«محمدصادق جوادی حصار» عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی که ساکن مشهد است، در گفت‌وگویی با انصاف نیوز می‌گوید از نظر او دولت روحانی مملکت را به ثبات و آرامش رسانده و «منطقی است که بخواهیم این مسیر ادامه پیدا کند»، «البته دولت موظف است انتقادات را با گوش جان بشنود و معایب و کاستی‌هایی را هم که در برنامه‌ها و نحوه کار دولتش بوده است برطرف کند».
به گزارش جماران متن گفتگو با او که همشهری ابراهیم رئیسی و محمدباقر قالیباف، دو رقیب اصلی حسن روحانی است در پی می آید:
برای شروع از دلایل خود برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری و شورای‌های هفته‌ی آینده بفرمایید؟
جوادی حصار: ببینید انتخابات برای هر کنشگر و فعالی که مایل به دخالت در تعیین سرنوشت خود است مهم است. می‌خواهیم به دنیا بگوییم که همه‌ی ایرانی‌ها نسبت به آینده‌ی خود غدغه دارند و در تعیین سرنوشت خود دخالت می‌کنند.
جنابعالی از بین ۶ نامزد موجود کدامیک را بهتر می دانید؟
جوادی حصار: آقای روحانی.
چرا؟
جوادی حصار: ابتدا این را بگویم که چون می‌خواهم در تعیین سرنوشت خود دخالت فعالتری داشته باشم دیگران را هم تشویق به مشارکت می‌کنم. اما در پاسخ به سؤال شما به آقای روحانی رأی می‌دهم چرا که معتقدم دولتش برنامه محور، توسعه طلب و ترقی خواه است و توانایی و استعداد شناسایی راههای برون رفت از بحران‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و سایرمشکلات را دارد.
دولت روحانی تا نیمه راه را رفته است. دولت روحانی علیرغم کارشکنی‌ها در ۴ سال اول خود اقدامات بزرگی انجام داد؛ تورم ۴۵ درصدی را به ۸ درصد و رشد اقتصادی منفی ۶ درصد را به حدود مثبت ۳ درصد رساند و در واقع چیزی حدود ۹ درصد رشد مثبت اقتصادی ایجاد کرد.
با اجرای طرح تحول سلامت تقریباً میزان مرگ و میر ناشی از فقر را به حد ناچیزی رساند و ریشه کن کرد. با ایجاد درمان ارزان قیمت و بیمه‌های سلامت نوعی امنیت خاطر در اقشار آسیب پذیر به وجود آورد که اقدام بسیار مهمی در جهت کاهش محرومیت در کشور بود.
دولت یازدهم مهم‌ترین مشکلات و معضلات بین المللی علیه ایران را خنثی و از سر راه برداشت. تحریم‌های بین المللی و ۶ قطعنامه‌ی شورای امنیت سازمان ملل را علیه ایران لغو کرد و با برجام بسیاری از خطرات را از سر اقتصاد و امنیت ملی دور کرد.
اگر کارنامه دولت روحانی را بررسی کنیم می‌بینیم که در عرصه‌های مختلف مملکت را به ثبات و آرامش رسانده است بنابراین منطقی است که بخواهیم این مسیر ادامه پیدا کند.
البته دولت موظف است انتقادات را با گوش جان بشنود و معایب و کاستی‌هایی را هم که در برنامه‌ها و نحوه کار دولتش بوده است برطرف کند.
اگر رقبای آقای روحانی به پیروزی برسند شرایط به چه منوال خواهد شد؟
جوادی حصار: البته ما آرزو می‌کنیم روحانی دوباره سرکار بیاید ولی اگر رقبای ایشان هم برتری حاصل کنند اهرم‌های کنترلی در کشور وجود دارد. نهادهایی مانند مجلس، قوه قضاییه، رهبری و خود مردم وجود دارند که در این صورت باید نقش نظارتی بیشتری ایفا کنند، در آن صورت به ویژه مجلس نقش پررنگی پیدا خواهد کرد.
