به گزارش ایرنا، هوای خنک یک صبح بهاری در سایه سار درختان سر به فلک کشیده محل بازسازی گنبد حرم مطهر امام سوم شیعیان جهان در کرمان صورتم را نوازش می داد.
سکوت صبح با صدای گنجشک ها شکسته می شد، ورود به سالن، زن در حالی که برای فرزندش آرام آرام لالایی می خواند؛ سوزن را در لا به لای تار و پود شالی سبز رنگ فرو می برد.
اینجا ستاد بازسازی گنبد مطهر امام حسین (ع) در کرمان، دیار دلیرمردان و شیرزنان مومن و معتقد است؛ اینجا ولایت کریمان است که چه زیبا هنر دستشان را با جان و دل آمیخته اند و نثار قدم یار می کنند.
زنان کرمانی این روزها بعد از بافت قالی صحن و سرای حضرت زهرا (س) در حرم مولا علی (ع)، روا شدن حاجاتشان را در سوزن زدن برای دوخت پته ای بر ضریح امام حسین (ع) دیده اند.
ورود به سالن جنبی محل ساخت گنبد حرم مطهر حضرت امام حسین (ع)، زنان کرمانی با عشق به اباعبدالله الحسین (ع)، علمدار کربلا حضرت ابوالفضل العباس و ائمه اطهار (ع) نقش عشق را بر دل شال هایی سبز رنگ به تصویر می کشند تا شاید قرار گرفتن این هنر بر مقبره و ضریح شش گوشه آقا اباعبدالله الحسین (ع) مزین هنرشان شود.
پته کرمان با پهن شدن بر ضریح مولایمان اباعبدالله از چارچوب جغرافیایی استان کرمان و ایران خارج می شود و جایگاهی بس رفیع پیدا می کند که هنرمندان این عرصه را در رسیدن به این مهم در رقابت با یکدیگر قرار داده است.
حالا افتخار دوخت پته ضریح امام حسین (ع) بعد از ساخت ضریح مطهر این امام همام در دست هنرمند زنان و مردان کرمانی جلوه گر خواهد شد.
نجمه فلسفی به عنوان طراح دوخت پته برای ضریح مطهر امام حسین (ع) از چگونگی آغاز این طرح می گوید: اواخر سال 1391 در کلاس درسی برای دانشجویان در مورد رودوزی پارچه خانه خدا توضیح می دادم که ناگاه جرقه ای در ذهنم زده شد که کار هنرمندانه ای برای ضریح ائمه اطهار (سلام الله علیها) انجام دهیم.
وی ادامه داد: همانجا از دانشجویان خواستم روی این پیشنهاد که برای یکی از ائمه اطهار (ع) کار هنری انجام دهیم فکر کنند؛ که با استقبال همه دانشجویان مواجه شدم.
فلسفی اظهار کرد: زمانی پیشنهاد دادم که برای حرم مطهر امام حسین (علیه السلام) کاری انجام دهیم، اشک شوق و حسرت از چشم دانشجویان جاری شد به گونه ای که حالت عادی کلاس را از دست دادیم.
وی افزود: زمانی به منظور یافتن ابعاد ضریح مطهر سیدالشهدا (سلام الله علیها) به اینترنت مراجعه کردم، با یافتن ابعاد کار، جا خوردم و فهمیدم کار بسیار عظیمی است اما دانشجویان انجام این کار هنرمندانه و ارزشمند را قبول کردند.
وی ادامه داد: موضوع را با مسئول ستاد بازسازی عتبات عالیات در کرمان مطرح کردم و وی نیز از این طرح استقبال و اعلام آمادگی کرد و به این ترتیب کار آغاز شد.
فلسفی تصریح کرد: دوخت پته ها حدود 18 ماه طول کشید و زودتر از آن چه تصور می کردیم پایان یافت.
وی گفت: کاری که ابتدا با تعدادی دانشجو شروع شده بود، با مشارکت جمع کثیری که بعضاً از شهرها و استان های دیگر حتی در حد دوخت چند بخیه همکاری کردند، خاتمه یافت.
فلسفی افزود: به طور ثابت 121 نفر پای کار بودند و مابقی در حد ابراز عشق و ارادت به ساحت اباعبدالله (علیه السلام) دستی رساندند و کمک کردند.
وی اظهار کرد: برای انجام پروژه پته ضریح امام حسین (ع) 55 متر مربع دوخت مفید حاصل که در هر سانتیمتر مربع آن 13 بخیه کوک زده شد.
به گفته وی زیارت کربلای معلا و نجف اشرف یکی از پاداش هایی بود که نصیب بانوان مجری این طرح مقدس شد.
وی تصریح کرد: در حال حاضر نیز کار دوخت پته برای حرم حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) با پنج قطعه در سه سایز در حال انجام است.
