به گزارش ایرنا، غرفه های یکدست آبی روشن صف آراسته در ضلع جنوبی 'بوستان فجر'(گلستان باغی) تبریز در یک دهه اخیر مامن اقشار مختلف مردمی بوده است که به امید یافتن کتاب های چاپ قدیم و مستعمل به این محل مراجعه می کنند.
در اهمیت این محل که به مجتمع فروش کتاب های مستعمل شبیه است، همین بس که با گشتی یک ساعته در مقابل غرفه های آن می توان پدران و مادرانی را دید که دست فرزندان نوجوان پسر یا دختر خود را گرفته و برای تهیه کتاب های کمک درسی یا خواندنی ارزان قیمت به اینجا می آیند.
به عبارت دیگر غرفه های فروش کتب مستعمل در ضلع جنوبی ' گلستان باغی' با توجه به گرانی سرسام آور کتاب نو در بازار، مامن و مرجعی برای خانواده های کم درآمد است که برای ساختن فردایی بهتر برای فرزندان شان گاه و بیگاه به اینجا روی می آورند.
اما در یکی دو هفته اخیر که شهرداری منطقه هشت تبریز اقدام به راندن دستفروشان 'گجیل' از داخل بوستان به پیاده روی جنوبی آن و مقابل غرفه های کتابفروشان کرده، فضای فرهنگی آنجا با توجه به تیپ خاص دستفروشان دگرگون شده است.
مالکان غرفه های کتابفروشی می گویند که شهرداری تاریخی منطقه هشت با راندن دستفروشان به پیاده روی جنوبی 'گلستان باغی' توپ را به زمین شهرداری منطقه چهار انداخته است، اما این منطقه شهرداری نیز اقدام مناسبی برای رفع مشکل پیش آمده نمی کند.
علی اکبر کنعان، مالک غرفه کتابفروشی 'خاقانی' در این باره به ایرنا می گوید: دستفروشان از صبح تا شب اینجا هستند و علاوه بر اینکه جلوی دید محل کسب و کار ما را می گیرند، به دلیل ویژگی های اخلاقی خاص، ادبیات خاصی دارند و حرف های زشت و رکیکی نثار هم می کنند که برازنده محل نیست.
کنعان اضافه می کند: در چنین فضایی، مشتریان ما که عموما قشر جوان دختر و پسر و یا خانواده ها هستند، دیگر به اینجا مراجعه نمی کنند، چون فضای فرهنگی قبلی محل به یک فضای بددهنی و از نظر ظاهری غیرقابل تحمل تبدیل شده است.
وی یادآور می شود: حتی خانم من چند بار گفته که برایت ناهار بیاورم، اما من با توجه به جو ناجور محل راضی نشده ام؛ حال حساب کنید در این شرایط من چگونه می توانم انتظار داشته باشم زن و بچه مردم برای خرید کتاب های مورد نیاز خود به اینجا مراجعه کنند.
اکبر فیضی لاری، مالک غرفه 'درویش' نیز می گوید: شهرداری با راندن دستفروشان به پیاده روی مقابل ما از خود رفع تکلیف کرده و نان ما را آجر کرده است.
فیضی لاری می افزاید: هفته گذشته وقتی از یکی از دستفروشان جوان خواستم که بساطش را اندکی آن سوتر پهن کند، عصبانی و برآشفته و با من درگیر شد، من هر چه معذرخواهی کردم، طرف دست بردار نبود و می گفت باید دست به یقه شویم.
وی تشریح می کند: اینها روزی 15-10 بار با همدیگر زد و خورد می کنند و فوش های زشت و رکیکی به هم می دهند؛ بارها با شهرداری و ارگان های دیگر مکاتبه کرده ایم، اما کسی پاسخگو نیست.
عبدالله پورشریف، مالک غرفه 'بی ریا' نیز معتقد است که مستقر شدن دستفروشان 'گجیل' در ضلع جنوبی 'گلستان باغی' نه تنها فضای درآمدی غرفه داران را بهم زده، بلکه از منظر شهری نیز چهره زشتی به محل داده است.
پورشریف می گوید: حضور آنها در این محل با توجه به مجاورت شان با ایستگاه های اتوبوس، مشکلات زیادی را نیز برای رفت و آمد شهروندان ایجاد کرده است و خانواده ها نمی توانند از اینجا گذر کنند.
