در این گزارش اشاره‌ای به زندگی نامه هفت نفر از بزرگان والیبال ارومیه به مناسبت میزبانی شهر عشاق والیبال از هفته سوم لیگ ملت‌های ۲۰۱۹ شده است.
به گزارش ایسنا منطقه آذربایجان غربی، در کشور پهناور ایران هر کدام از مناطق و استان‌ها با یکی از رشته‌های ورزشی شناخته می‌شوند، آنگونه که مازندرانی‌ها با کشتی، اهوازی‌ها با فوتبال، گلستان با سوارکاری و اردبیل با وزنه برداری شناخته می‌شوند اما آنچه که نام ارومیه را در بین اهالی ورزش تداعی می‌کند، پر افتخار ترین رشته تیمی ایران در عرصه بین‌المللی یعنی والیبال است.
این رشته پرطرفدار در ارومیه از دهه ۳۰ جای خود را در دل مردم این شهر باز کرد آنچنان که در طول این ۶۰ سال در کوچه و خیابان‌ها و روی زمین های خاکی و آسفالت شاهد آن هستیم که نوجوانان و جوانان ارومیه با دو میله یک توپ و یک تور در حال والیبال بازی کردن هستند.
قدمت والیبال در ارومیه از یک سو و استعدادهای ناب والیبالی در این شهر باعث شده که همواره بازیکنان زیادی از ارومیه راهی تیم ملی شود و حتی چندین بار در ادوار مختلف برخی بازیکنان در قامت کاپیتانی تیم ملی بدرخشند.
حال با میزبانی این شهر از هفته سوم لیگ ملت های والیبال ۲۰۱۹ که به نوعی اولین میزبانی مهم و بین المللی این شهر به حساب می‌آید توجه‌ها به این شهر در روزهای اخیر از سراسر کشور به بالاترین حد خود رسیده است، بنابراین باید این فرصت را غنیمت شمرد تا بیشتر به شناساندن هرچه بهتر بزرگان والیبال ارومیه بپردازیم.
از همین رو سازمان زیباسازی شهرداری ارومیه با هماهنگی ستاد برگزاری لیگ ملت‌های والیبال در این شهر، دست به اقدام قابل تقدیری زده و سردیس هفت تن از بزرگان والیبال ارومیه را در محوطه سالن غدیر نصب کرده است. به همین خاطر در ادامه گزارش اشاره‌ای کوتاه به زندگینامه این هفت نفر شده است.
یدالله کارگرپیشه این اسطوره شناخته شده والیبال ارومیه که می‌توان لقب وفادار ترین بازیکن این شهر نیز به او داد متولد ۱۷ آذر ۱۳۲۳ است.
او والیبال را در سن ۱۵ سالگی در محله‌های ارومیه آغاز کرد و با توجه به استعداد نابش از ۱۶ سالگی به عضویت تیم شاهین رضائیه در آمد و توانست در اولین سال حضورش با این تیم قهرمان مسابقات ارومیه شود. روند پیشرفتش به سرعت طی شد و در ۲۶ سالگی به تیم ملی دعوت شد.
دلیل معروفیت بیش از حد کار پیشه شاید بیشتر از همه به دلیل درخشش در کنار محمود محب و عزیز پرتویی باشد چرا که با این مثلث طلایی متشکل از سه بازیکن ارومیه‌ا، تیم ملی والیبال ایران در بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ تهران به عنوان قابل توجه چهارم دست یافت. کارگرپیشه ۶۴ بازی ملی برای تیم ملی انجام داد و چهار سال کاپیتان تیم ملی بود. او با شماره ۴ همیشگی اش در تیم ملی درخشید و با همین شماره تمام دوران بازی‌اش را در تیم‌های شاهین و پاس رضائیه سپری کرد.
