در این نوشتار به قلم سعید رضا امیرآبادی چنین آمده است : ثروت ایرانیان همیشه موجب وسوسه دیگر کشورها بوده است.
از غارت سرمایه های تمدنی و یغمای ظرفیت های تاریخی توسط استثمارگران و استعمارگران که بگذریم، با دام های خوش رنگ و لعابی روبه رو می شویم که در مسیر اندوخته های مالی ایرانیان گسترانده شده و آنها را برای مهاجرت و سرمایه گذاری کورکورانه در کشورهای دور و نزدیک ترغیب می کنند.
از دیرباز تاکنون، شبکه های برون مرزی برای مهاجرت و سرمایه گذاری در کشورهای حاشیه خلیج فارس پروپاگانداهای فراوانی را آغاز کرده و شیخ نشین های خلیج با توسل به سرمایه ایرانیان به رونق اقتصادی شگفت انگیزی دست یافته اند.
اواسط دهه هشتاد بود که یکی از قهرمانان ورزشی ما به بلندگوی تبلیغاتی مشاوران املاک عربی بدل شد و متأسفانه در قبال دریافت مبلغی ناچیز، ایرانیان را دعوت به سرمایه گذاری امن و ایمن ! در کشورهای حاشیه خلیج فارس کرد.
اما با گذشت مدت کوتاهی، حبابهای تبلیغاتی شبکه های فرومایه ترکید و آشکارشد که املاک خریداری شده به صورت مالکیت نسبی به مهاجران واگذار شده است.
تبصره های زیادی در قوانین شیخ نشین ها وجود دارد که با توسل به آنها می توان همه سرمایه گذاری های انجام شده را نقش بر آب کرد و ثروت مهاجران را به صورت قانونی مصادره نمود.
همان طور که پیش بینی می شد، بسیاری از مهاجران ایرانی که اندوخته مالی خود را به امید کسب و کار بین المللی درکشورهای عربی سرمایه گذاری کرده بودند، با متحمل شدن ضررهای هنگفت و دست های خالی به میهن بازگشتند.
پس از آن، بنگاه های تبلیغاتی مزدور و شبکه های جیره خوار به سراغ کشورهای سواحل مدیترانه رفته و هجمه های تبلیغاتی فریبنده ای را در قالب های جدید پایه ریزی نمودند.
متأسفانه گروهی از هموطنان ساده لوح، از تجربه های پیشین درس عبرت نگرفته و با هدف اقامت در یک کشور شبه اروپایی، به مهاجرت کورکورانه روی آوردند.
این بار شبکه های معاند با دستاویز قرار دادن گروهی از هنرمندان درجه 2 تا حدودی به نیت های ناجوانمردانه خود دست یافته و روند خروج سرمایه از کشور با شیب مضاعفی ادامه یافت.
همانند خلف وعده شیخ نشین ها، این بار هم وعده های سرمایه گذاری ریشه در حقیقت نداشت و بسیاری از مهاجران، با متحمل شدن شکست های مالی مضاعف چاره ای جز بازگشت به کشور نداشتند.
پس از تجربه تلخ سرمایه گذاری ایرانیان در کشورهای حاشیه خلیج فارس و همسایگان شمال غربی و حوزه دریای مدیترانه، اینک نوبت کشورهای کوچک و فقیری در خطه شمالی رسید که سودای موفقیت با بهره گیری از ثروت ایرانیان را در سر می پرورانند.
کشورهایی که پس از فروپاشی شوروی کمونیستی موجودیت یافته و به دلیل زیرساخت های ضعیف از پیشرفت بازمانده اند. با رهایی از مکتب ویرانگر کمونیستی، اینک آنها به اهمیت سرمایه گذاری خارجی و سیاست درهای باز پی برده و درصددند به اشکال مختلف، سرمایه های کشورهای همسایه را برای پیشرفت جذب کنند.
به همین دلیل، به نظر می رسد رسانه های ارتباط جمعی کشور نباید به سان گذشته در این زمینه منفعل و خاموش عمل کنند، بلکه با توسل به همه شیوه های اطلاع رسانی، در پی مقابله با کوچ ثروت و مهاجرت های کورکورانه برآیند.
اگر با آغاز روند مهاجرت ایرانیان به کشورهای عربی، جریان های خبری از ماهیت قوانین آنها اطلاع رسانی دقیق تری می کردند، به طور حتم اقشار کمتری از هموطنان در مسیر تباهی اقتصادی قرار می گرفتند و ثروت کمتری از کشور برو نسپاری می شد.
