دعای دوم صحیفه سجادیه+ترجمه
دعای دوم صحیفه سجادیه که در 26 فراز آمده است به توصیف و درود بر حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم پرداخته است.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، صحیفه سجادیه پس از قران و نهج البلاغه مهمترین میراث مکتوب شیعه به حساب می آید که امام سجاد علیه السلام بسیاری از معارف دینی از جمله خداشناسی، جهان‌شناسی، انسان‌شناسی و مباحث عالم غیب، فرشتگان، رسالت انبیا، جایگاه پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)، امامت، فضایل و رذایل اخلاقی، گرامیداشت اعیاد، مسائل اجتماعی و اقتصادی، اشارات تاریخی، نعمت‌های مختلف خداوند، آداب دعا، تلاوت، ذکر، نماز و عبادت را در قالب دعا بیان کرده اند. این کتاب گرانقدر به زبور آل محمد (ص) شهرت دارد و از نظر فصاحت و بلاغت مورد توجه قرار گرفته است و شرح های بسیاری بر آن نوشته شده است. دعای زیر دعای دوم این صحیفه ارزشمند است که در 26 فراز آمده و موضوع اصلی اش درود بر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است. متن دعا به همراه ترجمه در ادامه آمده است:
و کان مِن دعائِهِ علیه‌االسلام بعدَ هذا التحمید فى الصَّلوة عَلى رَسول اللّه صلى اللّه علیه و آله
دعای آن حضرت پس از این ستایش در درود بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله)
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى مَنَّ عَلَیْنا بِمُحَمَّدٍ نَبِیِّهِ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ -
سپاس خدایى را که بر ما منّت نهاد به وجود محمّد (ص)
دُونَ الْاُمَمِ الْماضِیَةِ، وَالْقُرُونِ السَّالِفَةِ، بِقُدْرَتِهِ الَّتى
در میان امّت‌هاى گذشته و قرون سپرى شده، به قدرت و توانى که
لاتَعْجِزُ عَنْ شَىْ‌ءٍ وَ اِنْ عَظُمَ، وَ لایَفُوتُها شَىْ‌ءٌ وَ اِنْ لَطُفَ،
از هیچ چیز هر چند بزرگ، ناتوان نباشد، و هیچ چیز هر چند کوچک از نظرش نهان نماند.
فَخَتَمَ بِنا عَلى جَمیعِ مَنْ ذَرَأَ، وَ جَعَلَنا شُهَدآءَ عَلى مَنْ
و ما را خاتم همه امّتها قرار داد، و بر منکران حق و حقیقت
جَحَدَ، وَ کَثَّرَنا بِمَنِّهِ عَلى مَنْ قَلَّ. اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ
گواه گرفت، و ما را از باب ایثار نعمت بر آنان که اندک بودند فزونى بخشید. بارالها، پس درود فرست بر محمد که
اَمینِکَ عَلى وَحْیِکَ، وَ نَجیبِکَ مِنْ خَلْقِکَ، وَصَفِیِّکَ مِنْ
امین وحى تو، و بزرگوارتر از تمام خلق تو، و بنده پسندیده در میان
عِبادِکَ، اِمامِ الرَّحْمَةِ، وَ قائِدِ الْخَیْرِ، وَ مِفْتاحِ الْبَرَکَةِ، کَما
عبادِ توست، آن پیشواى رحمت، و قافله‌سالار خوبى، و کلید برکت، چنان که
نَصَبَ لِأَمْرِکَ نَفْسَهُ، وَ عَرَّضَ فیکَ لِلْمَکْرُوهِ بَدَنَهُ، وَکاشَفَ
او جان خویش را براى اجراى فرمان تو به زحمت انداخت، و در راه تو بدنش را هدف ناراحتى قرار داد، و در دعوت
فِى الدُّعآءِ اِلَیْکَ حآمَّتَهُ، وَ حارَبَ فى رِضاکَ اُسْرَتَهُ، وَ قَطَعَ
به سوى تو با نزدیکانش درافتاد، و براى خشنودى تو با قبیله خود جنگید، و در راه احیای
فى اِحْیآءِ دینِکَ رَحِمَهُ، وَاَقْصَى الْاَدْنَیْنَ عَلى جُحُودِهِمْ،
