در علل الشرایع آمده است: کسی که سعی بین صفا و مروه کند و هنوز «منیت» در او زنده باشد، به حقیقت سعی نرسیده است.
سحر گه رهروی در سرزمینی
همی گفت این معما با قرینی
که ای صوفی شراب آنگه شود صاف
که در شیشه بماند اربعینی
محمد علی نادعلی زاده ـ کربلا: هزاران سال پیش، حضرت آدم صفی الله به کوهی در زمین فرود آمد و آن کوه از آن پس " صفا " نام گرفت.
او خطایی مرتکب شد و از دستور خدا سرپیچی کرد و از بهشت رانده شد. حال چه باید می کرد؟
آدم ضجه می زد، گریه و شاید هروله می کرد و از پیشگاه حضرت حق طلب بخشش داشت.
«فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ»
در روایتی آمده که از سوی خداوند به وی نام پنج تن آموخته شد و آدم پس از توسل به نام محمد(ص)، علی (ع)، فاطمه (س) و حسن و حسین(ع) بخشیده شد...
حسین!
- سالها بعد، آنگاه که کودک ابراهیم(ع) -اسماعیل- آب می خواست، هاجر هروله کنان بین صفا و مروه آب جست و جو می کرد تا فرزند تشنه کامش را جرعه ای آب بنوشاند. جرعه ای آب برای اسماعیل ...
آب!
حسین(ع)، آب!
- می گویند «مروه» را از آن روی مروه نامیده‌اند که حوا، یعنی اولین زن بر آن هبوط کرده است.
اما نقل دیگری به این قایل است که مومن آن گاه که به جانب صفا می رود، در پی صاف شدن جسم و جان است و آن گاه که به جانب مروه هروله می کند، سعی در به دست آوردن مروت و مردانگی دارد.
مروه یادآور مروت است.
مروت!
حسین(ع)، آب، مروت!
- در علل الشرایع آمده است: کسی که سعی بین صفا و مروه کند و هنوز «منیت» در او زنده باشد، به حقیقت سعی نرسیده است.
از حضرت صادق(ع) نیز در مصباح الشریعه روایتی نقل شده که فرموده اند: در وقت هروله کردن میان صفا و مروه، قصد کن دور شدن از خواهش‌های نفسانی را یعنی که به مدد و یاری حق گذشتم از همه خواهش‌های نفسانی و برائت می جویم از همه اغواهای شیطانی!
اغوا!
حسین(ع)، آب، مروت، اغوا!
- حضرت علی ابن الحسین امام سجاد(ع) فرمودند آیا می دانی معنی تردد بین صفا و مروه چیست؟ یعنی خدایا من بین خوف و رجاء به سر می برم. نه خوف محض دارم که از درگاهت ناامید شوم و نه همه امیدم که هیچ ترسی نداشته باشم.
هروله بین صفا و مروه همان تردد بین خوف و رجاء است.
رجاء!
حسین(ع)، آب، مروت، اغوا، رجاء!
- آدم صفی الله اگر در صفا می گریست، امید بخشش داشت. اگر حضرت حق را به نام پنج بنده برگزیده اش، به نام حسین اش، قسم می داد، امید بخشش داشت و بخشیده شد.
ابراهیم خلیل الله اگر هروله کنان، شیطان را می راند، پشت و پناهی داشت و هاجر اگر در پی آب بین صفا و مروه می دوید، اسماعیلی داشت.
و آب از دل تفتیده و خشک بیابان جوشید برای اسماعیل.
...اما حسین(ع) چه؟
او وارث آدم صفوه الله و ابراهیم خلیل الله است اما کجاست پشت و پناهش؟ کو اکبر و عباسش؟
مانده یک اصغر تشنه!
این بار اما تقدیر الهی چیز دیگری رقم میزند.
حسین(ع) جرعه آبی می جوید برای اصغر شش ماهه اش اما اگر آب از دل بیابان خشک جوشید، اینجا از دست خشک مغزان کوفی آب نمی چکد که تیر رها می شود.
خداوندا! مگر حسین(ع) پسر فرستاده تو نیست؟ مگر او وارث آدم و ابراهیم نیست؟
مگر زینب(س) هروله نمی کند؟ نه برای یک اسماعیل که اسماعیل ها تشنه لب پرپر شده اند در برابر دیدگان این دردانه علی(ع).
اصغر، اکبر، عباس!
خوف، رجاء!
حسین، آب، مروت!
حسین(ع) آب نمی خواست، امید هم به جرعه ی آبی نداشت اما خوف گمراهی «انسان» را داشت، اصغر رابه میدان برد شاید دلی بلرزد و فردی هدایت شود.
حسین (ع) تشنه آب نبود، تشنه هدایت و در پی معرفت انسان بود!
هدایت، معرفت، حسین(ع)!
- گر چه آن روز تلاش امام برای هدایت کوفیان به جایی نرسید و آنان در اوج قساوت، حتی جرعه ی آبی را از کودک شش ماهه دریغ کردند اما حسین(ع)، اهل بیت و یارانش تا همیشه تاریخ کشتی هدایت بشریت شدند و چشمه جوشان معرفت.
معرفت، حسین(ع)!
- اگر آن روز کسی ندای هَل مِن ناصر حضرت اباعبدالله(ع) را پاسخ نگفت، امروز -بیستم صفر 1436 هجری قمری- در چهلمین روز از هزار و سیصد و هفتاد و پنجمین سالروز شهادت سرور و سالار شهیدان و هفتاد و دو یار با وفایش، میلیون‌ها تن، نگین مزار و مرقدشان را در برگرفته و عاشقانه فریاد «لبیک یا حسین» سر می دهند.
بسیاری از آنان هروله کنان از صفای نجف تا مروه ی بلا را با پای دل پوییده اند و به خیل بیکران دلدادگانش در کربلا پیوسته اند. در هر شرایطی و با هر وسیله ای آمده اند تا از دریای مروت عباس(ع)، جرعه ای محبت حسین(ع) نوش جان کنند و با زدودن غبار منیت به معرفت خدای حسین برسند.
حسین!
- امروز اربعین است و اینجا کربلا !
میلیون‌ها نفر سحرگاهان زیادی را بیداری کشیده و سرزمین های فراوانی را پیموده اند تا سعی کنند از صافی اربعین حسینی دلشان را عبور داده و صاف و زلال شوند.
امید که به برکت چهل روز عزاداری حسین(ع) و یارانش، تکبر و منیت از فرد فرد جامعه رخت بربندد و اخلاق و مروت دست آوردمان باشد و حریت و آزادگی، آویزه گوش جانمان.
باشد که دلهای شرحه شرحه از فراقمان با ظهور حضرت حجت آرام گیرد و چشمانمان به حضور حضرتش روشن.
یا رب الحسین! به حق الحسین اشف صدرالحسین به ظهور الحجه
کپی شد
