در تاکسی کنار دست راننده نشسته ای و قصد داری مقصد کوتاهی را در داخل شهر به نقطه ای دیگر بروی که ناگهان صدای زنانه ای از صندلی عقب ماشین به شکل هراسان و معترضانه ای تقاضای توقف تاکسی را می کند و پیاده می شود. دو مرد عقب ماشین به یکدیگر و راننده نگاه می کنند و می زنند زیر خنده و می گویند این دیوانه دیگر که بود!
روایت فوق، گوشه ای تلخ از وقایع ناهنجاری است که از تاکسی و مترو گرفته تا کوچه و خیابان، هر کدام از ما چندین بار با آن مواجه شده ایم. متلک ها و الفاظ سکسیستی، آزار و تماس فیزیکی و حرکات ناملایم دیگر که امکان ندارد یک فرد با جنسیت مونث حداقل یکبار در طول روز با آن مواجه نشود و این مسئله زنگ خطری از عدم رعایت حقوق شهروندی و به دست فراموشی سپرده شدن شعور اجتماعی در جامعه ما را به صدا در می آورد.
ماجرا به حدی زننده شده که دیگر سکوت جایز نیست و گروه هایی خودجوش در فضای مجازی با انتشار پوسترهایی با مضمون 'به بدن من دست نزن'، 'جای من مساوی جای تو'، 'متلک انداختن تفریح نیست جرم است'، 'تو سرگرم میشوی من آزار می بینیم' و ... تحرکات خوبی را در راستای آگاه سازی اعضای جامعه نسبت به پایمال شدن کمترین حقوق دختران و بانوان آغاز کرده اند. متاسفانه بدلیل عدم رویکردهای مثبت اجتماعی، افراد به هر کاری دست می زنند تا مورد توجه قرار بگیرند و حال این مسئله به قصد تفریح جلوه می کند که دیگر هم ربطی به بدحجاب یا باحجاب ندارد بلکه مهم از دست رفتن ارزش های اخلاقی در جامعه است که به نوعی عادت تبدیل شده و افراد در مواجهه با آزار دیدن شخصی نه تنها اعتراض نمی کنند بلکه به سادگی از کنار آن می گذرند.
اما نکته ای دیگر اینکه در میان افراد خاطی، هم فرد مسن دیده می شود و هم طیف جوان و متاسفانه تعدادشان کم هم نیست. آن ها باید این مهم را هم در نظر بگیرند که واکنششان در برابر چنین رفتاری در قبال خواهر، مادر و عزیزان خودشان چه خواهد بود؟ آیا غیر از آن است که بلافاصله رگ غیرتشان باد می کند و زمین و زمان را برای محکومیت این اتفاق به هم می بافند و اعمال بیمارگونه خود در برابر عزیزان سایرین را فراموش می کنند!
امیدواریم از طریق بستر قدرتمند رسانه ها و خصوصا همراهی سازمان های مردم نهاد، این زاییده زشت جامعه ما کمرنگ تر شود تا افراد خاطی به اقدامات هر چند بزعم خود تفریحی اما دارای بار حقوقی پی ببرند و امنیت اجتماعی بدین طریق پایمال نگردد.
2007
انتهای پیام روایت فوق، گوشه ای تلخ از وقایع ناهنجاری است که از تاکسی و مترو گرفته تا کوچه و خیابان، هر کدام از ما چندین بار با آن مواجه شده ایم. متلک ها و الفاظ سکسیستی، آزار و تماس فیزیکی و حرکات ناملایم دیگر که امکان ندارد یک فرد با جنسیت مونث حداقل یکبار در طول روز با آن مواجه نشود و این مسئله زنگ خطری از عدم رعایت حقوق شهروندی و به دست فراموشی سپرده شدن شعور اجتماعی در جامعه ما را به صدا در می آورد.
ماجرا به حدی زننده شده که دیگر سکوت جایز نیست و گروه هایی خودجوش در فضای مجازی با انتشار پوسترهایی با مضمون 'به بدن من دست نزن'، 'جای من مساوی جای تو'، 'متلک انداختن تفریح نیست جرم است'، 'تو سرگرم میشوی من آزار می بینیم' و ... تحرکات خوبی را در راستای آگاه سازی اعضای جامعه نسبت به پایمال شدن کمترین حقوق دختران و بانوان آغاز کرده اند. متاسفانه بدلیل عدم رویکردهای مثبت اجتماعی، افراد به هر کاری دست می زنند تا مورد توجه قرار بگیرند و حال این مسئله به قصد تفریح جلوه می کند که دیگر هم ربطی به بدحجاب یا باحجاب ندارد بلکه مهم از دست رفتن ارزش های اخلاقی در جامعه است که به نوعی عادت تبدیل شده و افراد در مواجهه با آزار دیدن شخصی نه تنها اعتراض نمی کنند بلکه به سادگی از کنار آن می گذرند.
اما نکته ای دیگر اینکه در میان افراد خاطی، هم فرد مسن دیده می شود و هم طیف جوان و متاسفانه تعدادشان کم هم نیست. آن ها باید این مهم را هم در نظر بگیرند که واکنششان در برابر چنین رفتاری در قبال خواهر، مادر و عزیزان خودشان چه خواهد بود؟ آیا غیر از آن است که بلافاصله رگ غیرتشان باد می کند و زمین و زمان را برای محکومیت این اتفاق به هم می بافند و اعمال بیمارگونه خود در برابر عزیزان سایرین را فراموش می کنند!
امیدواریم از طریق بستر قدرتمند رسانه ها و خصوصا همراهی سازمان های مردم نهاد، این زاییده زشت جامعه ما کمرنگ تر شود تا افراد خاطی به اقدامات هر چند بزعم خود تفریحی اما دارای بار حقوقی پی ببرند و امنیت اجتماعی بدین طریق پایمال نگردد.
2007
کپی شد
