اوایل خرداد ماه سال جاری تصویری از دانش آموز دختری با لباس صورتی و کوله پشتی که برای تحصیل ناگزیر بود از بالای رودخانه خروشانی آن هم با طناب و جره بگذرد در فضای مجازی منتشر شد.
در روزهای اول انتشار این تصویر تاسف‌بار و نگران کننده معلوم نبود این دانش آموز ساکن کدام منطقه و در کدام استان مشغول به تحصیل است.
بافت منطقه‌ای تاحدودی حوزه زاگرس را در ذهن بیننده متبادر می‌کرد و البته محل دقیق آن به دلیل نامعلوم بودن تصویر ناشناخته مانده بود.
پیگیری‌های رسانه‌ای شروع و بالاخره معلوم شد که این دانش آموز حدود 10 ساله در مدرسه‌ای در بخش مرکزی لردگان از استان چهارمحال و بختیاری مشغول به تحصیل است.
برخی نیز می‌گفتند که این حوزه متعلق به استان کهگیلویه و بویراحمد که بافتی نزدیک به استان چهارمحال بختیاری دارد است تا اینکه مدیرکل آموزش و پرورش کهگیلویه و بویراحمد اعلام کرد که این مدرسه متعلق به این استان نیست.
وی درهمان مصاحبه گفت که با مدیرکل آموزش و پرورش چهارمحال بختیاری برای رفع مشکلات این دانش آموزان صحبت کرده است.
البته مصاحبه مدیرکل آموزش و پرورش استان کهگیلویه و بویراحمد از سوی رئیس آموزش و پرورش عشایری استان چهارمحال بختیاری بی پاسخ نماند و این بار، این رئیس بود که تاکید کرد این دانش‌آموز مربوط به استان کهگیلویه و بویراحمد است نه چهارمحال بختیاری.
' حاتم خالدی' رئیس آموزش و پرورش عشایری استان چهارمحال بختیاری در گفت و گو با رسانه‌ها در روز شانزدهم خردادماه 1396 یعنی 180 روز پیش این چنین گفت: این روستا که به لحاظ محدوده جغرافیایی جزو استان کهگیلویه و بویراحمد محسوب می‌شود دارای مدرسه نیست و دانش آموزانش مجبورند برای رفتن به مدرسه هر روز راه طولانی و سختی را تا روستای انجو طی کنند و چون میان این دو روستا رودخانه قرار دارد تنها راه عبور از آن استفاده از وسیله‌ای به نام جره است که بربالای رودخانه قرار دارد.
وی افزود: در مجاورت روستای انجو از توابع بخش مرکزی شهرستان لردگان روستایی قرار دارد که به لحاظ جغرافیایی متعلق به استان کهگیلویه وبویر احمد است و بیش از دو تا سه خانوار نیز در آن زندگی نمی‌کنند.
از آنجا که تعداد دانش آموزان این روستا زیر پنج نفر است آموزش و پرورش استان نیز به لحاظ قانونی موظف به تشکیل مدرسه در این روستا نیست لذا دانش آموزان این روستا که تعداد آنها 2 الی 3 نفر هستند مجبورند برای تحصیل به روستای انجو مراجعه کنند.
وی افزود: ارتباط این دو روستا به دلیل وجود رودخانه با وسیله‌ای به نام 'جره' امکان‌پذیر است زیرا پلی بر روی این رودخانه قرار ندارد و دانش آموزان مجبورند هر روز دو مرتبه برای رفت و برگشت به مدرسه از این وسیله استفاده کنند.
خالدی با اشاره به اینکه عبور از این رودخانه آن هم با این وسیله بسیار خطرساز است گفت: خوشبختانه تاکنون مشکلی برای این دانش آموزان پیش نیامده ولی باید جلوی خطر را گرفت لذا مسئولان ذیربط یا باید برای ساخت پل اقدام کنند و یا حداقل با صرف هزینه بسیار اندک در حد 10 الی 15 میلیون تومان این وسیله ارتباطی را ایمن سازی کنند.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا آموزش وپرورش استان چهارمحال و بختیاری در این خصوص اقدامی نمی‌کند، افزود: ایجاد یک راه ارتباطی مطمئن بر عهده آموزش وپرورش نیست و چنین بودجه‌ای را هم ندارد.
