سفیر ایران در سازمان ملل متحد گفت: در یکصد سالی که از مجاهدت ایرانی ها برای حقوق بشر و دمکراسی می گذرد دقیقا همان نیروهای مخربی که پشت این قطعنامه هستند تمام توان خود را به کار بسته اند تا آن را ناکام گذاشته یا از مسیر خود منحرف سازند.
به گزارش جماران؛ سفیر ایران در سازمان ملل متحد، استفاده از غذا و دارو به عنوان سلاحی علیه شهروندان را جنایت علیه بشریت برشمرد و گفت:نیروی مخربی با ایجاد جنگ تمام عیار اقتصادی علیه ایرانیان به دنبال ناکام گذاشتن یا انحراف تلاش ایران برای ارتقای حقوق بشر است.
اسحاق آل حبیب روز پنج شنبه پیش از رای گیری درباره قطعنامه پیشنهادی کانادا علیه ایران در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد این مطلب را مطرح کرد.
وی افزود: در یکصد سالی که از مجاهدت ایرانی ها برای حقوق بشر و دمکراسی می گذرد دقیقا همان نیروهای مخربی که پشت این قطعنامه هستند تمام توان خود را به کار بسته اند تا آن را ناکام گذاشته یا از مسیر خود منحرف سازند.
سفیر ایران در سازمان ملل متحد ادامه داد: برپا کردن کودتای نظامی در1953 علیه دولت دمکراتیک ایران، حمایت بی قید وشرط برای دو دهه و نیم از دیکتاتوری که جانشین آن دولت کردند، حمایت از جنگ نظامی علیه ایرانیان در دهه 1980، تامین تسلیحات شیمیایی برای صدام جهت هدف قرار دادن ایرانیان، سرنگونی هواپیمای مسافربری ایرانی و قتل همه 290 سرنشین آن، همدستی با گروهک های تروریستی شناخته شده و برقراری یک جنگ تمام عیار اقتصادی علیه ایرانیان در تعارض با قطعنامه 2231 شورای امنیت و حکم الزام آور دیوان بین المللی دادگستری تنها نمونه هایی اندک از این سیاست ها بوده اند.
آل حبیب اضافه کرد: در واقع از سال 1953 حتی یک روز سپری نشده است که در آن، همین کشورها ایرانیان را آزار و شکنجه نداده باشند. بزرگترین دشمنان حقوق بشر و دمکراسی کسانی هستند که از آنها به عنوان ابزارهای سیاست خارجی خود علیه ملت ها و دولت هایی که دوستشان ندارند، سوءاستفاده می کنند. برای این کشورها یک دوگانگی اساسی در موضوعات مربوط به حقوق بشر وجود دارد.
وی با بیان اینکه «برای آنها قربانیان برابر نیستند، آنها یا خوبند یا بد»، اظهار کرد: درحالی که به قتل مخالفان صلح جوی سیاسی رضایت می دهند، یک قاتل که عامدا با اتوبوس از روی نیروهای پلیس در خیابان های تهران رد می شود و آنها را می کشد علنا از سوی وزیرخارجه آمریکا تقدیر شده و بزرگ داشته می شود.
سفیر ایران در سازمان ملل متحد یادآور شد: تصور کنید اگر همین شخص جرات می کرد در خاک آمریکا چنین جنایتی را مرتکب شود با وی چه برخوردی می کردند. در حقیقت مردمانی که توسط این کشورها و متحدان آنها قربانی می شوند، شایسته توجه نیستند. آل حبیب تصریح کرد: این قربانیان بی اهمیت از منظر سیاسی را می توان به فراموشی سپرد. در عین حال هرکسی که به مقابله با دولت های دشمن برخیزد شایسته بزرگداشت به عنوان فعال حقوق بشر است. حتی یک فرقه تروریست (در مورد ایران گروهک منافقین) را می توان در عالی ترین سطوح سیاسی در واشنگتن برای فشار بر ایران مورد پذیرایی گرم قرار داد.
وی تاکید کرد: در عین حال، همین دولت های منافق، غیرنظامیان را در حد نسل کشی به کشتن می دهند. تحریم های کشتارجمعی یکجانبه سبب مرگ تعداد بیشتری از غیرنظامیان در سراسر جهان در مقایسه با همه تسلیحات کشتار جمعی در طول تاریخ شده اند. بخش اعظمی از قربانیان کودکان بوده اند.
معاون نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد با طعنه به آمریکا گفت: از آنجا که این کشتارها نتیجه سیاست های این دولت ها است، قربانیان آن هم شایسته توجه نیستند. وزیر خارجه آمریکا در مصاحبه ای که در تاریخ 7 نوامبر انجام داد بی شرمانه همه ایرانیان را تهدید به گرسنگی کرد.
