به گزارش جماران، «سید حسن نصرالله» دبیرکل حزبالله لبنان سرانجام پس از عمری مجاهدت خالصانه در میادین و جبهه مبارزه با رژیم نامشروع صهیونیستی، بر اثر حمله جنایتکارانه این رژیم به ضاحیه جنوبی بیروت، ترور شد و به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
به گزارش جماران، حرم حضرت زینب (س) در جنوب دمشق در سوریه، مشهورترین مکانی که بهعنوان مدفن حضرت زینب (س) دختر امام علی (ع)، مطرح شده است.
این محل از زیارتگاههای شیعیان به شمار می رود. منطقهای که حرم حضرت زینب(س) در آن قرار دارد شهرک السیدة زینب گفته میشود و در نزد ایرانیان به «زینبیه» مشهور است. حرم حضرت زینب در طول تاریخ مورد بازسازی و توسعه قرار گرفته است. از سال 1391ش با تشدید بحران در سوریه و حضور گسترده تروریستهای تکفیری و داعشی در این کشور، این حرم چندین بار مورد حمله خمپارهای و انتحاری قرار گرفت که بخشی از قسمتهای حرم آسیب دید. به دنبال این اقدامات، گروههای مختلفی از شیعیان عمدتا ایرانی، افغانستانی، عراقی و... برای دفاع از حرمهای اهل بیت (ع) عازم سوریه شدند. این گروهها که به مدافعان حرم مشهورند در کنار ارتش و بخشی از مردم و جوانان سوری با فرماندهی و راهنمایی های سردار دلها سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی و سایر فرماندهان توانستند در ابتدا مانع از ورود گروههای تروریستی به منطقه زینبیه شوند و سپس تا انهدام و نابودی حداکثری تروریستهای داعش و سایر گروههای تکفیری که از پشتیبانی برخی کشورهای منطقه و غربی برخوردار بودند، پیش بروند.
امروز هشتم نوامبر بیش از 30 روز از حملات وحشیانه رژیم اشغالگر قدس به نوار غزه می گذرد. بر اساس آخرین اخبار از منابع معتبر خبری تا پایان روز گذشته آمار شهدای خبرنگار به 49 تن رسید.
به گزارش جماران، شهر دامغان یکی از قدیمیترین پهنههای تمدنی ایران است و دیدنیهای تاریخی آن از قدمت قابل توجهی برخوردار هستند و از این نظر در میان اماکن تاریخی ایران، صاحبامتیاز محسوب می شود. یکی از این ابنیههای تاریخی و مکان های دیدنی دامغان، مسجد تاریخانه است. این مسجد که نمونهی بسیار زیبا و کاملی از مساجد قرون اولیه اسلامی در ایران به شمار می رود بعد از مسجد فهرج یزد که قدیمیترین مسجد ایران و مربوط به صدر اسلام (نیمهی قرن اول هجری) است، از نظر قدمت دومین جایگاه را در بین مساجد کهن ایران دارد. بر اساس پژوهشهای اداره کل باستانشناسی، پیش از تسلط اعراب بر ایران، این بنا آتشکده بوده و بعدها به مسجد تبدیل شده است. ساختمان بنای آن مربوط به سده دوم هجری و شیوه ساختمان آن نیز به شیوه بناهای دوره ساسانی است. ساخت بنای اولیهی مسجد مربوط به اواسط قرن دوم هجری بین سالهای 130 تا 170 هجری قمری است که این تاریخ، اواخر حکومت بنیامیه و اوایل حکومت عباسی را در بر میگیرد. نقشه اصلی مسجد، نمونهای از نقشههای متداول مساجد در حکومت بنیامیه است. اما ساخت آن از حیث مصالح و طریقه چینش، به سبک بناهای دوره ساسانیان و آجرچینیهایی شبیه به آجرچینی دورهی اشکانیان دارد. صحن این مسجد تقریباً مربعشکل به طول و عرض تقریبا 27 متر و بدون حوض است. اطراف آن را 22 رواق سرپوشیده با طاقهای ضربی و ستونهای مدور احاطه کرده بودند که تعدادی از این رواقها سالم هستند و مابقی آنها یا به صورت کامل یا از جهت طاق خراب شدهاند. شبستان این مسجد در سمت جنوب غربی (در جهت قبله) و به صورت تالاری ستوندار است. تعداد ستونهای این تالار، 26 عدد است به این ترتیب که 18 عدد از این ستونها در سه ردیف 6 تایی و در قسمت داخلی شبستان و هشت ستون دیگر در مقابل این 6 ردیف در قسمت ورودی این شبستان قرار دارد. این ستونها که از نوع مدور هستند، مشابه ستونهای کاخهای ساسانی به صورت آجرچینی ساخته شدهاند. قطر آنها 1.5 متر و محیط هر ستون در حدود 5 متر است. ارتفاع این ستونها به جز دو ستون در دهانهی وسطی، از کف شبستان تا محلی که طاقها بر آن استوار شده است در حدود سه متر است. ارتفاع کف شبستان تا پشت بام نیز در حدود 6 متر می رسد. سقف شبستان را طاقهای آجری پوشاندهاند که شبیه به معماری دورهی قبل از اسلام ساخته شده است. طاق میانی که در مرکز شبستان قرار دارد، عریضتر و بلندتر از طاقهای دیگر است. البته سقف شبستان در قرن سیزدهم هجری قمری به شدت تخریب شده و فقط بخشهایی از آن باقی مانده بوده است که میرزا آقا عاملی از وعاظ دامغان در آن زمان با کمک مالی مردم شهر اقدام به مرمت آن میکند که نتیجهی این مرمت، تغییر طاقهای مازهدار (بیضوی) عهد ساسانی به طاقهای نوکتیز جناغی با خشت خام که روش معمول آن روزگار بوده، است. لذا امروزه فقط در بخشهایی از سقف، طاقهای ابتدایی را میتوان دید. مناره اولیه این مسجد در بخش غربی مسجد واقع