در این مطلب به قلم علی اکبر قیومی آمده است: این روزها در شهر من زلزله آمد و شهرم زیر آوار تبلیغات پنهان شد،خروارها کاغذ در و دیوار شهرم را پوشانده است.
حتی پل ها، برج های روشنایی و درختان نیز از این طوفان کاغذی و رنگارنگ در امان نمانده اند، هر کس با رنگی و لعابی و هر دسته با شعاری، شعری و شیوه ای!!
کمبودها و کاستی های پرشمار شهر را با هزاران رنگ و زبان، بزرگ و برجسته ساخته و برای ساختن شهری آرمانی و عاری از عیوب چه قول ها نداده و قرارها که نگذاشته اند.
هر کس پنجره ای به نیازهای پرشمار شهر گشوده است که: شهرم معمار و شهرساز می خواهد، شهرم باغ و بوستان و بلوار می خواهد، شهرم مدیر و حقوقدان می خواهد، شهرم عدالت و نشاط می خواهد، شهرم گردشگری و اقتصاد می خواهد و...
اگرچه تمامی این موارد که می توان فهرست بزرگ دیگری نیز بدان افزود به جای خویش شایسته و نیکوست، اما برادر عزیز و خواهر محترم، شهر من بیش از هرچیز و پیش از هر چیز، به 'اخلاق' نیازمند است.
منظور من از اخلاق در این جایگاه اخلاق ربانی و عرفان الهی نیست بلکه حداقلی از وجدان و انسانیت و انصاف است که اگر خود را برای کاری با این درجه از اهمیت شایسته نمی دانیم، داوطلب اجرای آن نشویم.
انتخابات، پهنه خودآرایی، نمایشگری و تبلیغات شخصی نیست بلکه عرصه به میدان آوردن تجارب و تخصص ها برای ساختن شهری بهتر است.
البته ما در دیگر انتخابات نظیر مجلس و حتی ریاست جمهوری هم با چنین پدیده ای مواجهیم که گروهی بدون هیچ سنخیت و سابقه ای خود را داوطلب نمایندگی مجلس و یا ریاست جمهوری می کنند، این معضل علاوه بر آنکه دلایلی قانونی دارد اما ریشه هایی اجتماعی داشته و بیش از چیز از جنس بداخلاقی و توهم است.
علاوه بر این، فضای آلوده، رنگارنگ، پرهزینه و پوپولیستی تبلیغاتی در جامعه ای چون ایران که فاقد نهادهای مدنی ساختاریافته و قانونمند است، هزینه ها را برای حضور نخبگان و فرهیختگان (که تجانس کمتری با اینگونه فضاها دارند) بیشتر ساخته و جامعه را از هنر و حضور ایشان محروم می سازد.
البته قطعاً و حتماً افرادی شایسته و توانمند در میان انبوه کاندیداهای موجود حاضرند و امیدوارم توده های مردم با حضور آگاهانه و بررسی انتقادی داوطلبان محترم، برای افرادی ذی صلاح، مجال و موقعیت خدمت فراهم آورده و با 'رأی' قاطع خود پاسخ بداخلاقی ها را بدهند.
7532/ 6014/ دریافت کننده: سعید صادقی مقدم** کاظم شاملو*
irnayazdd@
انتهای پیام حتی پل ها، برج های روشنایی و درختان نیز از این طوفان کاغذی و رنگارنگ در امان نمانده اند، هر کس با رنگی و لعابی و هر دسته با شعاری، شعری و شیوه ای!!
کمبودها و کاستی های پرشمار شهر را با هزاران رنگ و زبان، بزرگ و برجسته ساخته و برای ساختن شهری آرمانی و عاری از عیوب چه قول ها نداده و قرارها که نگذاشته اند.
هر کس پنجره ای به نیازهای پرشمار شهر گشوده است که: شهرم معمار و شهرساز می خواهد، شهرم باغ و بوستان و بلوار می خواهد، شهرم مدیر و حقوقدان می خواهد، شهرم عدالت و نشاط می خواهد، شهرم گردشگری و اقتصاد می خواهد و...
اگرچه تمامی این موارد که می توان فهرست بزرگ دیگری نیز بدان افزود به جای خویش شایسته و نیکوست، اما برادر عزیز و خواهر محترم، شهر من بیش از هرچیز و پیش از هر چیز، به 'اخلاق' نیازمند است.
منظور من از اخلاق در این جایگاه اخلاق ربانی و عرفان الهی نیست بلکه حداقلی از وجدان و انسانیت و انصاف است که اگر خود را برای کاری با این درجه از اهمیت شایسته نمی دانیم، داوطلب اجرای آن نشویم.
انتخابات، پهنه خودآرایی، نمایشگری و تبلیغات شخصی نیست بلکه عرصه به میدان آوردن تجارب و تخصص ها برای ساختن شهری بهتر است.
البته ما در دیگر انتخابات نظیر مجلس و حتی ریاست جمهوری هم با چنین پدیده ای مواجهیم که گروهی بدون هیچ سنخیت و سابقه ای خود را داوطلب نمایندگی مجلس و یا ریاست جمهوری می کنند، این معضل علاوه بر آنکه دلایلی قانونی دارد اما ریشه هایی اجتماعی داشته و بیش از چیز از جنس بداخلاقی و توهم است.
علاوه بر این، فضای آلوده، رنگارنگ، پرهزینه و پوپولیستی تبلیغاتی در جامعه ای چون ایران که فاقد نهادهای مدنی ساختاریافته و قانونمند است، هزینه ها را برای حضور نخبگان و فرهیختگان (که تجانس کمتری با اینگونه فضاها دارند) بیشتر ساخته و جامعه را از هنر و حضور ایشان محروم می سازد.
البته قطعاً و حتماً افرادی شایسته و توانمند در میان انبوه کاندیداهای موجود حاضرند و امیدوارم توده های مردم با حضور آگاهانه و بررسی انتقادی داوطلبان محترم، برای افرادی ذی صلاح، مجال و موقعیت خدمت فراهم آورده و با 'رأی' قاطع خود پاسخ بداخلاقی ها را بدهند.
7532/ 6014/ دریافت کننده: سعید صادقی مقدم** کاظم شاملو*
irnayazdd@
کپی شد