وی ادامه می دهد: شهرداری حدود یک دهه قبل محل فعالیت ما را از مقابل مصلا به اینجا تغییر داد تا به فرهنگی تر شدن فضای بوستان کمک کند، اما امروز اقداماتی خلاف آن رویکرد دارد.
رضا صادقی، عضو هیات امنای غرفه داران 'گلستان باغی' نیز به ایرنا می گوید: 29 غرفه کتابفروشی در این محل فعالیت دارند که مخاطبان آن عموما دانشجویان و دانش آموزان پیش دانشگاهی دختر و پسر هستند.
صادقی اضافه می کند: اما از وقتی که دستفروشان 'گجیل' را به اینجا هدایت کرده اند، مراجعات مشتریان ما بسیار کمتر شده است و مردم مثل گذشته اقبال نمی کنند.
وی با اشاره به اینکه این محل به طور مستقیم و غیرمستقیم برای حداقل 50 نفر اشتغالزایی فرهنگی و آبرومندانه دارد، تشریح می کند: ما با همه نهادهای مسئول برای رفع این مشکل مکاتبه کرده ایم، حتی با آقایان فرج قلیزاده و آجوادان زاده، اعضای شورای شهر، نیز جلسه مشترک داشتیم و قول دادند که مشکل ما را حل کنند، اما تا به امروز هیچ خبری نشده است.
صادقی یادآور می شود: عوامل شهرداری دو سه هفته یک بار می آیند و دستفروشان را فرار می دهند، اما آنها باز می گردند و مشکل همچنان باقی است؛ البته ما معتقدیم که شهرداری باید برای دستفروشان یک فکر اساسی بکند و جای مشخصی را متناسب با شغل شان به آنها اختصاص دهد، زیرا آنها نیز انسان اند و به دنبال لقمه نانی برای سیر کردن شکم خود و خانواده شان هستند.
وی می گوید: همان گونه که شهرداری یک دهه قبل صنف ما را ساماندهی کرد، دستفرشان 'گجیل' هم باید ساماندهی شوند تا در یک مکان مشخص به کار و بارشان ادامه دهند.
صادقی اضافه می کند: اما بدون شک ' گلستان باغی' نمی تواند محل اجتماع دستفروشان 'گجیل' باشد، زیرا حضور آنها با توجه به ادبیات نابهنجارشان در این محل برای مردم غیرقابل تحمل است.
تنظیم و انتشار: عزیزی راد
518
انتهای پیام در اهمیت این محل که به مجتمع فروش کتاب های مستعمل شبیه است، همین بس که با گشتی یک ساعته در مقابل غرفه های آن می توان پدران و مادرانی را دید که دست فرزندان نوجوان پسر یا دختر خود را گرفته و برای تهیه کتاب های کمک درسی یا خواندنی ارزان قیمت به اینجا می آیند.
به عبارت دیگر غرفه های فروش کتب مستعمل در ضلع جنوبی ' گلستان باغی' با توجه به گرانی سرسام آور کتاب نو در بازار، مامن و مرجعی برای خانواده های کم درآمد است که برای ساختن فردایی بهتر برای فرزندان شان گاه و بیگاه به اینجا روی می آورند.
اما در یکی دو هفته اخیر که شهرداری منطقه هشت تبریز اقدام به راندن دستفروشان 'گجیل' از داخل بوستان به پیاده روی جنوبی آن و مقابل غرفه های کتابفروشان کرده، فضای فرهنگی آنجا با توجه به تیپ خاص دستفروشان دگرگون شده است.
مالکان غرفه های کتابفروشی می گویند که شهرداری تاریخی منطقه هشت با راندن دستفروشان به پیاده روی جنوبی 'گلستان باغی' توپ را به زمین شهرداری منطقه چهار انداخته است، اما این منطقه شهرداری نیز اقدام مناسبی برای رفع مشکل پیش آمده نمی کند.
علی اکبر کنعان، مالک غرفه کتابفروشی 'خاقانی' در این باره به ایرنا می گوید: دستفروشان از صبح تا شب اینجا هستند و علاوه بر اینکه جلوی دید محل کسب و کار ما را می گیرند، به دلیل ویژگی های اخلاقی خاص، ادبیات خاصی دارند و حرف های زشت و رکیکی نثار هم می کنند که برازنده محل نیست.