به گفته رئیس آموزش وپرورش عشایری چهارمحال وبختیاری، در سال تحصیلی جدید نیز امکان افزایش تعداد دانش آموزان این روستا وجود ندارد.
رئیس آموزش و پرورش عشایری استان کهگیلویه و بویراحمد با رد صحبت‌های رئیس آموزش و پرورش عشایری استان چهارمحال و بختیاری، تاکید کرد که بر اساس مستندات موجود، این روستا از لحاظ جغرافیایی هیچ ربطی به استان کهگیلویه و بویراحمد نداشته و متعلق به استان چهارمحال و بختیاری است.
اسماعیل رضایی نیک گفت: همان وقت که گزارش تردد این دانش آموزان در شرایطی بسیار سخت را دریافت کردم در کمترین زمان ممکن بررسی‌ها شروع و در نهایت مشخص شد که این روستا متعلق به بخش مرکزی لردگان استان چهارمحال و بختیاری است.
وی با بیان اینکه دیدن تصاویر عبور دانش آموزان دختر و پسر با سنین بسیار کم آن هم با طناب و جره از بالای رود خروشان دل هر انسانی را می‌آزارد، خاطرنشان کرد: کانکسی را برای استقرار دانش آموزان آماده و در زمانی که خواستیم تحویل بدهیم به ما اعلام شد که این دانش آموزان متعلق به استان چهارمحال و بختیاری بوده و شما نمی‌توانید کانکس را تحویل دهید.
رئیس آموزش و پرورش عشایری استان کهگیلویه و بویراحمد افزود: خود ما برای دیدن وضعیت دانش‌آموزان و بررسی‌های دقیق‌تر نیز به منطقه مورد نظر رفته و واقعاً از آن وضعیت نگران شدیم اما متاسفانه این روستا تحت پوشش و نظارت استان ما نبوده و همکاران استان چهارمحال و بختیاری باید زودتر از اینها بفکر رفع مشکلات این دانش آموزان می‌بودند.
رضایی نیک با تاکید بر اینکه هم اکنون نیز آمادگی خود و همکارانم را برای همکاری با آموزش و پرورش عشایری استان چهارمحال و بختیاری جهت رفع مشکلات این دانش آموزان اعلام می‌کنم.
وی خاطرنشان کرد: اسناد تحت پوشش نبودن این مدرسه در استان کهگیلویه و بویراحمد وجود دارد.
وی گفت: بخشدار مرکزی مارگون شهرستان بویراحمد در نامه کتبی به تاریخ چهارم مردادماه 1396 به ما اعلام نمود که روستای ' نسه کوه ' حدفاصل رودخانه خرسان و دهستان زیلایی با کدروستایی 215117 مربوط به بخش مرکزی لردگان استان چهارمحال و بختیاری بوده و این نامه اکنون در اختیار نهاد ریاست جمهوری، استانداری، اداره کل آموزش و پرورش استان کهگیلویه و بویراحمد و خود ما است.
رئیس آموزش و پرورش عشایری استان کهگیلویه و بویراحمد با تاکید براینکه ما نیز از وضعیت تردد این دانش آموزان بشدت نگران بوده و اگر تحت نظارت این استان بود تاکنون مشکل آنان حل شده بود، تصریح کرد: از مسئولان آموزش و پرورش استان چهارمحال و بختیاری صمیمانه خواهشمندیم برای رفع مشکلات این دانش آموزان چاره اندیشی کنند و اگر نیازی به کمک همکارانشان در این استان می‌توانند درخواست کمک نمایند.
آیا باید منتظر حادثه ماند و صدای ضجه‌های مادرانی را شنید که فرزندان بی‌گناهشان در دهان رودخانه خروشان 'خرسان' فریاد 'کمک، کمک' سر می‌دهند و کاری از دست مادران برای نجات فرزندانشان برنمی آید بود؟
واقعاً استقرار یک کانکس یا ساخت پلی فلزی و کم هزینه از مرگ کودکی معصوم که به عشق تحصیل هر صبح کوله پشتی کهنه‌اش را بر دوش می‌اندازد و با طناب به آن سوی رودخانه طغیان می‌رود، نیست؟
براستی گناه مادران و پدران این دانش آموزان چیست که باید هر روز منتظر شنیدن اخبار مرگ فرزندان و غرق شدن دختران و پسران معصومشان در رودخانه خروشان باشند؟
دریافت کننده: فرزانه شریفی ** انتشاردهنده: سید ولی موسوی
8143/6110
انتهای پیام در روزهای اول انتشار این تصویر تاسف‌بار و نگران کننده معلوم نبود این دانش آموز ساکن کدام منطقه و در کدام استان مشغول به تحصیل است.