بتول میرشکاری یکی از هنرمندان و عضو ثابت طرح دوخت پته ضریح امام حسین (ع) و ابوالفضل العباس (ع) اظهار کرد: یک جفت گوشواره نذر حرم امام حسین (علیه السلام) کرده بودم و روزی که برای ادای نذرم به ستاد بازسازی عتبات عالیات کرمان مراجعه کردم، شنیدم که دوخت پته برای ضریح حرم مطهر سیدالشهدا (ع) در حال انجام است و مشتاقانه اعلام آمادگی کردم که در این کار سهمی داشته باشم.
وی یادآورشد: اواخر اردیبهشت سال 92 بود که به طور رسمی کار دوخت پته های ضریح امام حسین (ع) آغاز شد.
میرشکاری ادامه داد: آن زمان 25 نفر بودیم که از 6 صبح کار را آغاز می‌کردیم و قرار بود 16 تکه پته با نقش پیوسته برای ضریح مطهر امام حسین (علیه السلام) تهیه شود.
وی افزود: جفت کردن تکه های پته کار دشواری بود باید بین دوخت ها و نقش ها هماهنگی کامل حاصل می شد لذا گاهی از 6 صبح تا 11 شب با دل و جان کار می کردیم.
میرشکاری توضیح داد: بعد از دوخت 16 تکه پته که قرار بود نقشها و دوخت هایشان با ظرافت در کنار هم قرار گیرند، برای وصل تکه ها که بعد از دوخت سنگین شده بودند، آن ها را به چادردوزی بردیم تا با چرخ های بزرگ صنعتی تکه ها را به هم متصل کنند.
وی گفت: بعد از دوخت 16 تکه و یکپارچه شدن پته، برای شستشو آن را به کوهپایه برده و در آب چشمه ای که از حیاط مسجد عبور می کرد، آن را شستشو دادیم و سپس سه بار با اطو بخار در خشکشویی آن را اطو کردیم.
وی ادامه داد: به این ترتیب با اتمام کار گویا بند دلمان را هم با بخیه ها به پته دوخته بودیم، با دلتنگی اشک ریختیم و اظهار داشتیم، یا اباعبدالله (سلام الله علیها) مبادا بین ما و فرزندان ما با شما فاصله افتد گاهی با گوشه چشمی ما را دریابید که سخت محتاجیم.
پته دوخته شده توسط بانوان هنرمند کرمانی هم اکنون در محل ستاد بازسازی عتبات عالیات استان کرمان نگهداری می شود و قرار است با اتمام کار ساخت گنبد مطهر امام حسین علیه السلام که در کرمان در حال انجام است؛ این هنر بانوان کرمانی نیز به کربلای معلا انتقال یابد.
خبرنگار: نجمه حسنی ** انتشار دهنده: رسول محمدحسنی
3029/3028
انتهای پیام سکوت صبح با صدای گنجشک ها شکسته می شد، ورود به سالن، زن در حالی که برای فرزندش آرام آرام لالایی می خواند؛ سوزن را در لا به لای تار و پود شالی سبز رنگ فرو می برد.
اینجا ستاد بازسازی گنبد مطهر امام حسین (ع) در کرمان، دیار دلیرمردان و شیرزنان مومن و معتقد است؛ اینجا ولایت کریمان است که چه زیبا هنر دستشان را با جان و دل آمیخته اند و نثار قدم یار می کنند.
زنان کرمانی این روزها بعد از بافت قالی صحن و سرای حضرت زهرا (س) در حرم مولا علی (ع)، روا شدن حاجاتشان را در سوزن زدن برای دوخت پته ای بر ضریح امام حسین (ع) دیده اند.
ورود به سالن جنبی محل ساخت گنبد حرم مطهر حضرت امام حسین (ع)، زنان کرمانی با عشق به اباعبدالله الحسین (ع)، علمدار کربلا حضرت ابوالفضل العباس و ائمه اطهار (ع) نقش عشق را بر دل شال هایی سبز رنگ به تصویر می کشند تا شاید قرار گرفتن این هنر بر مقبره و ضریح شش گوشه آقا اباعبدالله الحسین (ع) مزین هنرشان شود.
پته کرمان با پهن شدن بر ضریح مولایمان اباعبدالله از چارچوب جغرافیایی استان کرمان و ایران خارج می شود و جایگاهی بس رفیع پیدا می کند که هنرمندان این عرصه را در رسیدن به این مهم در رقابت با یکدیگر قرار داده است.
حالا افتخار دوخت پته ضریح امام حسین (ع) بعد از ساخت ضریح مطهر این امام همام در دست هنرمند زنان و مردان کرمانی جلوه گر خواهد شد.
نجمه فلسفی به عنوان طراح دوخت پته برای ضریح مطهر امام حسین (ع) از چگونگی آغاز این طرح می گوید: اواخر سال 1391 در کلاس درسی برای دانشجویان در مورد رودوزی پارچه خانه خدا توضیح می دادم که ناگاه جرقه ای در ذهنم زده شد که کار هنرمندانه ای برای ضریح ائمه اطهار (سلام الله علیها) انجام دهیم.
