مسلماً کامرون مانند هر سیاستمدار ارشد محافظه‌کار، او تمام قد در کنار اسرائیل و مشروع دانستن حمله اسرائیل به غزه تحت عنوان دفاع از خود خواهد بود. »
به گزارش جماران، بازگشت غیرمنتظره دیوید کامرون، نخست وزیر سابق بریتانیا به عرصه سیاسی در جریان جنگ اسرائیل علیه غزه و اعتراضات طرفدار فلسطین در بریتانیا، سوالاتی را در مورد پیامدهای سیاست های بریتانیا در قبال خاورمیانه مطرح کرده است.
الجزیره در گزارشی در این باره می نویسد: کامرون که اکنون وزیر امور خارجه است، قبلاً نوار غزه را " زندان" نامیده و از راه حل دو کشوری برای مناقشه اسرائیلی ها و فلسطینیس ها حمایت کرده اما او همزمان از حامیان سرسخت رژیم اسرائیل بوده است. در 9 اکتبر، زمانی که اسرائیل محاصره "کلی" غزه را اعلام کرد و غزه را به تلافی حمله غافلگیرانه دو روز قبل از سوی گروه مسلح فلسطینی حماس زیر بارانی از بمب گرفت، کامرون 57 ساله حمایت خود از رژیم اسرائیل را اعلام و علنی کرد. او در حساب کاربری خود در شبکه مجازی ایکس پرچم رژیم اسرائیل را منتشر کرده و نوشت : «من در این زمان پرچالش با اسرائیل همبستگی کامل دارم و به طور کامل از نخست‌وزیر و دولت بریتانیا در حمایت صریح و استوارشان از اسرائیل حمایت می‌کنم».
در چند روز اخیر صدها هزار معترض در لندن در همبستگی با فلسطینی‌های غزه راهپیمایی کردند و تعداد کمی از گروه‌های راست افراطی دست به تظاهرات متقابل زدند.
ریشی سوناک، نخست وزیر، سوئلا براورمن، وزیر کشور را روز دوشنبه پس از اینکه او پلیس را به ملایمت بیش از حد با معترضان طرفدار فلسطین متهم کرده و سخنانی گفت که تحریک آمیز توصیف شده، از کار برکنار کرد. نخست وزیر بریتانیا قبل از معرفی کامرون به عنوان جانشین کلورلی، جیمز کلورلی، وزیر امور خارجه را جایگزین براورمن کرد.
بن ویتام، استاد روابط بین‌الملل در دانشکده مطالعات شرقی و آفریقایی لندن (SOAS)، گفت که اگرچه انتظار می‌رود کامرون لحن آشتی‌جویانه‌تری داشته باشد اما او جانب فلسطینی ها در این مناقشه نخواهد بود. او به الجزیره می گوید: «مسلماً، مانند هر سیاستمدار ارشد محافظه‌کار، او تمام قد در کنار اسرائیل و مشروع دانستن حمله اسرائیل به غزه تحت عنوان دفاع از خود خواهد بود. »
به گفته این کارشناس ، انتصاب کامرون همچنین با هدف راه حل بخشی از اختلافات درون حزب محافظه کار انجام شده است : «به نظر می رسد که او دارای روابط قوی با شرکای اقتصادی استراتژیک در خاورمیانه است، از جمله روابط شخصی مداوم با رهبری عربستان سعودی.»
کامرون در دوران نخست وزیری خود از سال 2010 تا 2016 از شهرک سازی های غیرقانونی اسرائیل در کرانه باختری اشغالی و محاصره نوار غزه انتقاد کرد. او در سفری به ترکیه در سال 2010 گفت: «نمی توان و نباید اجازه داد که غزه یک زندان روباز باقی بماند.»
با این حال، از آنجایی که فلسطینیان در غزه از آتش بس زودگذری که به طور موقت یکی از مرگبارترین بمباران ها در غزه را در سال 2014 متوقف کرد، به نوعی منتفع شدند، کامرون درخواست اعضای ائتلاف را برای بررسی مجدد مجوزهای صادرات تسلیحات به رژیم اسرائیل در صورت از سرگیری جنگ، رد کرد.
روزنامه اسرائیلی هاآرتص این قسمت را یکی از دلایلی ذکر کرد که چرا کامرون اسرائیلی ترین نخست وزیر بریتانیا بوده و این عنوان افتخاری را از حامیان سرسخت اسرائیل مانند گوردون براون و تونی بلر و تحسین کنندگان صهیونیست ها مانند مارگارت تاچر و هارولد ویلسون ربوده است. هاآرتص با اشاره به حضور نتانیاهو در راس قدرت و اینکه او از سال 2009 تا 2021 نیز سمت نخست وزیری را بر عهده داشته، گفت: «از بسیاری جهات، کامرون خاورمیانه را بسیار شبیه به نتانیاهو می بیند.»
