عباس تقی زاده روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: نریختن زباله در طبیعت و پاکیزه نگهداشتن آن هم مهربانی ورزیدن با طبیعت و هم شکر نعمات خداوندی است.
وی با بیان اینکه راه اندازی پویش نه به ریختن زباله بسیار مفید و پسندیده است تصریح کرد: اما با توجه به تاکید فرهنگ ملی و دینی ما بر محافظت از طبیعت و محیط زیست، نشانه ای بر کم توجهی ما به طبیعت تاکنون دارد که کار به راه اندازی پویش رسیده است.
مدرس دانشگاه فرهنگیان گفت: در عین حال پویش نه به زباله نیازمند همکاری همه شهروندان و نهادهای مرتبط و مسئول است زیرا با ریختن انبوه زباله ها، تعادل طبیعت به هم می خورد و این بی نظمی بیش از همه به انسان لطمه می زند.
وی افزود: پویش نه به ریختن زباله که در شبکه های اجتماعی مجازی شکل گرفته می تواند حساسیت ها برای حفاظت از محیط زیست و پاکیزه نگه داشتن آن را افزایش دهد اما نباید فراموش کرد ما بیش از پویش های مجازی به عمل کردن در محیط واقعی نیازمندیم.
تقی زاده گفت: پویش های مجازی زمانی ارزشمند و تاثیرگذار خواهند بود که به عمل و رفتار مطلوب در جامعه منجر شوند.
وی گفت: انتظار می رود شهرداری ها، دهیاری و دهداری ها، سازمان های مردم نهاد، مدیران مجموعه های گردشگری، مغازه داران و اصناف مختلف، امکانات و دسترسی های لازم را برای جمع آوری زباله در محیط فراهم کنند.
پژوهشگر علوم اجتماعی اظهار کرد: شهروندان نیز قبل از حضور در طبیعت، کیسه های مخصوص جمع آوری زباله را به همراه داشته باشند.
وی با اشاره به اینکه توسعه پایدار و زیست مطلوب بدون طبیعت سالم امکان پذیر نیست گفت: ریختن زباله و نامهربانی با طبیعت، گام برداشتن در مسیر نابودی زیست مطلوب و اکوسیستمی است که جزئی از آن محسوب می شویم.
تقی زاده گفت: با تغییر سبک زندگی، حجم زباله های تولیدی روز به روز در حال افزایش است و بسیاری از این زباله ها که از مواد پلاستیکی و شیمیایی هستند در طبیعت تجزیه نمی شوند یا زمان بسیار زیادی برای تخریب و تجزیه آنها لازم است.
وی ادامه داد: زباله هایی که در طبیعت رها می کنیم از طریق خاک و آب، وارد چرخه زندگی ما می شوند و بر کیفیت محصولات کشاورزی، حاصلخیزی خاک، سلامت آب و هوا اثر منفی می گذارند که شاید این آثار در کوتاه مدت و لحظه ای قابل مشاهده نباشند اما از اثرات منفی آنها بر سلامت و کیفیت زندگی در امان نیستیم.
مدرس دانشگاه فرهنگیان گفت: پیشگری، همواره هزینه های کمتر و نتایج موفق تری در بردارد و نریختن زباله در طبیعت می تواند از بسیاری از مشکلات زیست محیطی جلوگیری کند و زیبایی طبیعت و محیط زندگی را دوچندان نماید و از این طریق به بهداشت روانی و نشاط جامعه نیز کمک می کند.
وی بیان کرد: مقایسه محیط های مختلف، قبل و بعد از ورود گردشگر و مسافر به آنها، گویای واقعی های تلخی است که بیش از همه به نگاه کوتاه مدت و لحظه ای بسیاری از ما به سفر و حضور در طبیعت برمی گردد.
تقی زاده افزود: کویر لوت با کلوت های افسانه ای و مسحور کننده در بخش شهداد کرمان از جمله نواحی است که بکر بودن خود را در خطر می بیند چون رد و اثر لاستیک خشن خودروها بر بدن نحیف و سالخورده کلوت ها، رنگ پاشی و یادگاری نوشتن ها، آتش زدن لاستیک و ریختن انواع زباله های پلاستیکی و پسماند مواد غذایی، از زخم های عمیق بر پیکره طبیعت کویر لوت است.