بافت منطقه‌ای تاحدودی حوزه زاگرس را در ذهن بیننده متبادر می‌کرد و البته محل دقیق آن به دلیل نامعلوم بودن تصویر ناشناخته مانده بود.
پیگیری‌های رسانه‌ای شروع و بالاخره معلوم شد که این دانش آموز حدود 10 ساله در مدرسه‌ای در بخش مرکزی لردگان از استان چهارمحال و بختیاری مشغول به تحصیل است.
برخی نیز می‌گفتند که این حوزه متعلق به استان کهگیلویه و بویراحمد که بافتی نزدیک به استان چهارمحال بختیاری دارد است تا اینکه مدیرکل آموزش و پرورش کهگیلویه و بویراحمد اعلام کرد که این مدرسه متعلق به این استان نیست.
وی درهمان مصاحبه گفت که با مدیرکل آموزش و پرورش چهارمحال بختیاری برای رفع مشکلات این دانش آموزان صحبت کرده است.
البته مصاحبه مدیرکل آموزش و پرورش استان کهگیلویه و بویراحمد از سوی رئیس آموزش و پرورش عشایری استان چهارمحال بختیاری بی پاسخ نماند و این بار، این رئیس بود که تاکید کرد این دانش‌آموز مربوط به استان کهگیلویه و بویراحمد است نه چهارمحال بختیاری.
' حاتم خالدی' رئیس آموزش و پرورش عشایری استان چهارمحال بختیاری در گفت و گو با رسانه‌ها در روز شانزدهم خردادماه 1396 یعنی 180 روز پیش این چنین گفت: این روستا که به لحاظ محدوده جغرافیایی جزو استان کهگیلویه و بویراحمد محسوب می‌شود دارای مدرسه نیست و دانش آموزانش مجبورند برای رفتن به مدرسه هر روز راه طولانی و سختی را تا روستای انجو طی کنند و چون میان این دو روستا رودخانه قرار دارد تنها راه عبور از آن استفاده از وسیله‌ای به نام جره است که بربالای رودخانه قرار دارد.
وی افزود: در مجاورت روستای انجو از توابع بخش مرکزی شهرستان لردگان روستایی قرار دارد که به لحاظ جغرافیایی متعلق به استان کهگیلویه وبویر احمد است و بیش از دو تا سه خانوار نیز در آن زندگی نمی‌کنند.
از آنجا که تعداد دانش آموزان این روستا زیر پنج نفر است آموزش و پرورش استان نیز به لحاظ قانونی موظف به تشکیل مدرسه در این روستا نیست لذا دانش آموزان این روستا که تعداد آنها 2 الی 3 نفر هستند مجبورند برای تحصیل به روستای انجو مراجعه کنند.
وی افزود: ارتباط این دو روستا به دلیل وجود رودخانه با وسیله‌ای به نام 'جره' امکان‌پذیر است زیرا پلی بر روی این رودخانه قرار ندارد و دانش آموزان مجبورند هر روز دو مرتبه برای رفت و برگشت به مدرسه از این وسیله استفاده کنند.
خالدی با اشاره به اینکه عبور از این رودخانه آن هم با این وسیله بسیار خطرساز است گفت: خوشبختانه تاکنون مشکلی برای این دانش آموزان پیش نیامده ولی باید جلوی خطر را گرفت لذا مسئولان ذیربط یا باید برای ساخت پل اقدام کنند و یا حداقل با صرف هزینه بسیار اندک در حد 10 الی 15 میلیون تومان این وسیله ارتباطی را ایمن سازی کنند.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا آموزش وپرورش استان چهارمحال و بختیاری در این خصوص اقدامی نمی‌کند، افزود: ایجاد یک راه ارتباطی مطمئن بر عهده آموزش وپرورش نیست و چنین بودجه‌ای را هم ندارد.
به گفته رئیس آموزش وپرورش عشایری چهارمحال وبختیاری، در سال تحصیلی جدید نیز امکان افزایش تعداد دانش آموزان این روستا وجود ندارد.
