ساعت هشت ونیم صبح یوم الله 22بهمن است. رادیو بی بی سی گوش می کنم که با فرح همسر شاه مصاحبه می کند.فرح در لابلای صحبتش از شاه تعریف می کند که اینقدر خوب بود که وقتی در نیاوران پیاده از کاخ خود به دفترش می رفت باغبانی هر روز با او این راه را طی می کرد و راجع به مشکلاتش به شاه غر می زد و شاه خجالت می کشید به او تذکر بدهد.بعد گفت شاه خیلی مهربان و آقا بود!
بی بی سی صبح 38 امین سالروز پیروزی انقلاب با پخش چنین برنامه هایی به دنبال زنده کردن مرده ای است که برای احیای آن حتی از جناب مسیح علیه السلام هم دیگر کاری برنمی آید. بی بی سی هنوز دلش از داغ سقوط شاه خنک نشده است و معلوم نیست تا کی می خواهد از مردم ایران انتقام بگیرد.
وقتی فرح از خوبی های شاه می گفت با خود گفتم انگار نه انگار در زندانهای شاه اینقدر زندانی شکنجه و بعضا کشته و شهید شده اند. یک نمونه اش گروه چهارنفره دانشجویی خود ما که در سحرگاه 9 فروردین57 درشهربانی دزفول چنان وحشیانه کتک خوردیم و شکنجه شدیم که یکی از دوستان مان به نام عظیم اسدی مشکال در صحن شهربانی در کنار خود من در زیر شکنجه به شهادت رسید. خوشبختانه هنوز بسیاری از شکنجه دیدگان درکمیته مشترک ضدخرابکاری در قید حیات هستند.
خانم فرح دیبا و بی بی سی که در ایام سقوط سلطنت از خوبیهای شاه و نظام ارتجاعی شاهنشاهی سخن می گویند لااقل از چهره این شکنجه دیدگان شرم کنند.
سر بسته و دربسته به خانم فرح دیبا پیشنهاد می کنم وقتی دلش هوای روزهای خوب شاه و سلطنت قبل می کند، خاطرات اسدالله علم را بخواند تا ببیند شاه که بود و چه شخصیتی داشت .
منبع: کانال تلگرامی نویسنده
