به گزارش جماران؛ رضا بابایی در کانال تلگرامی خود نوشت:
«بزرگ‌ترین و خطرناک‌ترین دشمن دین و دموکراسی و هر مفهوم و محتوایی که ربطی به زندگی انسان بر روی کرۀ خاکی دارد، ظاهرگرایی و اصرار بر فرم یکسان است. ظاهرگرایی یا صورت‌پرستی، غلبۀ قالب بر محتواست. صورت‌گرایی، دین را که درون‌مایۀ آن ایمان و حوادث قلبی است، به مشتی احکام ظاهری و اعمال جوارحی فرومی‌کاهد و بر همان اصرار می‌ورزد؛ چندان که گویی قالب و فرم همان محتواست. دین اگر به محتوای خود پایبند باشد، هیچ‌گونه تعهدی به هیچ فرم و قالبی ندارد مگر آنکه اقتضای محتوا باشد، نه بازماندۀ تاریخ یا عادت و سبک زندگی دینداران در دوره‌ای از زمان و گوشه‌ای از جهان.
مهم‌ترین گلایۀ عارفان و روشنفکران دینی از متولیان دین سنتی همین بوده است که بر حفظ ظواهر و قالب‌ها بیش از معنا و محتوا اهتمام داشته‌اند. اما این روزها گاهی سخنانی می‌شنویم که همۀ ظاهرگرایی و صورت‌پرستی همۀ پیروان ادیان در همۀ زمان‌ها و مکان‌ها، در مقابل آن هیچ است. این سخن امام جمعۀ مشهد که گفته است «مال‌مردم‌خوری و بی‌حجابی هر دو بد است اما مال مردم را مخفیانه می‌خورند ولی بی‌حجابی تظاهر به جنگ با خدا و دهن‌کجی به دین اوست»، مرزهای ظاهرگرایی را چندین فرسنگ جابه‌جا کرده است و استعداد آن را دارد که خلاصه و عصارۀ ظاهرگرایی فقیهانه قلمداد شود. به عقیدۀ ایشان، بی‌حجابی بدتر از خوردن مال مردم است. چرا؟ چون مال مردم را در خفا می‌خورند و دیده نمی‌شود اما بی‌حجابی را همه می‌بیینند. بر پایۀ این استدلال، جرم دزدی و اختلاس کمتر از تظاهر به روزه‌خواری است؛ بر پایۀ این استدلال، قتل نفس اگر در خفا باشد، بهتر از شراب‌خواری در مهمانی‌ها است؛ بر پایۀ این استدلال، نماز ریایی برتر از انفاق مخفی است؛ بر پایۀ این استدلال، بیش از نود درصد محتوا و آموزه‌های دینی، ارزش چند حکم ظاهری و فقهی را ندارد.»