عزیز پرتویی شاید معروف ترین بازیکن شهرستانی والیبال که توانست در سن نوجوانی در تیم‌های ملی و تیم‌های قدرتمند پایتخت بدرخشد عزیز پرتویی باشد. او که متولد سال ۱۳۳۲ است موفق شد در سال‌های حضورش در سطح اول والیبال ایران به قهرمانی‌ها متعددی برسد.
اولین درخشش در مسابقات آموزشگاهی به همراه تیم منتخب ارومیه(کلونی) بود که توانست دو دوره متوالی قهرمان ایران را تجربه کند و سپس با تیم منتخب ارومیه در جام کوروش کبیر در سال ۱۳۵۰ به عنوان قهرمانی دست یافت.
او در ۱۸ سالگی راهی پایتخت شد و به عضویت تیم تاج تهران سابق درآمد و با توجه به اینکه تیم آبی‌پوش پایتخت چندی از ستاره‌های با تجربه اش را از دست داده بود به چنین جوان جویای نامی نیاز داشت. همین درخشش پرتویی باعث شد تا در همان سال نائب قهرمان تهران شود و در سال بعد و دو سال بعدتر نیز به عنوان قهرمانی برسد.
پرتویی نیز عضو مثلث طلایی ارومیه‌ای‌های تیم ملی در بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ بود و همچنین سابقه بازی برای تیم دخانیات تهران را نیز در کارنامه دارد.
محمود محب او که متولد ۹ دی ۱۳۳۰ است والیبال را از ۱۶ سالگی آغاز کرد و پس از درخشش در مسابقات ارومیه به عنوان سرعتی زن در سال ۱۳۵۱ به تیم ملی دعوت شد.
در سال ۵۲ با تیم منتخب رضاییه نایب قهرمان ایران شد اما با توجه به این که از هجده سالگی به دور از ارومیه بود در باشگاه‌های همای تهران و ذوب‌آهن اصفهان بازی کرد. این بازیکن خوش استیل سال‌های دور ایران نفر سوم مثلث طلایی ارومیه‌ای‌های تیم ملی در بازی‌های آسیایی ۷۴ تهران بود و کاپیتانی تیم ملی جوانان و تیم ملی "ب" را نیز در کارنامه دارد. محب سرانجام در سال ۱۳۵۷ و در سن ۲۷ سالگی از تیم ملی خداحافظی کرد.
ابراهیم وطن پرست این چهره تحصیل کرده والیبال ارومیه که دارای مدرک مهندسی کشاورزی است در سال ۱۳۳۶ چشم به جهان گشود و پس از درخشش در تیم دانشگاهی در سال ۵۶ توانست در بیست سالگیبه تیم ملی برسد. وطن پرست که در عرصه مربیگری سابقه درخشانی دارد هدایت تیم‌های متعدد لیگ برتری از جمله پگاه و فولاد ارومیه را در کارنامه خود می‌بیند. وطن پرست هشت سال برای تیم ملی بازی کرد و در نهایت در سال ۶۴ از عرصه بازی‌های ملی خداحافظی کرد.
محمود آفریدون می‌توان آفریدون را یکی از ناب ترین استعدادهای ورزشی ارومیه و استان آذربایجان غربی دانست.
او که متولد سال ۱۳۲۴ است ورزش حرفه‌ای را از ۱۰ سالگی آغاز کرد اما با توجه به علاقه بیش از حد به فوتبال در سال ۴۲ به تیم فوتبال منتخب استان دعوت شد و در لباس دروازه بانی شاهین رضائیه بازی کرد و به عنوان قهرمانی استان رسید.
با توجه به درخشش مورد توجه تیم شاهین تهران قرار گرفت و دوسال دروازه‌بان اول این تیم معروف سال‌های دور فوتبال ایران بود اما به دلیل پارگی مینیسک پا خیلی زود از فوتبال خداحافظی کرد.
