سید خلاق میرنیا روز دوشنبه در نشست بررسی علمی انتقال آب دریای خزر به فلات مرکزی که در دانشگاه مازندران برگزار شد ، با ابراز خرسندی از ورود دانشگاه به مسائل اجتماعی افزود: ذات دانشگاه دخالت اجتماعی در امور جامعه و کنکاش و بررسی و حصول نتیجه است.
استاد خاک شناسی دانشگاه مازندران با بیان اینکه طرح انتقال آب دریای خزر خود جای سوال دارد به سابقه آن از دوره تزار و دهه 40 و پس از انقلاب اشاره کرد و گفت: کمبود و تنش آب در فلات مرکزی ایران قابل قبول است اما برای جبران کمبود آب راه های مختلفی وجود دارد.
وی با انتقاد از بی مدیریتی ها و مرگ تالاب ها بر اثر آن ادامه داد: در حل مشکل اقتصادی باید اول صرفه جویی ها در نظر گرفته شود راندمان آب در کشور از دهه 40 حدود 30 درصد بوده و هیچ کاری در کشور جهت جلوگیری از اتلاف آب صورت نگرفته است.
میرنیا اظهار داشت : با طرح انتقال آب خزر ممکن است مشکل آب سمنان رفع شود اما نتیجه این انتقال در اکوسیستم و بیولوژیک دریای خزر نیز مهم است چون حتی بدون این انتقال هم در حال حاضر بر اثر آلودگی ذخیره ماهی و صادرات خاویار ما صفر شده، دریای خزر در حال مرگ است و این اکوسیستم توسط ما نابود شده است.
وی ادامه داد : انتقال آب به جازموریان و 2 دریاچه اطراف آن مطرح می شود در حالیکه آب به تنهایی برای سرسبزی کفایت نمی کند و صرفا با انتقال آب به کویر باران و ابر و خوش آب و هوایی نمی آید.
میرنیا گفت : قدم اول تعریف الگوی کشت ایران است، در 17 استان کشور کشت برنج وجود دارد، سالانه برنج نیز همانند بسیاری محصولات دیگر واردات داریم در حالیکه مازندران خود برای تامین برنج کشور کافی است اما هیچ اولویتی در کشور تعیین نشده و بدون حساب و کتاب کشت می شود.
رئیس دانشگاه مازندران با تاکید بر اینکه کاشت این مقدار هندوانه و خربزه در کشور منطقی نیست از دیگر دلیل تنش آبی در کشور را وجود 500 هزار چاه غیرمجاز دانست.
میرنیا گفت : اگر قرار است درکشور هزینه شود باید درست هزینه شود اما مدیریت منابع در کشور وجود ندارد نیاز به مدیریت سیاسی داریم وگرنه پول در کشور زیاد است.
او اظهار داشت : دانشگاهیان باید ابتکار را بدست گیرند، اولویت ها را تشخیص دهید ، انتقال آب دریای خزر یک انحراف و دروغ بزرگ تاریخ است، این نخود سیاه است ذهن خود را درگیر این طرح نکنید چون در اولویت ما نیست.
وی با بیان آینده مبهم و وضعیت زیست محیطی مبهم در این طرح افزود: به جای طرح هایی با آینده روشن مثل قطار برقی تهران شمال به طرح های بی نتیجه فکر نکنید.
رئیس دانشگاه مازندران گفت : نجات اکوسیستم و نجات مازندران از انباشت انواع پسماند انسانی است، نجات جنگل های هیرکانی از اختلاسگران وصل به قدرت ، نجات تهران و کشاورزی در حال نابودی کشور اولویت های ماست.
طرح انتقال آب دریای خزر به کویر مرکزی و حتی اتصال آن به خلیج فارس و دریای عمان حدود 25 سال پیش مطرح ، اما خیلی زود به فراموشی سپرده شد .
