به گزارش خبرنگار ایرنا، چهل روز از غروب آفتاب کربلا می‌گذرد و دل ها در سوگ خون خدا، خون است، چله نشینان عاشورا امروز به اربعینی رسیده‌اند که علمدار آن بانویی است که در کربلا جز زیبایی ندید.
جا ماندگان از قافله اربعین، در کردستان، دل های شکسته خود را با چشمانی اشکبار روانه بین‌الحرمین کرده‌اند، امروز اگر چه از نظر زمانی قرن‌ها و از لحاظ مکانی صدها کیلومتر دورتر از کربلا ایستاده‌اند اما دست ارادت برسینه دارند و دل شان حسینی و زینبی است.
تفسیر عاشورا همین‌جاست، دم نوحه‌هایشان این است سلام ای شاه شهیدان...
با زینب کبری(س) همنوا شده‌اند و با زبان اشک با کاروان بازگشته از شام بلا همدردی می‌کنند، از بانه و سقز و مریوان تا سنندج، قروه، کامیاران و بیجار فریاد لبیک یا حسین بلند است.
اگر چه زبان و مذهب شان یکی نیست اما به قول آن کشیش مسیحی «امام حسین شان که یکی است» و آرزوی زیارت قبر 6 گوشه مولای شهید را در دل دارند.
قربانی‌ها یکی پس از دیگری مقابل هیات قربانی می‌شوند و دود اسپند در هوا پخش است، این شکوه، اسپند دود کردن هم دارد.
زنان کردستانی هم در تکایا، خانه ها و حسینیه‌ها مجلس روضه برپا کرده و زینبی ماندن را مشق می زنند.
خانم کرمانی اهل قم است و هر سال در اربعین مجلس روضه‌اش برپاست، چند سالی است ساکن کردستان است، روضه‌های اینجا برایش حال و هوای دیگری دارد، همسایه‌های شیعه و سنی از صبح زود به کمکش می روند تا مجلس عزای حضرت سیدالشهدا (ع) باشکوه بیشتری برگزار شود.
غلام دایی را همه اهالی سریش‌آباد می شناسند، پیر غلامی اباعبدالله‌الحسین(ع) او را سرشناس کرده، پیرمرد اگر چه رعشه دارد اما هنوز با همین سن و سال بالا، در عزای امامش با پای برهنه اول هیات سینه زنان مانند مادران جوان مرده سوگواری می‌کند.
طاها امسال کنکور دارد و باید از جان و دل درس بخواند، پارسال زائر اربعین بود اما امسال از جاماندگان است، دلش امروز بیشتر از همیشه هوایی کربلاست، عکس‌های پارسالش را یکی یکی مرور می کند، دلش در بین‌الحرمین جا مانده، ساعت استراحت امروزش را به هیات آمده و می‌خواهد زود برگردد، می داند جوان مسلمان باید مایه فخر جامعه اسلامی شود و تصمیم دارد همه تلاشش را برای موفقیت در این راه به کار گیرد.
امروز سرتاسر کردستان حسینی بود، جاماندگان از قافله اربعین دل خود را روانه بین‌الحرمین کرده بودند.
پیاده روی بزرگ اربعین حسینی نماد همبستگی و وحدت مسلمانان و هزاران عاشقی است که با دست کشیدن از تعلقات و تجملات، نه با پای پیاده بلکه با پای دل قدم در این راه می گذارند.
اربعین فرصتی است تا راه و رسم عاشقی کردن را بیاموزی و این طریقی است که هر کس در آن قدم بر می دارد بیشتر از همیشه دل از مادیات بریده و شکوه و عظمت خلوت با ارباب را بیشتر حس می کند.
رهسپار این راه که می شوی، آن وقت می دانی شیرینی لحظه های ناب عاشقی یعنی چه و هر قدر که مسیر عشق را طی می کنی تازه می فهمی که چقدر از قافله عاشقان جا مانده ای.
پیاده روی و زیارت حرم مطهر امام حسین (ع) در روز اربعین ریشه تاریخی دارد ، چرا که جابر بن عبدالله انصاری و غلامش «عطیه» در سال 61 هجری قمری با پای پیاده از مدینه حرکت کردند و در صبح اولین اربعینی که از شهادت حضرت سیدالشهدا (ع) می‌گذشت، به کربلا رسید.