آل حبیب افزود: وی گفت 'خوب به خاطر داشته باشید، خیلی خب، رهبران ایران باید تصمیم بگیرند که آیا می خواهند مردم کشورشان غذا بخورند'. استفاده از غذا و دارو به عنوان اسلحه علیه غیرنظامیان فقط یک نام دارد؛ جنایت علیه بشریت. بله جنایت علیه بشریت. آشکارا برای مدعیان حقوق بشر حتی کل یک ملت را می توان برای رسیدن به اهداف سیاسی به قتل رساند.
وی ادامه داد: حمله بزدلانه تروریستی به شهر اهواز در 22 سپتامبر یک مورد مرتبط و پندآموز است. در این حمله شهروندان بی گناه متعددی از جمله کودکان به قتل رسیدند. یک گروه جدایی طلب که بیرون از ایران اقامت دارد بلافاصله مسئولیت حمله را که از شورای امنیت به عنوان حمله تروریستی محکوم شد، برعهده گرفت.
سفیر ایران در سازمان ملل متحد اضافه کرد: عکس العمل بانیان این قطعنامه چه بود؟ در اقدامی تهوع آور اسم شهر اهواز و بعدا اسم گروه تروریستی را به عنوان یک اقلیت به قطعنامه اضافه کردند! چنین حرکتی فقط به معنای حفاظت و شناسایی گروه های تروریستی در پوشش قطعنامه حقوق بشر است.
آل حبیب خاطرنشان کرد: هرچند اقدام مذکور تنفر برانگیز بود اما از این نحوه برخورد با قربانیان تروریسم در خیابان های اهواز متعجب نشدیم، چرا که بانیان قطعنامه آنها را شایسته توجه نمی دانند ولی تروریست هایی که آنها را به قتل رسانده اند مستوجب حمایت و شناسایی به عنوان فعال حقوق بشر یا اقلیت قومی هستند. شرم آور است!
وی تصریح کرد: دوگانگی مذکور، دمکراسی را هم شامل می شود: دمکراسی پذیرفتنی در مقابل دمکراسی ناپذیرفتنی. انتخابات با توجه به نیاز سیاست خارجی این دولت ها می تواند واقعی یا تقلبی باشد. وقتی مردم در کشورهایی که مشتری آنها هستند برای همیشه با صندوق رای و دمکراسی بیگانه نگهداشته می شوند؛ انتخابات در کشورهای دشمن، نامشروع و تقلبی خوانده می شوند چرا که رای مردم علائق و اولویت های سیاست خارجی آنها را منعکس نمی کند.
معاون نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد با بیان اینکه از نظر آنها «همچنین صداهایی هست که باید شنیده شود و صداهایی که ارزش شنیده شدن ندارند»، اظهار کرد: صدای معدود افرادی که در خیابان های ایران مشغول خرابکاری و حمله به مراکز پلیس بودند، شایسته شنیده شدن و حتی طرح در شورای امنیت بود در حالی که خفه کردن صدای مخالفان در دولت های مشتری هیچ نگرانی را سبب نمی شود.
آل حبیب خاطرنشان کرد: حتی بدتر اینکه این مدعیان منافق، کاملا در مقابل صدای شکستن میلیون ها نفر که برای هفت دهه در فلسطین تحت اشغال خارجی زندگی می کنند، کاملا کر می شوند. صداهایی برای آنها مرجح است که برای سیاست خارجی شان مفید باشد.
وی تاکید کرد: به هرحال اشتهای اندکی در شنیدن صدای کودکان مهاجری دارند که در قفس زندانی شده اند یا قربانیانی که در حمله آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران در خلیج فارس جان خود را از دست دادند. قربانیان آن حمله وحشیانه که در حمایت از صدام متحد آن روز آنها به عمل آمد از جمله ده ها کودک هرگز فرصت نیافتند تا از حقوق بشر خود از مقامات آمریکایی یا فرمانده ناوی بپرسند که بی شرمانه توسط واشنگتن به خاطر ارتکاب این جنایت، مدال افتخار گرفت.
سفیر ایران در سازمان ملل متحد یادآور شد: برای این مدعیان از خود راضی، استقلال و حاکمیت نیز فقط برای قدرتمندان معتبر است. برای آنها دخالت در دیگر کشورها اگر توسط ایشان یا نوکرانشان صورت پذیرد بلامانع است. آمریکا برای مدت طولانی در پروسه های دموکراتیک در ایران نه برای حمایت از آن بلکه برای تخریب آن و برای بازگرداندن دیکتاتوری دخالت کرده است.
