آمادگی استان چهارمحال وبختیاری برای پذیرایی از مهمانان نوروزی نقشه گردشگری استان

به گزارش خبرآنلاین،این استان در قلمرو مرکزی رشته کوههای زاگرس استقرار یافته و از شمال و شرق به استان اصفهان و از شمال غرب به استان لرستان ،‌ از غرب به استان خوزستان و از جنوب به استان کهکیلویه و بویر احمد محدود است . سرزمین مرتفع چهارمحال و بختیاری یکی از پر بارش ترین مناطق کشور است . کوههای مرتفع و برف گیر بسیاری در استان واقع شده اند که از این میان زردکوه ،‌ هفت تنان ،‌کلار ،‌سبزکوه ،‌هزار دره ،‌سفیدکوه ،‌هفت چشمه ،‌کلک،میلی،سالداران،جهانبین و کوه ریگ از همه مرتفع ترند . این استان با وجود دارا بودن یک درصد از مساحت کل کشور ده درصد از آب آن را تأمین می کند به طوری که دو رودخانه مهم کشور ،‌کارون و زاینده رود از ارتفاعات آن سرچشمه می گیرند . شکل ارتفاعات ،‌میزان نزولات جوی و ارتفاعات از سطح دریا و آب و هوای متنوع استان چشم انداز بکر و متنوعی را فراهم آورده است . جمعیت استان بر اساس سرشماری سال 1390 بالغ بر 900 هزار نفر می باشد . که بیش از نیمی از این جمعیت در نقاط شهری و بقیه در مناطق روستایی سکونت دارند و تعدادی نیز کوچنده می باشند . فرهنگ کوچ در این استان با وجود بزرگترین جامعه ایلی کشور ( ایل بختیاری ) و به طبع آن ایل راه های تاریخی ،‌ سکونت گاه های دائمی و فصلی با اداب و رسوم و فرهنگ و پوشش محلی دارای نمود گسترده و جاذبی است .
استان چهارمحال و بختیاری به عنوان یکی از استان های جنوب غربی کشور ،‌به واسطه قرارگیری در قلب زاگرس مرکزی می تواند به عنوان مجموعه ای کامل و مثال زدنی مدنظر قرار گیرد .

وجود دره های عمیق گسلی ( مثل تنگ زندان و دهکده معدن ) و دیواره های بلند با تیپ های مورفولوژیکی شاخص و وجود جلوه های بی بدیلی از طاقدیس ها و ناودیس ها دوران سوم ،‌یخچال های دائمی با دهها متر ضخامت برف در زردکوه و گنبدهای نمکی و غارهای یخی ،‌از جمله هزاران نماد زمین شناسی این قلمرو بوده که می توانند ضمن وجود چشم اندازهای بدیع و زیبا به عنوان آزمایشگاه و کلاس درس طبیعی متخصصین و دانشجویان علم زمین شناسی مورد توجه قرار گیرد.

گردشگری ورزشی

جریان رودخانه های پرآب ،‌تالاب ها و دریاچه ها ی فصلی و آب های ذخیره شده در پشت سدها امکانات بالقوه مساعدی برای ورزش های قایقرانی (رفتینگ)،‌ماهیگیری ،‌اسکی روی آب و شنا بوجود آورده است . همچنین وجود دشت ها و مرغزارها ی سرسبز ،‌مسیر زیبا و نسبتاً خلوت همراه با آب و هوای معتدل ،‌جنگل ها و تپه ماهورها و کوه های صخره ای در سراسر استان و دامنه کوه های برفگیر با شیب نسبتاً ملایم بستری مناسب برای ورزش های کوه نوردی ،‌اسکی ،‌دوچرخه سواری ،‌پیاده روی ،‌سنگ نوردی ،‌سوارکاری ،‌ورزش های رزمی و محلی و ... را مهیا نموده است .

