توکلی جانباز 47 ساله الیگودرزی به عنوان نخستین کوهنورد جانباز در کشور با پشتکار فراوان توانست طرح ملی سیمرغ کوه های ایران را که از سوی فدراسیون کوهنوردی ارائه شده بود، در مهرماه سال جاری با موفقیت اجرا و 31 قله مرتفع ایران را فتح کند.
این جانباز فقط به قله های ایران اکتفا نکرده و چندین قله از کشورهای مختلف را فتح کرده است.
خبرنگار ایرنا در گفت و گویی صمیمی پرده هایی از زندگی این کوهنورد جانباز را کنار می زند.
** آقای توکلی خودتان را بیشتر معرفی کنید؟
اهل الیگودرز، متاهل و دارای 2 فرزند هستم. از سال 64 تا 67 به مدت 28 ماه سابقه حضور در جبهه های حق علیه باطل را دارم.
** از جبهه جنگ برایمان بگو؟ در چه عملیات هایی حضور داشتی؟
در عملیات های والفجر9 و 10 و کربلای چهار و پنج حضور داشتم که در عملیات والفجر 10 در سال 66 در حلبچه عراق بر اثر انفجار خمپاره یک پای خود را از بالای زانو از دست دادم و به درجه رفیع جانبازی نایل شدم.
** از کی به ورزش کوهنوردی علاقه مند شدید؟
دقیقا از 22 سالگی یعنی 25 سال پیش زمانی که جوان بودم و انرژی خوبی برای بالارفتن از قله داشتم.
** گفتید انرژی خوبی داشتید؟ یعنی آن انرژی سابق را ندارید؟
چرا دارم، اتفاقا انرژی من بیشتر شده است؛ با وضعیت جسمانی که پیدا کردم با اراده قوی تری به جدال با قله می روم.
بعد فتح هر قله در مسیر برگشت برای فتح قله دیگری برنامه ریزی می کنم.
به صورت آزاد و یا برخی مواقع به صورت گروهی اقدام به فتح قله می کنم.
** تاکنون کدام قله های ایران را فتح کرده اید؟
دماوند مازندران، نایبند خراسان جنوبی، سنبران لرستان، سبلان اردبیل، هزار کرمان، قاش مستان کهگیلویه و بویر احمد و دیگر قلل مرتفع کشور را تاکنون فتح کرده ام.
فدراسیون کوهنوردی طرحی به نام سیمرغ کوه های ایران را اجرا کرد که در آن 31 قله از 31 استان را فتح کردم که تنها 20 نفر در کشور موفق به فتح تمام این قله ها شدند.
شعار من در این طرح 'به یاد شهدای همسنگرم'، 'به یاد خانواده های شهیدان' و 'تکریم مقام شامخ جانبازان و تعظیم در مقابل صبر و استقامت آزادگان' بود.
** تاکنون موفق به فتح قله های کشورهای خارجی شده اید؟
بله تاکنون قله های آی لندپیک نپال با 6هزارو 189متر، کلیمانجارو تانزانیا با پنج هزارو 895متر، کازبک گرجستان با پنج هزارو 47متر، آرارات ترکیه با پنج هزارو 139متر، کاچکار ترکیه با سه هزارو 932متر و قلل مرتفع آراگاتس ارمنستان را فتح کرده ام.
** یک خاطره تلخ؟
تلخ ترین خاطراتم حوادثی است که برای کوهنوردان در صعودها اتفاق می افتد که بعضا منجر به از دست دادن عزیزی از همنوردان در کوهستان می شود.
این حوادث آلام بزرگی را برای یک کوهنورد در بردارد؛ همانند حادثه ناگوار قله کول جنو اشترانکوه که منجر به از دست دادن هشت تن از بهترین و ماهرترین همنوردان مشهدی و یک تن از همشهریان خودم شد.
(تیم 15نفره کوهنورد مشهدی روز پنجشنبه 16 آذر در اشترانکوه گرفتار برف و کولاک و بهمن شدند که تنها پنج تن از آنان نجات یافتند).
اما یک صعود نافرجام هم می تواند خاطرات تلخ و فراموش نشدنی را در ذهن یک کوهنورد تداعی کند که من نیز از این قاعده مستثنی نبوده ام.
** اما یک فتح حتما خاطرات خوبی را هم به همراه دارد؟
بله قطعا همینطور است؛ علاوه بر صعودهای استثنایی و شاخص که می تواند خاطره شیرینی را برایم ایجاد کند، برخورد و مواجهه بعضی از کوهنوردان خاطرات خوب و سازنده ای را برای من به وجود آورده است.