آل حبیب با تاکید بر اینکه «حتی امروز هم بزرگترین متحد آمریکا علیه دمکراسی در ایران یک فرقه شناخته شده تروریست است»، گفت: حتی امروز هم آمریکا بزرگترین دشمن دمکراسی و حقوق بشر در تمام خاورمیانه از جمله ایران است.
وی افزود: در همین راستا صدای جامعه مدنی باید تشویق و شنیده شود مشروط بر آن که علیه دولت هایی کار کنند که آنها دوستشان ندارند. آنها به خود حق می دهند از جامعه مدنی سوء استفاده کنند از جمله اینکه آنها را ایجاد و بی دریغ تامین مالی کنند تا در خدمت نهادهای جاسوسی و اهداف سیاست خارجی ایشان باشد.
معاون نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد ادامه داد: درغیراین صورت باید این صداها را ساکت کرد. آمریکا به طور مرتب مانع مقام مشورتی سازمان های مردم نهاد ایرانی در سازمان ملل می شود در حالی که برای یک نهاد ضدایرانی که وزارت خارجه آمریکا آن را ایجاد و همچنان تامین مالی می کند حتی به رای گیری در شورای اقتصادی-اجتماعی (اکوساک) متوسل شد. نکته ای درس آموز!
آل حبیب اضافه کرد: آزادی بیان تا زمانی که منافع آمریکا و همپیمانانش را تضمین می کند مورد حمایت قرار می گیرد. در غیر این صورت، تحت عنوان تهدید برای امنیت ملی تعریف شده و خفه می شود. در ماه اوت 2018، صدها حساب رسمی متعلق به ایرانیان توسط شبکه های اجتماعی تحت فشار آمریکا مسدود شد. چرا؟ چون آنها جرات کرده بودند در مورد اسرائیل افشاگری کنند. در حالی که هزاران حساب و ربات ضد ایرانی، آزادانه در حال پمپاژ کردن اخبار نفرت افکنانه و غلط بودند، آنها به بحث در خصوص جنایت های اسرائیل در فلسطین مبادرت می کردند. چه جرم نابخشودنی!
وی اضافه کرد: بر همین اساس، دولت های غربی کشف رمز توسط شرکت های اینترنتی را یک حرکت مشروع و قانونی برای حفاظت از امنیت ملی خود تعریف می کنند، در حالی که اقدام دولت های مستقل برای جلوگیری از سوء استفاده از شبکه های رسانه های اجتماعی از سوی تروریست ها و خرابکاران توسط همان کشورها به عنوان نقض حق حریم خصوصی تلقی می شود!
سفیر ایران در سازمان ملل متحد تاکید کرد: عدم پیوستگی مواضع و استانداردهای دوگانه در رفتار بانیان اصلی این قطعنامه به آنچه که اشاره شد، محدود نمی شود. سیاست خارجی آنها به طور پیش فرض بر اساس ریاکاری بنیاد نهاده شده و اجرا می شود.
آل حبیب، کانادا را نمونه روشنی از به یغما رفتن دمکراسی از سوی طرفداران نژادپرستی و آپارتاید دانست و گفت: بر اساس ارزیابی سال 2018 گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد، خشونت علیه زنان در کانادا همچنان «مشکلی جدی، فراگیر و سیستماتیک است».
وی افزود: این گزارش به طور مشخص اظهار می دارد «زنان بومی در جوامع خود و در سطح ملی، آشکارا از تبعیض رنج می برند». گزارشگر ویژه خشونت نسبت به زنان اضافه می کند که «زنان بومی به طور نظام مند، چندگانه و سیستماتیک با اشکال مختلف تبعیض مواجه اند و به واسطه ناکارآمدی دولت به حاشیه رانده شده و یا دچار فقر می شوند».
معاون نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد ادامه داد: همچنین نحوه رای دادن کانادا در سازمان ملل متحد وقتی به سیاست های اسرائیل که به طور ذاتی ناقض اصول اولیه حقوق بشر است، مربوط می شود بسیار روشنگر و افشا کننده است. قطعنامه در پی قطعنامه، سال در پی سال، یکی بعد دیگری در نیویورک و در ژنو نتایج آرا حکایت از حمایت بی قید و شرط کانادا از اسرائیل در نقض فاحش حقوق بشر دارند.
آل حبیب اضافه کرد: ظاهرا، برای کانادا سرنوشت میلیون ها نفر از قربانیان تجاوز اسرائیل اهمیتی ندارد و اسرائیل به عنوان ناقض حقوق بشر، مستحق حفاظت، مصونیت و حمایت بی حد و حصر است. کانادا همچنان بر ارائه قطعنامه ایران اصرار بیهوده می ورزد، با در نظر داشتن این واقعیت که اسرائیل، آخرین رژیم آپارتاید جهان، یکی از حامیان اصلی آن است.