گردشگری عشایری

عشایر ،‌این غیور مردان و شیر زنان مسلمان و پیرو مذهب تشیع ،‌دیر زمانی است که جدالی تاریخی با طبیعت را تجربه می کنند و هر سال با خانواده ،‌رمه و گله باحرکتی منظم ،‌مراتع سرسبز و خرم دشت ها و کوه ها را با سختی فراوان طی می کنند و در ایل راه های تاریخی از ییلاق به قشلاق و از قشلاق به ییلاق رهسپارند . قریب به اتفاق عشایر بختیاری ، هفت لنگ و چهارلنگ می باشند ،‌غالباً محل استقرار آن ها در قسمت های شمال ،‌شمال غربی ،‌غرب ،‌جنوب ،‌جنوب غربی ،‌ جنوب شرقی و مرکز استان می باشند و همچنین طوایفی از عشایر قشقایی نیز در استان حضور دارند . اغلب عشایر زمستان ها را در مراکز قشلاق نشین خوزستان و تابستان ها را در مناطق شهرستان های فارسان، کوهرنگ،اردل،کیار،لردگان،و بروجن سپری می کنند . زبان این قوم اصیل ،‌بختیاری است . این زبان یکی از شاخه های اصلی زبان پهلوی است که به فارسی دری مانه نیز نزدیک است و خوشبختانه کمتر دستخوش حوادث گردیده است . فرهنگ و نوع زندگی این مردم بی نظیر و برخوردار از اصالتی تاریخی است که در تمام وجوه زندگی ایشان حتی پوشش ظاهری تأثیر گذاشته است و پوششی برگرفته از فرهنگ بومی ،‌محلی با سبکی زیبا و منحصر به فرد را موجب شده است . در مجموع می توان گفت فرهنگ و زندگی خاص عشایر از لحاظ غنا ،‌یکی از کاملترین نوع فرهنگ بومی و سنتی را نمایان می سازد .

گردشگری روستایی

شرایط متنوع جغرافیایی به همراه پیشینه کهن و پر فراز و نشیب روستاهایی بی بدیل و شگفت را به وجود آورده که گرچه به لحاظ یک یا چند ویژگی عمده از سایر نقاط روستایی متمایز می شوند لیکن از هر دو دیدگاه طبیعی و تاریخی حائز اهمیت می باشند . در این روستاها زراعت و باغداری و دامپروری رونق بسیار دارد و زنبور داری به شیوه سنتی انجام می پذیرد .همچنین تهیه انواع دست بافته ها که مواد اولیه آن ها از دام و گیاهان وحشی به دست می آید از دیگر جاذبه های روستایی منطقه می باشد .