به گفته راویان و مورخان، زیارت امام حسین (ع) در سال ابتدای شهادت ایشان در معرفی ظلم امویان بسیار شورآفرین بود و از این رو دستگاه حاکم سعی در جلوگیری از زیارت زائران داشت.
عشق به امام حسین(ع) آنچنان فراگیر شد که در سال های بعد حتی برخی زائران شبانه به زیارت قبر 6 گوشه امام حسین و یاران باوفایش می رفتند اما این رشته معنوی با وجود همه سختی ها هیچ گاه گسسته نشد.
در زمان رژیم بعثی صدام از هجوم گسترده زائران برای زیارت حرم امام حسین (ع) جلوگیری می شد اما پس از سقوط این رژیم، اکنون اربعین فرصتی برای بزرگترین اجتماع مسلمانان و عاشقانی است که از سراسر دنیا بخصوص ایران اسلامی با پای پیاده راهی کربلا شوند و اینگونه عشق و ارادت خود را به خاندان مطهر ارباب شهیدان اعلام داشته و ظلم یزیدیان را فریاد بکشند.
پیاده روی اربعین فرصتی است تا یاد بگیری در عین حال که کسی هستی اما در برابر زائران حرم ارباب کسی نیستی و این را زمانی حس می کنی که کوچک و بزرگ و زن و مرد با هرآنچه که در توان دارند از زائران کوی دست پذیرایی می کنند تا میزبانان شایسته ای برای مهمانان ارباب باشند.
این روزها هستند خادمانی که از واکس زدن و یا شستن پاهای زائران حرم حسینی گرفته تا پخت و پز و ارائه خدمات پزشکی ، تمام سعی و توانشان را به کار گرفته اند تا غباری از دوش زائران حرم حسین (ع) بزدایند که مبادا در این مسیر بر آنان سخت بگذرد.
هر چند زائری که با پای پیاده قدم در راه بزرگ عاشقی می گذارد تا به وصال ارباب و بین الحرمین برسد ، خستگی نمی شناسد و هر لحظه برایش شیرینی ناب است.
امسال هم همانند سال های قبل جاماندگان اربعین حسرت زیارت این پیاده روی بزرگ بر دل هایشان مانده و در مجلس عزای حسین (ع) دست به دعا برداشته اند تا حاجت زیارت کربلا را در همین روز برای اربعین سال آینده و قدم گذاشتن در راه عاشقی بگیرند.
7345/9102
انتهای پیام جا ماندگان از قافله اربعین، در کردستان، دل های شکسته خود را با چشمانی اشکبار روانه بین‌الحرمین کرده‌اند، امروز اگر چه از نظر زمانی قرن‌ها و از لحاظ مکانی صدها کیلومتر دورتر از کربلا ایستاده‌اند اما دست ارادت برسینه دارند و دل شان حسینی و زینبی است.
تفسیر عاشورا همین‌جاست، دم نوحه‌هایشان این است سلام ای شاه شهیدان...
با زینب کبری(س) همنوا شده‌اند و با زبان اشک با کاروان بازگشته از شام بلا همدردی می‌کنند، از بانه و سقز و مریوان تا سنندج، قروه، کامیاران و بیجار فریاد لبیک یا حسین بلند است.
اگر چه زبان و مذهب شان یکی نیست اما به قول آن کشیش مسیحی «امام حسین شان که یکی است» و آرزوی زیارت قبر 6 گوشه مولای شهید را در دل دارند.
قربانی‌ها یکی پس از دیگری مقابل هیات قربانی می‌شوند و دود اسپند در هوا پخش است، این شکوه، اسپند دود کردن هم دارد.
زنان کردستانی هم در تکایا، خانه ها و حسینیه‌ها مجلس روضه برپا کرده و زینبی ماندن را مشق می زنند.
خانم کرمانی اهل قم است و هر سال در اربعین مجلس روضه‌اش برپاست، چند سالی است ساکن کردستان است، روضه‌های اینجا برایش حال و هوای دیگری دارد، همسایه‌های شیعه و سنی از صبح زود به کمکش می روند تا مجلس عزای حضرت سیدالشهدا (ع) باشکوه بیشتری برگزار شود.
غلام دایی را همه اهالی سریش‌آباد می شناسند، پیر غلامی اباعبدالله‌الحسین(ع) او را سرشناس کرده، پیرمرد اگر چه رعشه دارد اما هنوز با همین سن و سال بالا، در عزای امامش با پای برهنه اول هیات سینه زنان مانند مادران جوان مرده سوگواری می‌کند.
