زمانی چهارمحال و بختیاری را به دلیل اینکه سرچشمه رودخانه‌های زاینده‌رود،کارون و دز و ۲۰رودخانه فصلی بود، سرزمین آبهای شیرین زاگرس می‌نامیدند، به گونه‌ای که آب یکی از ظرفیت‌های توسعه این استان بود، اما به دلیل تداوم خشکسالی و کاهش بارش‌ها، اکنون بخشی از روستاها با تانکر آبرسانی می‌شود.
به گزارش جماران، ایرنا نوشت: آب که نباشد بدون شک آبادانی نیز نخواهد بود و اکنون برخی از روستاهای این استان نیازمند راهکارهای پاپدار برای تامین آب شرب دائمی هستند.
وضعیت خشکسالی در چهارمحال و بختیاری چگونه است؟
خشکسالی یک دهه‌ای است که گریبان چهارمحال و بختیاری را سفت و سخت چسبیده است تا سرانجام این استان را در زمره استانهای خشک قرار بدهد.
مدیرکل هواشناسی چهارمحال و بختیاری گفت: بر اساس آخرین گزارش مرکز ملی خشکسالی کشور، این استان پس از استان کرمانشاه دومین استان کم‌بارش کشور اعلام شده است.
مهران چراغپور در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا افزود: چهارمحال و بختیاری در سال آبی ۹۹-۱۴۰۰ یکی از کم‌بارش‌ترین ۵۰ سال اخیر را تجربه می‌کند و خشکسالی تاثیر عمیقی بر این استان بر جا گذاشته است.
وی با بیان اینکه خشکسالی ۹۲ درصد مساحت چهارمحال و بختیاری را در برگرفته است، تصریح کرد: استان تا پایان سال آبی جاری درگیر خشکسالی هواشناسی می‌شود و منابع آب استان با کاهش شدیدی مواجه می‌شود.
چراغپور، میانگین بارش‌های سال آبی جاری را ۳۷۶ میلیمتر اعلام کرد و گفت: این بارش‌ها در مقایسه با میانگین دوره مشابه میانگین بلندمدت حدود ۳۰ درصد کاهش دارد.
مدیرکل هواشناسی چهارمحال و بختیاری با بیان اینکه بارش‌های اردیبهشت در حد معمولی(نرمال) خواهد بود، افزود: با این وجود تاثیری بر روند خشکسالی استان نخواهد داشت.
چراغپور همچنین از افزایش یک تا ۲ درجه‌ای دمای هوای استان در سال آبی جاری خبر داد و گفت: یکی از علل کاهش بارندگی‌ها، افزایش هوا و تغییرات اقلیمی است.
وی با بیان اینکه سه استان خشک و کم‌بارش کشور شامل کرمانشاه، چهارمحال و بختیاری و کردستان در اقلیم زاگرس قرار دارند، خاطرنشان کرد: گرم شدن هوا و تغییرات اقلیمی در سال‌های اخیر به شدت بر استانهای زاگرس‌نشین تاثیر داشته است.
مدیرکل هواشناسی چهارمحال و بختیاری با اشاره به اینکه تابستان امسال با تنش آبی ناشی از شرایط خشکسالی مواجه خواهیم شد بر ضرورت مدیریت مصرف آب در بخش شرب، کشاورزی و صنعت تاکید کرد.
کمبود آب مشکلی جدید برای برخی از روستاها
به عقیده کارشناسان، اکنون در چهارمحال و بختیاری افزون‌بر برای ۷۰روستای در فصل‌های گرم سال آبرسانی به صورت سیار انجام می‌شود.
یکی از اهالی شهرستان لردگان با اشاره به نبود سیستم دائمی آبرسانی گفت: نبود آب شرب دائمی زندگی اهالی برخی از روستاها را مختل کرده و باعث مشکلات فراوانی شده است.
مهدی جلیل در گفت و گو با خبرنگار ایرنا تاکید کرد:به دلیل نبود سیستم پایدار آب شرب مردم برخی از روستاها برای زندگی روزمره خود نیز نمی‌توانند اقدام کنند و باید ته‌مانده همان آب‌هایی که از تانکر گرفته‌اند را روی آتش گرم کنند و سر و بدن خود را شستشو دهند.
جلیل تصریح کرد: آب به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین و ابتدایی‌ترین نیازهای انسان است و در همین راستا از مسوولان مرتبط تقاضامندیم برای رفع مشکلات بی‌آبی و تامین آب پایدار برای مردم چاره‌اندیشی کنند.