گردشگری فرهنگی - تاریخی در استان

میراث مادی و معنوی برجای مانده از نیاکان مردمانی سخت کوش و مقاوم در قلمرو سرزمین زیبای چهارمحال و بختیاری با تبلوری عینی در قالب آثار و ابنیه تاریخی و جلوه هایی بی نظیر که از آن جمله است :
آثار باستانی و تاریخی ،‌اماکن متبرکه و مقدس ،‌آرامگاه ها و مقبره بزرگان و افراد نام آور ،‌موزه ها ، اشیاء مکشوفه و ...
مراسم سنتی اجتماعی و مذهبی ‌،ادبیات ،‌قصه ، گویش ،‌ضرب المثل ها ،‌شعر ،‌موسیقی ،‌تولدها ،‌عزاداری ها ،‌مراسم ایام خاص مانند جشن های ملی نوروز .....
شیوه های زندگی اجتماعی ( مانند کوچ نشینی ،‌روستا نشینی ، شهر نشینی ) شیوه های معیشت و ...
صنایع دستی و هنرهای سنتی که جزیی از فرهنگی غنی این استان و یادگار ارزشمند نیاکان ما و نشان دهنده ویژگی ها و میراث هنری و سنتی مردم این مرز و بوم است پیوند عمیق آیین و هنر و خلاقیت های ماندگار این دیار می باشند .همه این ها توان های سرشاریست که تمامی در انگیزش سفر برای گردشگران شیفته فرهنگ و تمدن مؤثر می افتد .
میراث معنوی، بخش غیرملموس میراث فرهنگی است که در آداب، رسوم، عقاید، سنن، قصه ها، مثل ها و ادبیات شفاهی هرمنطقه تجلی یافته است. در این مجمع به توضیح زبان مذهب پوشاک شعر و موسقی ، در این دیار خواهیم پرداخت.
این بخش از میراث فرهنگی در قرن اخیر بیشترین صدمات را پذیرفته و بسیاری از نمودهای آن در حال اضمحلال و فراموشی است. اما شناخت ، مطالعه و معرفی این بخش از میراث فرهنگی از اهمیت خاصی برخوردار می باشد.
زبان: زبان فارسی به گویش های مختلف از جمله گویش بختیاری، گویش روستایی و گویش های نزدیک به گویش منطقه اصفهان در نقاط مختلف استان رایج است.جمعیت قابل توجهی از اهالی استان نیز به زبان ترکی نزدیک به گویش قشقایی تکلم می کنند.
دین: دین مردم استان، اسلام و شیعه مذهب هستند و ارادات خاصی به ائمه اطهار و معصومین (ع) دارند.
پوشاک: پوشاک مردان بختیاری شامل کلاه نمدی، چوغا، شولار دبیت (شلوار) ، شال، پاپیچ و گیوه می باشد. پوشش زنان بختیاری نیز شامل روسری (که مینا یا لچک نامیده میشود) پیشانی بند، پیراهن، شلوار چین دار (تنبان قری) و جلیقه، چادر و پاپوش که ریشه در پوشاک کهن مردمان ایران زمین دارد. پوشش مردان چهارمحال متشکل از کلاه، پیراهن، شال، قبا و شلوار است. پوشش زنان چهارمحال شامل روسری، پیراهن، دامن، جلیقه و چادر است.
شعر و موسیقی: این استان محل رشد و بالندگی علما ف شعرا و عرفایی چون داراب افسر بختیاری، حسین پژمان بختیاری، عمان و دهقان سامانی، میرزاحبیب دستان بنی، دفتری، طالب پور، آصف قهفرخی و ... است. که آثار ارزشمندی از آنان در دست است درمورد موسیقی هم باید گفت که موسیقی در این دیار برگرفته از روح جاری زندگی است. به همین جهت موسیقی در چهارمحال و بختیاری بیانگر تمامی احساساتی است که انسان در حالات گوناگون می تواند داشته باشد . شاید به همین دلیل است که در مراسم مختلف موسیقی نقش بسیار مهم و عمده ای دارد.

صنایع دستی جزیی از فرهنگ این استان ویادگار صنعتگرانی است در طول سالها با ابزار کاری هرچند اندک،زیباترین وماندگارترین نگاره های دستی را آفریده اندوباساخت ونگهداری این هنراصیل فرهنگ هر منطقه را در کارهای هنری خویش لحاظ نموده وبدینوسیله حافظ فرهنگ مرز و بوم خویش بوده اند.بی شک هنر دراستان چهارمحال وبختیاری از غنای خاصی برخوردار است که نشان از ریشه دار بودن فرهنگ مردم استان است.