با این وصف ، این طرح با محدود شدن به انتقال آب دریای خزر به استان سمنان در دولت دهم در دستور کار قرار گرفت و حتی رئیس وقت دولت به همراه تعدادی از وزرای کابینه با آوردن بلدوزر و بیل مکانیکی در ساحل خزر اجرای آن را کلید زدند ، اقدامی که در همین حد باقی مانده بود .
دولت دهم قرار بود در فاز اول این طرح ، آب دریای خزر را از طریق ساری به سمنان رسانده و از آنجا به مناطق مرکزی ببرد و در فازهای بعدی طرح را به خلیج گرگان گسترش داده و از آنجا آب خزر را به استان های خراسان انتقال دهد.
بر اساس این طرح مقرر بود که دولت سالانه حدود 500 میلیون متر مکعب آب به کویر مرکزی کشور منتقل کند و تعیین شده بود که شیرین سازی آن هم در سواحل دریای خزر یعنی مبدا انتقال انجام گیرد .
پیش از این نمایندگان مازندران در مجلس شورای اسلامی هم با انتشار نامه ای با این طرح مخالفت کرده و کمیسیون تلفیق بودجه مجلس هم این طرح را از ردیف های بودجه سال 97 حذف کرد .
همچنین بیش از 500 تن از استادان و محققان دانشگاههای مختلف کشور با امضای نامه ای ، نسبت به پیامدهای منفی انتقال آب دریای خزر به کویر مرکزی هشدار داده اند .
بر اساس اعلام مسولان نشست بررسی علمی انتقال آب دریای خزر به فلات مرکزی ، دکتر فاطمه کاردل استاد علوم محیط زیست ، دکتر عزیر عباسی استاد مهندسی عمران دانشگاه نوشیروانی بابل ، دکتر سید خلاق میرنیا رئیس دانشگاه مازندران و دکترای خاک شناسی از دانشگاه تربیت مدرس ، دکتر علی کریمی مله استاد علوم سیاسی دانشگاه مازندران ، دکتر محمود شارع پور استاد جامعه شناسی دانشگاه مازندران و دکتر مسعود فریادی استاد تخصصی حقوق عمومی در زمینه عمومی سازی حفاظت محیط زیست در حقوق ایران در این همایش پیامدهای انتقال آب دریای خزر را بررسی می کنند.
/1899/7335
انتهای پیام استاد خاک شناسی دانشگاه مازندران با بیان اینکه طرح انتقال آب دریای خزر خود جای سوال دارد به سابقه آن از دوره تزار و دهه 40 و پس از انقلاب اشاره کرد و گفت: کمبود و تنش آب در فلات مرکزی ایران قابل قبول است اما برای جبران کمبود آب راه های مختلفی وجود دارد.
وی با انتقاد از بی مدیریتی ها و مرگ تالاب ها بر اثر آن ادامه داد: در حل مشکل اقتصادی باید اول صرفه جویی ها در نظر گرفته شود راندمان آب در کشور از دهه 40 حدود 30 درصد بوده و هیچ کاری در کشور جهت جلوگیری از اتلاف آب صورت نگرفته است.
میرنیا اظهار داشت : با طرح انتقال آب خزر ممکن است مشکل آب سمنان رفع شود اما نتیجه این انتقال در اکوسیستم و بیولوژیک دریای خزر نیز مهم است چون حتی بدون این انتقال هم در حال حاضر بر اثر آلودگی ذخیره ماهی و صادرات خاویار ما صفر شده، دریای خزر در حال مرگ است و این اکوسیستم توسط ما نابود شده است.
وی ادامه داد : انتقال آب به جازموریان و 2 دریاچه اطراف آن مطرح می شود در حالیکه آب به تنهایی برای سرسبزی کفایت نمی کند و صرفا با انتقال آب به کویر باران و ابر و خوش آب و هوایی نمی آید.
میرنیا گفت : قدم اول تعریف الگوی کشت ایران است، در 17 استان کشور کشت برنج وجود دارد، سالانه برنج نیز همانند بسیاری محصولات دیگر واردات داریم در حالیکه مازندران خود برای تامین برنج کشور کافی است اما هیچ اولویتی در کشور تعیین نشده و بدون حساب و کتاب کشت می شود.