در یک صعود به قله دماوند نزدیک قله در کنار سنگی در حال استراحت کوتاه بودم که یک گروه پنج نفره متشکل از چهار کوهنورد اتریشی و یک لیدر ایرانی دقیقا همان جایی که من نشسته بودم ماندند تا مثل خودم نفسی چاق کنند.
من بلند شدم که آنها راحت باشند؛ وقتی دیدند من با یک پا بلند شدم و قصد صعود دارم، شگفت زده من را صدا کردند و خواستند در کنارشان باشم.
یکی از آنها سوالی از من کرد که هیچگاه فکر این موضوع را نکرده بودم.
پرسید شما ناراحت نیستید که یک پا ندارید و می دانید که اگه 2 پا داشتید می توانستید به قله های خیلی بلندتر صعود کنید؟
من به فکر فرو رفتم و نمی دانستم چه جوابی بدهم که هم آنها ناراحت نشوند و هم قانع کننده باشد.
ابتدا به آنها تفهیم کردم که من داوطلبانه به دفاع از میهن رفتم و در جنگ تحمیلی پایم را از دست دادم سپس به آنها با قاطعیت گفتم که این را بدانید که اگر افتخار مقام جانبازی را پیدا نمی کردم هرگز نمی توانستم حتی یک تپه را هم صعود کنم.
نداشتن یک پا برای من انگیزه ایجاد کرد؛ از یک پای دیگر به نحو احسن استفاده کردم و وجود آن را یک نعمت بزرگ از طرف خداوند می دانم.
** آیا از سوی مسئولان برای فتح قله ها حمایت مالی می شوید؟
تاکنون هیچگونه حمایت مالی نشده ام اما از سوی بنیاد شهید استان لرستان مورد حمایت های معنوی قرار گرفته ام.
قرار است به خاطر صعود به 31 قله کشور تجلیل شوم اما از مهرماه سال جاری تاکنون این اقدام از سوی مسئولان صورت نگرفته است.
** حرف آخر؟
روی صحبتم با جوانان است؛ با وجود مشکلات موجود در جامعه و مشکلات اقتصادی و بیکاری باید به ورزش فکر کنند و سلامت جسمی و روحی خود را تقویت کنند.
از مسئولان می خواهم به سرمایه های اصلی جامعه یعنی جوانان توجه کنند و با حمایت از این قشر در رشد و شکوفایی کشور سهیم باشند.
3210/3022
خبرنگار: محمد یاراحمدی ** انتشاردهنده: احسان کردی
انتهای پیام این جانباز فقط به قله های ایران اکتفا نکرده و چندین قله از کشورهای مختلف را فتح کرده است.
خبرنگار ایرنا در گفت و گویی صمیمی پرده هایی از زندگی این کوهنورد جانباز را کنار می زند.
** آقای توکلی خودتان را بیشتر معرفی کنید؟
اهل الیگودرز، متاهل و دارای 2 فرزند هستم. از سال 64 تا 67 به مدت 28 ماه سابقه حضور در جبهه های حق علیه باطل را دارم.
** از جبهه جنگ برایمان بگو؟ در چه عملیات هایی حضور داشتی؟
در عملیات های والفجر9 و 10 و کربلای چهار و پنج حضور داشتم که در عملیات والفجر 10 در سال 66 در حلبچه عراق بر اثر انفجار خمپاره یک پای خود را از بالای زانو از دست دادم و به درجه رفیع جانبازی نایل شدم.
** از کی به ورزش کوهنوردی علاقه مند شدید؟
دقیقا از 22 سالگی یعنی 25 سال پیش زمانی که جوان بودم و انرژی خوبی برای بالارفتن از قله داشتم.
** گفتید انرژی خوبی داشتید؟ یعنی آن انرژی سابق را ندارید؟
چرا دارم، اتفاقا انرژی من بیشتر شده است؛ با وضعیت جسمانی که پیدا کردم با اراده قوی تری به جدال با قله می روم.
بعد فتح هر قله در مسیر برگشت برای فتح قله دیگری برنامه ریزی می کنم.
به صورت آزاد و یا برخی مواقع به صورت گروهی اقدام به فتح قله می کنم.
** تاکنون کدام قله های ایران را فتح کرده اید؟
دماوند مازندران، نایبند خراسان جنوبی، سنبران لرستان، سبلان اردبیل، هزار کرمان، قاش مستان کهگیلویه و بویر احمد و دیگر قلل مرتفع کشور را تاکنون فتح کرده ام.
فدراسیون کوهنوردی طرحی به نام سیمرغ کوه های ایران را اجرا کرد که در آن 31 قله از 31 استان را فتح کردم که تنها 20 نفر در کشور موفق به فتح تمام این قله ها شدند.
