در این مطلب آمده است : تعداد و تکرار از وقایعی که موجب سانحه و قربانی شدن هم‌وطنان در ساختمانی تجاری تهران، تصادم قطار ایستگاه هفت خوان دامغان – تصادفات جاده‌ای روزانه، زلزله کرمانشاه، سقوط هواپیمای، ای، تی، آر 72 در قله 4000 متری دنا، یا صدها کیلومتر دورتر در یک کشتی نفت کش در روی دریاها و یا حوادثی از این دست می‌شود این احساس را به افکار عمومی داده که انگار در این سرزمین هر روز باید منتظر شنیدن یک خبر بد بود و کلکسیونی از انواع حوادث را تجربه کرد، از زلزله در سرپل ذهاب که جان چند صدنفر را می‌گیرد تا آتش گرفتن کشتی سانچی که 30 ملوان را زنده می‌سوزاند و چند روز پیش، سقوط هواپیمای‌ای – تی – آر 72 که مسافران را در میان برف و سرما قطعه قطعه می‌کند، در این که سوانح تکان دهنده از این دست در سال رو به پایان 96 کم نبوده تردیدی نیست.
این را هم یادمان باشد که افزایش حوادث الزاما به خاطر سوءمدیریت و بلاخیزی و نفرین شدگی نیست، هر چند تعداد پروازها بیشتر باشد احتمال حادثه هم طبعا بالاتر می‌رود
هر بار که هواپیمایی سقوط می‌کند ضرورت نوسازی ناوگان هوایی مطرح می‌شود، این هواپیما هم 25 ساله بوده است هر چند رئیس سازمان هواپیمایی کشور که خود خلبان ورزیده و مدیرعامل اسبق همین شرکت هواپیمایی « آسمان » بود معتقد است برای هواپیما نمی‌توان عمر تعیین کرد و اصطلاح « عمر اقتصادی » را درست می‌داند، اما در این که کالای نو و با استفاده کمتر احتمال آسیب دیدن کمتری دارد تردیدی نیست، هواپیما چنار نیست که بگوییم عمر ندارد و هر چه سن او بیشتر شود بهتر است.
مهم ترین احتمال درباره سقوط هواپیمای – ای، تی، ار72 هم این است که به مرور زمان و طی این 25 سال حساسیت آن به سرما و یخ کاهش یافته باشد و یا یخ زده و دیگر کاری از دست خلبان برنمی آمده و سقوط کرده و یا خلبان با تجربه که نگران همین اتفاق بوده ارتفاع را کم کرده ولی متاسفانه با کوه برخورد کرده است. ناوگان هوایی کشورمان فرسوده است و نیاز به بازسازی و نوسازی دارد، اما تحریم‌ها اجازه نمی‌داد و این اتفاق بار دیگر نشان داد تصمیم دولت روحانی در نوسازی این ناوگان آن هم نه با پول مستقیم که با استفاده از منابع خارجی درست بوده، هر چند که ترامپ می‌خواهد بازی را بر هم بزند و بر سر تحویل هواپیماهای نو، سنگ انداخته و این دیگر تقصیر دولت و برجام نیست.
از طرف دیگر ایران به شرکت‌های هوایی خصوصی نیاز دارد، همان گونه که به تلویزیون‌های خصوصی؛ بودجه‌های دولت در این سال‌ها صرف اموری شده که در غالب مواقع به نتیجه نینجامیده است، صادقانه بگویم، کار ما هواپیما ساختن نیست، اما می‌توانستیم و هنوز هم می‌توانیم شرکت‌های هوایی خوبی راه بیندازیم، همان کاری که امارات و قطر انجام داده اند، روحیه ما تجاری – خدماتی است، نه صنعتی – تولیدی. شرکت‌های هواپیمایی راه بیندازیم و پای خصوصی‌ها را در کشور باز کنیم، این که « آسمان » دولتی را به تامین اجتماعی بدهیم خصوصی سازی نیست، هر چند راه حل اصلی گسترش شبکه‌های حمل و نقل ریلی است، اما با این وضعیت نمی‌توان ادامه داد، گیرم که هواپیما یا خلبان برای جلوگیری از یخ زدگی ارتفاع را کاهش داده و به کوه زده یا به خاطر مه و مشکلات فنی و راداری و هدایتی در فرودگاه یاسوج کوه را ندیده، باز به کوه خورده است، این مشکلی را حل نمی‌کند، مشکل در جایی است که برای واگذاری‌های واقعی و باز شدن پای شرکت‌های خصوصی باید اقدام شود، آن گاه نیرو و انرژی دولت صرف توسعه زیرساخت‌ها و امور کلان‌تر خواهد شد.
روی دیگر این ماجرا این است که تا هواپیمایی سقوط می‌کند برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی طرحی برای استیضاح وزیر راه و وزیر کار تهیه می‌کنند، اما این که در پی هر حادثه‌ای در وضعیت حمل و نقل سراغ وزیر راه بروند ساده انگاری است و شاید راهکار درست این باشد که اولا وزارت راه و شهرسازی را که به تصمیم دولت وقت، از ادغام دو وزارتخانه « راه و ترابری » و « مسکن و شهرسازی » حاصل آمده دوباره جدا کنند، چون وزارت راه یک داستان دارد با شرکت‌های مهم زیرمجموعه مانند هواپیمایی و راه آهن و کشتی رانی و، وزارت مسکن یک داستان دیگر با مسئولیت مسکن و شهرسازی، ثانیا بار سازمان بازنشستگی را سبک کنند و در طرحی از دولت بخواهند به این روش واگذاری و اصطلاحا رد – دیون به صندوق‌های بازنشستگی پایان دهد. نکته مهم‌تر این که در برخی نقاط کشور فعالیت فرودگاهها ضرورتی ندارد و دست‌کم در شرایط بد جوی توجیهی برای آنها متصور نیست و بیشتر به خاطر فشار برخی مسئولین و نمایندگانی که هواپیما را بر هر وسیله دیگر ترجیح می‌دهند، احداث شده است.