رئیس آموزش و پرورش عشایری استان کهگیلویه و بویراحمد با رد صحبت‌های رئیس آموزش و پرورش عشایری استان چهارمحال و بختیاری، تاکید کرد که بر اساس مستندات موجود، این روستا از لحاظ جغرافیایی هیچ ربطی به استان کهگیلویه و بویراحمد نداشته و متعلق به استان چهارمحال و بختیاری است.
اسماعیل رضایی نیک گفت: همان وقت که گزارش تردد این دانش آموزان در شرایطی بسیار سخت را دریافت کردم در کمترین زمان ممکن بررسی‌ها شروع و در نهایت مشخص شد که این روستا متعلق به بخش مرکزی لردگان استان چهارمحال و بختیاری است.
وی با بیان اینکه دیدن تصاویر عبور دانش آموزان دختر و پسر با سنین بسیار کم آن هم با طناب و جره از بالای رود خروشان دل هر انسانی را می‌آزارد، خاطرنشان کرد: کانکسی را برای استقرار دانش آموزان آماده و در زمانی که خواستیم تحویل بدهیم به ما اعلام شد که این دانش آموزان متعلق به استان چهارمحال و بختیاری بوده و شما نمی‌توانید کانکس را تحویل دهید.
رئیس آموزش و پرورش عشایری استان کهگیلویه و بویراحمد افزود: خود ما برای دیدن وضعیت دانش‌آموزان و بررسی‌های دقیق‌تر نیز به منطقه مورد نظر رفته و واقعاً از آن وضعیت نگران شدیم اما متاسفانه این روستا تحت پوشش و نظارت استان ما نبوده و همکاران استان چهارمحال و بختیاری باید زودتر از اینها بفکر رفع مشکلات این دانش آموزان می‌بودند.
رضایی نیک با تاکید بر اینکه هم اکنون نیز آمادگی خود و همکارانم را برای همکاری با آموزش و پرورش عشایری استان چهارمحال و بختیاری جهت رفع مشکلات این دانش آموزان اعلام می‌کنم.
وی خاطرنشان کرد: اسناد تحت پوشش نبودن این مدرسه در استان کهگیلویه و بویراحمد وجود دارد.
وی گفت: بخشدار مرکزی مارگون شهرستان بویراحمد در نامه کتبی به تاریخ چهارم مردادماه 1396 به ما اعلام نمود که روستای ' نسه کوه ' حدفاصل رودخانه خرسان و دهستان زیلایی با کدروستایی 215117 مربوط به بخش مرکزی لردگان استان چهارمحال و بختیاری بوده و این نامه اکنون در اختیار نهاد ریاست جمهوری، استانداری، اداره کل آموزش و پرورش استان کهگیلویه و بویراحمد و خود ما است.
رئیس آموزش و پرورش عشایری استان کهگیلویه و بویراحمد با تاکید براینکه ما نیز از وضعیت تردد این دانش آموزان بشدت نگران بوده و اگر تحت نظارت این استان بود تاکنون مشکل آنان حل شده بود، تصریح کرد: از مسئولان آموزش و پرورش استان چهارمحال و بختیاری صمیمانه خواهشمندیم برای رفع مشکلات این دانش آموزان چاره اندیشی کنند و اگر نیازی به کمک همکارانشان در این استان می‌توانند درخواست کمک نمایند.
آیا باید منتظر حادثه ماند و صدای ضجه‌های مادرانی را شنید که فرزندان بی‌گناهشان در دهان رودخانه خروشان 'خرسان' فریاد 'کمک، کمک' سر می‌دهند و کاری از دست مادران برای نجات فرزندانشان برنمی آید بود؟
واقعاً استقرار یک کانکس یا ساخت پلی فلزی و کم هزینه از مرگ کودکی معصوم که به عشق تحصیل هر صبح کوله پشتی کهنه‌اش را بر دوش می‌اندازد و با طناب به آن سوی رودخانه طغیان می‌رود، نیست؟
براستی گناه مادران و پدران این دانش آموزان چیست که باید هر روز منتظر شنیدن اخبار مرگ فرزندان و غرق شدن دختران و پسران معصومشان در رودخانه خروشان باشند؟
دریافت کننده: فرزانه شریفی ** انتشاردهنده: سید ولی موسوی
8143/6110
کپی شد