غذای محلی:
مردم استان بر اساس شیوه معیشت مبتنی بر دامداری، کشاورزی و باغداری گیاهان وحشی مانند کرفس کوهی، شنگ ، پاکلاغ، چاووک، کنگر و ... را پس از پختن با ماست مخلوط می کنند که به آن (( تیلیکه -تلیکه )) می‌گویند .
از مخلوط : شیر و ماست ، (( گوره ماست )) تهیه می کنند .
از گیاهانی مانند موچه ، اوماج و باگیاهانی مانند ترشک یا سلمان تره (( آش دوغ )) ، (( آش ماست )) یا (( آش کشک )) می پزند .
از آب کشک : کله جوش (کلاجوش ) و با رشته کردن خمیر آش برگ پخته می شود .
(( کاردی )) که گیاهی کوهی است ، در پخت آشی به همین نام مورد استفاده است . کاچی در دو نوع شیر و آردی به نام های (( کاچی شیر )) و (( کاچی تامی )) پخته می شود .
آش های نذری مانند شیر برنج (آش برنج ) ، شله زرد،‌ آش رشته و پنج تن (آش رشته یا آش برگ ) معروفند .
کباب بختیاری ، کباب قارچ ، کباب مرغ و کبک تیهو از (( خوش سلیقگی )) مردم استان در انتخاب نوع غذا است.
نان های محلی :
نان خانگی : در تنور گلی یا تنور فلزی ( گازی ) پخته می شود و در شهرها و روستاها عمومیت دارد .
فتیر ( پتیر ) : نان بسیار نازکی است که عشایر و بختیاری ها بر روی ساج ( توه ، تابه ) می پزند . در چهارمحال به عنوان ((یُخِه )) نامیده می شود و به عنوان نذری لای آن حلوا می گذارند .
تپ تپو : در مواقع ضروری که برای ((ورآمدن )) خمیر فرصت نیست ، بلافاصله خمیر را پس از اندکی مشت مالی (سرشیدن ) به ضخامت کمتر از نان ولی بیشتر از فتیر تهیه و بر روی ساج می پزند . گله داران از این نان استفاده می کنند .
نان چارسنگی : با ضخامت دو تا چهار سانتیمتر به صورت (( ور نیامده )) توسط چوپانان و یا گله داران استفاده می شوذ و به آن ((خوشبا)) نیز می گویند .
کاکولی : برای جا خالی ، عروسی ها ، مراسم شادی ، نذر و یا سوغاتی پخته می شود . گرده ای نسبتاً ضخیم است که در پخت آن از شیر، زرده تخم مرغ ، کنجد ،گلرنگ ، سیاه دانه و شکر استفاده و بسیار خوشمزه و خوش رنگ است .
نان خشکه : جهت صبحانه پخته می شود و گاه در خمیر آن شکر می ریزند که (( نان خشکه قندی )) نام دارد .
غذاها و نان های محلی و سنتی (مثل فقیر (پتیر) ، کاکولی) یکی از مهمترین جاذبه های به شمار می روند . تقریباً همه انواع خوراک ها در این استان تهیه و طبخ می شود ولی متداول ترین غذا انواع کباب گوشت است که نوعی خاص از کباب بختیاری شهرت دارد و دربین گردشگران منطقه از محبوب زیادی برخوردار است . کباب بختیاری از فیله گوسفند ، سینه مرغ ، فلفل دلمه ای ، پیاز ، روغن زیتون ، پودر سیر ، و زعفران می‌شود .

گردشگری استان چهارمحال وبختیاری به روایت تصویر

دامنه های زردکوه

اتاق ایینه

پل هوره سامان:این پل در روستای هوره از توابع شهرستان سامان و در کنار رودخانه زاینده رود قرار دارد. ساخت پل هوره در خرداد ماه سال 1337ه.ش آغاز و در پاییز سال 1338 ه.ش (پهلوی دوم) بر روی خرابه های پل قدیمی به اتمام رسید. استفاده از مصالح بوم آورد (تمام سنگی بودن آن) این پل را شاخص و به یکی از زیباترین پل های منطقه تبدیل می کند. این پل به علت از بین رفتن پل قدیمی هوره و صعب العبور بودن رودخانه مخصوصا در زمستان و فصل بارندگی، ساخته شد. نام پل به روستایی که در آن قرار دارد منسوب شده است. این پل در تاریخ 90/3/25 و به شماره 30073 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

پل زمانخان از جمله شاهکارهای معماری دوران صفوی است که در فاصله26 کیلومتری شمال غربی شهرکرد و 5 کیلومتری شهر سامان بر روی رودخانه زاینده رود احداث گردیده است. این پل به دست یکی از خوانین محلی به نام زمانخان ساخته شده است و ویژگی مهم آن تراشیدن صخره های سنگی جهت هدایت آب از مسیر فعلی می باشد. تاق آن با آجر ساخته شده و یکی از زیباترین فضاهای گـردشگری شهرستـان سامــان می باشد. پل از دو دهانه ی نامساوی به طول 5 و 6/5 متر تشکیل شده و ستون وسط آن، متکی بر تخته سنگی بریده شده می باشد. از نظر اهمیت تاریخی، برخی آن را بعد از پل الله وردیخان (سی و سه پل اصفهان) دومین پل مهم احداث شده بر روی زاینده رود می دانند. این بنا در تاریخ 75/4/11و به شماره 1744در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

