دیمینو گزینه‌ای غافلگیرکننده برای پست معاون جدید دستیار وزیر دفاع برای خاورمیانه است. این افسر باتجربه سیا در بحث انتقاد از سیاست‌های نظامی اسرائیل در منطقه، با سایر انتصابات ترامپ تفاوت دارد.
به گزارش جماران؛ به نقل از انتخاب، المانیتور در گزارشی تحت عنوان «ترامپ با گزینه ی جدید خود در پنتاگون این سیگنال را می دهد که از جنگ‌طلبان خسته شده و استراتژی در قبال ایران تغییر کرده است» نوشت: دولت ترامپ مایکل پی. دیمینو، یک افسر سابق سیا در حوزه مبارزه با تروریسم و حامی رویکرد خویشتنداری در برابر ایران، را به عنوان رئیس بعدی سیاستگذاری پنتاگون برای خاورمیانه منصوب کرد.
در ادامه این مطلب آمده است: دیمینو همراه با ۳۱ مقام ارشد دیگر روز دوشنبه در پنتاگون سوگند یاد کرد.
تا همین اواخر، دیمینو پژوهشگر اندیشکده «اولویت‌های دفاعی» بود، یک اندیشکده که محدودسازی مداخله نظامی ایالات متحده در سیاست خارجی را ترویج می‌کند. او همچنین به اعضای کنگره و همچنین فرماندهی اروپایی ستاد مشترک ایالات متحده در پنتاگون مشاوره داده است، به ویژه درباره جنگ روسیه در اوکراین.
چرا اهمیت دارد؟
دیمینو گزینه‌ای غافلگیرکننده برای پست معاون جدید دستیار وزیر دفاع برای خاورمیانه است. این افسر باتجربه سیا در بحث انتقاد از سیاست‌های نظامی اسرائیل در منطقه، با سایر انتصابات ترامپ تفاوت دارد.
اما حمایت او از حضور نظامی کمتر ایالات متحده در خاورمیانه با اولویت‌های اعلام‌شده ترامپ و با دیدگاه مقام ارشد شماره ۳ غیرنظامی جدید پنتاگون، البریج کولبی، هماهنگی دارد.
دیمینو همچنین به شدت از دولت بایدن انتقاد کرده که نتوانسته اسرائیل را تحت فشار قرار دهد تا جریان کمک‌های بشردوستانه به غزه را باز کند، او همچنین از دولت قبل برای خودداری از همراهی با حملات تلافی‌جویانه اسرائیل علیه ایران تمجید کرد.
دیمینو در یک پادکست سیاست خارجی در سال گذشته اشاره کرد: «تغییر حکومت تحمیلی از سوی دولت خارجی، بیشتر مواقع شکست می‌خورد.»
او ادامه داد: «افراد ممکن است نگران باشند که ایران هم‌اکنون سلاح هسته‌ای کم‌قدرت داشته باشد، خب این تسلیحات [در نهایت] قرار است به دست چه کسانی بیفتد؟ آیا واقعاً می‌خواهیم ژنرال‌های رقیب ایرانی، بر سر مواد هسته‌ای بجنگند؟»
دیمینو استدلال کرد: «به نوعی، ایران قابل کنترل است. این مشکلی است که ما تجربه زیادی با آن داریم و تهدیدی نیست که برای ایالات متحده درجه یک محسوب شود. اسرائیلی‌ها ممکن است به این مسئله دیدگاهی متفاوت داشته باشند، اما اینجا جایی است که منافع آمریکا و اسرائیل از هم جدا می‌شوند.»
