تماشاچیان وارد سالن تالار وحدت می‌شوند. پس از لحظاتی صندلی‌ها پر می‌شود و چراغ‌ها خاموش. نماهنگی پخش می‌شود که در آن شعری از سهراب سپهری خوانده می‌شود. رفته رفته با بالا رفتن پرده صحنه، گروه اجرایی از پشت یک پرده توری مانند پدیدار می‌شوند و قطعه اول به نام «نیست شو» از مولانا توسط علیرضا قربانی خوانده می‌شود.
به گزارش جی پلاس، پس از اجرای قطعه اول در کنسرت «با من بخوان» از علیرضا قربانی، پرده دوم نیز بالا می‌رود و این بار اعضای گروه به وضوح دیده می‌شوند. در بخش اولِ اجرا، صحنه سازی و دکوراسیون آن به گونه‌ایست که دو نوازنده در دو سمت هر سه طبقه قرار گرفته، نوازندگان ویولون در طبقه چهارم و خواننده نیز در وسط آنها ایستاده و اجرا می‌کند. زمینه صحنه اجرا به رنگ سفید و همراه با نورپردازی است. قطعه دوم به نام «بوی گیسو» آغازی ملایم داشت، لحظاتی اوج گرفت و باز به ریتم ابتدایی خود بازگشت.
با پایان بخش اول خواننده جای خود را عوض کرد و ضمن خوشامدگویی به حاضرین و تبریک ماه رمضان، گفت: نکته مهم اجرای امشب نوع خاص موسیقی‌ای است که اجرا می‌شود چراکه شاید برخی از قطعه‌ها قبلاً به صورت بداهه همراه با سازهای الکترونیک اجرا نشده باشند.
او افزود: قطعه «الله مزار» فضایی خاص دارد که به همراه شدن تماشاچی با موسیقی کمک می‌کند. داستان‌های خاصی درباره این اثر وجود دارد که من یکی از آنها را برای شما تعریف می‌کنم. در گذشته ساکنین خراسان شمالی در فصل سرما به همراه دام‌های خود کوچ می‌کرده و در بهار باز می‌گشته‌اند. ولی معمولاً تعدادی از جوان‌ها را برای نگهبانی از منطقه، اموال و ناموسشان در ده باغی می‌گذاشته. اما یک بار به منطقه آنها حمله می‌شود و جوانان آنها و همه کسانی که در محل بوده از بین می‌روند. زمانی که دیگران باز می‌گردند به دنبال جوانان خود می‌گردند. عروسی بوده که به دنبال معشوقه‌اش می‌گشته ولی به او گفته می‌شود که باید خاک را بو کند تا بتواند از رد بو او را پیدا کند.
قربانی باری دیگر پیش از شروع اثر «روزگار غریب» بیان کرد که این قطعه چند روز پیش منتشر شده است.
او اضافه کرد: همه ما شعر آقای شاملو را خوانده‌ایم و با تک تک سلول‌های خود آن را درک کرده‌ایم. من همیشه دوست داشتم این شعر را به موسیقی تبدیل کنم و این کار را کردم. تا جایی که به یاد دارم همیشه روزگار غریبی داشته‌ایم. ما امروز به وحدت بیشتری نیاز داریم و باید پشت هم باشیم و به هموطن خود کمک کنیم. دلیل انتخاب نام اجرا نیز به دلیل شرایط سخت جامعه است.
متن دو بیت شعر با پروژکتور پخش شد و قربانی از مردم خواست در انتها و وسط اجرای قطعه «روزگار غریب» آن را همراه او بخوانند.
حین اجرای قطعه روزگار غریب تعداد زیادی از تماشاچیان گوشی‌های خود را بیرون آورده و از اجرا فیلم گرفتند. هنگام اجرای این قطعه تماشاچیان همراه با خواننده هم خوانی کردند. نکته قابل توجه این بود که وقتی هنوز لحظاتی از اتمام این قطعه مانده بود چراغ‌های سالن روشن شد و به نوعی فضای کار را بر هم زد. در پایان تماشاچیان به افتخار گروه از جای خود برخاستند و کف زدند و بعضی از حاضران نیز برای قربانی درود فرستادند. پس از این قطعه قربانی سالن را ترک کرد و قطعه «تاج محل» به صورت بی‌کلام اجرا شد.
با وررود دوباره قربانی بداهه خوانی دیگری به نام «آواز سحری» اجرا شد. با گذشت لحظاتی از خواندن قربانی صدای سازها بالا گرفت و سازهای زهی همراه با دف نواخته شدند و قطعه‌ای کردی خوانده شد.
«آواز بی‌قرار» بدون حضور نوازندگان اجرا شد و تنها در پس زمینهِ صدای قربانی اکوهایی به گوش می‌رسید و خواننده همخوان نیز او را همراهی می‌کرد.
با شروع قطعه «ارغوان» که با همراهی ویولون اجرا شد، تماشاچیان باری دیگر گوشی به دست شدند و از اجرا فیلم گرفتند. پس از تشویق تماشاچیان نوازندگان به روی صحنه آمدند و یک قطعه بی‌کلام دیگر به نام «رنگین کمان» اجرا کردند. این قطعه ابتدا با نواختن کمانچه آغاز شد و پس از لحظاتی با سازهای دیگر همراه و وارد فضایی دیگر شد. در این قطعه حس موجود در کار نوازندگان دیده می‌شد و چندین بار حین اجرا با تشویق تماشاچیان همراه بود.
«تنهایی لیلا» نیز با شروع با تشویق و همخوانی تماشاچیان همراه بود.
در پایان از یکی از تماشاچی درباره حس موجود در کنسرت سوال کردیم، پاسخ دهد: «به نظر من اجرای خوبی بود. قربانی صدای خوبی دارد و می‌تواند به خوبی بخواند. اجرا را دوست داشتم.»
از یک خانم مسن نیز پرسیدیم که گفت: «اجرای پر و پیمونی بود واقعاً.»
همچنین فرد دیگری گفت: «به نظر من به طور نسبی خوب بود. گاهی اوقات حس می‌کردم آکوستیک سالن تأثیر خود را می‌گذارد. ولی در کل صدای قربانی را دوست داشتم.»
کنسرت «با من بخوان» از علیرضا قربانی - خواننده موسیقی سنتی - شامگاه ۱۷ اردیبهشت در تالار وحدت برگزار شد.
نوازندگان این اجرا شامل حسام ناصری سازهای الکترونیک و سه تار، سامان صمیمی کمانچه و سه تار، آرش پاکزاد سازهای الکترونیک، میلاد محمدی تار، شورانگیز و سه تار، نیلوفر محبی ویولون، میثم مروستی ویولا و سه تار، ماکان خوی‌نژاد ویولنسل، نگار فرجی ویلن، زکریا یوسفی سازهای کوبه‌ای، یزدان بهمنی سازهای کوبه‌ای و هندپن و مهگل صفدری همخوان بودند.
در این اجرا قطعاتی از جمله «نیست شو» از مولانا، «بوی گیسو» از شیخ نورالعین واقف لاهوری، آواز خراسانی به صورت بداهه نوازی، «الله مزار» موسیقی فولکلور، «روزگار غریب» از احمد شاملو، «تاج محل» بی کلام، «آواز سحر» بداهه خوانی بر اساس مقام سحری، تصنیف فولکلور موسیقی کردی، «آواز بی قرار» و «ارغوان» از هوشنگ ابتهاج، «رنگین کمان» بی کلام، «تنهایی لیلا» از حسین منزوی، «عشق آسان ندارد» از اهورا ایمان و «چهارراه استانبول» از مسعود کلانتری اجرا شد.