6026/7342
برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار و رویدادها در استان سمنان به نشانی IRNASEMNAN@ کانال اخبار ایرنا سمنان مراجعه کنید.
انتهای پیام این را هم یادمان باشد که افزایش حوادث الزاما به خاطر سوءمدیریت و بلاخیزی و نفرین شدگی نیست، هر چند تعداد پروازها بیشتر باشد احتمال حادثه هم طبعا بالاتر می‌رود
هر بار که هواپیمایی سقوط می‌کند ضرورت نوسازی ناوگان هوایی مطرح می‌شود، این هواپیما هم 25 ساله بوده است هر چند رئیس سازمان هواپیمایی کشور که خود خلبان ورزیده و مدیرعامل اسبق همین شرکت هواپیمایی « آسمان » بود معتقد است برای هواپیما نمی‌توان عمر تعیین کرد و اصطلاح « عمر اقتصادی » را درست می‌داند، اما در این که کالای نو و با استفاده کمتر احتمال آسیب دیدن کمتری دارد تردیدی نیست، هواپیما چنار نیست که بگوییم عمر ندارد و هر چه سن او بیشتر شود بهتر است.
مهم ترین احتمال درباره سقوط هواپیمای – ای، تی، ار72 هم این است که به مرور زمان و طی این 25 سال حساسیت آن به سرما و یخ کاهش یافته باشد و یا یخ زده و دیگر کاری از دست خلبان برنمی آمده و سقوط کرده و یا خلبان با تجربه که نگران همین اتفاق بوده ارتفاع را کم کرده ولی متاسفانه با کوه برخورد کرده است. ناوگان هوایی کشورمان فرسوده است و نیاز به بازسازی و نوسازی دارد، اما تحریم‌ها اجازه نمی‌داد و این اتفاق بار دیگر نشان داد تصمیم دولت روحانی در نوسازی این ناوگان آن هم نه با پول مستقیم که با استفاده از منابع خارجی درست بوده، هر چند که ترامپ می‌خواهد بازی را بر هم بزند و بر سر تحویل هواپیماهای نو، سنگ انداخته و این دیگر تقصیر دولت و برجام نیست.
از طرف دیگر ایران به شرکت‌های هوایی خصوصی نیاز دارد، همان گونه که به تلویزیون‌های خصوصی؛ بودجه‌های دولت در این سال‌ها صرف اموری شده که در غالب مواقع به نتیجه نینجامیده است، صادقانه بگویم، کار ما هواپیما ساختن نیست، اما می‌توانستیم و هنوز هم می‌توانیم شرکت‌های هوایی خوبی راه بیندازیم، همان کاری که امارات و قطر انجام داده اند، روحیه ما تجاری – خدماتی است، نه صنعتی – تولیدی. شرکت‌های هواپیمایی راه بیندازیم و پای خصوصی‌ها را در کشور باز کنیم، این که « آسمان » دولتی را به تامین اجتماعی بدهیم خصوصی سازی نیست، هر چند راه حل اصلی گسترش شبکه‌های حمل و نقل ریلی است، اما با این وضعیت نمی‌توان ادامه داد، گیرم که هواپیما یا خلبان برای جلوگیری از یخ زدگی ارتفاع را کاهش داده و به کوه زده یا به خاطر مه و مشکلات فنی و راداری و هدایتی در فرودگاه یاسوج کوه را ندیده، باز به کوه خورده است، این مشکلی را حل نمی‌کند، مشکل در جایی است که برای واگذاری‌های واقعی و باز شدن پای شرکت‌های خصوصی باید اقدام شود، آن گاه نیرو و انرژی دولت صرف توسعه زیرساخت‌ها و امور کلان‌تر خواهد شد.
روی دیگر این ماجرا این است که تا هواپیمایی سقوط می‌کند برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی طرحی برای استیضاح وزیر راه و وزیر کار تهیه می‌کنند، اما این که در پی هر حادثه‌ای در وضعیت حمل و نقل سراغ وزیر راه بروند ساده انگاری است و شاید راهکار درست این باشد که اولا وزارت راه و شهرسازی را که به تصمیم دولت وقت، از ادغام دو وزارتخانه « راه و ترابری » و « مسکن و شهرسازی » حاصل آمده دوباره جدا کنند، چون وزارت راه یک داستان دارد با شرکت‌های مهم زیرمجموعه مانند هواپیمایی و راه آهن و کشتی رانی و، وزارت مسکن یک داستان دیگر با مسئولیت مسکن و شهرسازی، ثانیا بار سازمان بازنشستگی را سبک کنند و در طرحی از دولت بخواهند به این روش واگذاری و اصطلاحا رد – دیون به صندوق‌های بازنشستگی پایان دهد. نکته مهم‌تر این که در برخی نقاط کشور فعالیت فرودگاهها ضرورتی ندارد و دست‌کم در شرایط بد جوی توجیهی برای آنها متصور نیست و بیشتر به خاطر فشار برخی مسئولین و نمایندگانی که هواپیما را بر هر وسیله دیگر ترجیح می‌دهند، احداث شده است.
6026/7342
برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار و رویدادها در استان سمنان به نشانی IRNASEMNAN@ کانال اخبار ایرنا سمنان مراجعه کنید.
کپی شد