شده و تحت تاثیر منارههای مساجد عراق به صورت خشتی گلی ساخته شده است. منارهها در ایران در ابتدا روی پلانهای چهارضلعی یا ششضلعی، بنا میشده اند. مسجد تاریخانه نیز از این قاعده مستثنی نبوده و منارهی ابتدایی آن مقطعی چهارگوش به مساحت 6.5 متر مربع داشته است که در زلزله سال 241 هجری قمری در قومس (دامغان و سمنان کنونی) به طور کامل از بین رفته است. منارهای که اکنون در این مسجد و در سمت شمال آن وجود دارد به همت بختیار ابوحرب حاکم ایالت قومس و از فرمانروایان آل زیار احداث شده است و مربوط به قرن پنجم هجری (سال 420 هجری قمری) است. بدنه آن آجرکاری شده است و 26 متر ارتفاع دارد و از روی زمین (بدون سکو) مدور است. البته سابقاً ارتفاعش بیشتر بوده و کلاهکی نیز داشته که بر اثر زلزله فروریخته است. محیط آن در پایین حدود 13 متر است و محیط آن به نسبت ارتفاع کم میشود، به نحوی که محیط مناره در قسمت فوقانی در حدود 8.5 متر است. نکته حائز اهمیت از حیث تاریخی این است که مسجد تاریخانه به همراه مسجد جامعه نائین و مسجد فهرج یزد، اولین مسجدهایی هستند که در آنها مناره ساخته شده است. دسترسی به قسمت فوقانی مناره از داخل آن و توسط 86 پله امکانپذیر است. از دیگر ویژگیهای این مناره، کتیبهای به خط کوفی و به عرض 1.5 متر را میتوان نام برد که در ارتفاع 6 متری آن خودنمایی میکند. این مسجد در 15 دی ماه سال 1310 به شمارهی ثبت 80 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. مسجد تاریخانه دامغان در خیابان ایستگاه، کوچه هفتم واقع شده است. اما نکات زیر برای گردشگرانی است که به این مقاصد می روند، نکات مهمی که با رعایت آن این جاذبه های ارزشمند تاریخی برای نسل های آینده نیز باقی می مانند: رایج ترین اتفاق در بناها و محوطه های تاریخی دیوار نویسی و یادگاری نویسی است. این کار شما را تبدیل به یک فرد وندال می کند. هر گونه اثر تخریبی روی بناهای و محوطه های ثبت ملی براساس قانون جرم است و مسئولان میراث فرهنگی می توانند شما را بازداشت و از شما شکایت کنند. همواره این نکته را در نظر داشته و به دیگران نیز گوشزد کنید. همچنین در محوطه های باستانی زباله نریزید و هرگز در حریم آنها آتش روشن نکنید. خاکستر ناشی از آتش می تواند تاریخ یابی آثار باستانی زیر خاک را با مشکل روبرو کند. تزیینات معماری در بناهای تاریخی بسیار ظرفیت هستند، هرگز به آنها دست نزنید و مراقب باشید که پای خود را کجا می گذارید یا به چه چیزی تکیه می دهید.
به گزارش جماران، چشمههای زیبای باداب سورت که به چشمههای رنگی نیز معروف هستند، بهعنوان یکی از جاهای دیدنی، گردشگران زیادی را بهسمت خود میکشانند. این مجموعه چشمههای شگفتانگیز که دومین اثر طبیعی ملی ایران بعد از کوه دماوند محسوب میشود، علاوه بر زیبایی خاص، تنها در معدود نقاط از این کره خاکی یافت میشود. چشمههای باداب سورت ایران استخرهای طبیعی بسیار شگفتانگیزی از جنس تراورتن هستند که از مکان های دیدنی حد فاصل استانهای سمنان و مازندران به شمار میروند و در بلندای 1841 متری از تراز دریا قرار دارند. اطراف چشمهها پوشیده از درختچههای زرشک وحشی است و رنگ زیبای نارنجی منحصربهفرد آنها در نتیجه غلظت بالای رسوبات دارای اکسید آهن به وجود آمده است. این بادابها شامل چندین چشمه با آبهای کاملا متفاوت از لحاظ رنگ، بو، مزه و حجم آب میشود. چشمههایی شبیه باداب سورت در پاموکاله ترکیه وجود دارد. همچنین ایوانهای مطبق سفید و صورتی در نیوزیلند، بایشوایتای در چین، باگنی سان فلیپو در ایتالیا، منطقه سنگ زرد در آمریکا و هیرو ال آگورا در مکزیک به این جاذبه طبیعی شباهت دارند. باداب به معنی آب گازدار و سورت به معنی شدت اثر است. چشمههای باداب سورت در سال 1387 بهعنوان دومین اثر طبیعی ملی ایران ثبت شد. مسیر دسترسی به چشمههای باداب سورت از طریق جاده دامغان کیاسر ساری و یا مهدی شهر کیاسر ساری است که از هر دو استان سمنان و مازندران قابل تردد هست. باداب سورت در بخش چهاردانگه، دهستان پشت کوه، روستای سورت، حدفاصل روستاهای اروست و مال خواست در استان مارندران قرار دارد. این چشمهها از شمال به ارتفاعات و تپههای پوشیده از جنگلهایی با درختان سوزنی برگ میرسد و از جنوب مشرف به درههای پاییندست و از شرق در مجاورت ارتفاعات پوشیده از گیاهان بوتهای و درختچهها است. غرب آن را نیز روستای اروست احاطه میکند. در بازدید از چشمههای باداب سورت که قدمت حوضچه های آن به 350 میلیون سال می رسد و برای تشکیل هر سانتی متر آن 400 سال زمان مورد نیاز است مورد توجه باید قرار گیرد: هنگام بازدید از این چشمهها باید محتاط باشید و از راه رفتن و دویدن روی پلکانها خودداری کنید. از ریختن زباله روی زمین یا در چشمهها جدا خودداری کنید.