یکی از بناهای بجا مانده از مجموعه بناهای ارگ چالش تر مربوط به اواخر دوره صفوی تا اواخر دوره قاجار است. از ارزشمندترین بناها و بافت های قاجاری استان، بناهای موجود درقلعه چالش تر می باشد که ازجمله آنها می توان به خانه خدارحم خان و خانه ستوده اشاره کرد. این بنا در سال 1323 هجری قمری به پایان رسید و دارای اطاقهای نقاشی، ازاره های سنگی منقوش، حوض سنگی منقوش و حمام خصوصی می باشد. سه موزه، آثار سنگی، کار و زندگی، مردم شناسی در این مجموعه قرار داشته و در آنها نمونه هایی از آثار سنگی منقوش و کتیبه دار و زندگی روستایی و کشاورزی و وسایل و البسه و ابزارآلات مربوطه در آنها به نمایش گذاشته شده است. این بنا در تاریخ 77/7/25 و به شماره 2101 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

قلعه چالش تر بافت قدیمی چالش تر را به شرح بالا در خود جای داده است.با آنکه بخش های قابل توجهی از برج و باروهای قلعه چالش تر منهدم شده است، امروزه خیبان هایی که محیط مستطیل شکلی را در مرکز چالش تر قرار گرفته است، پیرامون قلعه را به خوبی آشکار کرده است.در تمامی اسناد مالکیت های موجود حد املاک و منازل مسکونی محدوده قلعه و حصار قلعه و نه به شارع عام محدود شده است که این موضوع از نظر حقوقی نیز بسیار قابل اهمیت است.بنا بر گفته کهنسالان بومی چالش تر و شواهد موجود و نیز بر پایه بررسی یک عکس هوایی، قلعه دارای 22 برج مدور با چهار دروازه به سوی نافچ، سامان، دهکرد و سورشجان .

سر در و دروازه ای بود که بسیاری از آن ها از بین رفته است بازمانده های آن نیز در روند توسعه شتابناک کنونی در معرض خطر انهدام جدی قرار گرفته است.باروی قلعه نما و پوسته ای آجرین دارد در بررسی های ناشی از تخریب برج و باروهای تپه دو دوره دیوارکشی آشکار است که بنا بر شواهد دوره نخست می تواند مربوط به دوره صفوی باشد که ترکیب آن خشت و گلی و قطور تراست و پوسته رویی مربوط به دوره قاجار با نمای آجری مغز خشتی دارد.

تالاب بین المللی چغاخور در موقعیت جغرافیایی 31 درجه و 54 دقیقه و 17 ثانیه تا 31 درجه و 56 دقیقه و 31 ثانیه عرض شمالی و 50 درجه و 52 دقیقه و 40 ثانیه تا 50 درجه و 56 دقیقه و 14 ثانیه طول شرقی و در ارتفاع حدود 2270 متری از سطح آب های آزاد واقع شده است. از زیباترین و بزرگترین تالاب های استان است که رشته کوه کلار با قله 3830 متری از سمت جنوب غربی مشرف بر آن است. مساحت آبی تالاب از 960 هکتار قبل از احداث سد بر روی آن به 1500 هکتار بعد از احداث سد افزایش یافته، مساحت منطقه شکار ممنوع تالاب، 2500 هکتار است. متوسط طول تالاب، 5400 متر و عرض آن بین 250 تا 400 متر در بخش های مختلف متغیر است. پیش از احداث سد به حدود6 متر ر نواحی شمالی آن رسیده است و عمق متوسطی حدود 3 متر دارد. تالاب را مرغزاری وسیع در بر گرفته که مساحت آن حدود 700 هکتار برآورد شده است. این مرغزار در ماه های اردیبهشت تا مهر کهسطح آب تالاب رو به کاهش م گذارد از این هم وسیع تر می وشد. این ناحیه، آب و هوایی مرطوب با تابستان های معتدل و زمستان های سرد دارد و از نقاط ییلاقی چهارمحال وبختیاری محسوب می وشد. در کتاب((تاریخ ایل بختیاری)) آمده است (( چغاخور همان چغاخرم است و لفظ چغا به ترکی به معنی تپه و مرغزار می باشد)). خوانین و ایلخان بختیاری بوده است. در ((فرهنگ فارسی)) خور به معنای خورشید و آفتاب آمده است و چغاخور را اگر ترکیبی فارسی و ترکی بدانیم در فرهنگ فارسی در فرهنگ فارسی خور به معنای خورشید و آفتاب آمده است و همچنین در گویش بختیاری به تالاب، معادی یا گوراب می گویند.

