مرتضی دهرویه: نمونه های وطنی "جیمی جامپ" هم بسیار دیده شدند، بارزترین آن جوان یاسوجی که سال ۹۴ در جریان مسابقه تیم های استقلال و ذوب آهن به وسط زمین بازی پرید و خواستار سهم خود از فوتبال شد.
اما این روزها کمتر از "جیمی جامپ" ها می شنویم و می بینیم، نه به علت رشد فرهنگی و تغییر رویه این آدم ها بلکه بخاطر تغییر روش رسانه ها در برخورد و مواجهه با آن ها.
در واقع گردانندگان رسانه های بین المللی با حذف علت، این مشکل را حل کرده اند، وقتی دوربین تلویزیونی و یا عکاسی، خبری از این آدم ها مخابره نمی کند، مهمترین دلیل حضورشان یعنی دیده شدن از بین رفته است.
اما در کشورمان، اینکه هر شخصی آزاد و دارای اختیار است و امکان ثبت نام و کاندیداتوری برای همه افراد جامعه برای انتخاب شدن وجود دارد، امری قابل پذیرش است، اما اینکه رسانه ها عامدانه و برای جذب مخاطب بیشتر دست پوشش دادن اخبار این عده می زنند عجیب و غیر منطقی بنظر می رسد.
این ها "جیمی جامپ" های سیاسی هستند که خوب می دانند ارزش دیده شدن ندارند، اما از فرصت دیده شدن استفاده می کنند.
اگر کار به چند رسانه دست دوم و سوم و بعضا نشریات زرد ختم شود جای تعجب و گلایه ای نبود اما وقتی رسانه ملی و خبرگزاری های رسمی کشور، مرتکب این عمل می شوند بسیار تعجب آور است و بنظر می رسد مساله به این سادگی ها هم نباشد.
به عقیده نگارنده در لایه زیرین این بازی رسانه ای تلاشی برای توجیه عملکرد برخی نهادهای نظارتی برای صدور اجازه ورود و یا رد افراد برای حضور در انتخابات نهفته است، که باید گفت بزرگترین آسیب برای هر دستگاه و سازمانی دفاع بد و غیر عاقلانه از آن است وگرنه هر فرد عاقل و بالغی اعتقاد دارد که اشخاص برای بدست گرفتن چنین پستی که نه تنها وجهه ملی که بین المللی دارد نیازمند صلاحیت های عمومی و اختصاصی هستند، اما همه مشکل در روش تعیین صلاحیت است و نه منطق وجود شایستگی، صلاحیت افراد باید با روش عینی و بر اساس مدارک و مستندات مشخص شده در قانون و ارائه شده از سوی خودشان قابل احراز باشد و نه دلایل ذهنی و وابسته بنظر افراد خاص.
صورت مساله نباید پاک شود، تنها باید فرصت دیده شدن را از "جیمی جامپ" های سیاسی گرفت.
46