سرداب مقدس یا سرداب غیبت، زیرزمین خانه امام حسن عسکری(ع)، در شمال غربی حرم عسکریین در سامرا قرار دارد. قداست این مکان نزد شیعیان به این دلیل است که محل زندگی امام هادی(ع)، امام عسکری(ع) و امام زمان(عج) بوده است.
به گزارش جماران، مسجد جامع اموی، مهم ترین مسجد در سوریه است که در قلب شهر قدیمی دمشق واقع شده است. مسجد جامع اموی توسط «ولید بن عبدالملک» ششمین خلیفه امویان بر بنای کلیسایی که حضرت «یحیی(ع) در آن به خاک سپرده شده بود، ساخته شد.
این مسجد قدمتی چهار هزار ساله دارد و دارای سه مناره و چهار محراب است و از جاذبه های مهم گردشگری و زیارتی شهر دمشق محسوب می شود. در مسجد جامع اموی مقام رأس الحسین(ع)، رأس حضرت یحیی(ع)، مقام هود(ع)، مقام حضرت خضر(ع) که در این مسجد نماز می گذاشتند، قرار دارد.
در این مسجد همچنین، محراب و مقام حضرت زین العابدین (ع) قرار دارد. هنگامى که امام سجاد(ع) در حال اسارت در مسجد اموى حضور داشتند، در شمال شرقى جامع و در مکانى به تهجد و عبادت مى پرداختند.
کاروان اسرای کربلا وقتی به شام وارد می شوند به این مسجد آورده می شوند. هنگامی که کاروان اسرا و سرهای بریده شهدا به سمت دمشق در حرکت بود، سرمبارک امام حسین(ع) در پایان همه سرها و مقابل زنان و اهل بیت حرکت داده می شد. در این مسیر به فرمان یزید، سر را از مجلس بیرون برده و به همراه سایر سرهای شهدا، سه روز بر «باب القصر» آویزان کردند. پس از آن مدت، سر امام حسین(ع) را پایین آورده و در گوشه شمال شرقی مسجد در اطاقکی قرار دادند. سر مبارک امام چند روز در این مکان قرار داشت
بعدها در آنجا بقعهای به یادبود این حادثه غم انگیز ساختند که به «رأس الحسین» مشهور شد. این مکان پس از محراب و مسجد امام زین العابدین(ع) در داخل اطاقی به ابعاد 3×4 متر قرار دارد و در جدار داخلی گنبد آن، اسامی ائمه نقش بسته است. در داخل شبستان مقام امام سجاد، محفظه کوچکی از نقره به اندازه سر یک انسان، در داخل دیوار، به یاد محل قرار دادن سر مبارک آن حضرت جا سازی شده است. در سمت چپ این محفظه نقره ای، شبستان با این اطاقک به وسیله دری آهنین جدا می شود. در سمت چپ آن، ضریحی کوچک از نقره و به صورت مستطیل شکل با ابعاد 1×5/1 متر قرار دارد. داخل این مکان یا ضریح، پایهای مستقر شده و بالای آن چیزی به شکل سر با پوشش قرمز رنگ که گویا از چوب و یا سنگ ساخته اند قرار داده شده است.
مسجد جامع اموی در طی قرن های متمادی مرمت شده است. این مسجد بر اثر چندین آتش سوزى، دچار حادثه شده است، اما همچنان استوار باقی مانده است.
زیارتگاه رأس الحسین(حلب)، زیارتگاهی در شهر حلب که در مسیر حرکت اسرای کربلا تا شام قرار داشت و بنا بر روایات مختلف، براثر چکیدن خون از سر امام حسین در این منطقه و یا دیدن خواب کسانی، در حلب بنا شد. این زیارتگاه با نام مشهدالحسین و مشهدالنقطه نیز شناخته میشود و حاوی سنگی است که آثاری از خون سر امام حسین (ع) بر آن برجای ماندهاست. ساخت و توسعه این زیارتگاه که در کوه جوشن واقع شده را به دوران عمربن عبدالعزیز اموی، ملک الصالح اسماعیل زنگی، سیف الدوله حمدانی منتسبدانستهاند. این زیارتگاه در دوران ایوبی، مملوکی و عثمانی مورد توجه حاکمان قرار گرفت، چنانچه به توسعه آن پرداختند و امام جماعت برای آن تعیین نمودند. سنگ یاد شده در جریان جنگ جهانی اول و پس از انفجار زیارتگاه، مدتی در مشهد محسن نگهداری و پس از بازسازی به جایگاه اصلی بازگردانده شد. در عصر حاضر نیز این مکان مورد حملات داعش قرارگرفت و سنگ برای مدتی پنهان ماند تا سال 2020 که مجدد در جایگاه اصلی قرارگرفت. تروریستهای تکفیری و داعش تلاش زیادی برای تصرف شهر حلب - خصوصا این مکان که برای شیعیان و اهالی حلب از قداست برخوردار است - صرف کردند اما با مقاومت و رشادتهای ارتش و جوانان سوری و نیز فرماندهی و جانفشانی سردار دلها شهید حاج قاسم سلیمانی و همراهان و نیروهای تحت امر ایشان، تلاش مذبوحانه داعشیان ناکام ماند. این زیارتگاه نزد اهالی حلب به «مشهد الحسین» شناخته میشود و در محله «جب الجلبی» حلب، میان بافت مسکونی جدید این شهر قرار دارد. محلی که زیارتگاه در آن واقع است، در گذشته کوه کمارتفاعی در غرب حلب، به نام کوه جوشن بوده است که امروزه به علت توسعه عمرانی این شهر، میان محلات جدید آن قرار گرفته است.
