یادی از معلمانی که عاشقانه سوختند تا روشنایی بخش آینده فرزندان این مرز و بوم باشند

برخی از معلمان جلوه های ویژه ای از انسانیت را به معرض نمایش می گذارند و در سلوک خود گمنام و بدون هیج چشم داشتی درس عملی ایثار و فداکاری را به دانش آموزان می آموزند.

به گزارش ایسنا منطقه آذربایجان غربی، معلم هر روز در ایستگاه صبح می‏ایستد تا اتوبوس بی‏قراری بیاید و او را به کلاس محبّت ببرد، معلم می‏آید و نسیم یادگیری در موسم شعور می‏وزد. الفبای عشق، بر دل کلاس می‏نشیند. می‏آید و باز قدم می‏زند بین ردیف صندلی‏های «توانا بود».می‏آید و بوی خوش دانش، تا بهشت امتداد می‏یابد. می‏آید و باز به صورت دقیقه‏ ها، لبخند می‏پاشد و بر سرِ اندیشه ‏های بزرگ فردا، دست نوازش می‏کشد و همچون باغبانی دلسوز، قد کشیدن دانه دانه نهال‏هایش را انتظار می‏کشد .

برای کلماتی همانند  تعلیم، تربیت، آینده ساز، الگو می توان هزاران جمله نوشت و هر کدام از این کلمات که در روزمره و در شعارها استفاده می شود، در حالیکه هر کدام از این کلمات در خصوص معلم یک سرنوشت را می سازند؛ ‌سرنوشتی که میتواند نوید آینده ای روشن و جامعه ای پویا و زنده را رقم زند،‌یا جامعه ای مملو از ناهنجاری اخلاقی و سرنوشت های تباه شده.

هفته ای که گذشت، هفته ای برای تجلیل از مقام معلم در کشور بود، آنان که الفبای زندگی را به کسانی یاد می دهند که در آینده، زندگی خود معلمان به تصمیمات آنان گره می خورد؛ پس سرنوشت خود معلمان نیز وابسته به تعلیم و تربیت آنان است.

در این هفته معلمان به شیوه های گوناگون مورد تجلیل دانش آموزان، والدین و مسئولین مختلف کشور قرار گرفتند، از اهدای شاخه گل و هدایا و کارت هدیه و تدارک اردو برای معلمان مدارس گرفته تا لبخند معصومانه کودکی که معلم خود را همچون پدر و مادرش در اغوش گرفته و به گفتن عبارت آموزگار روزت مبارک بسنده کرد.

روز معلم یعنی روز انسانیت، یعنی روز جلوه های ویژه انسانیت ، یعنی نقش آفرینی معلمان گمنام، معلمانی که از حق خود برای فرزندانی که تعلیم و تربیت آنان را برعهده دارند می گذرند. معلمان گمنام زیادی در سراسر کشور  وجود دارند که شاید هرگز نام آنان را نشنویم اما با رفتار، منش، ایثار و فداکاری انسانیت را در وجود دانش آموزانشان شکوفا کرده اند.

روز معلم یعنی روز خانم معلم پایه اول دبستان احمدزاده سلماس که حتی با وجود بریدگی و جراحت شدید اعصاب و تاندونهای دست خود و علی رغم استعلاجی یک ماهه، با همان وضع در کلاس مدرسه حاضر می شود تا دانش آموزان پایه اولی اش در درس و شوق آموختن عقب نمانند؛ روز معلم یعنی روز خانم فیروزه حاجی زاده.

روز معلم یعنی روز زنده یاد میرامیر رسولی صدقیانی و منصور پایدار و صدها معلمان گمنام دیگری که با وجود بیماری های صعب العلاج،‌ لذت بودن با کودکان شیرین مناطق مرزی سلماس و روشن کردن چراغ دانش در ذهن آنها را به ماندن در خانه و طی روند درمان خود ترجیح دادند.

آری معلمان سرمایه های اجتماعی بالایی در هر جامعه ای هستند که تا در قید حیات هستند باید وجودشان را پاس داشت، و در هفته ای که گذشت جلوه های عظیمی از معلمانی مغفول ماند که در قید حیات نیستند و حتی با وجود بیماری های صعب العلاج،‌ لذت آموختن را به هیچ عنوان کنار نگذاشتند و تا آخرین لحظات عمرشان با دانش آموزانشان مشغول انسان سازی بودند.

عشق به آموختن و افروختن چراغ دانش تنها دلیلی است که معلمان را با تمام مشکلات مادی و معیشتی به کلاس های درس می برد و حتی بیماری هم خللی در روند فعالیتشان بوجود نمیاورد.

در آخرین روز هفته معلم، گرامی باد یاد و خاطره تمام معلمان گمنامی که عاشقانه آموختند تا دنیای جهالت دانش آموزان را روشن کنند و در گمنامی رخت سفر از این دنیا بستند.

/گزارش از سجاد ثقفی خبرنگار ایسنای منطقه آذربایجان غربی/