رزمنده بود و از استان فارس برای دیدار امام آمده بود، جلو رفت و دست و صورت امام را بوسید و سپس با متانت و وقار کنار فرمانده اش نشست اما در این میان، رفتار امام توجه همه حاضران را به خود جلب کرد، ایشان از جا بلند شده و جلو رفته و با آن قامت بلند خم شده و بر پیشانی او بوسه زدند.
جی پلاس: شهید صیاد شیرازی در خاطره ای رابطه ارادتمندانه میان رزمندگان و امام را اینگونه نقل می کند: بعد از پیروزی در عملیات والفجر 2 (عملیات منطقه حاج عمران) به محضر امام رسیدیم. تعدادی از رزمندگان اسلام که در عملیات شرکت داشتند، افتخار دیدار با امام را در حسینیه جماران پیدا کردند. آنها دسته دسته وارد حسینیه می شدند و هر بار لحظاتی مداحی می شد سپس بچه ها بعد از دیدار با امام جایشان را به دیگران می دادند. مابین این دیدارها یکی از رزمندگان پاک و مخلص بسیجی به نام مرتضی جاویدی[1] که بعدها در زمره پاسداران کادر رسمی قرار گرفت از طرف فرماندهی محترم کل سپاه و اینجانب به عنوان اسوه رزمندگان به محضر امام معرفی شد.
این چهره دلاور که از خطه فارس (روستایی نزدیک فسا) بود در این عملیات در سمت فرماندهی یکی از گردان های تیپ 33 المهدی حماسه آفرینی می کرد و حدود یک هفته در حالی که در محاصره تنگ دشمن قرار داشتند راه حاج عمران به تنگه دربند را قطع کرده و زمینه پیروزی رزمندگان اسلام را فراهم کرده بود.
بعد از معرفی جاویدی (که بعدها به فیض شهادت رسید) سر و صورت و پیشانی و دست امام را بوسید و آرام کنار فرمانده اش قرار گرفت. در این لحظه صحنه جالبی رخ داد و آن این بود که امام بزرگوار با آن قامت بلند و مبارکشان خم شده و به پیشانی آن بسیجی دلاور بوسه زدند. از دیدن این منظره عشق و علاقه عمیق امام را به فرزندان بسیجی خود دریافتم[2].
- مرتضی که عملیات های مختلفی را پشت سر گذاشته بود بعدها در عملیات کربلای پنج در قامت یک فرمانده به مقام شهادت نایل آمد.
- خاطرات شهید سرلشکر علی صیاد شیرازی در روزنامه رسالت به تاریخ ششم مهر ماه سال 71.