به گزارش جماران، حرم حضرت رقیه (س) (به عربی: مسجد السیدة رقیة) مسجدی است که در محل آرامگاه حضرت رقیه بنت الحسین در دمشق ساخته شدهاست و از زیارتگاههای شیعیان به شمار میرود. زائران حرم حضرت رقیه پس از عبور از دیواره های سنگی و بلند مسجد اموی به کوچه پس کوچه های باریک و با صفایی می رسند که هنوز شکل قدیمی خود را حفظ کرده اند و تاریخ عظیمی را در دل خود دارند. در انتهای این کوچه های تو در تو، گنبد سفیدی، رخ نمایی می کند. زائران با ورود به حرم و گذشتن از حیاط کوچک این آستان مقدس به ضریح مطهر حضرت رقیه بنت الحسین می رسند. این زیارتگاه، بعد از حرم حضرت زینب(س)، دومین زیارتگاه شیعیان در این شهر است. این مکان نخستینبار در برخی منابع قرن چهاردهم قمری به حضرت رقیه منسوب شده است؛ پیش از آن در برخی منابع قرن دهم محل دفن دختری از امام حسین(ع) دانسته شده، بدون اینکه به نام حضرت رقیه اشاره شود.
به گزارش جماران، رُئوس الشهداء زیارتگاهی است در قبرستان باب الصغیر در دمشق در کشور سوریه که محل دفن سرهای بریده شانزده تن از شهدای کربلا دانسته شده است. درباره صحت انتساب این قبور سند قابل اعتمادی در دست نیست و منابع تاریخی از دفن سرهای شهدای کربلا در این مکان سخنی نگفته اند. این مکان میان زیارتگاه عبدالله بن امام زین العابدین و زیارتگاه زینب یا ام کلثوم دختر امام علی(ع) و سکنیه دختر امام حسین(ع) واقع شده است و خیابان کوچکی بین این زیارتگاه و قبرستان فاصله انداخته است. در تابلوهایی که در ساختمان زیارتگاه نصب شده، این مکان محل دفن سرهای مطهر افراد ذیل دانسته شده است: جعفر بن عقیل، جعفر بن امام علی، حبیب بن مظاهر، حر ریاحی، حسین بن عبدالله (احتمالا عبدالله بن حسین صحیح است)، عباس بن امام علی، عبدالله بن عقیل، عبدالله بن امام علی، عبدالله بن عون (احتمالا عون بن عبدالله بن جعفر بن ابیطالب)، عثمان بن امام علی، علی بن ابی بکر (احتمالا ابوبکر بن امام علی صحیح است)، علی اکبر بن امام حسین، عمر بن امام علی (این فرد از شهدای کربلا نیست و بنابر روایات تاریخی به مرگ عادی درگذشته است)، قاسم بن امام حسن، محمد بن امام علی، محمد بن مسلم بن عقیل بن ابی طالب. در منابع تاریخی اشاره ای به وجود زیارتگاه سرهای شهدای کربلا در باب الصغیر نشده است و سرنوشت سرهای شهدای کربلا بعد از ورود به دمشق نیز در منابع تاریخی و مقتل های امام حسین(ع) نیامده است. تنها «خواند میر»(م942ق.) در کتاب خود با عنوان «حبیب السیر» نوشته است که امام زین العابدین(ع) در روز اربعین سرهای شهدا را به بدنهای آنها در کربلا ملحق کرد و به پیروی از او، شیخ عباس قمی و برخی از معاصران نیز این مطلب را نقل کرده اند. سید محسن امین عاملی از قبرستانی معروفی در باب الصغیر خبر داده که بعد از سال 1321 قمری از آن دیدار کرده و بر سرد آن سنگی بوده حاکی از اینکه این مکان محل دفن سر عباس بن علی(ع)، علیاکبر بن حسین(ع) و حبیب بن مظاهر است. او اشاره می کند که چند سال بعد از زیارتگاه تخریب و بازسازی شد و داخل آن قبری بنا کردند و نام تعدادی از شهدای کربلا بر آن نوشته شد. درباره بنای نخستین این زیارتگاه اطلاعی در دست نیست. ظاهرا این بنا در سال 1330 قمری با حمایت سلطان عبدالحمید دوم عثمانی و به دست سلیم افندی فرزند سید حسین مرتضی انجام شده است.