منابع تأمین کننده آب تالاب عمدتاً نزولات جوی و چشمه هایی یا آبدهی نسبتاً بالای منطقه از جمله چشمه سیبک، تنگ سیاه، زوردگان، اورگان، ساکی آباد، گلوگرد و ... است که دربخش غرب و جنوب تالاب قرار دارند. جریان های سطحی سم اندکی در تأمین آب تالاب دارند.

همه ساله هزاران نفر از اهالی داخل و خراج منطقه برای سیاحت و اقامت های کوتاه مدت به این ناحیه و مرکز سیاحتی -زیارتی امامزاده حمزه علی سفر کرده و از امکانات طبیعی آن برخوردار می شوند. از پاییز تا بهار هر سال هزاران پرنده بومی و مهاجر در این تالاب به سربرده و تخم گذاری می کنند. از انواع پرندگان دائمی یا مهاجری که در تالاب بین المللی شناسایی شده اند می توان به انواع مرغابی، غاز و اردک، آنقوت، چنگر، انواع حواصیل، لک لک سفید، خروس کولی و فلامینگو اشاره کرد.

در تالاب بین المللی چغاخور غیر از پرندگان یاد شده انواعی از آبزیان نیز زیست می کنند که ماهی کپور و کولی از مهمترین آن ها محسوب می شوند. همچنین زیست نوعی ماهی از خانواده گامبوز ((ماهی گورخری)) در این مکان است.

راه های دسترسی آسفالته، اب آشامیندی، سرویس بهداشتی، فضای سبز، سکوی نشیمن دسترسی به واحد های اقامتی و پذیرایی پارکینگ، از جمله تنواع امکانات و تسهیلات موجود در این تالاب است.

را های دسترسی عبارتند از:

1- جاده آسفالته بروجن- ناغان که در غرب تالاب به سمت ناغان ادامه می یابد.

2- جاده آسفالته شهرکرد - ناغان.

در قسمت جنوب تالاب، جاده های خاکی در جهت شرقی و غربی روستاهای واقع در این ناحیه را به یکدیگر و نهایتاً به جاده آسفالته مرتبط می سازد

این دشت زیر پوششی رنگارنگ از لاله های سرخ رنگ و واژگون ، در 12 کیلومتری چلگرد و در نزدیکی روستای بنواستکی کوهرنگ آرمیده است. هوای لطیف، سبک و پاک دشت و پوشش گیاهی بسیار غنی و ارزشمند آن چشم دل هر بیننده ای را می نوازد.