نبود آب پایدار مشکلاتی را برای مردم پدیدار کرده است
یکی دیگر از اهالی شهرستان لردگان نیز گفت: نبود آب پایدار باعث شده برای پخت و پز، حمام، شستن ظرف‌ها، شستشوی لباس‌ها و نظافت منزل با مشکل مواجه باشیم.
خانم‌بس اردشیری در گفت و گو با خبرنگار ایرنا تاکید کرد: مدت‌هاست که از ترس تمام شدن آب موجود در ظرف‌ها و احتمال نرسیدن آب از طریق تانکر سیار، حتی نتوانسته‌ایم برای رفع تشنگی خود، آب به‌میزان کافی ذخیره کنیم.
وی یادآور شد: تانکر آبرسان سیار نیز هنگام ورود به کوچه با تجمع افراد زیادی روبه‌رو می‌شود و بارها شده که آب به همه نرسیده است و خانوارها مجبورند برای تامین آب آشامیدنی مورد نیاز خود در شرایط شیوع ویروس کرونا، در صف‌های شلوغ و طولانی بایستند که البته خطر فراوانی دارد.
اردشیری اظهار داشت: امید است با آبرسانی پایدار و دائمی، مشکل تامین آب مردم برای همیشه رفع و زمینه افزایش رفاه عمومی در این بخش فراهم شود.
نبود منبع دائمی آب، هزینه‌های خانوار را افزایش داده است
یکی دیگر از مردم شهرستان لردگان نیز گفت: نبود آب دائمی، هزینه‌های جاری و روزمره خانوار را افزایش داده است.
حبیب‌الله محمدی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا تاکید کرد: نبود آب باعث شده تا مردم علاوه بر تشنگی، فشار مشکلات اقتصادی را نیز بیشتر لمس کنند و با چالش‌های جدی‌تری مواجه شوند.
وی افزود: به‌عنوان نمونه، مردم باید برای ساختمان‌سازی، حمام کردن و سایر اموری که نیاز به مصرف آب بیشتری دارد، هزینه‌های مضاعفی را پرداخت کنند که البته از توان بسیاری افراد خارج است.
محمدی تصریح کرد: مردم شهرستان لردگان همیشه بدون هیچ‌گونه چشم‌داشتی یار و یاور مسوولان بوده‌اند و هم‌اکنون تنها خواسته اصلی آنان تامین آب دائمی است.
وی یادآور شد: پسندیده نیست، آب آشامیدنی مردم از طریق تانکرهای سیار تامین شود و مردم برای دریافت آب در صف‌های طولانی و شلوغ بایستند.
محمدی اظهار داشت: امیدواریم دولت برای رفع این مشکل که خسارت‌های اجتماعی و اقتصادی فراوانی را به‌دنبال داشته اقدام جدی و سریع کند.
آلودگی نفتی، مردم سرخون را به ایستادن در صف‌های دریافت آب مجبور کرد
یکی از اهالی سرخون در شهرستان اردل نیز گفت: مردم سرخون که روزگاری یکی از بهترین منابع آب پایدار را داشتند، اکنون به علت نفتی شدن منبع آب، مجبورند برای دریافت آب خوردن در صف بایستند.
حسین طهماسبی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا تاکید کرد: آلودگی‌های مربوط به شکستگی لوله انتقال نفت مارون در سال‌های مختلف، وضعیت آب بخش‌های مختلف سرخون را با مشکلات جدی و جبران‌ناپذیری مواجه کرد.
وی افزود: در حادثه اخیر این خط انتقال، منبع تامین آب آشامیدنی سرخون بن نفت آمیخته، آلوده و به‌طور کلی از مدار خارج شد.
طهماسبی تصریح کرد: مردم سرخون اکنون تاوان اشتباه و بی‌توجهی مرتبط با لوله انتقال نفت مارون را می‌پردازند چرا که باید قبل از وقوع حادثه نسبت به رفع شکستگی‌ها و پیشگیری از حوادث اقدام می‌کردند تا مردم با این مشکلات مواجه نشوند.
وی اظهار داشت: انتظار می‌رود هر چه سریع‌تر مشکل تامین آب مردم رفع شود تا اهالی برای بهره‌مندی از ابتدایی‌ترین نیازهای زندگی مجبور نباشند در شرایط کنونی و وضعیت قرمز شیوع ویروس کرونا، در صف منتظر بمانند.
۹۰ درصد آبرسانی سیار در چهارمحال و بختیاری مربوط به شهرستان لردگان است
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب چهارمحال و بختیاری گفت: هم‌اکنون ۹۰ درصد آب‌رسانی‌های سیار مربوط به شهرستان لردگان و ۱۰ درصد مختص بقیه نقاط استان است.