جناب مدیرعامل بیمه سلامت! آیا تا امروز نمی دانستید در کشور و نظامی مسئولیت گرفته اید که هدف اصلی آن هم بر اساس مطالبات مردم و هم دیدگاه بنیانگذار نظام و هم رهبری فعلی، خدمت به محرومان و مستضعفان بوده و هست؟ آیا باید رهبری امروز تاکید مکرر کنند و شما نه به نیت خدمت به مردم محروم و ملت گرفتار، بلکه با ادعای تحقق منویات ایشان تازه اعلام آمادگی بفرمایید؟
ما زیستن را زیسته ایم، مرگ را بارها به چشم دیده ایم، تهمت ها را به جان خریده ایم اما در کنار مردممان و برای اعتلای پرچم اسلام ناب و ایران سرفراز مانده ایم. روزنامه نگاران آزاده، به شهادت تاریخ معاصر ، بارها و بارها دین خود را به دین و میهن خود، ادا کرده اند اما هیچکس را مدیون خود نمی دانند.
قرنطینه اجباری ناشی از ویروس منحوس کرونا هر چقدر که بد باشد، لااقل این حسن را دارد که بتوانیم حال و روز جانبازانی را که چند دهه در قرنطینه هستند، کمی درک کنیم.
حاج همت نماد نسلی از جهاد و شهادت بود که خالصانه جهاد می کرد و ذوب در امام بود؛ به گونه ای که از خدا می خواست دوران بی خمینی را نبیند: «همت می گفت در مکه از خدا چند چیز خواستم، یکی اینکه در کشوری که نفس امام نیست نباشم حتی برای لحظه ای»
لازم می دانم به سهم و قدر مسئولیت خود به واسطه بازنشر برخی اخبار و اطلاعیه های رسمی به دور از واقعیت از کلیه مخاطبان به خصوص بازماندگان فاجعه اخیر هواپیمای مسافربری صمیمانه عذرخواهی کنم.
به گزارش جماران، جلفا شهر مرزی میان ایران، جمهوری آذربایجان و ارمنستان می باشد که در استان آذربایجان شرقی واقع شده است و به دلیل کلیساهای تاریخی که در آن وجود دارد بسیار مشهور است. ساکنین آن اغلب اقلیت های مذهبی هستند، جلفا همینطور از طبیعت بسیار زیبایی برخوردار است که زیباییهای آن همگان را مجذوب خود خواهد کرد.
کلیسای «سنت استپانوس» در شهرستان جلفا قرار دارد که در سده ی نهم میلادی ساخته شده است. مطابق با اسناد تاریخی موجود این کلیسا دومین کلیسای مهم ارامنه در ایران محسوب می شود که اولین آن قره کلیسا در آذربایجان غربی است.
همچنین کلیسای «چوپان» یا کلیسای «آندره ورتی مقدس» مربوط به دوره صفوی است و در جلفا، کنار رود ارس، بر سر راه کلیسای سنت استپانوس واقع شده و این اثر که از جمله کلیساهای ارامنه ایران است در اسفند 1381 بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
به گزارش جماران، بابک خرمدین از سرداران ایرانی بود که طاقت ظلم خلفای عباسی را نیاورد و تصمیم به قیام گرفت و به مدت 22 سال رهبر جنبش سرخ جامگان شد، در این مدت ستم خلفای عباسی به حدی بود که سرداران دیگری مثل ابومسلم خراسانی هم در جای جای نقاط ایران به پا خاستند. با اینکه بابک بعد از خیانت عده ای جانش را در راه ایران داد اما جانفشانی های او و یارانش آنقدر زیاد بود که ماجرای قیامشان شهرت فراوانی پیدا کرد. «قلعه بابک» مکانی بود که بابک و یارانش در مقابل حمله عباسیان در آن سنگر می گرفتند. این قلعه در قرن های دوم و سوم نوسازی شد و در قسمت های مختلفش تغییراتی به وجود آمد، تغییراتی که در زمان بابک انجام شد و هنوز هم بعد از گذشت 1200 سال باقی مانده است. این قلعه در 50 کیلومتری شهر اهر آذربایجان شرقی در منطقه کلیبر بر روی کوهی بلند به ارتفاع 2300 متر قرار دارد و اطراف آن را در هر طرف دره هایی به عمق 400 تا 600 متر احاطه کرده است به طوری که برای رسیدن به قلعه فقط یک راه باریک و صعب العبور وجود دارد.
به گزارش جماران، حمام کردشت یکی از آثار تاریخی روستای کردشت از بخش سیه رود از توابع شهرستان جلفای آذربایجان شرقی است. این بنا سالانه پذیرای هزاران نفر از گردشگران داخلی و خارجی است. این روستا و حمام کردشت، در ساحل جنوبی رودخانه ارس و در امتداد رودخانه در جهت غرب به شرق کشیده شدهاست. آب و هوای آن معتدل با زمستان های ملایم و تابستان های گرم و از قسمت شمالی توسط کوههای کشور ارمنستان و از قسمت جنوبی توسط کوههای کمتال احاطه شده و در ناحیهٔ شرقی شهرستان جلفا واقع شدهاست. قدمت این بنا به اواسط دوره صفویه و زمان سلطنت شاه عباس صفوی (سومین و قدرتمندترین پادشاه صفوی) میرسد. این مجموعه در سال1383 توسط میراث فرهنگی استان آذربایجان شرقی خریداری و به یک مجموعه تاریخی-تفریحی تبدیل شدهاست.
به گزارش جماران، سید مرتضی آوینی سید شهیدان اهل قلم به همراه محمد سعید یزدان پرست که به منظور تهیه فیلمی مستند از تفحص شهدا با گروه روایت فتح به منطقه فکه رفته بودند در روز 20 فروردین 1372 بر اثر اصابت ترکش مین باقی مانده از جنگ ایران و عراق به شهادت رسیدند.