مجلس باید دخالت مؤثر در سامان بخشی به امور کشور داشته باشد و اجازه ندهد
بار دیگر بی برنامگی و تشتت و پراکندگی دوباره در ساختار اجرایی و مدیریتی حاکم شود و هر چه دولت یازدهم رشته کرده بود پنبه شود و کشور بار دیگر به وضعیت قبل از دولت روحانی و برجام برگردد که اصلاً خوب نبود.
در میان فاکتورهای لازم برای ریاست جمهوری سابقه مدیریتی جایگاه خاصی دارد. در مورد روحانی به مواردی اشاره کردید وضع درباره آقایان رییسی و قالیباف چطور است؟
جوادی حصار: از آقای قالیباف شروع کنیم. مدیریت ۱۲ ساله ایشان در شهرداری تهران کاملاً روایتگر میزان توفیقات و قابلیت ایشان در مدیریت کلان است. یعنی هر چقدر در مدیریت شهر تهران درخشیده است شاید بتواند همان را در سطحی وسیع‌تر داشته باشد. وقتی می‌گویم شاید به خاطر این است که مدیریت دستگاه اجرایی کشور کاری به مراتب پیچیده‌تر و دشوارتر از کلان شهر تهران است.
نمره کارنامه‌ی قالیباف را مردم تهران باید بدهند که تصمیمات شهرداری تهران بر روی زندگی آنها تأثیر مستقیم گذاشته است.
جناب قالیباف قبلاً نیز در نیروی انتظامی بوده و کارنامه‌اش در آنجا هم مشخص است. حتماً قالیباف زحماتی را برای شهرداری و نیروی انتظامی کشیده است ولی باید معدل کاری ایشان را در نظر گرفت. باید پرسید تیمی که در این ۱۲ سال همراه ایشان بوده است تا چه حد قانون‌گرا، تخصص محور و توسعه محور بوده است؟ تا چه حد این مؤلفه‌ها در مدیریت ۱۲ ساله‌ی اخیر شهرداری تهران رعایت شده و اگر نشده است چرا؟
به نظرم اصلاً نیازی نیست علیه یا له نامزدی حرف بزنیم چرا که کارنامه‌ی مدیریتی آنها به نیکی موفقیت یا عدم موفقیت آنها در اداره قوه مجریه را تا حد زیادی پیش بینی می‌کند.
این معیارها درباره‌ی عملکرد جناب آقای رییسی هم صادق است. ایشان معاون اول قوه قضاییه، رییس سازمان بازرسی و دادستان کل کشور بوده است. حدود یکسال هم هست که تولیت آستان قدس رضوی است.
آستان قدس رضوی یک بنگاه بزرگ اقتصادی و فرهنگی است و نحوه‌ی اداره‌ی آن می‌تواند تجلی‌گاه توانایی و ظرفیت‌های یک مدیر در عرصه‌ی ملی باشد. کارنامه‌ی جناب رییسی در این مدت کاملاً مشخص است. افراد می‌توانند به آنجا مراجعه کرده و آمار رشد، توسعه، هزینه و فایده شرکت‌های بزرگ و کوچک زیرمجموعه‌ی آستان را ارزیابی کنند و مشاهده کنند که چند درصد از مجموعه‌های اقتصادی که زیر نظر مستقیم آقای رییسی هستند در محور سوددهی و بهره‌وری قرار دارند و مفید هستند؟ و ایشان چه برنامه‌ای برای کنترل کیفیت و افزایش بهره‌وری آنان در این مدت یکسال انجام داده است؟
آقای رییسی روزانه هزاران پرس غذا را هم در بین فقرا و زوار مشهد توزیع می‌کند که تا چند روز آینده به ۲۰ هزار و آن طور که شنیده می‌شود قرار است به ۱۰۰ هزار پرس در روز برسد.
اگر بنا را بر درستی این اخبار بگذاریم و این کار به صورت مکانیزه بخواهد انجام شود یعنی نیروی انسانی و کارگر از این فرآیند حذف شود.
خب! تمام این رستوران‌های مشهد و اطراف حرم می‌توانند در این زمینه به کار گرفته شوند تا غذا توسط آنها طبخ و سرویس شود تا اشتغال ایجاد شود.