شعار من در این طرح 'به یاد شهدای همسنگرم'، 'به یاد خانواده های شهیدان' و 'تکریم مقام شامخ جانبازان و تعظیم در مقابل صبر و استقامت آزادگان' بود.
** تاکنون موفق به فتح قله های کشورهای خارجی شده اید؟
بله تاکنون قله های آی لندپیک نپال با 6هزارو 189متر، کلیمانجارو تانزانیا با پنج هزارو 895متر، کازبک گرجستان با پنج هزارو 47متر، آرارات ترکیه با پنج هزارو 139متر، کاچکار ترکیه با سه هزارو 932متر و قلل مرتفع آراگاتس ارمنستان را فتح کرده ام.
** یک خاطره تلخ؟
تلخ ترین خاطراتم حوادثی است که برای کوهنوردان در صعودها اتفاق می افتد که بعضا منجر به از دست دادن عزیزی از همنوردان در کوهستان می شود.
این حوادث آلام بزرگی را برای یک کوهنورد در بردارد؛ همانند حادثه ناگوار قله کول جنو اشترانکوه که منجر به از دست دادن هشت تن از بهترین و ماهرترین همنوردان مشهدی و یک تن از همشهریان خودم شد.
(تیم 15نفره کوهنورد مشهدی روز پنجشنبه 16 آذر در اشترانکوه گرفتار برف و کولاک و بهمن شدند که تنها پنج تن از آنان نجات یافتند).
اما یک صعود نافرجام هم می تواند خاطرات تلخ و فراموش نشدنی را در ذهن یک کوهنورد تداعی کند که من نیز از این قاعده مستثنی نبوده ام.
** اما یک فتح حتما خاطرات خوبی را هم به همراه دارد؟
بله قطعا همینطور است؛ علاوه بر صعودهای استثنایی و شاخص که می تواند خاطره شیرینی را برایم ایجاد کند، برخورد و مواجهه بعضی از کوهنوردان خاطرات خوب و سازنده ای را برای من به وجود آورده است.
در یک صعود به قله دماوند نزدیک قله در کنار سنگی در حال استراحت کوتاه بودم که یک گروه پنج نفره متشکل از چهار کوهنورد اتریشی و یک لیدر ایرانی دقیقا همان جایی که من نشسته بودم ماندند تا مثل خودم نفسی چاق کنند.
من بلند شدم که آنها راحت باشند؛ وقتی دیدند من با یک پا بلند شدم و قصد صعود دارم، شگفت زده من را صدا کردند و خواستند در کنارشان باشم.
یکی از آنها سوالی از من کرد که هیچگاه فکر این موضوع را نکرده بودم.
پرسید شما ناراحت نیستید که یک پا ندارید و می دانید که اگه 2 پا داشتید می توانستید به قله های خیلی بلندتر صعود کنید؟
من به فکر فرو رفتم و نمی دانستم چه جوابی بدهم که هم آنها ناراحت نشوند و هم قانع کننده باشد.
ابتدا به آنها تفهیم کردم که من داوطلبانه به دفاع از میهن رفتم و در جنگ تحمیلی پایم را از دست دادم سپس به آنها با قاطعیت گفتم که این را بدانید که اگر افتخار مقام جانبازی را پیدا نمی کردم هرگز نمی توانستم حتی یک تپه را هم صعود کنم.
نداشتن یک پا برای من انگیزه ایجاد کرد؛ از یک پای دیگر به نحو احسن استفاده کردم و وجود آن را یک نعمت بزرگ از طرف خداوند می دانم.
** آیا از سوی مسئولان برای فتح قله ها حمایت مالی می شوید؟
تاکنون هیچگونه حمایت مالی نشده ام اما از سوی بنیاد شهید استان لرستان مورد حمایت های معنوی قرار گرفته ام.
قرار است به خاطر صعود به 31 قله کشور تجلیل شوم اما از مهرماه سال جاری تاکنون این اقدام از سوی مسئولان صورت نگرفته است.
** حرف آخر؟
روی صحبتم با جوانان است؛ با وجود مشکلات موجود در جامعه و مشکلات اقتصادی و بیکاری باید به ورزش فکر کنند و سلامت جسمی و روحی خود را تقویت کنند.
از مسئولان می خواهم به سرمایه های اصلی جامعه یعنی جوانان توجه کنند و با حمایت از این قشر در رشد و شکوفایی کشور سهیم باشند.
3210/3022
خبرنگار: محمد یاراحمدی ** انتشاردهنده: احسان کردی
کپی شد