چنانچه مردم تصویر روشن تری از کیفیت زندگی و رشد ناخالص ملی در کشورهای همسایه های شمالی داشته باشند، با مهاجرت های کمتری در این زمینه روبه رو خواهیم بود.
از سوی دیگر، رسانه های جمعی موظف اند درباره تبعات منفی خروج سرمایه از کشور بیشتراطلاع رسانی کرده و به صورت شفاف تری از صدمه های آن بر اقتصاد ملی پرده برداری کنند.
بنابر آمار غیررسمی در دو دهه اخیر، میلیون ها دلار از سرمایه های ایرانیان در پی تبلیغات واهی شبکه های ماهواره ای که سودای خام فروپاشی اقتصادی کشور را در سر می پرورانند، از کشور خارج شده و بسیاری از ایرانیان با از دست دادن
همه سرمایه های مادی و معنوی شان، متحمل ضررهای فراوانی شده اند.
اهمیت ثبات و گردش سرمایه در کشور تا جایی حیاتی است که اقتصاددانان، به دستگاه های اجرایی و مردم توصیه می کنند مایحتاج مورد نیاز خود را از تولیدکنندگان بومی و تهیه کنندگان استانی تهیه کنند و در حد امکان، از مهاجرت سرمایه از استان جلوگیری شود.
در نظر داشته باشیم که پیروی از اسلوب اقتصاد مدرن و سیاست نوین جابه جایی سرمایه، به معنای انکار دستاوردهای پیشین آن ها نیست. در گذشته، بزرگان کشور و ریش سفیدان قبیله توجه زیادی به پیوندهای درون فامیلی داشتند تا بدین وسیله، از ورود افراد
بی ریشه و ناشناخته به قوم خودداری کرده و مانع خروج ثروت و قدرت از ایل و قوم و سرزمین شوند.
امروزه سرفصل های اقتصاد مدرن هم تا حدودی این مسئله را در ابعاد کلان تر مطرح می کند. اگرچه محققان دیگر اصراری بر پیوندهای خانوادگی و بن بست های اجتماعی ندارند؛ اقتصاددانان بر این نکته تأکید می کنند که کوچ ثروت، اثرات شومی بر اقتصاد کشور می گذارد.ثروت ایرانیان همیشه موجب وسوسه دیگر کشورها بوده است.
6113
منبع : روزنامه شیراز نوین
انتهای پیام از غارت سرمایه های تمدنی و یغمای ظرفیت های تاریخی توسط استثمارگران و استعمارگران که بگذریم، با دام های خوش رنگ و لعابی روبه رو می شویم که در مسیر اندوخته های مالی ایرانیان گسترانده شده و آنها را برای مهاجرت و سرمایه گذاری کورکورانه در کشورهای دور و نزدیک ترغیب می کنند.
از دیرباز تاکنون، شبکه های برون مرزی برای مهاجرت و سرمایه گذاری در کشورهای حاشیه خلیج فارس پروپاگانداهای فراوانی را آغاز کرده و شیخ نشین های خلیج با توسل به سرمایه ایرانیان به رونق اقتصادی شگفت انگیزی دست یافته اند.
اواسط دهه هشتاد بود که یکی از قهرمانان ورزشی ما به بلندگوی تبلیغاتی مشاوران املاک عربی بدل شد و متأسفانه در قبال دریافت مبلغی ناچیز، ایرانیان را دعوت به سرمایه گذاری امن و ایمن ! در کشورهای حاشیه خلیج فارس کرد.
اما با گذشت مدت کوتاهی، حبابهای تبلیغاتی شبکه های فرومایه ترکید و آشکارشد که املاک خریداری شده به صورت مالکیت نسبی به مهاجران واگذار شده است.
تبصره های زیادی در قوانین شیخ نشین ها وجود دارد که با توسل به آنها می توان همه سرمایه گذاری های انجام شده را نقش بر آب کرد و ثروت مهاجران را به صورت قانونی مصادره نمود.
همان طور که پیش بینی می شد، بسیاری از مهاجران ایرانی که اندوخته مالی خود را به امید کسب و کار بین المللی درکشورهای عربی سرمایه گذاری کرده بودند، با متحمل شدن ضررهای هنگفت و دست های خالی به میهن بازگشتند.
پس از آن، بنگاه های تبلیغاتی مزدور و شبکه های جیره خوار به سراغ کشورهای سواحل مدیترانه رفته و هجمه های تبلیغاتی فریبنده ای را در قالب های جدید پایه ریزی نمودند.