طاها امسال کنکور دارد و باید از جان و دل درس بخواند، پارسال زائر اربعین بود اما امسال از جاماندگان است، دلش امروز بیشتر از همیشه هوایی کربلاست، عکس‌های پارسالش را یکی یکی مرور می کند، دلش در بین‌الحرمین جا مانده، ساعت استراحت امروزش را به هیات آمده و می‌خواهد زود برگردد، می داند جوان مسلمان باید مایه فخر جامعه اسلامی شود و تصمیم دارد همه تلاشش را برای موفقیت در این راه به کار گیرد.
امروز سرتاسر کردستان حسینی بود، جاماندگان از قافله اربعین دل خود را روانه بین‌الحرمین کرده بودند.
پیاده روی بزرگ اربعین حسینی نماد همبستگی و وحدت مسلمانان و هزاران عاشقی است که با دست کشیدن از تعلقات و تجملات، نه با پای پیاده بلکه با پای دل قدم در این راه می گذارند.
اربعین فرصتی است تا راه و رسم عاشقی کردن را بیاموزی و این طریقی است که هر کس در آن قدم بر می دارد بیشتر از همیشه دل از مادیات بریده و شکوه و عظمت خلوت با ارباب را بیشتر حس می کند.
رهسپار این راه که می شوی، آن وقت می دانی شیرینی لحظه های ناب عاشقی یعنی چه و هر قدر که مسیر عشق را طی می کنی تازه می فهمی که چقدر از قافله عاشقان جا مانده ای.
پیاده روی و زیارت حرم مطهر امام حسین (ع) در روز اربعین ریشه تاریخی دارد ، چرا که جابر بن عبدالله انصاری و غلامش «عطیه» در سال 61 هجری قمری با پای پیاده از مدینه حرکت کردند و در صبح اولین اربعینی که از شهادت حضرت سیدالشهدا (ع) می‌گذشت، به کربلا رسید.
به گفته راویان و مورخان، زیارت امام حسین (ع) در سال ابتدای شهادت ایشان در معرفی ظلم امویان بسیار شورآفرین بود و از این رو دستگاه حاکم سعی در جلوگیری از زیارت زائران داشت.
عشق به امام حسین(ع) آنچنان فراگیر شد که در سال های بعد حتی برخی زائران شبانه به زیارت قبر 6 گوشه امام حسین و یاران باوفایش می رفتند اما این رشته معنوی با وجود همه سختی ها هیچ گاه گسسته نشد.
در زمان رژیم بعثی صدام از هجوم گسترده زائران برای زیارت حرم امام حسین (ع) جلوگیری می شد اما پس از سقوط این رژیم، اکنون اربعین فرصتی برای بزرگترین اجتماع مسلمانان و عاشقانی است که از سراسر دنیا بخصوص ایران اسلامی با پای پیاده راهی کربلا شوند و اینگونه عشق و ارادت خود را به خاندان مطهر ارباب شهیدان اعلام داشته و ظلم یزیدیان را فریاد بکشند.
پیاده روی اربعین فرصتی است تا یاد بگیری در عین حال که کسی هستی اما در برابر زائران حرم ارباب کسی نیستی و این را زمانی حس می کنی که کوچک و بزرگ و زن و مرد با هرآنچه که در توان دارند از زائران کوی دست پذیرایی می کنند تا میزبانان شایسته ای برای مهمانان ارباب باشند.
این روزها هستند خادمانی که از واکس زدن و یا شستن پاهای زائران حرم حسینی گرفته تا پخت و پز و ارائه خدمات پزشکی ، تمام سعی و توانشان را به کار گرفته اند تا غباری از دوش زائران حرم حسین (ع) بزدایند که مبادا در این مسیر بر آنان سخت بگذرد.
هر چند زائری که با پای پیاده قدم در راه بزرگ عاشقی می گذارد تا به وصال ارباب و بین الحرمین برسد ، خستگی نمی شناسد و هر لحظه برایش شیرینی ناب است.
امسال هم همانند سال های قبل جاماندگان اربعین حسرت زیارت این پیاده روی بزرگ بر دل هایشان مانده و در مجلس عزای حسین (ع) دست به دعا برداشته اند تا حاجت زیارت کربلا را در همین روز برای اربعین سال آینده و قدم گذاشتن در راه عاشقی بگیرند.
7345/9102
کپی شد
