دعای پانزدهم صحیفه سجادیه+ترجمه

به گزارش خبرنگار جی پلاس، صحیفه سجادیه پس از قران و نهج البلاغه مهمترین میراث مکتوب شیعه به حساب می آید که امام سجاد علیه السلام بسیاری از معارف دینی از جمله خداشناسی، جهان‌شناسی، انسان‌شناسی و مباحث عالم غیب، فرشتگان، رسالت انبیا، جایگاه پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)، امامت، فضایل و رذایل اخلاقی، گرامیداشت اعیاد، مسائل اجتماعی و اقتصادی، اشارات تاریخی، نعمت‌های مختلف خداوند، آداب دعا، تلاوت، ذکر، نماز و عبادت را در قالب دعا بیان کرده اند. این کتاب گرانقدر به زبور آل محمد (ص) شهرت دارد و از نظر فصاحت و بلاغت مورد توجه قرار گرفته است و شرح های بسیاری بر آن نوشته شده است. متن دعای پانزدهم که امام علیه السلام به هنگام بیماری یا روی آوردن اندوه و بلا می خواندند به همراه ترجمه در ادامه آمده است:

 

 

« وقت بیمارى یا روى آوردن اندوه و بلا»

 

بارخدایا، تو را سپاس بر نعمت تندرستى بدن که همواره و پیوسته از آن برخوردار بودم،

 

و سپاس تو را بر آن بیمارى که در جسمم پدید آورده‌اى،

 

اى خداى من نمى‌دانم که کدام یک از این دو حال براى شکر به درگاهت سزاوارتر است، و کدام یک

 

از این دو وقت حمد تو را شایسته‌تر؟ آیا زمان سلامت که روزیهاى پاکیزه‌ات را بر من گوارا ساخته‌اى،

 

و به سبب آن براى به دست آوردن رضایت و نعمتهایت به من نشاط بخشیده‌اى،

 

و به سبب آن تندرستى به من نیرو داده تا به طاعتت توفیق یابم، یا به هنگام بیمارى که مرا

 

به آن پاک مى‌ کنی، و نعمت‌هایی که به من تحفه داده‌اى، تا گناهانى را

 

که از آن گرانبار شده‌ام تخفیف دهى، و مرا از سیّئاتى که در آن فرو رفته‌ام

 

پاک کنی، و آگاهیم دهى که پلیدى گناه را به توبه از دل بشویم، و با یادآورى نعمت قدیم، گناه بزرگم را

 

از پرونده‌ام محو کنم، و در خلال این بیمارى از جمله تحفه‌ها که به من عنایت مى‌کنى این است که فرشتگان به حساب من

 

اعمال پاکیزه‌اى نوشته‌اند که فکر آن به خاطرى نگذشته، و بر زبانى نرفته، و هیچ

 

یک از اعضا در انجامش رنجى نبرده، بلکه این همه از باب تفضل و احسان

 

تو بر من نوشته شده. بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست، و آنچه را برایم

 

پسندیده‌اى درنظرم محبوب کن، و تحمل آنچه را برمن وارد کرده ای آسان کن، و مرا از آلودگى اعمال

 

گذشته پاک کن، و شرّ اعمال گذشته‌ام را از من بزداى، و از لذّت عافیت کامیابم

 

فرما، و گوارایى تندرستى را به من بچشان، و لطفى کن که از بستر این مرض به سوى عفو و بخشایش

 

تو راه خلاص یابم، و از این زمینگیرى به گذشت تو انتقال یافته، و از این اندوه و گرفتارى

 

به راحت تو خلاص یابم، و از این دشوارى به فرج و گشایش تو

 

سلامت یابم، که همانا تو بى‌استحقاق ما احسان روا مى‌دارى، و نعمت بى‌دریغ نثار مى‌کنى،

 

و بخشنده‌اى کریمى که عطایت را پایانى نیست، و داراى جلال و اکرامى.