احمدرضا محمدی روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا تاکید کرد:در فصل‌های گرم سال آبرسانی سیار به ۴۰ روستای شهرستان لردگان با ۲۰ هزار نفر جمعیت انجام می‌شود که این میزان در فصل‌های سرد سال به ۲۸ روستا با ۱۱ هزار نفر جمعیت کاهش می‌یابد.
وی افزود: در سال ۱۳۹۲ به ۷۵ روستای چهارمحال و بختیاری از طریق ۹ حلقه چاه اجاره‌ای آبرسانی سیار می‌شد که در این سال شاخص بهره‌مندی در آبرسانی ۴۸.۰۶ درصد، ۲۵ درصد روستای بحرانی آب و ۳۶ درصد روستای تنش آبی بود.
محمدی تصریح کرد: در سال ۱۳۹۲ افزون‌بر ۴۰۰ کیلومتر تعویض شبکه توزیع آب در چهارمحال و بختیاری اجرا شد، این در حالی است که در سال گذشته به ۲۸ روستای استان از طریق یک حلقه چاه اجاره‌ای آبرسانی سیار می‌شد که در این سال شاخص بهره‌مندی در آبرسانی ۷۸.۰۶ درصد، ۱۱ درصد روستای بحرانی آب و ۲۲ درصد روستای تنش آبی اعلام شد.
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب چهارمحال و بختیاری اظهار داشت: هم‌اکنون به بخشی از سرخون و روستاهای مور و تلتک آبرسانی سیار انجام می‌شود و در شهرستان کیار آب آشامیدنی روستاهای جغدان، حیدرآباد، چهراز، گوشه و چارطاق از طریق آبرسانی سیار تامین خواهد شد.
محمدی به آبرسانی سیار در شهرستان لردگان از طریق پنج دستگاه تانکر اشاره و تاکید کرد: تامین آب آشامیدنی مورد نیاز مردم این شهرستان حداقل به سه تانکر دیگر نیاز دارد و منابع تامین آب آشامیدنی شهرستان از طریق پنج رشته قنات، ۵۳ حلقه چاه و ۵۱ دهانه چشمه است.
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب چهارمحال و بختیاری تصریح کرد: در شهرستان لردگان برای تامین آب آشامیدنی سالم یک حلقه چاه اختصاص دارد.
وی یادآور شد: نمونه‌برداری روزانه منبع تامین آب، کلرزنی تانکر حمل آب و نظارت منظم شبکه بهداشت و درمان از روش‌های کنترل کیفیت آب در چهارمحال و بختیاری به‌شمار می‌رود.
محمدی اظهار داشت: فرسودگی خطوط انتقال آب (شکستگی خطوط، الزام آبرسانی سیار را به‌همراه دارد)، کوهستانی و سخت‌گذری مناطق مورد نیاز آبرسانی سیار، خشک‌سالی‌های مستمر و خشک شدن منابع تامین آب، کمبود تانکر و کافی نبودن اعتبارات مالی از چالش‌های این حوزه است.
وی گفت: برای کاهش تعداد مناطق آبرسانی سیار در شهرستان لردگان باید روند تکمیل و بهره‌برداری از طرح مجتمع آبرسانی آتشگاه لردگان با دربرگیری ۲۰ روستا در بخش رودشت این شهرستان تسریع شود.
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب چهارمحال و بختیاری همچنین تاکید کرد: برای تکمیل و بهره‌برداری از طرح تامین آب آشامیدنی مناطق روستایی استان به ۱۴۰ میلیارد ریال اعتبار نیاز دارد.
وی افزود: این طرح شامل آبرسانی به مجتمع جغدان شهرستان کیار با پنج روستا، آبرسانی به مجتمع دهنو گودرز شهرستان لردگان با چهار روستا، آبرسانی به مجتمع سرتنگ محمود شهرستان اردل با هفت روستا و آبرسانی به روستاهای گل‌سرخ و نصیرآباد شهرستان کوهرنگ است.
محمدی تصریح کرد: عملیات اجرایی طرح یاد شده با دربرگیری پنج هزار نفر از جمعیت ۱۸ روستایی در سال ۱۳۹۸ آغاز شد و تاکنون ۱۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشته که در سال گذشته برای اجرای آن ۷۲ میلیارد و ۳۵۱ میلیون ریال اعتبار ملی مصوب شده که از این مبلغ ۲۷ میلیارد ریال برابر ۳۷.۳۱ درصد تخصیص یافته است که در صورت تامین به موقع اعتبارات، این طرح سال آینده تکمیل و بهره‌برداری خواهد شد.