رئیس دانشگاه مازندران با تاکید بر اینکه کاشت این مقدار هندوانه و خربزه در کشور منطقی نیست از دیگر دلیل تنش آبی در کشور را وجود 500 هزار چاه غیرمجاز دانست.
میرنیا گفت : اگر قرار است درکشور هزینه شود باید درست هزینه شود اما مدیریت منابع در کشور وجود ندارد نیاز به مدیریت سیاسی داریم وگرنه پول در کشور زیاد است.
او اظهار داشت : دانشگاهیان باید ابتکار را بدست گیرند، اولویت ها را تشخیص دهید ، انتقال آب دریای خزر یک انحراف و دروغ بزرگ تاریخ است، این نخود سیاه است ذهن خود را درگیر این طرح نکنید چون در اولویت ما نیست.
وی با بیان آینده مبهم و وضعیت زیست محیطی مبهم در این طرح افزود: به جای طرح هایی با آینده روشن مثل قطار برقی تهران شمال به طرح های بی نتیجه فکر نکنید.
رئیس دانشگاه مازندران گفت : نجات اکوسیستم و نجات مازندران از انباشت انواع پسماند انسانی است، نجات جنگل های هیرکانی از اختلاسگران وصل به قدرت ، نجات تهران و کشاورزی در حال نابودی کشور اولویت های ماست.
طرح انتقال آب دریای خزر به کویر مرکزی و حتی اتصال آن به خلیج فارس و دریای عمان حدود 25 سال پیش مطرح ، اما خیلی زود به فراموشی سپرده شد .
با این وصف ، این طرح با محدود شدن به انتقال آب دریای خزر به استان سمنان در دولت دهم در دستور کار قرار گرفت و حتی رئیس وقت دولت به همراه تعدادی از وزرای کابینه با آوردن بلدوزر و بیل مکانیکی در ساحل خزر اجرای آن را کلید زدند ، اقدامی که در همین حد باقی مانده بود .
دولت دهم قرار بود در فاز اول این طرح ، آب دریای خزر را از طریق ساری به سمنان رسانده و از آنجا به مناطق مرکزی ببرد و در فازهای بعدی طرح را به خلیج گرگان گسترش داده و از آنجا آب خزر را به استان های خراسان انتقال دهد.
بر اساس این طرح مقرر بود که دولت سالانه حدود 500 میلیون متر مکعب آب به کویر مرکزی کشور منتقل کند و تعیین شده بود که شیرین سازی آن هم در سواحل دریای خزر یعنی مبدا انتقال انجام گیرد .
پیش از این نمایندگان مازندران در مجلس شورای اسلامی هم با انتشار نامه ای با این طرح مخالفت کرده و کمیسیون تلفیق بودجه مجلس هم این طرح را از ردیف های بودجه سال 97 حذف کرد .
همچنین بیش از 500 تن از استادان و محققان دانشگاههای مختلف کشور با امضای نامه ای ، نسبت به پیامدهای منفی انتقال آب دریای خزر به کویر مرکزی هشدار داده اند .
بر اساس اعلام مسولان نشست بررسی علمی انتقال آب دریای خزر به فلات مرکزی ، دکتر فاطمه کاردل استاد علوم محیط زیست ، دکتر عزیر عباسی استاد مهندسی عمران دانشگاه نوشیروانی بابل ، دکتر سید خلاق میرنیا رئیس دانشگاه مازندران و دکترای خاک شناسی از دانشگاه تربیت مدرس ، دکتر علی کریمی مله استاد علوم سیاسی دانشگاه مازندران ، دکتر محمود شارع پور استاد جامعه شناسی دانشگاه مازندران و دکتر مسعود فریادی استاد تخصصی حقوق عمومی در زمینه عمومی سازی حفاظت محیط زیست در حقوق ایران در این همایش پیامدهای انتقال آب دریای خزر را بررسی می کنند.
/1899/7335
کپی شد