کنعان اضافه می کند: در چنین فضایی، مشتریان ما که عموما قشر جوان دختر و پسر و یا خانواده ها هستند، دیگر به اینجا مراجعه نمی کنند، چون فضای فرهنگی قبلی محل به یک فضای بددهنی و از نظر ظاهری غیرقابل تحمل تبدیل شده است.
وی یادآور می شود: حتی خانم من چند بار گفته که برایت ناهار بیاورم، اما من با توجه به جو ناجور محل راضی نشده ام؛ حال حساب کنید در این شرایط من چگونه می توانم انتظار داشته باشم زن و بچه مردم برای خرید کتاب های مورد نیاز خود به اینجا مراجعه کنند.
اکبر فیضی لاری، مالک غرفه 'درویش' نیز می گوید: شهرداری با راندن دستفروشان به پیاده روی مقابل ما از خود رفع تکلیف کرده و نان ما را آجر کرده است.
فیضی لاری می افزاید: هفته گذشته وقتی از یکی از دستفروشان جوان خواستم که بساطش را اندکی آن سوتر پهن کند، عصبانی و برآشفته و با من درگیر شد، من هر چه معذرخواهی کردم، طرف دست بردار نبود و می گفت باید دست به یقه شویم.
وی تشریح می کند: اینها روزی 15-10 بار با همدیگر زد و خورد می کنند و فوش های زشت و رکیکی به هم می دهند؛ بارها با شهرداری و ارگان های دیگر مکاتبه کرده ایم، اما کسی پاسخگو نیست.
عبدالله پورشریف، مالک غرفه 'بی ریا' نیز معتقد است که مستقر شدن دستفروشان 'گجیل' در ضلع جنوبی 'گلستان باغی' نه تنها فضای درآمدی غرفه داران را بهم زده، بلکه از منظر شهری نیز چهره زشتی به محل داده است.
پورشریف می گوید: حضور آنها در این محل با توجه به مجاورت شان با ایستگاه های اتوبوس، مشکلات زیادی را نیز برای رفت و آمد شهروندان ایجاد کرده است و خانواده ها نمی توانند از اینجا گذر کنند.
وی ادامه می دهد: شهرداری حدود یک دهه قبل محل فعالیت ما را از مقابل مصلا به اینجا تغییر داد تا به فرهنگی تر شدن فضای بوستان کمک کند، اما امروز اقداماتی خلاف آن رویکرد دارد.
رضا صادقی، عضو هیات امنای غرفه داران 'گلستان باغی' نیز به ایرنا می گوید: 29 غرفه کتابفروشی در این محل فعالیت دارند که مخاطبان آن عموما دانشجویان و دانش آموزان پیش دانشگاهی دختر و پسر هستند.
صادقی اضافه می کند: اما از وقتی که دستفروشان 'گجیل' را به اینجا هدایت کرده اند، مراجعات مشتریان ما بسیار کمتر شده است و مردم مثل گذشته اقبال نمی کنند.
وی با اشاره به اینکه این محل به طور مستقیم و غیرمستقیم برای حداقل 50 نفر اشتغالزایی فرهنگی و آبرومندانه دارد، تشریح می کند: ما با همه نهادهای مسئول برای رفع این مشکل مکاتبه کرده ایم، حتی با آقایان فرج قلیزاده و آجوادان زاده، اعضای شورای شهر، نیز جلسه مشترک داشتیم و قول دادند که مشکل ما را حل کنند، اما تا به امروز هیچ خبری نشده است.
صادقی یادآور می شود: عوامل شهرداری دو سه هفته یک بار می آیند و دستفروشان را فرار می دهند، اما آنها باز می گردند و مشکل همچنان باقی است؛ البته ما معتقدیم که شهرداری باید برای دستفروشان یک فکر اساسی بکند و جای مشخصی را متناسب با شغل شان به آنها اختصاص دهد، زیرا آنها نیز انسان اند و به دنبال لقمه نانی برای سیر کردن شکم خود و خانواده شان هستند.
وی می گوید: همان گونه که شهرداری یک دهه قبل صنف ما را ساماندهی کرد، دستفرشان 'گجیل' هم باید ساماندهی شوند تا در یک مکان مشخص به کار و بارشان ادامه دهند.
صادقی اضافه می کند: اما بدون شک ' گلستان باغی' نمی تواند محل اجتماع دستفروشان 'گجیل' باشد، زیرا حضور آنها با توجه به ادبیات نابهنجارشان در این محل برای مردم غیرقابل تحمل است.
تنظیم و انتشار: عزیزی راد
518
کپی شد
