گوش دادن به صداهای زیر آب به پیش‌بینی سونامی کمک می کند

در حال حاضر، یک مطالعه جدید از دانشگاه کاردیف(CU) به یک روش اشاره می‌کند که می‌تواند هنگام تکرار چنین اتفاقات ناهنجاری به امدادگران کمک کند و منطقه جستجوی آنها را محدود کند و ممکن است کار را برای پیدا کردن انسان‌های زنده در آینده آسان‌تر کند.

هنگامی که اشیای بزرگ مانند هواپیما یا شهاب سنگ‌ها به اقیانوس می‌افتند، منجر به تغییر ناگهانی فشار آب می‌شوند که امواج صوتی معروف به امواج گرانشی صوتی(AGW) را ایجاد می‌کنند.

با توجه به یافته‌های دانشگاه کاردیف، این امواج می‌توانند با سرعت صوت تا هزاران متر در عمق دریا نفوذ کنند.

ابزارهایی که به عنوان هیدروفون(آب‌لرزه‌یاب) شناخته می‌شوند، در مناطق خاصی از اقیانوس مستقر شده‌اند و می‌توانند این امواج را اندازه گیری کنند، حتی اگر بسیار ضعیف باشند.

هیدروفون(Hydrophone) وسیله‌ای برای دریافت موج‌های لرزه‌ای در آب است که بیشتر در اکتشافات لرزه‌ای دریایی به کار می‌رود.

اوسامه کادری، مدرس ریاضیات کاربردی در دانشگاه کاردیف گفت: با استفاده از ردیاب‌های موجود در اطراف اقیانوس‌ها و گوش دادن به آثار امواج صوتی موجود در اعماق اقیانوس ، ما یک راه کاملا جدید برای یافتن اشیایی که با سطح دریا برخورد می‌کنند، کشف کردیم.

وی افزود: ردیابی این امواج گرانشی صوتی طیف گسترده‌ای از احتمالات را از مکان‌های سقوط شهاب سنگ گرفته تا تشخیص موقعیت موج‌های طوفانی، سونامی و امواج عظیم، در اختیار ما می‌گذارد.

محققان برای مطالعه خود، 18 گوی را از ارتفاعات و فاصله‌های مختلف روی سطح آب انداختند و هیدروفون‌های زیر سطح آب امواج گرانشی صوتی را از سقوط و برخورد هر گوی ثبت کردند.

این کار به تیم تحقیقاتی اطلاعات پایه را برای اندازه گیری داده‌های بیشتر در آینده داد.

این داده‌ها شامل AGWهایی بودند که توسط هیدروفون‌ها در زیر دریا از ساحل غربی استرالیا گرفته شده بودند و در ابتدا برای آزمایشات هسته‌ای زیر آب توسط سازمان پیمان منع استفاده از سلاح‌های هسته‌ای مورد استفاده قرار می‌گرفت.

محققان با استفاده از محاسبات حاصل شده از آزمایش گوی‌ها توانستند با موفقیت زمان و مکان زلزله‌های اخیر را در اقیانوس هند که می‌توانند AGWها را تولید کند، برآورد کنند.

با استفاده از روش تایید شده، اعضای تیم توجه خود را به پرواز MH370 متمرکز کردند که به گفته خودشان انگیزه اولیه آنها برای تحقیق بوده است.

آنها در زمان ناپدید شدن پرواز مالزی، دو سیگنال بسیار ضعیف را در طول مسیر پرواز دریافت کردند، اگرچه محققان به این نکته اشاره می‌کنند که یافته‌ها باید با احتیاط بررسی شوند.

داویده کریولی، یکی از محققان گفت: اگر چه ما دو نقطه در زمان ناپدید شدن MH370 از یک منبع ناشناخته پیدا کردیم، اما نمی‌توانیم با اطمینان بگوییم که این امواج با هواپیمای مذکور ارتباط دارد. آنچه ما می‌دانیم این است که هیدورفون‌ها سیگنال‌های قابل ملاحظه‌ای در این مکان‌ها دریافت کرده و سیگنال‌ها براساس محاسبات ما تاثیرات خاصی در اقیانوس هند داشتند.

وی افزود: همه این اطلاعات که به تایید دیوان حمل و نقل استرالیا نیز رسیده، به ایمنی پروازها و پیش‌بینی دیگر فجایع کمک می‌کند و ما پیش‌بینی می‌کنیم که در حال حاضر و در آینده این منبع جدید اطلاعات می‌تواند در اختیار مقامات قرار گرفته و استفاده شود.