خبرنگار: داود رجبی بهجت ** انتشار: رسول محمدحسنی
7437/3028
انتهای پیام وی با بیان اینکه راه اندازی پویش نه به ریختن زباله بسیار مفید و پسندیده است تصریح کرد: اما با توجه به تاکید فرهنگ ملی و دینی ما بر محافظت از طبیعت و محیط زیست، نشانه ای بر کم توجهی ما به طبیعت تاکنون دارد که کار به راه اندازی پویش رسیده است.
مدرس دانشگاه فرهنگیان گفت: در عین حال پویش نه به زباله نیازمند همکاری همه شهروندان و نهادهای مرتبط و مسئول است زیرا با ریختن انبوه زباله ها، تعادل طبیعت به هم می خورد و این بی نظمی بیش از همه به انسان لطمه می زند.
وی افزود: پویش نه به ریختن زباله که در شبکه های اجتماعی مجازی شکل گرفته می تواند حساسیت ها برای حفاظت از محیط زیست و پاکیزه نگه داشتن آن را افزایش دهد اما نباید فراموش کرد ما بیش از پویش های مجازی به عمل کردن در محیط واقعی نیازمندیم.
تقی زاده گفت: پویش های مجازی زمانی ارزشمند و تاثیرگذار خواهند بود که به عمل و رفتار مطلوب در جامعه منجر شوند.
وی گفت: انتظار می رود شهرداری ها، دهیاری و دهداری ها، سازمان های مردم نهاد، مدیران مجموعه های گردشگری، مغازه داران و اصناف مختلف، امکانات و دسترسی های لازم را برای جمع آوری زباله در محیط فراهم کنند.
پژوهشگر علوم اجتماعی اظهار کرد: شهروندان نیز قبل از حضور در طبیعت، کیسه های مخصوص جمع آوری زباله را به همراه داشته باشند.
وی با اشاره به اینکه توسعه پایدار و زیست مطلوب بدون طبیعت سالم امکان پذیر نیست گفت: ریختن زباله و نامهربانی با طبیعت، گام برداشتن در مسیر نابودی زیست مطلوب و اکوسیستمی است که جزئی از آن محسوب می شویم.
تقی زاده گفت: با تغییر سبک زندگی، حجم زباله های تولیدی روز به روز در حال افزایش است و بسیاری از این زباله ها که از مواد پلاستیکی و شیمیایی هستند در طبیعت تجزیه نمی شوند یا زمان بسیار زیادی برای تخریب و تجزیه آنها لازم است.
وی ادامه داد: زباله هایی که در طبیعت رها می کنیم از طریق خاک و آب، وارد چرخه زندگی ما می شوند و بر کیفیت محصولات کشاورزی، حاصلخیزی خاک، سلامت آب و هوا اثر منفی می گذارند که شاید این آثار در کوتاه مدت و لحظه ای قابل مشاهده نباشند اما از اثرات منفی آنها بر سلامت و کیفیت زندگی در امان نیستیم.
مدرس دانشگاه فرهنگیان گفت: پیشگری، همواره هزینه های کمتر و نتایج موفق تری در بردارد و نریختن زباله در طبیعت می تواند از بسیاری از مشکلات زیست محیطی جلوگیری کند و زیبایی طبیعت و محیط زندگی را دوچندان نماید و از این طریق به بهداشت روانی و نشاط جامعه نیز کمک می کند.
وی بیان کرد: مقایسه محیط های مختلف، قبل و بعد از ورود گردشگر و مسافر به آنها، گویای واقعی های تلخی است که بیش از همه به نگاه کوتاه مدت و لحظه ای بسیاری از ما به سفر و حضور در طبیعت برمی گردد.
تقی زاده افزود: کویر لوت با کلوت های افسانه ای و مسحور کننده در بخش شهداد کرمان از جمله نواحی است که بکر بودن خود را در خطر می بیند چون رد و اثر لاستیک خشن خودروها بر بدن نحیف و سالخورده کلوت ها، رنگ پاشی و یادگاری نوشتن ها، آتش زدن لاستیک و ریختن انواع زباله های پلاستیکی و پسماند مواد غذایی، از زخم های عمیق بر پیکره طبیعت کویر لوت است.
خبرنگار: داود رجبی بهجت ** انتشار: رسول محمدحسنی
7437/3028
کپی شد
