ابو عاصی به یاد می آورد: «پدربزرگ ما به ما گفت که پناهندگی بسیار سخت است و این تلخی هرگز فراموش نخواهد شد و به هر نسل منتقل می شود. دردی که در قلب ما وجود دارد هرگز باعث نخواهد شد که اسرائیل را به خاطر کارهایی که با ما کرده و می کند ببخشیم.»
به گزارش جماران، الجزیره در گزارشی از غزه به توصیف آنچه بر مردم این شهر محصور می گذرد پرداخته و می نویسد :
جمیل ابو عاصی 31 ساله و پسرعموهایش روی سنگ فرش بیرون خانه اش در شهر بنی سهیله در جنوب غزه در شرق خان یونس، مشغول پختن دیگ های بزرگ غذا هستند. ابو عاصی تا پیش از جنگ به سفارش مردم غزه غذاهای خانگی می پخت. خانواده او هنوز آشپزی می کنند، اما اکنون به طور خاص با هدف کمک به کسانی که در اثر حملات اسرائیل و محاصره غزه آواره شده اند.
بر اساس گزارش سازمان ملل، از زمان آغاز بمباران اسرائیل در نوار غزه در 7 اکتبر، یک میلیون فلسطینی در نوار غزه آواره شده‌اند. جمعیت کل منطقه محاصره شده 2.3 میلیون نفر است. به دنبال هشدارهای مکرر ارتش اسرائیل مبنی بر ترک شمال، بسیاری از مردم به سمت جنوب نوار حرکت کرده اند. خانواده ابوعاصی هر روز، 2000 وعده غذایی می‌پزند تا به برخی از کسانی که به خان یونس رسیده‌اند غذا بدهند. این کوچ اجباری جمعیت این شهر جنوبی را از حدود 220000 نفر در سال 2021 به بیش از نیم میلیون نفر افزایش داده است.
ابوعاصی با اشاره به محاصره کامل سوخت به غزه که از 7 اکتبر توسط اسرائیل اعمال شد، به الجزیره گفت: «من صبح خود را با جستجوی چوب شروع می کنم زیرا گاز پخت و پز نداریم. برخی روزها آوردن چوب با توجه به نزدیکی شهر به مرز فلسطین اشغالی خطرناک است .
سعی می کنیم به وظیفه خود عمل کنیم
ابو عاصی و پسرعموهایش نقش های خود را تقسیم کرده اند تا کارآمدتر باشند. یک نفر وظیفه خرد کردن پیاز، دیگری اضافه کردن مواد و هم زدن قابلمه و نفر سوم بسته بندی غذاها را بر عهده دارد. بیشتر وعده های غذایی شامل برنج، عدس و فریکه - غلاتی که از بو دادن دانه سبز تهیه می شود – است . گوشت قبلاً یک غذای اصلی بود، اما اکنون به سختی به دست می آید، زیرا بسیاری از قصابان پس از حملات هوایی اسراییل محل کسب خود را از دست داده و در بحبوحه کمبود آذوقه، مغازه های خود را بسته اند. بسیاری از فلسطینی‌هایی که به جنوب غزه نقل مکان کرده‌اند در مدارسی که توسط آژانس امداد و کار سازمان ملل (آنروا) - آژانس سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی - اداره می‌شوند، پناه گرفته‌اند و معتقدند که این مدارس مکان‌های نسبتا امن‌تری هستند. برخی دیگر در شرایط سخت با خانواده های خود یا ساکنان اصلی شهر در یک محل زندگی می کنند. برخی خانه و کاشانه خود در مناطق شمالی را با لباسی که بر تن داشته و برخی دیگر با کوله پشتی های کوچک ترک کرده اند.
ابوعاصی می گوید : «مدارس را به سختی می توان پناهگاه دانست. آنها گورستانی برای زندگی هستند، بدون آنکه تامین کننده نیازهای اولیه برای زندگی باشند. ما سعی می کنیم سهم خود را هر چند کوچک در کاهش این بحران برای مردم انجام دهیم.»
