توئیت آقای مسجد جامعی را خواندم که اولین چالش شهردار جدید را پرداخت حقوق دانسته بود. این نگاه به معضلات آینده مدیریت شهری توسط اصلاح طلبان مخاطراتی دارد که لازم دانستم بجهت عدم توسعه آن نکاتی را بیان کنم.
۱. ممکن است شیوه مدیریت ۱۴ ساله اصولگرایان از شهرداری یک ویرانه ساخته باشد؛ اما ادعای ما با ارایه لیست ۲۱ نفره ساختن این ویرانه و اداره بهتر شهرداری تهران بوده است. حتما برای این موضوع برنامه داشته ایم و بیگدار به آب نزده ایم. گفتن این جمله که پرداخت حقوق پرسنل شهرداری چالش اول شهردار است نقض این رویکرد برنامه محور است... در صورتی که ما برای درآمد پایدار شهرداری تهران، شیوه مدیریت مالی، صرفه جوییها و استفاده از مشارکت عموم مردم در مدیریت شهر و انتخاب شهرداری کارآمد برنامه داشته باشیم؛ حتما پرداخت حقوق آخرین چالش شهرداریست...
۲. در تمام دوران مدیریت اصولگرایان نه پرداخت حقوق و نه هیچ موردی مانند ان چالش شهردار تهران نبود. شاید همه بگویند چون آنان شهر را میفروختند و با پول آن مدیریت میکردند. با این پاسخ موافقم و حتی با در میان گذاشتن مشکلات شهرداری تهران با پرسنل شهرداری و شهروندان نیز موافقم اما ترسم این است که فردا شهردار تهران بگوید بدلیل مشکلات مالی تهران از جمع آوری زباله ها نیز عاجزیم! آنزمان مردم دیگر نمی گویند شورای شهر و شهرداری مشکلات را بیان میکنند. میگویند اینان ناکارآمدند. توسعه مشکلات شهرداری تهران به تمام سطوح بحران آفرین است گرچه مدیریت توقعات از شهرداری خود بنوعی مدیریت بحران نیز است...
۳. اصلاح طلبی و اعتدالگرایی یعنی دولتی ویرانه و تحریم شده را تحویل گرفتن و در چهار سال کشور را با تکیه بر تدبیر و امید به ریل اصلی بازگرداندن.
شورای شهر تهران نیز چون روحانی به مردم چنین قولی داده است که با وجود تمام معضلات و مشکلات نه تنها توان انجام تکالیف اولیه شهرداری را دارد بلکه توان بازساختن شهرداری ویران شده را دارد! دلیل اصلی اعتماد مردم به این جریان نیز جز این نبوده و نخواهد بود.
با این توصیفات انتظار آن است که بجای ایجاد ترس و تشویش در پرسنل شهرداری و شهروندان تهرانی، همه اعضای شورای شهر از برنامه های آینده خود و انتخاب شهرداری در مقیاس ملی بگویند!
