2017 سال اختلاف، پیروزی های محافظه کاران پوپولیست و ناامیدی مردمی خواهد بود.
در سال 2017 ما نه تنها شاهد برگزاری مراسم تحلیف ترامپ، بلکه شاهد برگزاری انتخابات در فرانسه، در آلمان، و یک انتخابات احتمالی در ایتالیا خواهیم بود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «چرول» که قدیمی ترین نشریه دانشجویی آکسفورد است، در گزارشی در آستانه فرا رسیدن سال نوی میلادی نوشت: تعداد زیادی از مردم در سراسر جهان پس از آنکه ساعت بیگ بن در نیمه شب دسامبر 31 به صدا درآید، نفس راحتی خواهند کشید. آنها حق دارند زیرا این سال بسیار طولانی بالاخره به پایان خواهد رسید.
چشم انداز سیاسی در طول سال 2016 تغییر یافته است. این تغییر چشم انداز با پیروزی «رودریگو دوترته» رئیس جمهور جنجالی فیلیپین در اوایل ماه مه آغاز شد؛ فردی که «باراک اوباما» رئیس جمهور آمریکا را به قدری به چالش کشاند که نمی توان آن را در این مقاله گنجاند و در چنین شرایط صریح است که نمی تواند در این مقاله تکرار شود، و کسی که یک جنگ علیه مواد مخدر را در فیلیپین به راه انداخت که تاکنون بیش از 2500 کشته برجا گذاشته است. سپس تنها یک ماه بعد از آن، همه پرسی برای خروج انگلیس از اتحادیه اروپا (برگزیت) برگزار شد؛ اتفاق دردناکی که انسجام این کشور را از هم پاشید و انتظار می رود به شکل گسترده تری جامعه سیاسی اروپا را درگیر خود کند. پس از آن، مبارزات برای رهبری حزب محافظه کار و کودتا در حزب کارگر دیده شد که تباهی را در اعماق نظام سیاسی انگلیس مدرن نشان داد. و سپس موضوع پیروزی «دونالد ترامپ» رئیس جمهور منتخب در انتخابات آمریکا مطرح شد. 2016 سالی بوده است که ما به کسی نیاز داشتیم تا به ما یادآوری کند که افرادی که با بدترین شرایط برای داشتن یک زندگی بهتر برای خود مواجه بودند، انسان بودند؛ نه اشیاء بی جان.
2017 نیز ممکن است به همین رویه ادامه یابد. لیبرال ها، در سراسر جهان، ممکن است با این واقعیت روبرو شوند که تصمیم گیری های سیاسی آینده همچنان و شاید در بلند مدت علیه منافع مردم باشند. در سال 2017 ما نه تنها شاهد برگزاری مراسم تحلیف ترامپ، بلکه شاهد برگزاری انتخابات در فرانسه، در آلمان، و یک انتخابات احتمالی در ایتالیا خواهیم بود. بنابراین به عبارت دیگر، ترامپ کدهای هسته ای را ارئه خواهد کرد، انگلیس مراحل ترک یکی از بزرگترین پروژه های سیاسی را که تا به حال تصور می شد، آغاز خواهد کرد و راست گراها قطعا ظهور خود را در دیگر کشورهای اروپایی ادامه خواهند داد.
در حال حاضر این درست است که انتخابات های فرانسه و آلمان ممکن است نتایج شگفت آوری را که ما در سال گذشته دیده ایم، در پی نداشته باشد. اکنون برای یک مدت طولانی این موضوع پذیرفته شده است که «فرانسوا اولاند» رئیس جمهور فرانسه برای دور دوم رئیس جمهور این کشور نخواهد شد و او در حال حاضر این مسئله را تایید کرده و گفته است که در انتخابات شرکت نخواهد کرد. به طور مشابه، این گونه تصور می شود که در آلمان «آنگلا مرکل» صدراعظم این کشور احتمالا بر مسند قدرت خواهد ماند و نقش خود را به عنوان سیاستمداری در مرکز اروپا حفظ خواهد کرد.
ما ممکن است به طور کامل در این مورد اشتباه کرده باشیم؛ همانطور که در طول سال گذشته اشتباه کردیم. اما حتی اگر اشتباه نکنیم هر دو انتخابات هنوز هم ادامه نفوذ راست گراهای پوپولیست بر سیاست جهانی را نشان می دهد. «مارین لوپن» از جبهه ملی قطعا در انتخابات فرانسه حضور چشمگیری خواهد داشت و به احتمال زیاد به دور نهایی شمارش آراء راه خواهد یافت. در واقع اگر این اتفاق بیفتد، تنها جایگزین «فرانسوا فیون» نامزد محافظه کار خواهد بود که مواضع لیبرال بسیاری را در مورد اقتصاد و سیاست خارجی در نظر گرفته است. بنابراین وی فرد ایده آلی برای جامعه لیبرال نیست اما چشم انداز بهتری در مقایسه با ریاست جمهوری لوپن دارد. به طور مشابه، جایگاه حزب جایگزین برای آلمان (Afd) قطعا در انتخابات این کشور ارتقاء خواهد یافت و اگر چه ما ممکن است در دست محافظه کاران و مرکل احساس آرامش بیشتری داشته باشیم، این امر می تواند نشانه ای روشن از گسترش راست گراها در سراسر اروپا باشد.
در ایتالیا نیز پس از نتیجه همه پرسی اخیر باید در انتظار تحولات جدیدی باشیم. جنبش پوپولیستی «پنج ستاره» در طرف برنده از نتیجه این همه پرسی نقش جدایی ناپذیر ایفا می کند و بسیاری آن را به عنوان حرکت به سوی برگزاری همه پرسی در مورد عضویت ایتالیا در اتحادیه اروپا تلقی می کنند. نتایج این انتخابات ها می تواند اروپا را در سال آینده ضعیف تر از امسال کند.
در نهایت ما ماده 50 پیمان لیسبون را داریم که تا مارس 2017 باید امضا شود. تا به این لحظه اوضاع برای لیبرال ها مطلوب به نظر نمی رسد. «ترزا می» نخست وزیر انگلیس هنوز هم به انتشار بیانیه های مرموز و در عین حال بی معنی در مورد برگزیت ادامه می دهد. بسیاری از سیاستمداران برجسته انگلیسی هنوز هم از خروج از اتحادیه اروپا حمایت می کنند. به رغم برخی مقاومت ها، در نهایت انگلیس سال آینده از اتحادیه اروپا جدا خواهد شد.
در واقع، لیبرال ها در سراسر جهان باید نگران باشند. بله امسال در شرایط سیاسی چشم اندازهای مثبتی هم دیده شده است. پیروزی های «صادق خان» نخستین شهردار مسلمان لندن، و نتیجه انتخابات اخیر اتریش آرامشی را برای لیبرال ها به ارمغان آورده است. اما این لحظات بسیار کم بوده اند.
2017 سال اختلاف، پیروزی های محافظه کاران پوپولیست و ناامیدی مردمی خواهد بود.
