به گزارش ایرنا، نسیم صبحگاهی همواره زمزمه مهربانی ها و صدای لالایی های مادر را با خود دارد و گرگ و میش سحر شاهد شب بیداری ها، نگرانی ها، فداکاری ها و از جان گذشتگی های مادرانی است که با مهربانی از شیره جان خود برای سلامتی نوزاد و کودکش مایه می گذارند.
نوزاد با شنیدن صدای قلب مادر و بوی دستان پرمهرش همان روز اول درمی یابد که پایگاهی امن تر از آغوش پر مهر مادر نیست و در دامانش آرام می گیرد.
از بی خوابی ها و لالایی های شبانه مادر گرفته تا تب و تاب روزشماری برای درآوردن اولین دندان و راه رفتن کودک، یادآور دلهره ها و دل نگرانی های پایان ناپذیر مادر برای پرورش فرزند یا فرزندان دلبندش است.
چه شب های طولانی که به خاطر داشتن 2 درجه تب فرزندش تا صبح نخوابیده و چشمانش را به چشمان نوزادش دوخته و نگرانی امان خواب را از او بریده است.
«تاتی تاتی» و «دادار دادار» مادر، نوای سحرانگیزی است که موجب اعتماد به نفس کودک برای راه رفتن می شود و این دلگرمی تا ازدواج و حتی پس از ازدواج، بن مایه موفقیت های بزرگ فرزند در طول زندگی است.
مادران از گِل هایی خلق شده اند که وقتی گُل می دهند، زمین را گلستان می کنند؛ مادرانی چون آمنه، آسیه، خدیجه، فاطمه زهرا(س)، زینب کبری(س)، مریم (ع) و ام البنین (س) که دنیا، دنیا بودن خود را مدیون دامان پاک و مقدس آنان است و خالق به خلق آنها می نازد.
اما این سکه روی تلخ دیگری هم دارد؛ کودکانی که داغ مادر دیده اند و در هر یک از مراحل زندگی جای خالی مادر خود را می بینند؛ آری به راستی که جای خالی مادر با هیچ چیز پر شدنی نیست، اما چاره ای نیست، جز قبول خواست خدا.
مریم یوسفی که از شش سالگی از مهر و محبت مادری محروم شده است، به ایرنا می گوید: تماشای عکس های مادرم در آلبوم خانوادگی، شیرین ترین دلخوشی زندگیم است، گرچه حسرت دیدار و آرزوی آغوش پرمهرش، آن را به تلخی می گرایاند.
وی با اشاره به شعر سنگ قبر مادرش با مضمون 'مادرم در غم هجر تو بسی خونبارم گریه ها کرده ام و از زندگی ام بیزارم، تا دم محشر اگر عمر شود می نالم نام آن مادر پرمهر بود تکرارم'، اضافه می کند: مادر موهبتی الهی و هدیه ای خدایی برای انسان ها است که کلمات از توصیف مقامش قاصرند.
یوسفی ادامه می دهد: غم بی مادری سنگین است به خصوص اگر مادرت را در اوج کودکی از دست بدهی و از پشتیبانی ها و محبت های بی دریغش محروم شده باشی.
وی می گوید: زمانی که کودکان در اولین روز مدرسه دست در دست مادرشان و با دلگرمی این فرشته آسمانی سر کلاس درس می روند، حسرت بی مادری به واقع جانسوز است و جای خالی او به شدت به چشم می آید، گرچه در تمام مراحل زندگی جای مادر پرشدنی نیست.
یوسفی تشریح می کند: نوازش یا حتی تشرهای مادرانه، آرزوی هر کودکی است؛ کودکان هرجا که می روند دست در دست مادرشان اند و دست خالی از محبت مادرانه کودکانی که از این نعمت محرومند، درد بسیار سنگینی است.
پرویز بابایی 44 ساله نیز که مادرش در جوار رحمت حق است، در خصوص مقام مادر و حسرت هایش می گوید: مادر نماد فداکاری و مهربانی است؛ به راحتی نمی توان از کنار واژه مادر گذشت چون مادر واژه نیست یک دنیاست که فقدان وی شیرینی زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد.