پس از این مصدومیت آفریدون والیبال را حرفه ای تر دنبال کرد و سال‌ها عضو تیم های مختلف باشگاهی بود و در نهایت در سال ۵۶ از والیبال نیز خداحافظی کرد. پس از خداحافظی از والیبال به دلیل علاقه در فوتبال در عرصه داوری کارش را ادامه داد که یکی از مهمترین قضاوت‌های او داوری بازی تیم‌های پرسپولیس و صنعت نفت در سال ۷۴ بود.
متاسفانه این چهره ورزشی ارومیه در ۴ اردیبهشت سال ۱۳۹۳ و در سن ۶۹ سالگی دار فانی را وداع گفت.
حمید قارصی او که برادر رحیم قارصی پاسور اسبق تیم ملی بود، در سال ۱۳۲۹ چشم به جهان گشود. قارصی در دهه ۵۰ و ۶۰ یکی از معروفترین پاسور‌های ایران بود اما بیشتر از همه چیز همگان، قارصی را به دلیل تلاش‌های ۲۵ ساله‌اش در عرصه مربیگری می‌شناسند چرا که در طول بیش از دو دهه فعالیتش بازیکنان معروفی را به عرصه ملی معرفی کرد. قارصی سرانجام پس از طی یک دوره بیماری در سال ۱۳۹۵ و در سن ۶۶ سالگی چشم از جهان بست.
مجید ساداتی ساداتی با اینکه در پست دریافت کننده قدرتی بازی می‌کرد اما یکی از سریع‌ترین‌ها در پستش بود و با وجود سرعت بیش از حد در زدن توپ های بلند از تکنیک خوبی نیز برخوردار بود. او چندین دوره در باشگاه های تهرانی بازی کرد و عضو تیم منتخب آذربایجان غربی نیز بود. ساداتی از معدود بازیکنان شناخته شده والیبال ایران بود که تحصیلات عالیه نیز داشت. ساداتی همچنین در جام ملت‌های آسیا در کویت در سال ۱۹۸۷ عضو تیم ملی بود.
گزارش از حامد حسین زاده/ خبرنگار ایسنا منطقه آذربایجان غربی
انتهای پیام
انتهای پیام به گزارش ایسنا منطقه آذربایجان غربی، در کشور پهناور ایران هر کدام از مناطق و استان‌ها با یکی از رشته‌های ورزشی شناخته می‌شوند، آنگونه که مازندرانی‌ها با کشتی، اهوازی‌ها با فوتبال، گلستان با سوارکاری و اردبیل با وزنه برداری شناخته می‌شوند اما آنچه که نام ارومیه را در بین اهالی ورزش تداعی می‌کند، پر افتخار ترین رشته تیمی ایران در عرصه بین‌المللی یعنی والیبال است.
این رشته پرطرفدار در ارومیه از دهه ۳۰ جای خود را در دل مردم این شهر باز کرد آنچنان که در طول این ۶۰ سال در کوچه و خیابان‌ها و روی زمین های خاکی و آسفالت شاهد آن هستیم که نوجوانان و جوانان ارومیه با دو میله یک توپ و یک تور در حال والیبال بازی کردن هستند.
قدمت والیبال در ارومیه از یک سو و استعدادهای ناب والیبالی در این شهر باعث شده که همواره بازیکنان زیادی از ارومیه راهی تیم ملی شود و حتی چندین بار در ادوار مختلف برخی بازیکنان در قامت کاپیتانی تیم ملی بدرخشند.
حال با میزبانی این شهر از هفته سوم لیگ ملت های والیبال ۲۰۱۹ که به نوعی اولین میزبانی مهم و بین المللی این شهر به حساب می‌آید توجه‌ها به این شهر در روزهای اخیر از سراسر کشور به بالاترین حد خود رسیده است، بنابراین باید این فرصت را غنیمت شمرد تا بیشتر به شناساندن هرچه بهتر بزرگان والیبال ارومیه بپردازیم.