عکس: محمدعلی نادعلی زاده
به گزارش جماران، در کوچه پس کوچههای بافت تاریخی محله عودلاجان تهران، خانه یکی از بزرگان دین و سیاست، شهید آیت الله سید حسن مدرس واقع شده است.
«خانه موزه شهید مدرس»، عمارت تاریخی است که در چهار راه سرچشمه، گذر میرزا محمود وزیر (کوچه شهید جاویدی)، کوچه نصیرالدوله (مدرس) جای دارد و علاوه بر ارزشهای معماری، از تاریخچه سیاسی ـ اجتماعی خاصی برخوردار است.
این بنا پس از رها شدن در زمانی طولانی، در سال 1393 پس از مرمت به عنوان «دارالقرآن و خانه موزه شهید مدرس» با هدف فعالیتهای فرهنگی، پژوهشی و اجتماعی و نیز گردآوری مستندات موزهای مرتبط با شهید مدرس احیاء شد.
این بنا که در دوره قاجار و بر اساس الگوی معماری سنتی ایران ساخته شده است؛ دارای اجزای مختلفی است که شامل سه حیاط مرکزی، اتاقها، راهروها، حوضخانه و سه درب ورودی و… می باشد.
از آنجا که این خانه نه تنها فقط محل سکونت شهید مدرس بوده، بلکه محل فعالیتهای گسترده اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ایشان نیز بوده است؛ بنابراین خانه دارای فضاهای اندرونی و بیرونی است که شامل یک «بخش اندرونی» که محل سکونت ساکنین منزل و دو «بخش بیرونی» متشکل از فضاهای تدریس و تفسیر و همچنین فضاهایی جهت ملاقات های مردمی و ملاقات با رجال است.
به گزارش جماران، دریاچه نمک حوض سلطان در 40 کیلومتری شمال قم و 85 کیلومتری جنوب تهران و در حاشیه بزرگراه خلیج فارس قرار دارد.
در 35 کیلومتری مسیر قم-تهران جاده خاکی وجود دارد که به دریاچه میرسد. درون دریاچه نیز جاده خاکریزی هست که برای جلوگیری از فرو رفتن خودروها در باتلاق و بهرهبرداری از نمک دریاچه مورد استفاده قرار میگیرد.
این دریاچه که به «دریاچه نمک قم» هم معروف است به مساحت تقریبی 240 کیلومتر مربع در شمال شرق شهرستان قم واقع شدهاست و رشته کوههای البرز در شمال آن قرار دارد.
به گزارش جماران، کاروانسرای دِیرِ گچین، یکی از بزرگترین کاروانسراهای ایران، بر سر راه جاده تاریخی ری به قم در مرکز پارک ملی کویر قرار دارد. ویژگیهای منحصربهفرد این اثر باعث شده آن را «مادر کاروانسراهای ایران» بنامند. دیر گچین در بخش مرکزی شهرستان قم، 80 کیلومتری شمال شرقی شهر قم (کیلومتر 60 بزرگراه گرمسار)، و 35 کیلومتری جنوب غربی ورامین واقع شدهاست. این بنا را بهخاطر داشتنِ گنبدی از جنس گچ دیر گچین نامیدهاند، اما اکنون چنین گنبدی در بنا وجود ندارد. بنای کاروانسرا مربوط به دوره ساسانی است و آن را در دوران سلجوقیان، صفویان، و قاجاریان مرمت و بازسازی کردهاند. شکل کنونی آن متعلق به دوران صفویه است. این کاروانسرا در راه باستانی ری به اصفهان مشهور به «راهِ دیر» قرار دارد. در پی تغییر جاده تهران به قم از راهِ دیر به مسیر حسنآباد در زمان امینالسلطان، دیر گچین متروکه شد و افراد محلی از آن برای نگهداری دام استفاده بردند.
در اطراف کاروانسرا مجموعه عمارت های خشتی زیادی هست که متعلق به دوران قاجارند. طراحی این عمارات مستطیل و 200 در 300 متر است و به صورت کاملا منظم در اطراف دیوار خشتی ساخته شده اند. این کاروانسرا در سال های اخیر مرمت و بازسازی شده و از آنجایی که در کنار جاده آسفالته گرمسار- قم قرار دارد می تواند دوباره به جایی پر همهمه و شلوغ تبدیل شود.
به گزارش جماران، باغ گیاهشناسی مکانی است که در آن مجموعهای از گیاهان بومی و غیر بومی در فضای باز و در گلخانهها کشت میشوند و نقش مهمی در زمینههای مختلف تحقیقاتی از جمله علوم گیاهی و باغبانی، آموزش عمومی و آشنا ساختن مردم به اهمیت گیاهان و لزوم حفاظت از آنها بر عهده دارند. به علاوه باغ گیاهشناسی به عنوان ذخیره ژنتیکی گیاهان در معرض خطر انقراض مورد استفاده قرار میگیرد.
باغ گیاهشناسی ملی ایران به وسعت 145 هکتار در دامنه جنوبی رشته کوه البرز مرکزی در اراضی چیتگر، در شمال غربی تهران (در محدوده شهرداری منطقه- 22 تهران) واقع شده است. در طراحی باغ برای ایجاد مناظر و چشم اندازهای طبیعی سه کوه که نشان دهنده کوههای زاگرس، البرز و هیمالیا است ایجاد شده و هم چنین 6 دریاچه و دو رودخانه که هر یک در کنار گیاهان رویشگاه مربوطه فضای طبیعی را ایجاد کرده اند و دارای جاذبه های گردشگری خاصی هستند. از دیگر جاذبه های باغ دو آبشار است که ریزش آب در آنها از بلندی ها و لابلای صخره ها صورت می گیرد.