دینت رشته خویشاوندى خود را گسیخت، و نزدیکترین بستگان خود را به علّت انکار حق از خویش دور کرد،
وَقَرَّبَ الْاَقْصَیْنَ عَلَى‌اسْتِجابَتِهِمْ لَکَ، وَ والى فیکَ الْاَبْعَدینَ،
و دورترین مردم را به‌خاطر قبول دین توبه خود نزدیک فرمود، و محض‌تو با دورترین مردم دوستى کرد،
وَ عادى فیکَ الْاَقْرَبینَ، وَ اَدْاَبَ نَفْسَهُ فى تَبْلیغِ رِسالَتِکَ،
و با نزدیکترین آنان دشمنى کرد، و جانش را در رساندن پیام تو خسته کرد،
وَاَتْعَبَها بِالدُّعآءِ اِلى مِلَّتِکَ، وَ شَغَلَها بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ
و به جهت فراخواندن مردم به آیین تو به زحمت افکند، و به نصیحت کردن پذیرندگان
دَعْوَتِکَ، وَ هاجَرَ اِلى بِلادِ الْغُرْبَةِ وَ مَحَلِّ النَّاْىِ عَنْ
دعوتت مشغول کرد، تا آنجا که به دیار غربت و محل دور از
مَوْطِنِ رَحْلِهِ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ، وَ مَاْنَسِ
اهل و عشیره و مرکز سکونت و نشو و نما و تولّد و آرامگاه جانش هجرت
نَفْسِهِ، اِرادَةً مِنْهُ لِاِعْزازِ دینِکَ، وَاسْتِنْصاراً عَلى اَهْلِ الْکُفْرِ
کرد، خواست او این بود که دین تو را عزیز کند، و بر علیه کافران یارى
بِکَ، حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ ما حاوَلَ فى اَعْدآئِکَ، وَاسْتَتَمَّ لَهُ ما دَبَّرَ
جوید، تا جایى که هر چه درباره دشمنانت اراده کرده بود با پایدارى به دست آورد، و آنچه در مورد عاشقانت تدبیر کرده بود
فى اَوْلِیآئِکَ، فَنَهَدَ اِلَیْهِمْ مُسْتَفْتِحاً بِعَوْنِکَ، وَمُتَقَوِّیاً عَلى
انجام گرفت. پس در حالى که از تو کمک مى‌خواست، و در ضعف خود از تو نیرو مى‌گرفت به جنگ کافران
ضَعْفِهِ بِنَصْرِکَ، فَغَزاهُمْ فى عُقْرِ دِیارِهِمْ، وَ هَجَمَ عَلَیْهِمْ
برخاست، و تا پایان برنامه در پایگاه دیارشان مبارزه کرد، و در میان قرارگاهشان بر آنان
فى بُحْبُوحَةِ قَرارِهِمْ، حَتّى ظَهَرَ اَمْرُکَ، وَ عَلَتْ کَلِمَتُکَ،
هجوم برد، تا فرمانت آشکار، و کلمه‌ات برترى یافت،
وَ لَوْکَرِهَ الْمُشْرِکُونَ. اَللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِما کَدَحَ فیکَ اِلَى الدَّرَجَةِ
گرچه مشرکان‌را خوشایند نبود. بارالها، مرتبه او را به سبب زحماتى که در راه تو کشید به بالاترین درجات
الْعُلْیا مِنْ جَنَّتِکَ، حَتّى لایُساوى فى مَنْزِلَةٍ، وَ لایُکافَأَ
بهشت بالا بر، تا اندازه‌اى که هیچ کس در هیچ مقام و منزلت با او یکسان نباشد، و در هیچ
فى مَرْتَبَةٍ، وَ لایُوازِیَهُ لَدَیْکَ مَلَکٌ مُقَرَّبٌ، وَ لانَبِىٌّ
مرتبه با حضرتش برابر نشود، و در آستانت هیچ ملک مقرب و پیامبر
مُرْسَلٌ، وَ عَرِّفْهُ فى اَهْلِهِ الطّاهِرینَ وَ اُمَّتِهِ الْمُؤْمِنینَ مِنْ
مرسل با او برابرى نکند، و قبول شفاعتش را در اهل بیت پاکیزه‌اش و مؤمنان از
حُسْنِ الشَّفاعَةِ اَجَلَّ ما وَعَدْتَهُ، یا نافِذَ الْعِدَةِ، یا وافِىَ
امّتش بیش از آنچه به‌او وعده فرموده‌اى به او اعلام فرما، اى خدایى که وعده‌ات نافذ است، اى آن که عهدت
الْقَوْلِ، یا مُبَدِّلَ السَّیِّئاتِ بِاَضْعافِها مِنَ الْحَسَناتِ، اِنَّکَ
وفاست، اى مولایى که بدیها را به چندین برابر به خوبیها تبدیل مى‌کنى، همانا که تو
ذُوالْفَضْلِ الْعَظیمِ.
صاحب فضل عظیمی.
دیدگاه تان را بنویسید