از همین رو سازمان زیباسازی شهرداری ارومیه با هماهنگی ستاد برگزاری لیگ ملت‌های والیبال در این شهر، دست به اقدام قابل تقدیری زده و سردیس هفت تن از بزرگان والیبال ارومیه را در محوطه سالن غدیر نصب کرده است. به همین خاطر در ادامه گزارش اشاره‌ای کوتاه به زندگینامه این هفت نفر شده است.
یدالله کارگرپیشه این اسطوره شناخته شده والیبال ارومیه که می‌توان لقب وفادار ترین بازیکن این شهر نیز به او داد متولد ۱۷ آذر ۱۳۲۳ است.
او والیبال را در سن ۱۵ سالگی در محله‌های ارومیه آغاز کرد و با توجه به استعداد نابش از ۱۶ سالگی به عضویت تیم شاهین رضائیه در آمد و توانست در اولین سال حضورش با این تیم قهرمان مسابقات ارومیه شود. روند پیشرفتش به سرعت طی شد و در ۲۶ سالگی به تیم ملی دعوت شد.
دلیل معروفیت بیش از حد کار پیشه شاید بیشتر از همه به دلیل درخشش در کنار محمود محب و عزیز پرتویی باشد چرا که با این مثلث طلایی متشکل از سه بازیکن ارومیه‌ا، تیم ملی والیبال ایران در بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ تهران به عنوان قابل توجه چهارم دست یافت. کارگرپیشه ۶۴ بازی ملی برای تیم ملی انجام داد و چهار سال کاپیتان تیم ملی بود. او با شماره ۴ همیشگی اش در تیم ملی درخشید و با همین شماره تمام دوران بازی‌اش را در تیم‌های شاهین و پاس رضائیه سپری کرد.
عزیز پرتویی شاید معروف ترین بازیکن شهرستانی والیبال که توانست در سن نوجوانی در تیم‌های ملی و تیم‌های قدرتمند پایتخت بدرخشد عزیز پرتویی باشد. او که متولد سال ۱۳۳۲ است موفق شد در سال‌های حضورش در سطح اول والیبال ایران به قهرمانی‌ها متعددی برسد.
اولین درخشش در مسابقات آموزشگاهی به همراه تیم منتخب ارومیه(کلونی) بود که توانست دو دوره متوالی قهرمان ایران را تجربه کند و سپس با تیم منتخب ارومیه در جام کوروش کبیر در سال ۱۳۵۰ به عنوان قهرمانی دست یافت.
او در ۱۸ سالگی راهی پایتخت شد و به عضویت تیم تاج تهران سابق درآمد و با توجه به اینکه تیم آبی‌پوش پایتخت چندی از ستاره‌های با تجربه اش را از دست داده بود به چنین جوان جویای نامی نیاز داشت. همین درخشش پرتویی باعث شد تا در همان سال نائب قهرمان تهران شود و در سال بعد و دو سال بعدتر نیز به عنوان قهرمانی برسد.
پرتویی نیز عضو مثلث طلایی ارومیه‌ای‌های تیم ملی در بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ بود و همچنین سابقه بازی برای تیم دخانیات تهران را نیز در کارنامه دارد.
محمود محب او که متولد ۹ دی ۱۳۳۰ است والیبال را از ۱۶ سالگی آغاز کرد و پس از درخشش در مسابقات ارومیه به عنوان سرعتی زن در سال ۱۳۵۱ به تیم ملی دعوت شد.
در سال ۵۲ با تیم منتخب رضاییه نایب قهرمان ایران شد اما با توجه به این که از هجده سالگی به دور از ارومیه بود در باشگاه‌های همای تهران و ذوب‌آهن اصفهان بازی کرد. این بازیکن خوش استیل سال‌های دور ایران نفر سوم مثلث طلایی ارومیه‌ای‌های تیم ملی در بازی‌های آسیایی ۷۴ تهران بود و کاپیتانی تیم ملی جوانان و تیم ملی "ب" را نیز در کارنامه دارد. محب سرانجام در سال ۱۳۵۷ و در سن ۲۷ سالگی از تیم ملی خداحافظی کرد.