بمباران ویرانگر اسرائیل
پس از حمله غافلگیرانه حماس به جنوب اسرائیل در 7 اکتبر که منجر به کشته شدن 1400 نفر شد، حملات بی امان اسرائیل به غزه آغاز شد. بمباران غزه از آن زمان تاکنون کل محله ها را با خاک یکسان کرده و طی 16 روز بیش از 4600 فلسطینی از جمله 1873 کودک و 1023 زن کشته شده اند. با این حال، برای ابو عاصی - و برای فلسطینیان در سراسر غزه، سرزمین های و کرانه باختری اشغالی - تجاوز اخیر تنها یادآور یا به نوعی تکرار یک تاریخ است.
ابو عاصی یک پناهنده نسل سوم است که اصالتاً اهل یافا است، جایی که پدربزرگ و مادربزرگش در سال 1948 در جریان آنچه فلسطینیان از آن به عنوان نکبه یاد می کنند آواره شدند. بیش از 750000 فلسطینی به زور از سرزمین ها و خانه های خود بیرون رانده شدند، حدود 500 شهر و روستا ویران شدند و هزاران نفر در جریان پاکسازی قومی توسط شبه نظامیان یهودی و ارتش رژیم نوپای اسرائیلی کشته شدند. ابو عاصی به یاد می آورد: «پدربزرگ ما به ما گفت که پناهندگی بسیار سخت است و این تلخی هرگز فراموش نخواهد شد و به هر نسل منتقل می شود. دردی که در قلب ما وجود دارد هرگز باعث نخواهد شد که اسرائیل را به خاطر کارهایی که با ما کرده و می کند ببخشیم.»
او ادامه داد : «کودکانی که این بار تحت تأثیر جنگ قرار گرفته اند هرگز نمی توانند زنده ماندن بدون غذا، آب یا برق را فراموش کنند. »
اما در میان وحشت و آسیب ناشی از حملات موشکی و محاصره، مردم دور هم جمع شده و به عنوان اعضای یک جامعه به هم کمک می کنند. برخی از مردم به خانواده ابو عاصی مراجعه کرده اند تا ببینند آیا آنها نیز می توانند به فلسطینیان آواره غذا اهدا کنند. ابو عاصی گفت: «همبستگی اجتماعی زیبایی در شهر خان یونس وجود دارد. ما نمی‌توانیم افراد گرسنه را در اطراف خود ببینیم که نمی توانند یک وعده غذا برای خود پیدا کنند.
برای برآوردن نیازهای غذایی جمعیت رو به افزایش آواره که خان یونس میزبان آنهاست، ابو عاصی تعداد مشعل های آشپزی را افزایش داده و کار را بین دو تیم تقسیم کرده است. آماده سازی غذا از ساعت هفت صبح شروع می شود و پخت و پز تا ساعت 2 بعد از ظهر ادامه دارد. ابو عاصی به الجزیره گفت: «ما نمی توانیم محل کار خود را ترک کنیم، اما به کسانی که نیاز به غذا دارند گفتیم که از ساعت دو بعدازظهر تا ساعت 5 بعدازظهر برای دریافت غذا به اینجا بیایند.»
برخی از شهروندان داوطلب می شوند تا وعده های غذایی را در ماشین های خود بین آوارگان توزیع کنند، که این حرکت خوبی است زیرا بسیاری از آواره ها وسیله حمل و نقل ندارند و منطقه را به خوبی نمی شناسند. برخی از خانواده ها حتی فقط برای یک وعده برنج - اغلب برای تنها وعده غذایی خود در روز - سپاسگزار ما هستند.
کرامه مسلم، مادر 5 فرزند 40 ساله، به دنبال غذا بود که با خانواده ابو عاصی برخورد کرد. خانواده او، از جمله مادرشوهر 80 ساله اش، در آغاز جنگ از خانه خود در شهر بیت حانون در شمال غزه گریختند. آنها در مدرسه وابسته به سازمان ملل در بنی سهیله اقامت دارند. مسلم در خان یونس و اطراف آن کسی را نمی شناسد و خویشاوندی ندارد. او گفت: «وقتی برای جستجوی غذا بیرون رفتم، دیدم این مردان جوان مشغول آشپزی هستند و دو وعده غذایی به من دادند تا برای فرزندانم کافی باشد. آنها به من گفتند که می توانم هر روز بیایم و برای وعده غذایی به آنها مراجعه کنم. در میان مردم احساس امنیت می کنم. »