دشت لاله های واژگون چهار محال و بختیاری یکی از زیباترین جلوه های بدیع و طبیعی این استان است تا جایی که می توان از آن به عنوان "نقاشی ممتاز خالق هستی" یاد کرد. اگرچه ‌اکوتوریسم طبیعی آبی برفی چهارمحال و بختیاری جاذبه‌های گردشگری طبیعی زیادی را در خود جای داده ‌است، اما زیبایی دشت لاله‌های واژگون چون تابلوی بی‌بدیل همه جاذبه‌های گردشگری این استان را تحت شعاع خود قرار داده است.اینکه بام ایران به "دیار لاله‌های واژگون" شناخته می‌شود، تنها در حد یک نام نیست، بلکه تماشای دشت لاله‌های واژگون با چشم‌انداز خیره‌ کننده برای هر تازه واردی با مسمی بودن این نام را "عینیت" می‌بخشد. گردشگران برای سفر به ‌دشت لاله‌ها در طول مسیر شهرکرد، سودجان چشمه‌ دیمه کوهرنگ از دیدن چهره بهارمفرح این مسیر در حالی که از سرازیر شدن چشمه‌های آب برف در سراشیبی تپه‌ها و پوشش سبز زمین لذت می‌برند، وارد دشت لاله‌های واژگون می‌شوند.وجود پوشش برف بر فراز تپه‌ها، قله ها، آسمان آبی تزیین شده از ابرهای سپید و قهقهه مستانه ‌رودخانه‌های خروشان از جمله سرشاخه "زاینده رود" اوج زیبایی را در مسیر دشت لاله‌های واژگون به تمام و کمال به گردشگران هدیه کرده است. هر تازه واردی پس از خیره ‌شدن از تماشای طبیعت سحرآمیز و جاذبه‌های طبیعی افسونگر این مسیر در ورود به دشت لاله‌ها شگفت زده و مبهوت زیبایی این دشت خیال‌انگیز و رویایی می‌شود. تا چشم کار می‌کند یک دشت پهناور چون فرشی ممتاز از لاله‌ها و دیگر نباتات سبزه‌پوش است ‌و لاله‌های واژگون انگار در برابر عظمت خالق هستی از شرم سر خجلت پایین انداخته‌اند.واشدن غنچه‌های لاله‌های واژگون در دل یک دشت سبزفام در حالی که کوه های مرتفع پوشیده از برف و دامنه پر از سبزه، گرداگرد آن را احاطه کرده زیبایی طبیعی این دیار را به اوج خود می‌رساند. لبخند مستانه لاله‌های واژگون در پیشواز گردشگران نمایش صحنه‌ای از خلقت آفرینندگاردانا و تواناست که هر بیننده‌ای را محو تماشای خود و هرعقل سلیمی را به تحسین شاهکار خلقت وا می‌دارد. فرو آوردن سرتسلیم غنچه‌های نوبر لاله‌های دشت واژگون با اینکه سرآمد زیبایی همه رستنی ها و نباتات هستند به زبان بی‌زبانی به هر بیننده‌ای افتادگی در برابر ذات خداوند را می‌آموزد. لاله‌های واژگون تنها جلوه‌گر یک زیبایی بی‌نظیر نیست، بلکه این "رستاخیز" زیبای خاک تزیین شده از زیباترین لاله‌ها نوید بخش "رستاخیز آخرت" است

هر چند لاله های واژگون را می توان در جای جای طبیعت زیبای چهارمحال و بختیاری دید اما؛ دشت ۷۰۰ هکتاری منطقه بنواستکی در کوهرنگ بختیاری یکی از معروف ترین رویشگاه های لاله های واژگون در کشور است که در اردیبهشت ماه میزبان هزاران گردشگر می شود.این جاذبه طبیعی بسیار دیدنی درفاصله ۱۰۰ کیلومتری شهرکرد و حدود ۱۰ کیلومتری شهر کوهرنگ قرار داشته و در سال های نه چندان دور که هنوز سیل گردشگران به آن دیار سرازیر نشده بود، با شادابی سحرانگیزی، در اردیبهشت ماه گل های سرنگون خود را به رقص و دل ربائی وا می داشت و این پایکوبی ۱۵ روزه بهاری با بذردهی لاله ها در اواخر اردیبهشت به پایان می رسید.

بارگذاری اکوتوریسمی، سرازیر شدن سیل ویرانگر گردشگران ناآگاه، انفعال دستگاه های متولی و آماده نکردن زیرساخت های لازم برای این بارگذاری و تبدیل شدن به یک جاذبه طبیعی گردشگری؛ سبب گردید که هر ساله از شادابی و تجدید حیات طبیعی لاله ها کاسته شده، و روند کاهش تراکم لاله ها و وسعت این اثر طبیعی کم همتا شدت یابد.چیده شدن گل ها و خارج کردن غده و پیاز لاله ها از داخل خاک توسط برخی از بازدید کنندگان ناآگاه، بیشترین نقش تخریبی را در مجموعه عوامل انسانی مؤثر در تشدید روند تخریب و رخوت دشت لاله ها داشته است. شکستن ساقه گل ها در اثر پهن کردن زیراندازها، لگدمال کردن لاله ها در اثر ترددهای غیر اصولی و غیر ضروری بازدیدکنندگان در دشت و عدم کنترل فرزندان و ممانعت از آسیب رسانی آنان به گل ها و گیاهان؛ روند طبیعی گل دهی و بذردهی لاله را مختل و تجدید حیات طبیعی دشت را به مخاطره می اندازد.