طی 50 روز جنگ از 8 جولای تا 26 اوت 2014، 2251 فلسطینی کشته(شهید) شدند. سعیده وارثی، وزیر ارشد وزارت امور خارجه بریتانیا و اولین مسلمان بریتانیایی که در کابینه خدمت کرد، با شکست آتش‌بس استعفا داد و دولت کامرون را به اتخاذ رویکرد « غیرقابل دفاع» از نظر اخلاقی در این درگیری متهم کرد. وارثی در آن زمان با استناد به شواهد اولیه وزارت کشور گفت که واکنش دولت به وقایع غزه یکی از عوامل رادیکالیزه شدن مسلمانان بریتانیا بود که می‌تواند پیامدهایی برای سال‌های آینده داشته باشد.
با این حال، به نظر می رسد که سعیده وارثی که حالا عضو مجلس اعیان است گذشته را فراموش کرده و روز دوشنبه پس از شنیدن خبر حضور کامرون در راس وزارتخارجه او را فردی متعادل، متفکر و دلسوز خواند که بریتانیا در این مقطع زمانی به او احتیاج دارد.
بن ویتام، استاد روابط بین‌الملل معتقد است که روابط شخصی نخست‌وزیر سابق با عربستان سعودی نقش تعیین‌کننده‌ای در احیای سیاسی او داشته است. کامرون از جمله رهبران انگشت شماری بود که در سال 2019 برای اجلاس داووس در صحرا به عربستان سعودی سفر کردند.
این کارشناس سیاست خارجی در ادامه به الجزیره می گوید: « یکی از ارکان سیاست خارجی بریتانیا، خاورمیانه است که در شرایط پس از برگزیت اهمیت بیشتری پیدا می‌کند و آن این است که متحدان استراتژیک خارجی خارج از اروپا، مانند عربستان سعودی، واقعاً مهم هستند. حفظ روابط خوب با این شرکا بیش از هر چیز دیگری مهم است.»
کامرون از حامیان استفاده از توانایی نظامی بریتانیا برای شکست دادن گروه هایی است که به عنوان تروریست در خاورمیانه شناخته می شوند. در سال 2014، زمانی که داعش (داعش) به دنبال ایجاد «خلافت» در عراق و سوریه بود، کامرون هشدار داد که در صورت موفقیت داعش در اهداف خود، غرب با داشتن یک دولت «افراطی» در مرزهای مدیترانه مواجه خواهد شد. دولت او با گسترش حملات هوایی به سوریه از عراق موافقت کرد.
بن ویتام، استاد روابط بین‌الملل می گوید : «احتمالا بحث برانگیزترین تصمیمات سیاست خارجی در زمان کامرون به عنوان نخست وزیر، تصمیم به استفاده از قتل های فراقانونی در سوریه بود که آغازگر برنامه حملات پهپادی بود که تا امروز ادامه دارد.»
از زمان استعفای او در سال 2016 پس از تلاش ناموفقش برای حفظ بریتانیا در اتحادیه اروپا، سیاست کامرون در خاورمیانه مورد بازنگری قرار گرفت و مشخص شد که تأثیری قابل توجه و نه لزوما مثبت در منطقه داشته است.
در سال 2011، زمانی که بریتانیا و فرانسه در لیبی مداخله کردند، دولت کامرون گفت که هدف از این عملیات حفاظت از غیرنظامیان تحت فشار معمر قذافی، رهبر وقت این کشور بود. اما کمیته روابط خارجی بعداً این تصمیم را تجزیه و تحلیل کرد و دریافت که بر اطلاعات ناقص تکیه کرده و فروپاشی سیاسی و اقتصادی این کشور شمال آفریقا را تسریع کرده است.گزارش پارلمان به این نتیجه رسید که کامرون نقش «تعیین کننده» در تصمیم برای مداخله داشته و باید مسئولیت نقش بریتانیا در بحران لیبی را بر عهده بگیرد.
بن ویتام، استاد روابط بین‌الملل می گوید: «کامرون نیز مانند باراک اوباما، رئیس جمهور سابق ایالات متحده، راه را برای استفاده از نیروی مرگبار در بخش هایی از خاورمیانه باز کرد. کامرون نشان داده است که کاملاً مشتاق مداخله نظامی در منطقه است.»
این کارشناس می گوید : « من نمی‌خواهم در مورد اینکه آیا او به گروه طرفداران اسرائیل می‌پیوندد و احتمالاً حماس را به عنوان امتداد داعش معرفی می‌کند، گمانه زنی کنیم. این خطی است که نخست وزیر مشخص و تعیین می کند و وزیر خارجه هم تابع تو خواهد بود.»
