«پرند نظری»، دختری که یواشکی گیمر شد
«پرند» و ٢ دختر دیگر در یکی از گیم نت‌های شمال شهر جمع شده‌اند تا با هم فیفا بازی کنند. مکانی که دختران اجازه ورود به آن را ندارند، اما صاحب مغازه که می‌داند مهارت و عشق آنها به بازی‌های کامپیوتری حتی بیشتر از خیلی از مشتریان پسرش است، محبت کرده و اجازه می‌دهد یک ساعت‌هایی از روز دخترها هم یواشکی با هم بازی کنند. و امروز و این ساعت، روز آنهاست؛ روز پرند و دوستانش برای یک تفریح یواشکی!
به گزارش جی پلاس، قبل از این‌که این مصاحبه را بخوانید بهتر است تکلیف چند سوال را مشخص کنید. آیا بازی‌های کامپیوتری مخصوص پسرهاست؟ اگر جوابتان به این پرسش بله است به سوال‌های بعدی هم جواب بدهید. «چرا؟» و «منشأ این تبعیض از کجاست؟» «پرند نظری» یکی از مشهورترین دختران گیمر ایران است که با تمام محدودیت‌ها و تبعیض‌ها و به قول خودش کوچک شدن‌ها همچنان هدفش را دنبال می‌کند. دختری تحصیلکرده که از همان کودکی درس و بازی را از هم تفکیک کرد و حالا هم درسش را خوانده و هم بازی را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند. او که از کودکی پای کنسول‌های بازی نشسته، معتقد است به پای ٨٠ درصد پسرهای گیمر می‌رسد، اما خیلی وقت‌ها قبل از شروع بازی با حریف به خاطر جنسیتش آزار کلامی می‌شود. مصاحبه با پرند نظری را بخوانید و بعد از آشنایی کامل با یک دختر گیمر ایرانی نظرتان را دوباره به سوال‌های بالا دهید.
چندسالت است و چقدر درس خواندی؟
٢٤سالم است و یک لیسانس طراحی صنعتی از ایران دارم و یک لیسانس زبان از لندن.
با این همه درسی که خواندی، جالب است که گیمر شدی. این علاقه به بازی‌های کامپیوتری از کجا می‌آید؟
چون از بچگی همه اطرافیان و فامیل‌هایم پسر بودند و هیچ هم‌بازی دختری نداشتم در نتیجه آنها مرا مجبور می‌کردند که بشینم پای بازی‌های کامپیوتری.
از چندسالگی گیم بازی می‌کنی؟
٧سالگی.
روزی چندساعت بازی می‌کردی؟
فکر می‌کنم بیشتر از ٦، ٥ساعت.
پدر و مادرت راضی بودند؟ نمی‌گفتند دختر که پای بازی‌های کامپیوتری نمی‌شیند؟ یا این‌که نگران باشند به درست لطمه بخورد؟
پدرم همیشه برایم محدودیت بازی می‌گذاشت و معمولا بعد از این‌که درسم را می‌خواندم، به‌عنوان جایزه اجازه داشتم بازی کنم. برای همین از همان بچگی درس و بازی را تفکیک کردم و خیلی مشکلی با این موضوع نداشتند، ولی این قضیه که به خاطر دختربودنم به من گیر می‌دادند، خیلی اتفاق می‌افتاد اما به هرحال وقتی دیدند حالم با گیم خوب است، با این موضوع کنار آمدند.
بیشتر چه سبک بازی‌هایی را بازی می‌کنی؟
به همان دلیل که هم‌بازی‌هایم پسر بودند، بیشتر فیفا و پی‌اس فوتبال.
حتما فهمیده‌ای که نکته مهم این مصاحبه به خاطر جنسیت توست. موضوعی که حتی درکشورهای توسعه‌یافته هم هنوز خیلی جا نیفتاده و مدتی قبل مرکز تحقیقات «برایتر» در بریتانیا نظرسنجی بین دختران گیمر انجام داد که با توجه به نتایجش، درصد قابل توجهی از دختران گیمر در این کشور تبعیض از طریق بازی‌های ویدیویی را تجربه کردند. تو چه تجربه‌ای داری؟
بله؛ این یک موضوع کلی برای همه دخترهای جهان است و برای همین صرفا مربوط به ایران نیست که ناراحتی‌ام از شرایط کشورمان باشد. به هرحال این موضوع یک‌سری خوبی‌ها برایم داشته و یک‌سری بدی. خوبی‌اش این است که چون جزو اولین دخترهای پلیر ایران بودم، توجه‌ها خیلی زیاد به سمت من جلب شد و با کوچکترین فعالیتم خیلی دیده می‌شدم؛ درحالی که پسرها باید راه بیشتری را می‌رفتند تا بتوانند اسپانسر بگیرند. بدی‌اش هم موضوع تبعیض جنسیتی است که خب ما به اندازه پسرها نمی‌توانیم در مسابقات و تورنمنت‌ها شرکت کنیم.