عظمت ایوان مدائن و سرنوشت بانیان آن در طی ده ها قرن آن چنان تاثیرگذار بوده که شعرا ی بزرگ در وصف آن شعرها سروده اند اما شاید مشهور ترین این اشعار از خاقانی شروانی در وصف طاق کسری یا همان ایوان مدائن سروده شده که در مطلع آن آمده است:
هان ای دل عبرت بین از دیده نظر کن هان / ایوان مدائن را آیینهٔ عبرت دان
بنایی که در شب ولادت پیامبر اسلام(ص) ۱۴ کنگره آن سقوط کرد؛
به گزارش جماران، طاقِ کَسریٰ، ایوانِ کَسریٰ یا ایوانِ مَدائِن، مشهورترین بنای ساختهشده توسط پادشاهان ساسانی که در شب ولادت پیامبر اسلام(ص) لرزید و ۱۴ کنگره آن سقوط کرد. این اتفاق به همراه رخدادهای دیگری مانند خاموششدن آتش در آتشکده فارس پس از هزار سال، خشکیدن دریاچه ساوه و خواب عجیب موبدان و پادشاه ساسانی در همین شب، از ارهاصات و هشدارهایی دانسته شده که همراه با ولادت پیامبران رخ میداده است. خاقانی شروانی و برخی شاعران فارسیزبان دیگر، عظمت «ایوان مدائن» و شکستهشدن آن را دستمایه اشعار خود قرار دادهاند. خاقانی در «قصیده ایوان مدائن» با وجود توصیف عظمت تاریخی بنا، سرانجامِ ویرانی عظمت و شکوه پادشاهان را مایه عبرت معرفی میکند. برخی این شعر را از باشکوهترین قصیدههای فارسی دانستهاند. بیت اول این قصیده ۴۱ بیتی این است:
هان ای دل عبرتبین از دیده نظر کن هان ایوان مدائن را آیینه عبرت دان.
مسلمانان پس از فتح مدائن، از ایوان کسری به عنوان محل نماز خواندن استفاده کردند. روایات تاریخی حاکی از نماز خواندن امام علی(ع) در این مکان است. طاق کسری در ۳۷ کیلومتری جنوب بغداد، پایتخت عراق و در نزدیکی شهر کوچک سلمان باک یا سلمان پاک است که مزار سلمان فارسی در آن قرار دارد.
شیخ عباس قمی در کتاب مفاتیح الجنان، در بیان اعمال زیارت سلمان فارسی خواندن دو رکعت نماز در طاق کسری را توصیه کرده و دلیل آن را نماز خواندن امام علی(ع) در این مکان دانسته است.
به گزارش جماران، مسجد حَنّانه، مسجدی در شهر نجف که طبق نقلهای تاریخی، زمین آن، دو بار در عزای ائمه(ع) ناله کرده است؛ یک بار در زمان تشییع امیرالمؤمنین(ع) و یک بار نیز بعد از واقعه کربلا.
در این محل ستون (یا دیواری) قرار داشته است که هنگام تشییع شبانه امیرالمؤمنین (ع) از کوفه به نجف وقتی بدن مطهر آن حضرت(ع) را از کنار این مکان عبور میدادند، این ستون از حزن و تأسف خم شد.
دوم اینکه به هنگام حمل سرهای مبارک شهیدان کربلا به کوفه، سر مقدس اباعبدالله(ع) را بر زمین این مسجد گذاشتند. گفتهاند در این هنگام صدایی شبیه به ناله بچه شتری(حنانه) که مادرش را گم کرده باشد بلند شد.
این مسجد در محله حنانه، به فاصله ۲.۵ کیلومتری از حرم امیرالمؤمنین(ع)، سمت شمال نجف، و در نزدیکی مرقد کمیل بن زیاد نخعی واقع است.
به گزارش جماران، زائرانی که به نجف اشرف و کوفه می روند، سری هم به دارالاماره می زنند تا بار دیگر عبرت تاریخ را مرور کنند.
با دیدن دارالاماره کوفه و ذکر مصیبت از آنچه که در این مکان گذشته، هر انسانی در مظلومیت ابا عبدالله الحسین(ع) و یاران باوفایش اشک اندوه می ریزد. دارالاماره در کنار مسجد کوفه قرار دارد که اکنون تنها خرابه ای از آن باقی مانده است، جایی که زمانی کاخ و خانه امیر یا به عبارتی ارگ حکومتی به حساب می آمده است.
در همین دارالاماره بود که نخست سر مبارک حضرت اباعبدالله(ع) را جلوی عبیدالله بن زیاد قرار دادند.
در همین قصر که نامش «طمار» بود، مسلم بن عقیل و هانی را به دستور ابن زیاد شهید کردند. و در همین مکان بود که مختار را به شهادت رساندند.
همچنین اسیران اهل بیت(ع) را هم در کوفه وارد آن محل و مجلس عمومی کردند.
اکنون از این محل عبرت آموز تنها تلی از خاک به جا مانده است ...
وجه تشابه دیگر این دو شخصیت، مظلومیت مضاعف آنان است که البته تنها به آنان خلاصه نمی شود و متأسفانه سالهاست که دامن گیر بسیاری از درگذشتگان و حاضران از اهالی فرهنگ و مذهب و هنر این مرز و بوم شده است.