متأسفانه گروهی از هموطنان ساده لوح، از تجربه های پیشین درس عبرت نگرفته و با هدف اقامت در یک کشور شبه اروپایی، به مهاجرت کورکورانه روی آوردند.
این بار شبکه های معاند با دستاویز قرار دادن گروهی از هنرمندان درجه 2 تا حدودی به نیت های ناجوانمردانه خود دست یافته و روند خروج سرمایه از کشور با شیب مضاعفی ادامه یافت.
همانند خلف وعده شیخ نشین ها، این بار هم وعده های سرمایه گذاری ریشه در حقیقت نداشت و بسیاری از مهاجران، با متحمل شدن شکست های مالی مضاعف چاره ای جز بازگشت به کشور نداشتند.
پس از تجربه تلخ سرمایه گذاری ایرانیان در کشورهای حاشیه خلیج فارس و همسایگان شمال غربی و حوزه دریای مدیترانه، اینک نوبت کشورهای کوچک و فقیری در خطه شمالی رسید که سودای موفقیت با بهره گیری از ثروت ایرانیان را در سر می پرورانند.
کشورهایی که پس از فروپاشی شوروی کمونیستی موجودیت یافته و به دلیل زیرساخت های ضعیف از پیشرفت بازمانده اند. با رهایی از مکتب ویرانگر کمونیستی، اینک آنها به اهمیت سرمایه گذاری خارجی و سیاست درهای باز پی برده و درصددند به اشکال مختلف، سرمایه های کشورهای همسایه را برای پیشرفت جذب کنند.
به همین دلیل، به نظر می رسد رسانه های ارتباط جمعی کشور نباید به سان گذشته در این زمینه منفعل و خاموش عمل کنند، بلکه با توسل به همه شیوه های اطلاع رسانی، در پی مقابله با کوچ ثروت و مهاجرت های کورکورانه برآیند.
اگر با آغاز روند مهاجرت ایرانیان به کشورهای عربی، جریان های خبری از ماهیت قوانین آنها اطلاع رسانی دقیق تری می کردند، به طور حتم اقشار کمتری از هموطنان در مسیر تباهی اقتصادی قرار می گرفتند و ثروت کمتری از کشور برو نسپاری می شد.
چنانچه مردم تصویر روشن تری از کیفیت زندگی و رشد ناخالص ملی در کشورهای همسایه های شمالی داشته باشند، با مهاجرت های کمتری در این زمینه روبه رو خواهیم بود.
از سوی دیگر، رسانه های جمعی موظف اند درباره تبعات منفی خروج سرمایه از کشور بیشتراطلاع رسانی کرده و به صورت شفاف تری از صدمه های آن بر اقتصاد ملی پرده برداری کنند.
بنابر آمار غیررسمی در دو دهه اخیر، میلیون ها دلار از سرمایه های ایرانیان در پی تبلیغات واهی شبکه های ماهواره ای که سودای خام فروپاشی اقتصادی کشور را در سر می پرورانند، از کشور خارج شده و بسیاری از ایرانیان با از دست دادن
همه سرمایه های مادی و معنوی شان، متحمل ضررهای فراوانی شده اند.
اهمیت ثبات و گردش سرمایه در کشور تا جایی حیاتی است که اقتصاددانان، به دستگاه های اجرایی و مردم توصیه می کنند مایحتاج مورد نیاز خود را از تولیدکنندگان بومی و تهیه کنندگان استانی تهیه کنند و در حد امکان، از مهاجرت سرمایه از استان جلوگیری شود.
در نظر داشته باشیم که پیروی از اسلوب اقتصاد مدرن و سیاست نوین جابه جایی سرمایه، به معنای انکار دستاوردهای پیشین آن ها نیست. در گذشته، بزرگان کشور و ریش سفیدان قبیله توجه زیادی به پیوندهای درون فامیلی داشتند تا بدین وسیله، از ورود افراد
بی ریشه و ناشناخته به قوم خودداری کرده و مانع خروج ثروت و قدرت از ایل و قوم و سرزمین شوند.
امروزه سرفصل های اقتصاد مدرن هم تا حدودی این مسئله را در ابعاد کلان تر مطرح می کند. اگرچه محققان دیگر اصراری بر پیوندهای خانوادگی و بن بست های اجتماعی ندارند؛ اقتصاددانان بر این نکته تأکید می کنند که کوچ ثروت، اثرات شومی بر اقتصاد کشور می گذارد.ثروت ایرانیان همیشه موجب وسوسه دیگر کشورها بوده است.
6113
منبع : روزنامه شیراز نوین
کپی شد
