با زمزمه نوحه عزای رسول الله و اشک ماتم آل الله در فراق کریم اهل بیت امام مجتبی(ع) و در سالروز داغ جانسوز سلطان سریر ارتضا آقا امام رضا علیه السلام، ندایی از سمت کویر زرین اردکان، برخاسته از خاک یک روستای باستانی، دلهای عاشق را فرا می خواند.
انگار با تاسی به غربت غریب مدینه و غریب شهر طوس، دل عزاداران نیز جلای وطن نموده و باترک کاشانه ، خود را به محفلی می رساند که فارغ از تزویر و ریا، تصویر مدینه و کربلا را به ذهن متصور می سازد، این محفل آشنا، روستای توت است، روستایی کوچک که به میزبانی قلبهای بزرگ شهرت دارد.
مجلس تعزیه سیدالشهدا علیه السلام در حسینیه توت از قدیم، میدانی را برای تجمع دلدادگان فراهم ساخته و حکایت رمزآلود عباسیه، سالهاست که نذورات و عرض حاجات دردمندان را پاسخ می دهد.
توت درختی است که می گویند سالیان دورتر ،خود را سایه سر عزاداران سیدالشهدا نموده و حالا آنقدر درقلبها ریشه دوانده و برگ و بار داده که اهالی اردکان و یزد و روستاهای اطرافِ این قریه به نشستن درسایه اش افتخار می کنند.
حالا دیگر توت یک تک درخت، در دل بیابان نیست که برای ساربان خسته، سایه درست کند بلکه تبدیل به خاکی شده که سالهاست فرش راه دلدادگان است و به اشک دلسوختگان و عزاداران عجین گردیده است.
خاک روستای توت مدتهاست با تردد خادمین و نوکران اهل بیت چنان تقدسی یافته که برای هر وجبش، عاشقانه ای می سرایند و برای هرکوی و برزنش مرثیه ای زمزمه می کنند و آسمانش با نظر دوستداران اهل بیت به رفعتی رسیده که محل پرواز مرغان آمین و کبوتران دعایی است که از آشیانه زبان مومنین به پرواز در می آیند.
و امروز تمنای این قریه بی قرین که با اشک شورِچشمانِ عاشق، به آبادانی رسیده، آب است.
خشکی های پی درپی اقلیم و جبر طبیعت کویر و سهل انگاری درمصرف و... هر روز کام این خاک را تشنه تر ساخته است تا جایی که گاه و بیگاه ، توت از تشنگی و بی آبی ساکنینش رخ در حجاب شرم کشیده و خجل گردیده است، با این حال در ایام آخر ماه صفر خادمین اهل بیت بر گَردِ شرمِ نشسته بر رخ روستا از بی آبی، نمی می پاشند و برای آبرسانی به هرطریق ممکن تلاش می کنند تا مجلس اهل بیت به بهترین نحو اداره گردد.
اهمیت آبرسانی به روستا بویژه برای حفظ جلال و عظمت آیین سنتی این روستا که به ثبت آیین های ملی هم رسیده آنقدر بوده که مسئولان ارشد شهر از جمله نماینده مردم اردکان در مجلس شورای اسلامی را برآن داشته تا به هر نحو ممکن برای تامین و تخصیص آب به این روستا چاره اندیشی کند که در این مسیر پیگیری های مجدانه صورت پذیرفته ،قابل ستایش و تقدیر می باشد.
هرکسی در این گوشه کویر خانه ای بنا کرده و اتاقکی ساخته تا در ایام برپایی آیین سنتی عزاداری، امن و آرامی داشته باشد و بی دغدغه دل در گرو محبت اهل بیت بسپاردو این خانه ها نه به واسطه تومان و ریال دنیایی که بدلیل محبتی که مردم به این خاک پیدا کرده اند قدرو بهایی والا یافته است .