وی اضافه می کند: زمانی که نیاز به تسلی خاطر و دلگرمی دارم، جای خالی مادر را به خوبی احساس می کنم؛ با وجود گذشت 18 سال از فوت مادرم هنوز یاد و خاطره اش بغض را در گلویم می فشارد و چشمانم تر می شود.
بابایی ادامه می دهد: متاسفانه ما وقتی قدر یک نعمت را می فهمیم که آن را از دست داده باشیم و بدون شک اگر مادرم در قید حیات بود، تلاش می کردم با محبت تر با وی رفتار کنم و نمی گذاشتم ذره ای ناراحتی داشته باشد و برای تکریمش کم نمی گذاشتم.
نعمت مرادپور نیز که 6 سال است مادرش به رحمت خدا رفته است، می گوید: مادر محرم اسرارم بود و سنگ صبورم، و من با گفتن دردهایم به او خودم را سبک و بار او را سنگین می کردم.
وی با بیان اینکه مهربانی های مادر همتا ندارد و هدایت کننده است، اضافه می کند: اخم هایت نوش بود و مهرهایت نوش تر؛ هیچ وقت خطایم را بر سرم نکوبید و تنها با ذکر داستانی، حکایت یا تلنگری مرا متوجه خطایم می کرد.
مرادپور ادامه می دهد: قبل از فراقش اگر کسی می گفت با تکیه بر مادر، کوه را می توان جابجا کرد، باور نمی کردم، اما وقتی او را از دست دادم، تازه فهمیدم با مادر می شود کوه مشکلات را جا به جا کرد که دست روزگار این نعمت را از دستم گرفت.
نماینده ولی فقیه در آذربایجان شرقی و امام جمعه تبریز نیز با اشاره به اینکه در سیره و فرمایش های پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) بر احترام و تجلیل از مقام مادر تاکید شده است، می گوید: بنا بر تصریح قرآن مجید و تاکید پیامبر اسلام، بهشت زیر پای مادران و جای قدم های مادران، باغی از باغ های بهشت است.
حجت الاسلام سیدمحمد علی آل هاشم با استناد به حدیثی از امام صادق (ع) اضافه می کند: مردی از پیامبر خدا پرسید به کدام یک از بستگانم نیکی کنم و ایشان فرمودند به مادرت؛ پرسید بعد از مادرم به چه کسی نیکی کنم، باز فرمودند مادرت؛ برای مرتبه سوم پرسیدم بعد از مادرم به چه کسی، حضرت دوباره تاکید کردند مادرت و در بار چهارم فرمودند به پدرت نیکی کن.
وی حدیث دیگری در بلندی جایگاه مادر نقل می کند: فردی به رسول خدا مراجعه کرد و گفت انسان بسیار گناهکار و معصیت کاری هستم آیا امیدی به بخشش خدا هست؟ حضرت فرمودند: آیا پدر و مادرت زنده است، گفت، پدرم زنده است، فرمودند: برو به پدرت نیکی کن و در حالی که مرد دور میشد، فرمودند ای کاش مادرش زنده بود.
امام جمعه تبریز یادآوری می کند: اگر مادر دعا کند، گناه انسان بخشیده می شود، بر این اساس باید هر لحظه عمر مادران را قدر بدانیم و در زمان رسیدن به سن پیری، دست والدین را بگیریم.
حجت الاسلام آل هاشم با بیان اینکه نباید کمترین اهانت به پدر و مادر شود و باید بزرگوارانه با آنها رفتار کنیم، می گوید: کسب رضایت پدر و مادر در هر پست و مقامی لازم و واجب است و سعادت دنیا و آخرت را به دنبال دارد.
وی با اشاره به اینکه انسان در هر سن و سالی نیاز به سایه مادر دارد، ادامه می دهد: هر روز با مادرم صحبت می کنم و اکنون نیز مادرم هر روز پی گیر سلامت و امور جاری زندگی و کاری من است و این گونه دلش آرام می گیرد.
