به گزارش ایرنا، علیار راستگو روز دوشنبه در جلسه بررسی مسائل و مشکلات زیست محیطی شرکت های پتروشیمی و پالایشگاه تبریز اظهار داشت: نحوه فعالیت واحدهای تولیدی و صنعتی باید با هدف حفظ محیط زیست و سلامت مردم باشد.
وی افزود: هر چند در وضعیت جنگ اقتصادی و تحریم ها، حمایت از واحدهای تولیدکننده و اشتغالزا اولویت همه نهادهاست، اما باید نحوه فعالیت این واحدها به گونه ای باشد که محیط زیست و سلامت مردم را به خطر نیاندازد.
راستگو با بیان اینکه در موضوع سلامت مردم به هیچ عنوان مسامحه نمی شود، عنوان کرد: بهره جویی از مشاوران زیست محیطی در پتروشیمی و پالایشگاه، اقدام به موقع و اولویت دادن به اجرای طرح های دوستدار محیط زیست با هدف کاهش آلایندگی باید به صورت جدی در دستور کار پالایشگاه و پتروشیمی تبریز قرار گیرد.
وی بر ضرورت شفاف سازی اقدامات پتروشیمی و پالایشگاه تبریزدر کاهش آلایندگی این شرکت ها تاکید کرد و افزود: اداره محیط زیست گزارش کامل و جامعی از اقدامات این 2 شرکت به خصوص پروژه «آر.تی.او» پتروشیمی تهیه و نتایج حاصل از راه اندازی آن را مورد ارزیابی دقیق و فنی قرار دهد.
در این جلسه پس از ارائه گزارش ها و نکته نظرات حاضران، در حضور معاون دادستان تبریز، تصمیم های اجرایی با مشخص کردن زمان اجرا برای پالایشگاه و پتروشیمی تبریز اتخاذ شد.
به گزارش ایرنا، پالایشگاه نفت تبریز در جنوب غربی این شهر مستقر است.
مراحل طراحی و ساخت این پالایشگاه از سال 1353 توسط شرکت ملی نفت ایران آغاز و در سال 1356 راه اندازی شد.
ظرفیت اسمی اولیه این پالایشگاه 80 هزار بشکه در روز بود که با اجرای طرح‌های توسعه ظرفیت، هم اینک این رقم به 110 هزار بشکه در روز افزایش یافته‌است.
نفت خام مورد نیاز پالایشگاه تبریز توسط شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب و از میدان نفتی اهواز و میدان نفتی مارون تأمین می‌شود.
همچنین شرکت پتروشیمی تبریز در زمینی به وسعت 391 هکتار و ارتفاع 1362 متر از سطح دریا در جنوب غربی شهر تبریز و در جوار غربی پالایشگاه این شهر واقع است.
فعالیت های طراحی و مهندسی مجتمع پتروشیمی تبریز در نیمه دوم سال 1368 و عملیات نصب آن در سال 1371 آغاز شد.
خوراک مجتمع ، نفتای سبک و سنگین و گاز مایع است که بخش عمده آن از پالایشگاه تبریز تامین می‌شود.
واحد الفین بعنوان واحد مادر فرایند تولید در دی ماه ۱۳۷۵ راه اندازی شد و پس از آن واحدهای پلی اتیلن و پلی استایرن در سال ۱۳۷۷ در مدار تولید قرار گرفت.
واحدهای استخراج بوتادین و تولید «ای.بی.اس» که اولین طرح توسعه مجتمع محسوب می‌شوند در تیر ماه ۱۳۸۲ وارد مرحله بهره‌برداری شدند.
در سال ۱۳۸۴ واحد پنتان و در سال ۱۳۸۹ واحد پلی استایرن مقاوم ۲ در بهمن ماه 1389 و واحد هیدورژناسیون برش C5 و C4 در اردیبهشت 1392 توسط کارشناسان داخلی طراحی، نصب و راه اندازی شد.
3093/518
انتهای پیام وی افزود: هر چند در وضعیت جنگ اقتصادی و تحریم ها، حمایت از واحدهای تولیدکننده و اشتغالزا اولویت همه نهادهاست، اما باید نحوه فعالیت این واحدها به گونه ای باشد که محیط زیست و سلامت مردم را به خطر نیاندازد.
راستگو با بیان اینکه در موضوع سلامت مردم به هیچ عنوان مسامحه نمی شود، عنوان کرد: بهره جویی از مشاوران زیست محیطی در پتروشیمی و پالایشگاه، اقدام به موقع و اولویت دادن به اجرای طرح های دوستدار محیط زیست با هدف کاهش آلایندگی باید به صورت جدی در دستور کار پالایشگاه و پتروشیمی تبریز قرار گیرد.
وی بر ضرورت شفاف سازی اقدامات پتروشیمی و پالایشگاه تبریزدر کاهش آلایندگی این شرکت ها تاکید کرد و افزود: اداره محیط زیست گزارش کامل و جامعی از اقدامات این 2 شرکت به خصوص پروژه «آر.تی.او» پتروشیمی تهیه و نتایج حاصل از راه اندازی آن را مورد ارزیابی دقیق و فنی قرار دهد.
در این جلسه پس از ارائه گزارش ها و نکته نظرات حاضران، در حضور معاون دادستان تبریز، تصمیم های اجرایی با مشخص کردن زمان اجرا برای پالایشگاه و پتروشیمی تبریز اتخاذ شد.
به گزارش ایرنا، پالایشگاه نفت تبریز در جنوب غربی این شهر مستقر است.
مراحل طراحی و ساخت این پالایشگاه از سال 1353 توسط شرکت ملی نفت ایران آغاز و در سال 1356 راه اندازی شد.
ظرفیت اسمی اولیه این پالایشگاه 80 هزار بشکه در روز بود که با اجرای طرح‌های توسعه ظرفیت، هم اینک این رقم به 110 هزار بشکه در روز افزایش یافته‌است.
نفت خام مورد نیاز پالایشگاه تبریز توسط شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب و از میدان نفتی اهواز و میدان نفتی مارون تأمین می‌شود.
همچنین شرکت پتروشیمی تبریز در زمینی به وسعت 391 هکتار و ارتفاع 1362 متر از سطح دریا در جنوب غربی شهر تبریز و در جوار غربی پالایشگاه این شهر واقع است.
فعالیت های طراحی و مهندسی مجتمع پتروشیمی تبریز در نیمه دوم سال 1368 و عملیات نصب آن در سال 1371 آغاز شد.
خوراک مجتمع ، نفتای سبک و سنگین و گاز مایع است که بخش عمده آن از پالایشگاه تبریز تامین می‌شود.
واحد الفین بعنوان واحد مادر فرایند تولید در دی ماه ۱۳۷۵ راه اندازی شد و پس از آن واحدهای پلی اتیلن و پلی استایرن در سال ۱۳۷۷ در مدار تولید قرار گرفت.
واحدهای استخراج بوتادین و تولید «ای.بی.اس» که اولین طرح توسعه مجتمع محسوب می‌شوند در تیر ماه ۱۳۸۲ وارد مرحله بهره‌برداری شدند.
در سال ۱۳۸۴ واحد پنتان و در سال ۱۳۸۹ واحد پلی استایرن مقاوم ۲ در بهمن ماه 1389 و واحد هیدورژناسیون برش C5 و C4 در اردیبهشت 1392 توسط کارشناسان داخلی طراحی، نصب و راه اندازی شد.
3093/518
کپی شد
