرزندشان حضور داشته باشند و او را به سمت و سوی دروس حفظی می برند، تصریح می کند: برخی از والدین اجازه نمی دهند فرزندانشان روند طبیعی رشد را سپری کنند و با این نوع رفتار نباید انتظار تربیت کودکانی موفق را داشته باشند. وی در پاسخ به این که چه افرادی بیشتر موفق هستند؟ بیان می کند: افراد موفق، آن هایی هستند که دوران پیش از دبستان یعنی تا شش سالگی را با آسایش و آسودگی سپری کرده باشند. وی اضافه می کند: کودکان باید تا پایان شش سالگی آزادانه زندگی کنند، زیرا این دوران غیر رسمی است و باید فعالیت های غیر رسمی داشته باشند. وی با تاکید بر خانواده هایی که کودکان شان را از سنین پایین وارد آموزش های زود هنگام می کنند، ادامه می دهد: کودکانی که از سه سالگی وارد کلاس های زبان یا دوره های آموزشی مختلف می شوند والدین آنان شاهد بروز ناهنجاری رفتاری آن ها در نوجوانی خواهند شد. وی ادامه می دهد: والدین باید انتظارهای خود را از دوران کودکی تغییر دهند تا بتوانند فرزندان موفقی را تربیت کنند زیرا کودکانی که دوران کودکی خوبی نداشته و عمدتا کودکی همراه با استرس و اضطراب داشته باشند در آینده افراد خوشحالی نخواهند بود.
8006**3213
انتهای پیام آسیب به آینده
یک بانوی 35 ساله که از بازی گوشی های فرزندش به ستوه آمده است، می گوید: نگرانم که رفتار شیطنت آمیز پسرم به آینده اش آسیب برساند.
وی می افزاید: پسرم ترجیح می دهد بیشتر وقتش را برای بازی با دوستانش سپری کند و علاقه ای به شرکت در کلاس های مختلف آموزشی و ورزشی ندارد و به نوعی با بازی کردن های بی هدف وقتش را تلف می کند و فکر می کنم، نمی تواند آینده خوبی داشته باشد. وی ادامه می دهد: برنامه ریزی های لازم را برای آینده فرزندم انجام داده ام و بیشتر فعالیت های آزادانه اش را محدود کرده ام.
نتایج معکوس
یکی دیگر از بانوان با اشاره به این که با کنترل فرزندش سعی در تربیت درست او داشته است، می گوید: با وجود این که بارها رفت و آمدهای فرزندم را در دوران کودکی تحت نظر داشتم اما با نتایج برعکسی مواجه شدم.
«کریمی» با اشاره به این که بدون مشورت با افراد خبره این کار را انجام دادم و با نتایج مثبتی روبه رو نشدم، می افزاید: سال ها وقت و هزینه صرف کردم تا فرزندم آینده بهتری داشته باشد و اجازه ندادم آن طور که باید رفتار کند، با این وجود شاهد رفتارهای ناهنجاری در دوران جوانی اش هستم.
اجازه تصمیم گیری دهید
در همین رابطه، کارشناس روان شناسی با اشاره به این که تربیت بچه ها همیشه یکی از دغدغه های اصلی والدین است می گوید: والدین با استفاده از کمی ابتکار عمل، بدون نگرانی و عصبانیت می توانند راه مناسبی را در برخورد با رفتارهای شیطنت آمیز کودک شان به کار گیرند. «مهدی جلالی» می افزاید: نتایج تحقیقات به عمل آمده در میان نوجوانان رده سنی 11 تا 19 سال نشان می دهد که کنترل بیش از حد یا به اصطلاح گیر دادن بیش از حد والدین به فرزندان، احتمال علاقه کودک به مواد مخدر را افزایش می دهد. وی تصریح می کند: در این تحقیقات دانشمندان نتیجه گرفته اند کودکانی که والدین آن ها رفتار منطقی داشته و رفتار ملایم تری نشان داده اند یا به اصطلاح گیرهای الکی نداده اند، کمتر در معرض خطر چالش های اجتماعی قرار گرفته اند. وی با اشاره به این که ممکن است شما مدل موی پسرتان و نوع لباس پوشیدن دخترتان را دوست نداشته باشید یا ممکن است دوستان اطراف فرزند شما باب میل تان نباشد، ادامه می دهد: قبل از این که دخالت کنید و حرفی بزنید یا به اصطلاح گیر دهید، کمی صبر کنید، اگر این کار فرزندتان برای او خطری ندارد، خیلی سخت‌گیری نکنید و اجازه دهید تصمیم های متناسب با سن خود را بگیرد و بعد با کمی ابتکار می توان راه مناسب و رفتار های شایسته را به او آموزش داد. وی می گوید: این کار سبب می شود آن ها از واقعیت های جامعه دور شوند و فرصت های یادگیری ارزشمندی را که در جامعه و تعامل های اجتماعی وجود دارد را از دست دهند و در آینده در مقابل خطرهای اجتماعی آسیب پذیرتر شوند و به قولی خودشان نمی توانند گلیم شان را از آب بیرون بکشند.
خانواده های نگران
یک کارشناس ارشد علوم تربیتی با اشاره به این که برخی از خانواده ها نگران آینده فرزندانشان و دایم به فکر برنامه ریزی برای آن ها هستند، می گوید: برخی از والدین با این نوع طرز فکر که فرزندشان باید آینده شغلی مناسبی داشته باشد، او را وارد فضای رسمی آموزشی می کنند و اجازه نمی دهند کودک دوران کودکی خود را به صورت عادی و طبیعی طی کند. «سجادی» با اشاره به این که والدین نباید فکر کنند که کودکان شان حتما باید منظم و حرف گوش کن باشند می افزاید: متأسفانه برخی از والدین از فرزندان شان انتظار دارند که رفتارهای کودکانه را کنار بگذارند اما نباید این گونه باشد زیرا تاثیر نامطلوبی در رشد آن ها دارد. وی با اشاره به این که برخی والدین کلاس های مختلفی را برای فرزند خود انتخاب و تلاش می کنند بهترین مربی ها برای یاددهی به فرزندشان حضور داشته باشند و او را به سمت و سوی دروس حفظی می برند، تصریح می کند: برخی از والدین اجازه نمی دهند فرزندانشان روند طبیعی رشد را سپری کنند و با این نوع رفتار نباید انتظار تربیت کودکانی موفق را داشته باشند. وی در پاسخ به این که چه افرادی بیشتر موفق هستند؟ بیان می کند: افراد موفق، آن هایی هستند که دوران پیش از دبستان یعنی تا شش سالگی را با آسایش و آسودگی سپری کرده باشند. وی اضافه می کند: کودکان باید تا پایان شش سالگی آزادانه زندگی کنند، زیرا این دوران غیر رسمی است و باید فعالیت های غیر رسمی داشته باشند. وی با تاکید بر خانواده هایی که کودکان شان را از سنین پایین وارد آموزش های زود هنگام می کنند، ادامه می دهد: کودکانی که از سه سالگی وارد کلاس های زبان یا دوره های آموزشی مختلف می شوند والدین آنان شاهد بروز ناهنجاری رفتاری آن ها در نوجوانی خواهند شد. وی ادامه می دهد: والدین باید انتظارهای خود را از دوران کودکی تغییر دهند تا بتوانند فرزندان موفقی را تربیت کنند زیرا کودکانی که دوران کودکی خوبی نداشته و عمدتا کودکی همراه با استرس و اضطراب داشته باشند در آینده افراد خوشحالی نخواهند بود.
8006**3213
کپی شد