متاسفانه برخی به این بهانه، احساس پاک مردم به این خاک را دستاویز منفعت دنیای خود نموده و در معامله و خرید و اجاره خانه ها راه گزافه را می پیمایند و این موجب گلایه مردمیست که جامانده از زیارت اهل بیت، تنها ملجا دردهایشان مجلس عزاداری توت است.
درکنار قلیل افرادی که نفع خود را به دعای خیر ترجیح می دهند، عده زیادی هم هستند که سود و سرمایه سال خود را برای این چند روز خرج می کنند و سفره ای می گسترانند که انگار آب و طعامش را از بهشت گرفته و طبخش را ملائک آسمانی نموده اند.
احساس پاک بانیان خیرمند حسینیه و عباسیه و آشپزخانه حضرت ابولفضل در روستای توت، طعم غذای نذری این ایام را چنان لذید می کند که مردم برای یک لقمه اش دست تمنا می گیرند و با یک دانه برنجش بعنوان تبرک، برای بیمارانشان شفا می گیرند.
مسیر واصل شدن به این روستای کهن نیز در این سال ها به تاسی از مسیر کربلا به محل برپایی موکبهای پذیرایی و ایستگاه های صلواتی تبدیل شده که قدم به قدم بر عظمت مجلس عزای این روستا افزوده و بر اشتیاق عاشقان برای طی کردن این مسیر و رسیدن به روستا افزوده است.
گرچه ازدحام و شلوغی، رونق مجلس اهل بیت است و گرمای این محفل به حضور هرچه بیشتر عاشقان است و این ازدحام خود شورآفرین و قابل ستایش می باشد، اما گاهی استقبال بیش از حد دلسوختگان برای مجالس روستای توت که این روزها به نظرگاه اهل بیت ملقب گردیده است برای آمد و شد مردم سختی و خطر ایجاد نموده که در سالهای اخیر تدابیر انتظامی و امنیتی به کاهش این خطرات و رفاه هرچه بیشتر عزاداران اهل بیت منجر شده است.
القصه، هوای دهه آخر ماه صفر، در روستای توت، هوای دوری از هواها و نفسانیات است ، لختی تنفس در این پاکی، غنیمت است.
مرکز شهرستان 98 هزارنفری اردکان در 60 کیلومتری شمال شهر یزد قرار دارد.
7544/ 6197
انتهای پیام انگار با تاسی به غربت غریب مدینه و غریب شهر طوس، دل عزاداران نیز جلای وطن نموده و باترک کاشانه ، خود را به محفلی می رساند که فارغ از تزویر و ریا، تصویر مدینه و کربلا را به ذهن متصور می سازد، این محفل آشنا، روستای توت است، روستایی کوچک که به میزبانی قلبهای بزرگ شهرت دارد.
مجلس تعزیه سیدالشهدا علیه السلام در حسینیه توت از قدیم، میدانی را برای تجمع دلدادگان فراهم ساخته و حکایت رمزآلود عباسیه، سالهاست که نذورات و عرض حاجات دردمندان را پاسخ می دهد.
توت درختی است که می گویند سالیان دورتر ،خود را سایه سر عزاداران سیدالشهدا نموده و حالا آنقدر درقلبها ریشه دوانده و برگ و بار داده که اهالی اردکان و یزد و روستاهای اطرافِ این قریه به نشستن درسایه اش افتخار می کنند.
حالا دیگر توت یک تک درخت، در دل بیابان نیست که برای ساربان خسته، سایه درست کند بلکه تبدیل به خاکی شده که سالهاست فرش راه دلدادگان است و به اشک دلسوختگان و عزاداران عجین گردیده است.
خاک روستای توت مدتهاست با تردد خادمین و نوکران اهل بیت چنان تقدسی یافته که برای هر وجبش، عاشقانه ای می سرایند و برای هرکوی و برزنش مرثیه ای زمزمه می کنند و آسمانش با نظر دوستداران اهل بیت به رفعتی رسیده که محل پرواز مرغان آمین و کبوتران دعایی است که از آشیانه زبان مومنین به پرواز در می آیند.
و امروز تمنای این قریه بی قرین که با اشک شورِچشمانِ عاشق، به آبادانی رسیده، آب است.