لایف‌استایل یک دخترگیمر چه فرقی با دیگران دارد؟
تیپ و قیافه‌ام که شبیه همه است و فقط تفریحم با بقیه فرق می‌کند.
محدودیت‌ها و جنسیت چقدر روی راهی که می‌روی، تأثیر گذاشته؟
به نظر من این کلیت است. فکر می‌کنم در هر جامعه آماری یا یک شغل وقتی تعداد زنان از مردان کمتر است، طبیعتا این اتفاق می‌افتد. اما به هرحال من هیچ‌وقت سر این موضوع اذیت نشدم یا خاطره‌ای ندارم. آنقدری که آقایان در این قضیه دوستانه به من کمک کردند، هیچ جای دیگری چنین تجربه‌ای را نداشتم.
وقتی در یک‌جای عمومی بازی می‌کنی، مردم متلک نمی‌اندازند؟ یا حرف‌هایی نمی‌شنوی که آزارت داده باشد؟
چرا همیشه یک کل‌کل‌هایی وجود دارد که می‌گویند یک دختر به پای یک پسر نمی‌رسد، حتی یادم است یک‌بار من و یک دختر دیگر داشتیم با هم بازی می‌کردیم و کسانی که پشت سرمان ایستاده بودند و بازی را می‌دیدند، می‌خندیدند و می‌گفتند: «این چه کاری است شما دوتا باید بروید خاله‌بازی کنید و قورمه‌سبزی‌تان را بپزید، بازی که مال دخترها نیست.» یا این‌که اگر رقیبم پسر باشد، می‌گویند: «بابا بزنش این دختره رو تو میتونی ببریش.» بنابراین درست است این کوچک‌شدن همیشه بوده ولی راستش این حرف‌ها من را آزار نمی‌دهد و اتفاقا بیشتر انگیزه پیدا می‌کنم تا خودم را ثابت کنم؛ و هرباری که بازی‌های این مدلی را می‌بردم، طرفدارانم هم دوبرابر می‌شدند.
خودت فکر می‌کنی به پای پسرهای گیمری می‌رسی؟
من الان با بهترین‌های ایران درحال تمرین هستم، برای همین فکر می‌کنم از ٨٠درصد پسرهای ایران بازی‌ام بهتر است. (می‌خندد.)
خانم‌ها اجازه بازی در کلوپ‌ها یا گیم‌نت‌ها را ندارند. درست است؟
بله اجازه نداریم. گاهی یک‌سری از کلوپ‌ها اصطلاحا یواشکی اجازه می‌دهند که ما در آن‌جا بازی کنیم.
تو یکی از دختران گیمر معروف در ایران هستی؟ این اتفاق چطور برایت افتاد؟
خب من تا سال‌ها به خاطر جنسیت‌ام نمی‌توانستم در هیچ مسابقه‌ای شرکت کنم اما دو‌سال پیش به‌عنوان بیننده سر یک مسابقه رفته بودم و بعد خودم هم نشستم بازی کردم و چندتا از پسرها را بردم و از آن‌جا به بعد یک کم معروف شدم و اسمم شناخته‌تر شد.
از گیم کسب درآمد هم می‌کنی؟
بله؛ تقریبا یک‌سال‌ونیم است که از گیم درآمد هم کسب می‌کنم.
از بازی چطور می‌شود درآمد داشت؟
معمولا من در مسابقات شرکت می‌کنم و از طریق جوایزش درآمد دارم.
جایزه‌ها چقدر است؟
برای دخترها خیلی پایین‌تر از جوایز مسابقات گیمرهای پسر است. مثلا یک‌سری مسابقات آقایان، جایزه نفر اول ١٥، ١٠ یا ٥میلیون در هرفصل است؛ که خب این واقعا درآمد خوبی محسوب می‌شود ولی چون دخترها نمی‌توانند در این مسابقات رسمی شرکت کنند، درآمد کمتری دارند. شاید یک‌سوم این مبلغ.
یک صنعت استریمر داریم که یک‌سری آدم معروف هم در کشورهای مختلف جهان از این طریق مرزهای پولی را هم جا‌به‌جا کرده‌اند. استریمر‌ها دقیقا چطور درآمد دارند؟
استریمر به کسی می‌گویند که بازی‌هایش آن را آنلاین می‌گذارد تا مخاطبانشان ببینند. حالا یا جنبه آموزشی دارد یا جنبه تفریحی؛ که البته اغلب به‌خصوص در ایران جنبه تفریحی دارد و طرفداران استریمر یا کاملا مستقیم به حسابش پول می‌ریزند یا اسپانسر می‌گیرند یا اینفلوئنسر اینستاگرام هستند و از طریق تبلیغات درآمد دارند.