ورود دام به دشت -خصوصا" در اواخر اردیبهشت و خردادماه -در مرحله بذردهی گل ها یکی دیگر از عوامل مؤثر کاهش تراکم و شادابی لاله ها بوده که با اخلال در ریزش بذر و ممانعت از استقرار بذور در خاک، زادآوری طبیعی لاله ها را بسیار شکننده و مختل می کند.اخیرا" طغیان آفات و بیماری ها هم به این عوامل اضافه شده که می تواند در شادابی و زادآوری طبیعی لاله ها بسیار مؤثر باشد. طغیان آفات و بیماری ناشی از ضعف بیولوژیکی لاله ها بوده که علت آن همان عوامل انسانی، فشار دام و نامدیریتی حاکم بر این جاذبه طبیعی می باشد.تعیین دستگاه متولی مشخص و ساماندهی گردشگران در کوتاه مدت؛ و در درازمدت انجام مطالعه، برنامه ریزی و تأسیس زیر ساخت های لازم با بهره گیری از ظرفیت ها و توانمندی های بخش خصوصی و جوامع محلی منطقه؛ و همچنین تغییر و جایگزینی شیوه معیشتی دامداران از طریق همین ظرفیت گردشگری و قرق کامل دشت و ممانعت از ورود هر گونه دام به این جاذبه طبیعی و همین طور شناسائی و مقابله با آفات و بیمارهای لاله ها، برای نگهداری و حفاظت از این شگفتی خلقت اجتناب ناپذیر است.همه ساله شمار زیادی از علاقه مندان به طبیعت برای دیدن رویش و نمو این گل یکتا به دامنه کوههای زاگرس می روند. گلستان کوه در خوانسار، ارتفاعات اشترانکوه لرستان و کوههای صمصامی در چهار محال و بختیاری رویشگاه انبوه این گلهاست اما دشت معروف لاله های واژگون در دامنه کوههای صمصامی در نزدیکی شهر کرد واقع شده است.زادگاه اصلی این گل ایران است اما مثل بسیار از موارد دیگر اروپاییان آن را به کشور خود برده و به پرورش گلخانه ای آن پرداخته اند به نحوی که به رغم وجود صدها نوع گل در ایران که 120 نوع آن لاله است کشور هلند مهد پرورش گل جهان محسوب می شود!

به دلیل وسعت زیاد (3400 هکتار)، پوشش گیاهی بسیار زیبا و ارزشمند، لاله های واژگون (اشک مریم) در دو نوع قرمز و زرد و نیز نزدیکی به دیگر جاذبه های قطب سیاحتی کوهرنگ، این منطقه تفرجگاه بسیار مناسبی محسوب می شود.زمان رویش و شکفتن لاله های واژگون در این دشت از اواسط فروردین ماه شروع و تا اواخر اردیبهشت ادامه خواهد داشت. این گل در مناطق صخره ای و سنگلاخی می روید و حتی تا 10 هزار شاخه از آن در یک دشت قابل مشاهده است.لاله واژگون گلی اسطوره ای و بی بدیل است که باور دیدن هزاران شاخه از آن در یک نگاه دور از ذهن است اما این تنها یکی از جاذبه های گردشگری کشور بی همتای ایران است.

امکانات و تسهیلات این منطقه توریستی شامل راه دسترسی آسفالته، آب آشامیدنی، دسترسی به هتل های شهر چلگرد و پارکینگ است و البته هنوز هم امکانات بسیاری برای جذب گردشگر به این منطقه نیاز است. اما به هر روی می توان یک روز را به دیدن این دشتهای بی بدیل اختصاص داد و فارغ از دغدغه های زندگی بیش از پیش به خالق این همه زیبایی اندیشید

نقشه گردشگری استان