خشکی های پی درپی اقلیم و جبر طبیعت کویر و سهل انگاری درمصرف و... هر روز کام این خاک را تشنه تر ساخته است تا جایی که گاه و بیگاه ، توت از تشنگی و بی آبی ساکنینش رخ در حجاب شرم کشیده و خجل گردیده است، با این حال در ایام آخر ماه صفر خادمین اهل بیت بر گَردِ شرمِ نشسته بر رخ روستا از بی آبی، نمی می پاشند و برای آبرسانی به هرطریق ممکن تلاش می کنند تا مجلس اهل بیت به بهترین نحو اداره گردد.
اهمیت آبرسانی به روستا بویژه برای حفظ جلال و عظمت آیین سنتی این روستا که به ثبت آیین های ملی هم رسیده آنقدر بوده که مسئولان ارشد شهر از جمله نماینده مردم اردکان در مجلس شورای اسلامی را برآن داشته تا به هر نحو ممکن برای تامین و تخصیص آب به این روستا چاره اندیشی کند که در این مسیر پیگیری های مجدانه صورت پذیرفته ،قابل ستایش و تقدیر می باشد.
هرکسی در این گوشه کویر خانه ای بنا کرده و اتاقکی ساخته تا در ایام برپایی آیین سنتی عزاداری، امن و آرامی داشته باشد و بی دغدغه دل در گرو محبت اهل بیت بسپاردو این خانه ها نه به واسطه تومان و ریال دنیایی که بدلیل محبتی که مردم به این خاک پیدا کرده اند قدرو بهایی والا یافته است .
متاسفانه برخی به این بهانه، احساس پاک مردم به این خاک را دستاویز منفعت دنیای خود نموده و در معامله و خرید و اجاره خانه ها راه گزافه را می پیمایند و این موجب گلایه مردمیست که جامانده از زیارت اهل بیت، تنها ملجا دردهایشان مجلس عزاداری توت است.
درکنار قلیل افرادی که نفع خود را به دعای خیر ترجیح می دهند، عده زیادی هم هستند که سود و سرمایه سال خود را برای این چند روز خرج می کنند و سفره ای می گسترانند که انگار آب و طعامش را از بهشت گرفته و طبخش را ملائک آسمانی نموده اند.
احساس پاک بانیان خیرمند حسینیه و عباسیه و آشپزخانه حضرت ابولفضل در روستای توت، طعم غذای نذری این ایام را چنان لذید می کند که مردم برای یک لقمه اش دست تمنا می گیرند و با یک دانه برنجش بعنوان تبرک، برای بیمارانشان شفا می گیرند.
مسیر واصل شدن به این روستای کهن نیز در این سال ها به تاسی از مسیر کربلا به محل برپایی موکبهای پذیرایی و ایستگاه های صلواتی تبدیل شده که قدم به قدم بر عظمت مجلس عزای این روستا افزوده و بر اشتیاق عاشقان برای طی کردن این مسیر و رسیدن به روستا افزوده است.
گرچه ازدحام و شلوغی، رونق مجلس اهل بیت است و گرمای این محفل به حضور هرچه بیشتر عاشقان است و این ازدحام خود شورآفرین و قابل ستایش می باشد، اما گاهی استقبال بیش از حد دلسوختگان برای مجالس روستای توت که این روزها به نظرگاه اهل بیت ملقب گردیده است برای آمد و شد مردم سختی و خطر ایجاد نموده که در سالهای اخیر تدابیر انتظامی و امنیتی به کاهش این خطرات و رفاه هرچه بیشتر عزاداران اهل بیت منجر شده است.
القصه، هوای دهه آخر ماه صفر، در روستای توت، هوای دوری از هواها و نفسانیات است ، لختی تنفس در این پاکی، غنیمت است.
مرکز شهرستان 98 هزارنفری اردکان در 60 کیلومتری شمال شهر یزد قرار دارد.
7544/ 6197
کپی شد
