در این یادداشت آمده است: دنیای مجازی باعث شده تا آدم‌ها روز به روز از همدیگر فاصله بگیرند. حتی اعضای یک خانواده به جای این که دور هم جمع شوند و با هم حرف بزنند، از طریق تلگرام خواسته‌های خویش را مطرح می‌کنند.
برخی هم معتقدند چون از پدر، مادر یا خواهر و برادر بزرگ تر خجالت می‌کشم نمی‌توانم مستقیم توی چشم‌شان نگاه کنم و چیزی درخواست کنم و بهترین راه، فرستادن پیامی از طریق دنیای مجازی است!
هر چند ممکن است در نگاه اول، دلیل موجهی باشد اما همین دلیل به ظاهر موجه باعث می‌شود که اعضای خانواده از همدیگر بیشتر فاصله بگیرند.
گفت و گو در مورد مشکلات و مسائلی که در زندگی وجود دارد می‌تواند، نقشی معجزه گر داشته باشد. گاهی لازم است که گوشی‌ها و وسایل ارتباطی را در خانه کنار بگذاریم و با هم حرف بزنیم.
حسی که در زبان با بیان واژه‌ها جاری می‌شود بسیار بهتر و بیشتر از پیامک تاثیرگذار است. متاسفانه در کشور ما ابتدا تکنولوژی و فناوری وارد می‌شود و پس از مدتی می‌فهمیم که نیاز به فرهنگ سازی در مورد آن داریم و این داستان، قصه‌ی تکراری روزگار ماست.
انسان، موجودی اجتماعی است و نیاز به همزیستی با دیگر انسان‌ها دارد و این ارتباط از طریق گفت‌و‌گو امکان‌پذیر است.
گوشی‌های پیشرفته با بازی‌ها و امکانات مختلف باعث شده تا کودکان از سنین پایین دو سه سالگی سرگرم بازی‌های آن شوند و برخی از والدین فکر می‌کنند، با خرید یک گوشی، بسیاری از مشکلات حل می‌شود.
با این که انسان باید فرزند زمانه‌ی خویش باشد و از امکانات موجود استفاده کند اما این کار رفته رفته، شکافی عمیق در بین اعضای خانواده ایجاد می‌کند که در دوران نوجوانی و بزرگسالی قابل ترمیم نیست.
به همین دلیل خانواده‌ها ناچارند هم کودکان خویش را با علم و فناوری موجود، آشنا کنند و هم برنامه‌ی گفت و گو و ارتباط چهره به چهره را فراموش نکنند.
در غیر این صورت، از مشکلاتی که برای فرزندان‌شان پیش می‌آید بی خبر می‌مانند و ممکن است زمانی متوجه بعضی مشکلات و نا به هنجاری‌های رفتاری در آنان شوند که دیگر فرصت جبران از دست رفته باشد.
فراموش نکنیم که گفت و گو می‌تواند راهی برای محکم‌کردن روبط بین آدم‌ها و حتی ملت‌ها باشد.
یکی از بهترین دستاوردهایی که گفت و گو دارد،'صلح' است که می‌تواند در یک خانواده و برای اعضای آن ارزشمند باشد و حتی در سطح کلان، جهان و ملت‌ها را از جنگ دور کند و به سمت صلح و دوستی و آرامش رهنمون سازد.
3209/8066 دریافت کننده: عباداله آذرگون** انتشاردهنده: علی مولوی
انتهای پیام برخی هم معتقدند چون از پدر، مادر یا خواهر و برادر بزرگ تر خجالت می‌کشم نمی‌توانم مستقیم توی چشم‌شان نگاه کنم و چیزی درخواست کنم و بهترین راه، فرستادن پیامی از طریق دنیای مجازی است!
هر چند ممکن است در نگاه اول، دلیل موجهی باشد اما همین دلیل به ظاهر موجه باعث می‌شود که اعضای خانواده از همدیگر بیشتر فاصله بگیرند.
گفت و گو در مورد مشکلات و مسائلی که در زندگی وجود دارد می‌تواند، نقشی معجزه گر داشته باشد. گاهی لازم است که گوشی‌ها و وسایل ارتباطی را در خانه کنار بگذاریم و با هم حرف بزنیم.
حسی که در زبان با بیان واژه‌ها جاری می‌شود بسیار بهتر و بیشتر از پیامک تاثیرگذار است. متاسفانه در کشور ما ابتدا تکنولوژی و فناوری وارد می‌شود و پس از مدتی می‌فهمیم که نیاز به فرهنگ سازی در مورد آن داریم و این داستان، قصه‌ی تکراری روزگار ماست.
انسان، موجودی اجتماعی است و نیاز به همزیستی با دیگر انسان‌ها دارد و این ارتباط از طریق گفت‌و‌گو امکان‌پذیر است.
گوشی‌های پیشرفته با بازی‌ها و امکانات مختلف باعث شده تا کودکان از سنین پایین دو سه سالگی سرگرم بازی‌های آن شوند و برخی از والدین فکر می‌کنند، با خرید یک گوشی، بسیاری از مشکلات حل می‌شود.
با این که انسان باید فرزند زمانه‌ی خویش باشد و از امکانات موجود استفاده کند اما این کار رفته رفته، شکافی عمیق در بین اعضای خانواده ایجاد می‌کند که در دوران نوجوانی و بزرگسالی قابل ترمیم نیست.
به همین دلیل خانواده‌ها ناچارند هم کودکان خویش را با علم و فناوری موجود، آشنا کنند و هم برنامه‌ی گفت و گو و ارتباط چهره به چهره را فراموش نکنند.
در غیر این صورت، از مشکلاتی که برای فرزندان‌شان پیش می‌آید بی خبر می‌مانند و ممکن است زمانی متوجه بعضی مشکلات و نا به هنجاری‌های رفتاری در آنان شوند که دیگر فرصت جبران از دست رفته باشد.
فراموش نکنیم که گفت و گو می‌تواند راهی برای محکم‌کردن روبط بین آدم‌ها و حتی ملت‌ها باشد.
یکی از بهترین دستاوردهایی که گفت و گو دارد،'صلح' است که می‌تواند در یک خانواده و برای اعضای آن ارزشمند باشد و حتی در سطح کلان، جهان و ملت‌ها را از جنگ دور کند و به سمت صلح و دوستی و آرامش رهنمون سازد.
3209/8066 دریافت کننده: عباداله آذرگون** انتشاردهنده: علی مولوی
کپی شد