وی تصریح کرد: کانادا جایی که بر اساس یک مثل معروف «زن و بومی بودن» در آن یک خطر محسوب می شود، کانادا جایی که سرنوشت هزاران زن بومی ناپدید شده همچنان به عنوان یک راز باقی مانده و کشوری است که در آن قربانیان عقیم سازی اجباری معلولان همچنان عذاب می کشند.
سفیر ایران در سازمان ملل متحد یادآور شد: کانادا کشوری است که اخیرا پناهگاه و محل امنی برای مفسدان و دارایی های ناشی از فساد و اختلاس از کشورهایی چون ایران شده و کشوری که صادرات اسلحه آن مسئول مرگ و تخریب در مناطق بحرانی در سراسر جهان است.
آل حبیب تاکید کرد: کانادا کشوری است که تا سرحد امحای کامل جمعیت بومی خود رفته است، برای ایرانی سخنوری می کند که در تاریخ طولانی خود هرگز اقدام به برده داری، استعمار دیگر ملت ها و از میان بردن جوامع بومی نکرده و هرگز از برتری نژادی حمایت نکرده است. مضحک است که کانادا و برخی دیگر که همه این جنایات تاریک را در تاریخ بسیار کوتاه خود ثبت کرده اند، با گستاخی به موعظه ایران می پردازند.
وی اظهار کرد: جمهوری اسلامی ایران مفتخر است که بر مردم خود به عنوان تنها ضامن امنیت و توسعه اش تکیه دارد. مشروعیت و امنیت جمهوری اسلامی ایران از صدای مردم و رای مردم گرفته می شود. تعهد ایران به ترویج و حمایت از حقوق بشر، ذاتی، واقعی و به طور عمیق ریشه در زمینه های فرهنگی و تاریخی کشور دارد.
معاون نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد تصریح کرد: با وجود خصومت بی سابقه قدرتمندترین کشورهای جهان طی چهار دهه گذشته، جمهوری اسلامی ایران با موفقیت استوار باقی مانده است. دولت جمهوری اسلامی ایران افتخار دارد که ارتقای حقوق بشر شهروندانش را صرفا یک مسئولیت قانونی و اخلاقی نمی بیند بلکه آن را بخشی از امنیت ملی کشور می داند.
آل حبیب خاطرنشان کرد: در چهار دهه گذشته، صدای مردم، از طریق صندوق های رای، تعیین کننده سیاست های کلی کشور در امور داخلی و خارجی بوده است. صرف نظر از چالش ها، هرگز از شور ایرانی ها برای دستیابی به حقوق بشر و اشتیاق ایرانی ها برای دمکراسی کاسته نخواهد شد و البته هرگز در خصوص شان و منزلت خود معامله نخواهند کرد.
وی تصریح کرد: ما ثابت کرده ایم که حقوق بشر اولویت ما است، این بخشی از اولویت امنیت ملی ما است. همانند دیگر کشورها، کمبودها ممکن است وجود داشته باشد و ما مصمم به حل آنها هستیم، با این حال، این در حد کسانی که به طور سنتی و به لحاظ تاریخی و عملی از استعمار، بردگی، نژادپرستی و آپارتاید حمایت می کنند، نیست که برای ایران در خصوص حقوق بشر سخنوری کنند.
سفیر ایران در سازمان ملل متحد تاکید کرد: این قطعنامه و این نمایش سیاسی، بیانگر سیاسی کاری و عدم صداقت بانیان آن است و همچنین آشکار می سازد که گاهی تصمیمات سازمان ملل می توانند چقدر نسبت به واقعیت های روی زمین نامربوط باشند. جمع کردن رای از سوی بانیان اصلی قطعنامه با توسل به فشار و ارعاب نسبت به دیگر کشورها توهینی دیگر به موضوع حقوق بشر است.
آل حبیب گفت: جمع کردن رای با توسل به تهدید به کاهش کمک های توسعه ای، هیچ کمکی به ارتقای حقوق بشر نمی کند، بلکه عدم صداقت مدافعان خودخوانده حقوق بشر را بیش از پیش به نمایش می گذارد.
وی خطاب به حضار افزود: به خاطر بسپارید که عدم پذیرش قطعنامه و رای خیر به آن یک گام صحیح در جهت حمایت و ارتقای حقوق بشر تلقی خواهد شد. لطفا به خاطر داشته باشید که بر خلاف کسانی که به صورت تاریخی از حقوق بشر به عنوان ابزار سیاست خارجی خود سوء استفاده کرده اند، ایران به شدت به گفت وگو بر اساس درک متقابل، همکاری و احترام اعتقاد دارد.