وی ادامه داد: همانجا از دانشجویان خواستم روی این پیشنهاد که برای یکی از ائمه اطهار (ع) کار هنری انجام دهیم فکر کنند؛ که با استقبال همه دانشجویان مواجه شدم.
فلسفی اظهار کرد: زمانی پیشنهاد دادم که برای حرم مطهر امام حسین (علیه السلام) کاری انجام دهیم، اشک شوق و حسرت از چشم دانشجویان جاری شد به گونه ای که حالت عادی کلاس را از دست دادیم.
وی افزود: زمانی به منظور یافتن ابعاد ضریح مطهر سیدالشهدا (سلام الله علیها) به اینترنت مراجعه کردم، با یافتن ابعاد کار، جا خوردم و فهمیدم کار بسیار عظیمی است اما دانشجویان انجام این کار هنرمندانه و ارزشمند را قبول کردند.
وی ادامه داد: موضوع را با مسئول ستاد بازسازی عتبات عالیات در کرمان مطرح کردم و وی نیز از این طرح استقبال و اعلام آمادگی کرد و به این ترتیب کار آغاز شد.
فلسفی تصریح کرد: دوخت پته ها حدود 18 ماه طول کشید و زودتر از آن چه تصور می کردیم پایان یافت.
وی گفت: کاری که ابتدا با تعدادی دانشجو شروع شده بود، با مشارکت جمع کثیری که بعضاً از شهرها و استان های دیگر حتی در حد دوخت چند بخیه همکاری کردند، خاتمه یافت.
فلسفی افزود: به طور ثابت 121 نفر پای کار بودند و مابقی در حد ابراز عشق و ارادت به ساحت اباعبدالله (علیه السلام) دستی رساندند و کمک کردند.
وی اظهار کرد: برای انجام پروژه پته ضریح امام حسین (ع) 55 متر مربع دوخت مفید حاصل که در هر سانتیمتر مربع آن 13 بخیه کوک زده شد.
به گفته وی زیارت کربلای معلا و نجف اشرف یکی از پاداش هایی بود که نصیب بانوان مجری این طرح مقدس شد.
وی تصریح کرد: در حال حاضر نیز کار دوخت پته برای حرم حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) با پنج قطعه در سه سایز در حال انجام است.
بتول میرشکاری یکی از هنرمندان و عضو ثابت طرح دوخت پته ضریح امام حسین (ع) و ابوالفضل العباس (ع) اظهار کرد: یک جفت گوشواره نذر حرم امام حسین (علیه السلام) کرده بودم و روزی که برای ادای نذرم به ستاد بازسازی عتبات عالیات کرمان مراجعه کردم، شنیدم که دوخت پته برای ضریح حرم مطهر سیدالشهدا (ع) در حال انجام است و مشتاقانه اعلام آمادگی کردم که در این کار سهمی داشته باشم.
وی یادآورشد: اواخر اردیبهشت سال 92 بود که به طور رسمی کار دوخت پته های ضریح امام حسین (ع) آغاز شد.
میرشکاری ادامه داد: آن زمان 25 نفر بودیم که از 6 صبح کار را آغاز می‌کردیم و قرار بود 16 تکه پته با نقش پیوسته برای ضریح مطهر امام حسین (علیه السلام) تهیه شود.
وی افزود: جفت کردن تکه های پته کار دشواری بود باید بین دوخت ها و نقش ها هماهنگی کامل حاصل می شد لذا گاهی از 6 صبح تا 11 شب با دل و جان کار می کردیم.
میرشکاری توضیح داد: بعد از دوخت 16 تکه پته که قرار بود نقشها و دوخت هایشان با ظرافت در کنار هم قرار گیرند، برای وصل تکه ها که بعد از دوخت سنگین شده بودند، آن ها را به چادردوزی بردیم تا با چرخ های بزرگ صنعتی تکه ها را به هم متصل کنند.
وی گفت: بعد از دوخت 16 تکه و یکپارچه شدن پته، برای شستشو آن را به کوهپایه برده و در آب چشمه ای که از حیاط مسجد عبور می کرد، آن را شستشو دادیم و سپس سه بار با اطو بخار در خشکشویی آن را اطو کردیم.
وی ادامه داد: به این ترتیب با اتمام کار گویا بند دلمان را هم با بخیه ها به پته دوخته بودیم، با دلتنگی اشک ریختیم و اظهار داشتیم، یا اباعبدالله (سلام الله علیها) مبادا بین ما و فرزندان ما با شما فاصله افتد گاهی با گوشه چشمی ما را دریابید که سخت محتاجیم.
پته دوخته شده توسط بانوان هنرمند کرمانی هم اکنون در محل ستاد بازسازی عتبات عالیات استان کرمان نگهداری می شود و قرار است با اتمام کار ساخت گنبد مطهر امام حسین علیه السلام که در کرمان در حال انجام است؛ این هنر بانوان کرمانی نیز به کربلای معلا انتقال یابد.
خبرنگار: نجمه حسنی ** انتشار دهنده: رسول محمدحسنی
3029/3028
کپی شد