3093/518
گزارش از: پیمان پاکزاد
انتهای پیام نوزاد با شنیدن صدای قلب مادر و بوی دستان پرمهرش همان روز اول درمی یابد که پایگاهی امن تر از آغوش پر مهر مادر نیست و در دامانش آرام می گیرد.
از بی خوابی ها و لالایی های شبانه مادر گرفته تا تب و تاب روزشماری برای درآوردن اولین دندان و راه رفتن کودک، یادآور دلهره ها و دل نگرانی های پایان ناپذیر مادر برای پرورش فرزند یا فرزندان دلبندش است.
چه شب های طولانی که به خاطر داشتن 2 درجه تب فرزندش تا صبح نخوابیده و چشمانش را به چشمان نوزادش دوخته و نگرانی امان خواب را از او بریده است.
«تاتی تاتی» و «دادار دادار» مادر، نوای سحرانگیزی است که موجب اعتماد به نفس کودک برای راه رفتن می شود و این دلگرمی تا ازدواج و حتی پس از ازدواج، بن مایه موفقیت های بزرگ فرزند در طول زندگی است.
مادران از گِل هایی خلق شده اند که وقتی گُل می دهند، زمین را گلستان می کنند؛ مادرانی چون آمنه، آسیه، خدیجه، فاطمه زهرا(س)، زینب کبری(س)، مریم (ع) و ام البنین (س) که دنیا، دنیا بودن خود را مدیون دامان پاک و مقدس آنان است و خالق به خلق آنها می نازد.
اما این سکه روی تلخ دیگری هم دارد؛ کودکانی که داغ مادر دیده اند و در هر یک از مراحل زندگی جای خالی مادر خود را می بینند؛ آری به راستی که جای خالی مادر با هیچ چیز پر شدنی نیست، اما چاره ای نیست، جز قبول خواست خدا.
مریم یوسفی که از شش سالگی از مهر و محبت مادری محروم شده است، به ایرنا می گوید: تماشای عکس های مادرم در آلبوم خانوادگی، شیرین ترین دلخوشی زندگیم است، گرچه حسرت دیدار و آرزوی آغوش پرمهرش، آن را به تلخی می گرایاند.
وی با اشاره به شعر سنگ قبر مادرش با مضمون 'مادرم در غم هجر تو بسی خونبارم گریه ها کرده ام و از زندگی ام بیزارم، تا دم محشر اگر عمر شود می نالم نام آن مادر پرمهر بود تکرارم'، اضافه می کند: مادر موهبتی الهی و هدیه ای خدایی برای انسان ها است که کلمات از توصیف مقامش قاصرند.
یوسفی ادامه می دهد: غم بی مادری سنگین است به خصوص اگر مادرت را در اوج کودکی از دست بدهی و از پشتیبانی ها و محبت های بی دریغش محروم شده باشی.
وی می گوید: زمانی که کودکان در اولین روز مدرسه دست در دست مادرشان و با دلگرمی این فرشته آسمانی سر کلاس درس می روند، حسرت بی مادری به واقع جانسوز است و جای خالی او به شدت به چشم می آید، گرچه در تمام مراحل زندگی جای مادر پرشدنی نیست.
یوسفی تشریح می کند: نوازش یا حتی تشرهای مادرانه، آرزوی هر کودکی است؛ کودکان هرجا که می روند دست در دست مادرشان اند و دست خالی از محبت مادرانه کودکانی که از این نعمت محرومند، درد بسیار سنگینی است.
پرویز بابایی 44 ساله نیز که مادرش در جوار رحمت حق است، در خصوص مقام مادر و حسرت هایش می گوید: مادر نماد فداکاری و مهربانی است؛ به راحتی نمی توان از کنار واژه مادر گذشت چون مادر واژه نیست یک دنیاست که فقدان وی شیرینی زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد.