از این مهم‌تر اگر قیمت هر پرس غذا را ۵ هزار تومان در نظر بگیریم روزانه ۱۰۰ میلیون و ماهانه ۳ میلیارد تومان برای تهیه ۲۰ هزار پرس غذا هزینه می‌شود. آیا نمی‌شد این مقدار پول را به کارخانه یا واحد تولیدی که خوابیده تزریق و تعدادی شغل برای بیکاران ایجاد کرد؟
اما این کار صورت نمی‌گیرد چون نگاه تبلیغاتی در این کار حاکم است و توزیع ۲۰ هزار پرس غذا به چشم مردم می‌آید ولی تزریق پول آن به یک خط تولید شاید ۶ ماه دیگر خود را نشان دهد و دست آخر توسط مردم دیده هم نشود.
بنابراین نوع نگاه به مقولات ملی مانند بیکاری حکایتگر آن است که آیا آستان قدس را برای گسترش منویات و آمال شخصی و جناحی در اختیار خود می‌خواهیم یا برای مصالح ملی و حل مشکلات مردم.
مثال دیگری بزنم. آستان قدس روزنامه‌ای به نام قدس را منتشر می‌کند. بررسی کنید و ببینید آیا انتشار آن توجیه اقتصادی دارد و اگر ندارد چرا این همه هزینه صرف آن می‌شود؟
نمونه دیگر درباره‌ی حقوق مردم است. بخش زیادی از افرادی که در اطراف حرم بودند حقشان در گذشته از سوی آستان قدس ضایع شد البته این اتفاق در دوره‌ی مدیریت آقای رییسی نیفتاد و مربوط به قبل از ایشان است. آنها بارها شکایت کرده‌اند که چرا ما را کوچ اجباری دادید؟ به زور زمین‌های آنها را با قیمتی که خودشان کارشناسی کردند از آنها گرفتند و هر کس هم حاضر به فروش نشد به وی اجازه ساخت و ساز ندادند تا مجبور به واگذاری آنجا شود. الان یکسال است مسوولیت تولیت بر عهده‌ی جناب رییسی است. ایشان چه اقدامی برای احقاق حق این افراد انجام داده است؟ بیاید و بگوید.
یا اینکه گفته می‌شود بخشی‌هایی از زمین‌های اطراف حرم مطهر را برای استفاده ویژه به طور رایگان یا با قیمت‌های بسیار نازل در اختیار ائمه جمعه گذاشته است. اگر این شنیده‌ها واقعیت ندارد که ایشان بیاید و صریحاً آن را تکذیب کند ولی اگر چنین اتفاقی افتاده است منطق این کار را بگوید.
با این تفاصیل من روحانی را در بین تمامی نامزدها خیرالموجودین می‌دانم. البته این فقط نگاه من است و برای نظر آنهایی که نامزدهای دیگری را مد نظر دارند احترام قائل هستم.
امیدوارم انتخابات با سلامت، صحت و مشارکت بالا انجام شود و هم مردم، هم نامزدهای محترم و هم دستگاههای مجری و ناظر انتخابات به نتیجه‌ی آن پایبندی نشان دهند. البته این کار به شروطی هم نیاز دارند و آن رفتار اقناعی مجریان و ناظرین انتخابات است که آن را طوری برگزار کنند که هیچ ابهام و ایرادی به چشم نیاید. در آن صورت قطعاً باید همه به فرد پیروز به عنوان رییس جمهور کشور نگاه کنند چرا که وی از دل رفتاری کاملاً شفاف و دموکراتیک بیرون آمده است.
و فضای مشهد چگونه است؟
جوادی حصار: خوب است، فضا دارد رقابتی می‌شود. دفاتر و ستادهای انتخاباتی فغالند و میتینگ می‌گذارند و طرفداران نامزدها فعالیت قانونی خود را انجام می‌دهند. دم در ستادها چای و شیرینی می‌گذارند، مردم می‌آیند چای می‌خورند و با هم بحث می‌کنند و بعد هم راهی خانه خود می‌شوند تا انشاا… در روز انتخابات پای صندوق‌های رأی بیایند و به نامزد مورد نظر خود رأی دهند.