ابراهیم وطن پرست این چهره تحصیل کرده والیبال ارومیه که دارای مدرک مهندسی کشاورزی است در سال ۱۳۳۶ چشم به جهان گشود و پس از درخشش در تیم دانشگاهی در سال ۵۶ توانست در بیست سالگیبه تیم ملی برسد. وطن پرست که در عرصه مربیگری سابقه درخشانی دارد هدایت تیم‌های متعدد لیگ برتری از جمله پگاه و فولاد ارومیه را در کارنامه خود می‌بیند. وطن پرست هشت سال برای تیم ملی بازی کرد و در نهایت در سال ۶۴ از عرصه بازی‌های ملی خداحافظی کرد.
محمود آفریدون می‌توان آفریدون را یکی از ناب ترین استعدادهای ورزشی ارومیه و استان آذربایجان غربی دانست.
او که متولد سال ۱۳۲۴ است ورزش حرفه‌ای را از ۱۰ سالگی آغاز کرد اما با توجه به علاقه بیش از حد به فوتبال در سال ۴۲ به تیم فوتبال منتخب استان دعوت شد و در لباس دروازه بانی شاهین رضائیه بازی کرد و به عنوان قهرمانی استان رسید.
با توجه به درخشش مورد توجه تیم شاهین تهران قرار گرفت و دوسال دروازه‌بان اول این تیم معروف سال‌های دور فوتبال ایران بود اما به دلیل پارگی مینیسک پا خیلی زود از فوتبال خداحافظی کرد.
پس از این مصدومیت آفریدون والیبال را حرفه ای تر دنبال کرد و سال‌ها عضو تیم های مختلف باشگاهی بود و در نهایت در سال ۵۶ از والیبال نیز خداحافظی کرد. پس از خداحافظی از والیبال به دلیل علاقه در فوتبال در عرصه داوری کارش را ادامه داد که یکی از مهمترین قضاوت‌های او داوری بازی تیم‌های پرسپولیس و صنعت نفت در سال ۷۴ بود.
متاسفانه این چهره ورزشی ارومیه در ۴ اردیبهشت سال ۱۳۹۳ و در سن ۶۹ سالگی دار فانی را وداع گفت.
حمید قارصی او که برادر رحیم قارصی پاسور اسبق تیم ملی بود، در سال ۱۳۲۹ چشم به جهان گشود. قارصی در دهه ۵۰ و ۶۰ یکی از معروفترین پاسور‌های ایران بود اما بیشتر از همه چیز همگان، قارصی را به دلیل تلاش‌های ۲۵ ساله‌اش در عرصه مربیگری می‌شناسند چرا که در طول بیش از دو دهه فعالیتش بازیکنان معروفی را به عرصه ملی معرفی کرد. قارصی سرانجام پس از طی یک دوره بیماری در سال ۱۳۹۵ و در سن ۶۶ سالگی چشم از جهان بست.
مجید ساداتی ساداتی با اینکه در پست دریافت کننده قدرتی بازی می‌کرد اما یکی از سریع‌ترین‌ها در پستش بود و با وجود سرعت بیش از حد در زدن توپ های بلند از تکنیک خوبی نیز برخوردار بود. او چندین دوره در باشگاه های تهرانی بازی کرد و عضو تیم منتخب آذربایجان غربی نیز بود. ساداتی از معدود بازیکنان شناخته شده والیبال ایران بود که تحصیلات عالیه نیز داشت. ساداتی همچنین در جام ملت‌های آسیا در کویت در سال ۱۹۸۷ عضو تیم ملی بود.
گزارش از حامد حسین زاده/ خبرنگار ایسنا منطقه آذربایجان غربی
انتهای پیام
کپی شد