وی اضافه می کند: زمانی که نیاز به تسلی خاطر و دلگرمی دارم، جای خالی مادر را به خوبی احساس می کنم؛ با وجود گذشت 18 سال از فوت مادرم هنوز یاد و خاطره اش بغض را در گلویم می فشارد و چشمانم تر می شود.
بابایی ادامه می دهد: متاسفانه ما وقتی قدر یک نعمت را می فهمیم که آن را از دست داده باشیم و بدون شک اگر مادرم در قید حیات بود، تلاش می کردم با محبت تر با وی رفتار کنم و نمی گذاشتم ذره ای ناراحتی داشته باشد و برای تکریمش کم نمی گذاشتم.
نعمت مرادپور نیز که 6 سال است مادرش به رحمت خدا رفته است، می گوید: مادر محرم اسرارم بود و سنگ صبورم، و من با گفتن دردهایم به او خودم را سبک و بار او را سنگین می کردم.
وی با بیان اینکه مهربانی های مادر همتا ندارد و هدایت کننده است، اضافه می کند: اخم هایت نوش بود و مهرهایت نوش تر؛ هیچ وقت خطایم را بر سرم نکوبید و تنها با ذکر داستانی، حکایت یا تلنگری مرا متوجه خطایم می کرد.
مرادپور ادامه می دهد: قبل از فراقش اگر کسی می گفت با تکیه بر مادر، کوه را می توان جابجا کرد، باور نمی کردم، اما وقتی او را از دست دادم، تازه فهمیدم با مادر می شود کوه مشکلات را جا به جا کرد که دست روزگار این نعمت را از دستم گرفت.
نماینده ولی فقیه در آذربایجان شرقی و امام جمعه تبریز نیز با اشاره به اینکه در سیره و فرمایش های پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) بر احترام و تجلیل از مقام مادر تاکید شده است، می گوید: بنا بر تصریح قرآن مجید و تاکید پیامبر اسلام، بهشت زیر پای مادران و جای قدم های مادران، باغی از باغ های بهشت است.
حجت الاسلام سیدمحمد علی آل هاشم با استناد به حدیثی از امام صادق (ع) اضافه می کند: مردی از پیامبر خدا پرسید به کدام یک از بستگانم نیکی کنم و ایشان فرمودند به مادرت؛ پرسید بعد از مادرم به چه کسی نیکی کنم، باز فرمودند مادرت؛ برای مرتبه سوم پرسیدم بعد از مادرم به چه کسی، حضرت دوباره تاکید کردند مادرت و در بار چهارم فرمودند به پدرت نیکی کن.
وی حدیث دیگری در بلندی جایگاه مادر نقل می کند: فردی به رسول خدا مراجعه کرد و گفت انسان بسیار گناهکار و معصیت کاری هستم آیا امیدی به بخشش خدا هست؟ حضرت فرمودند: آیا پدر و مادرت زنده است، گفت، پدرم زنده است، فرمودند: برو به پدرت نیکی کن و در حالی که مرد دور میشد، فرمودند ای کاش مادرش زنده بود.
امام جمعه تبریز یادآوری می کند: اگر مادر دعا کند، گناه انسان بخشیده می شود، بر این اساس باید هر لحظه عمر مادران را قدر بدانیم و در زمان رسیدن به سن پیری، دست والدین را بگیریم.
حجت الاسلام آل هاشم با بیان اینکه نباید کمترین اهانت به پدر و مادر شود و باید بزرگوارانه با آنها رفتار کنیم، می گوید: کسب رضایت پدر و مادر در هر پست و مقامی لازم و واجب است و سعادت دنیا و آخرت را به دنبال دارد.
وی با اشاره به اینکه انسان در هر سن و سالی نیاز به سایه مادر دارد، ادامه می دهد: هر روز با مادرم صحبت می کنم و اکنون نیز مادرم هر روز پی گیر سلامت و امور جاری زندگی و کاری من است و این گونه دلش آرام می گیرد.
3093/518
گزارش از: پیمان پاکزاد
کپی شد
