خلق و خوی ابن‌ملجم، به طرف خر مقدس‌هایی آتش به‌اختیار می‌رود که ممکن است احتمال تقیدشان به ظواهرِ مناسک مذهبی بیشتر باشد اما از بینشی درست برخوردار نباشند و از مقابله با جمود و تحجر و دگم اندیشی عاجز و برده افکار نادرست این و آن باشند. ابن‌ملجم‌ها مقهور عقل ناقص خویش شده‌اند و به‌جای این‌که حقیقت راببینند و پیرو انسان‌های حق‌مدار باشند خوبش و عقل ناقص خویش را دیده‌اند و مطیع کج‌اندیشان منافق و بازیچه دست ریاکاران دنیا پرست شده‌اند.
امروز بیست و یکم ماه مبارک رمضان، روز شهادت امیر مؤمنان و سرور شیعیان و آزاد مردان جهان، به دست شقی‌ترین و پست‌ترین انسان، یکی از افراد خوارج نهروان و متحجران به‌نام عبدالرحمان بن عمرو بن ملجم مرادی لعنت الله علیه است.
خدا بیامرز دکتر عبدالصالح جعفری این‌گونه ابن ملجم را معرفی می‌کند:
"... ابن ملجم صرفا نام فردی زیسته در پهنه تاریخ نیست.
هرکسی می تواند ابن ملجم زندگی اش باشد.
ابن ملجم کسی است که اسیر توهمات و تعصبات است.
ابن ملجم گمراهی است که خود را بر حق می‌پندارد.
ابن ملجم با نام خدا آدم می کشد.
ابن ملجم به مسجد می رود، اما ستمکار و گمراه است.
ابن ملجم می تواند من باشم، تو باشی!!!
ابن ملجم نام نیست، مرام است.
ابن ملجم صرفا قاتل علی نیست.
ابن ملجم کسی است که قاتل خرد و آگاهی است.
ابن ملجم کسی است که با شمشیر ریا بر فرق «حقیقت» می کوبد.
حقیقت، انسانیت و آزادگی است.
حقیقت، وارستگی است.
حقیقت، کنار گذاشتن نفس پرستی و قدرت طلبی است.
هر زمان که با حقیقت جنگیدیم، برازنده نام ابن ملجمیم، هر چند شناسنامه‌مان، این نام را تائید نکند..."
تندیسی که مرحوم دکتر جعفری از این‌ملجم می‌سازد مجموعه‌ای از صفات ذمیمه و پلیدی است که انسان را از آلوده شدن به‌آن‌ها بر حذر می‌دارد.
لذا از نظر او اگر انسانی به صفات ابن‌ملجم خوی‌گر شد نباید به دنبال ابن‌ملجم خاصی گشت، ابن‌ملجم هم‌اوست و چه بسا انسان از سر حد صفات ذمیمه ابن‌ملجمی نیز بگذرد و ابن‌ملجم را در رذالت و فضاحت و خریت شرمنده سازد.
باری از این منظر ابن‌ملجم، موجودی بیرون از انسان نیست، همان انسان افول یافته از صفات عالی انسانی است.
باید روشن و آگاه باشی، اگر از تیرگی و جهل و خشک مغزی به در نیایی، باید بدانی که همراه و هم شیره‌ی ابن‌ملجمی!
خلق و خوی ابن‌ملجم، به طرف خر مقدس‌هایی آتش به‌اختیار می‌رود که ممکن است احتمال تقیدشان به ظواهرِ مناسک مذهبی بیشتر باشد اما از بینشی درست برخوردار نباشند و از مقابله با جمود و تحجر و دگم اندیشی عاجز و برده افکار نادرست این و آن باشند.
ابن‌ملجم‌ها مقهور عقل ناقص خویش شده‌اند و به‌جای این‌که حقیقت راببینند و پیرو انسان‌های حق‌مدار باشند خوبش و عقل ناقص خویش را دیده‌اند و مطیع کج‌اندیشان منافق و بازیچه دست ریاکاران دنیا پرست شده‌اند.
پس هرکس که سوی دیگری جز ذات حقیقت گرایش پیدا کند مطمئن باشد که ابن‌ملجم با او هم‌کاسه شده است.
به قول ملاصدرا شیرازی؛ علی مرتضی(ع) نه به ضرب ابن ملجم بر زمین افتاد، بلکه سکنجبین شهد صلاح ابو موسی اشعری و سرکه نفاق عمروبن عاص شربت شهادت نوشید.
چنانکه امام حسین (ع) نه به خنجر بیداد شمر ذی الجوشن خوابید، بلکه به معجون افیون پر سمّ مکر و افسون و تریاق پرزهر اتفاق اهل نفاق خونش با خاک کربلا آمیخته شد، که "قتل الحسین یوم السقیفة".