شرط‌بندی هم می‌کنی؟
گاهی در بازی‌های دوستانه شرط‌بندی‌های کوچکی می‌کنیم. (می‌خندد) همیشه هم به نفع من می‌شود.
چرا؟
چون دختر هستم؛ اولش باور نمی‌کنند و فکر می‌کنند مرا می‌برند ولی در آخر هم معمولا من برنده‌ام.
برگردیم به داستان خودت به‌عنوان یک گیمر. بازی‌ها روی اعصابت یا جسمت تأثیر نمی‌گذارند؟ چون معمولا تحقیقات علمی می‌گویند بازی‌های کامپیوتری برای سلامتی مضر هستند.
راستش من یک‌سری مطالعات دیگری داشتم که برعکس این ماجرا را نشان می‌دهد. (می‌خندد) ببینید تا وقتی که به روح و روانت آسیب وارد نکنی و همه زندگیت را پای یک چیز نگذاری، طبیعتا آسیب هم کمتر است. یک‌سری‌ها هستند که همه زندگی‌شان می‌شود بازی و شاید از نظر روحی، روانی و حتی جسمی آسیب ببینند و این اتفاقا هم بیشتر برای سنین پایین می‌افتد و هرچه سن بیشتر می‌شود، هیجان‌های کودکانه را بیشتر کنترل می‌کنیم و در نتیجه آسیب هم کمتر می‌شود.
گفتی یک‌سری مطالعات می‌گویند بازی‌های کامپیوتری مفید هم هستند. برای تو گیم چه تاثیرات مثبتی داشته که آنها را تأیید می‌کنی؟
تحقیقاتی که من خوانده‌ام، نوشته‌اند که بازی‌های کامپیوتری باعث افزایش هوش می‌شوند و در زندگی می‌توانی راحت‌تر تصمیم بگیری و من هم این تأثیر را در زندگی خودم دیدم؛ یعنی خیلی مواقع در شرایط سخت راحت‌تر از اطرافیانم تصمیم گرفتم.
بالاخره بازی‌ها برد و باخت دارند و ممکن است بازیکنی که می‌بازد، واکنش خاصی داشته باشد؟ که معمولا هم عکس‌العمل‌ها خشن است. تو موقع باخت چه عکس‌العملی داری؟
وقتی می‌بازم، جوری داد می‌زنم که آقایان می‌گویند ما که مرد هستیم، اینجوری فریاد نمی‌کشیم! (می‌خندد) ولی به هرحال گیم همه عشقش به همین برد و باخت است و ما بازی می‌کنیم که باخت‌ها را تجربه کنیم، چون اگر همیشه ببریم، طبیعتا دیگر انگیزه‌ای برای ادامه‌اش نداریم.
گفتی بیشتر فوتبال بازی می‌کنی. به نظرت بازی‌های کامپیوتری مهارت می‌خواهند یا شانس؟
فکر می‌کنم بازی مثل فیفا که تک‌نفره است و همه چیزش حساب شده، بیشتر متکی به مهارت است و فقط یک‌درصد شانس دخیل است.
چه تیم‌هایی را در فیفا انتخاب می‌کنی؟
یوونتوس، بارسلونا و فرانسه. البته اکثریت فیفا پلیرها به خاطر قدرت بالایی که دارند، همین ٣ تا تیم را برمی‌دارند.
این بازی‌هایی که می‌کنی، ته دارند؟ یعنی آخرش چه می‌شود؟
بازی‌هایی که به صورت آنلاین هستند، چند دسته‌اند. یک‌سری تمرینی هستند که می‌توانی با دوستت در هر کجای دنیا فقط تمرین کنی. یک‌سری بازی‌ها رقابتی هستند که وارد لیگ می‌شوی و با چندنفر بازی می‌کنی و اگر برنده شوی، سطح‌ات بالاتر می‌رود. بنابراین بازی‌های رقابتی معمولا ته ندارند و بازی‌هایی که آخرش یک اتفاق می‌افتد، بازی‌های داستان‌محور هستند.
خودت تا کی می‌خواهی بازی می‌کنی؟
من هر روز شوقم بیشتر می‌شود. مخصوصا این حالت رقابتی که وجود دارد، برایم انگیزه بیشتری برای ادامه‌دادن دارد.
ازدواج کردی؟
نه.
فکر می‌کنی یک مرد ایرانی با همسر گیمر کنار می‌آید؟
راستش فکر می‌کنم اتفاقا یک دختر گیمر خیلی برای همسرش جذاب است. (می‌خندد) ولی اگر یک روز بخواهم ازدواج کنم، مثل همان کودکی که درسم را از گیم جدا کردم و به هر دو رسیدم، می‌توانم به همسرم و گیم هم جداگانه برسم. البته حدس می‌زنم که این‌طور باشم و این را می‌دانم که گیم را به هیچ قیمتی کنار نمی‌گذارم. (می‌خندد)
دیدگاه تان را بنویسید