به گزارش جماران، بازارهای هفتگی مازندران که با نامهای ایام هفته مانند پنج شنبه و جمعه بازار شهره اند به واسطه عرضه محصولات باغی، دامی و کشاورزی روستائیان، هرساله میزبان مسافران و گردشگران زیادی از نقاط مختلف کشور هستند.
یکی از این بازارها، چهار شنبه بازار روستای سلیمان آباد تنکابن استکه در تمام سال در روز چهار شنبه بر گزار می شود
در این بازار انواع زیادی از وسایل مورد نیاز مردم به فروش می رسد.
«روز قدس» یک روز جهانی است. روزی نیست که فقط اختصاص به قدس داشته باشد. روز مقابلۀ مستضعفین با مستکبرین است. روز مقابلۀ ملتهایی است که در زیر فشار ظلم امریکا و غیر امریکا بودند، در مقابل ابرقدرتها هستند.
دیروز، روز جهانی آزادی مطبوعات بود، چه اتفاقی افتاده که عملکرد سایت جماران و همکاران آزاده و زحمت کش این رسانه که مانند بسیاری دیگر از اهالی این صنف با کمترین حقوق و دستمزد تلاش می کنند روایت صادقانه ای از اوضاع و احوال کشور عزیز و هم وطنان مان داشته باشند و در حد امکان بتوانند صدای مظلومان و کسانی را که تریبونی برای سخن گفتن ندارند به گوش جامعه برسانند، در چنین روزی به نامحترمانه ترین شکل "چندش" و "شرم آور" خوانده شود؟!
ماسال شهری در استان گیلان که در کنار کوههای تالش واقع شدهاست. معنی کلمه ماسال کوه وار یا کنار کوه یا دارای کوه است که از کلماتی مانند مسال,مازال و... گرفته شدهاست.
شهر ماسال در کنار رودخانه خالکایی واقع، که این رودخانه از قله مرتفع شاهمعلم سرچشمه میگیرد پس از طی ۴۰ کیلومتر از درون شهر ماسال گذر مینماید.
شهرستان تنکابُن یکی از شهرستانهای استان مازندران در شمال ایران است. این شهرستان از سمت غرب به شهرستان رامسر، از شرق به شهرستان چالوس، از جنوب به رشتهکوههای البرز و از شمال به دریای خزر متصل است. مرکز این شهرستان شهر تنکابن است. مردم تنکابن به زبان مازندرانی و گیلکی سخن میگویند. تصاویر زیر طبیعت زیبا و بکر روستای«امام زمین» تنکابن را نشان می دهد.
سید حسن خمینی با تاکید بر این که جماران یکی از نقاطی است که در راستای هدف عالی حفظ دیانت و شیعه در جامعه ما و جامعه جهانی باید نقش خودش را ایفا کند، خطاب به خبرنگاران جماران گفت: امام را آن گونه که هست -نه آن گونه که برخی می خواهند- معرفی کنید و آن گونه که جامعه استبداد زده ما را از یک ورطه هولناک خارج کرد و مژده یک زندگی خوب توأم با آزادی، استقلال، سربلندی و پیشرفت را به مردم داد بشناسانید؛ اما نه به عنوان فردی در زمان گذشته و بلکه فردی برای آینده معرفی کنید. جماران باید وامدار امام باشد و نسبت به امام دیروز، امروز و فردا وفادارانه تلاش کند.
کم نیستند همکاران رسانه های مختلف در کربلا اعم از خبرنگار، عکاس خبری و تصویر بردار که طی شب گذشته نه صدای انفجاری را به گوش خود شنیده اند و نه ستون دودی دیده اند.... شوربختانه باید بگویم چند خبر انعکاس یافته بامداد امروز در یکی دو خبرگزاری کشور از حمله کور صورت گرفته به بیابانهای اطراف کربلا و تکثیر و کپی آن در برخی سایت و رسانه های دیگر، بیش از آن که هوش مندانه، دقیق و آرام بخش باشد؛ نشانگر هیجان زدگی خبری و بی دقتی در تهیه و ارسال آنهاست.
کوفه در ۱۷۰ کیلومتری جنوب بغداد پایتخت کشور عراق و در استان نجف واقع شدهاست. مسجد کوفه چهارمین مسجد مهم پس از مسجدالحرام، مسجدالنبی و مسجدالاقصی است.
بنابر برخی روایات، نخستین کسی که مسجد کوفه را بنیان گذاشت، حضرت آدم(ع) بود و حضرت نوح(ع) پس از طوفان آن را تجدید بنا کرد. در سال ۱۷ هجری قمری با حضور اولیه مسلمانان در کوفه در زمان سعد بن ابی وقاص و پیشنهاد سلمان فارسی، این مسجد دوباره ساخته شد. در سال ۳۶ هجری با حضور امیرالمومنین حضرت علی (ع) در این مسجد، بر اهمیت و توجه به آن افزوده گردید. حضرت علی(ع) در این مسجد نماز و خطبه میخواند و در محراب این مسجد به شهادت رسیده است.
در کنار مسجد کوفه مرقد میثم تمار، خانه منسوب به امیرالمومنین حضرت علی (ع) ، دارالعماره کوفه، مرقد مسلم بن عقیل، مرقد هانی بن عروة و مرقد مختار قراردارد. این مسجد دارای مقامات متعدد بوده و در بسیاری از آنها اعمال مخصوصی انجام میگیرد.
نکته مهم این که بنا بر روایات و نظر اکثر مراجع تقلید مسافر میتواند در مسجد کوفه نماز را تمام یا شکسته بخواند.