رضا داوری اردکانی در واکنش به بازتاب غیردقیق سخنان اخیرش نوشت: مشکل تاریخ نویسی را ببینید! کسی حرفى مى زند، حرفش را همان روز با تغییر نقل می کنند و با وجود این همه دستگاههاى ارتباطى کارى نمى توان کرد. پس بر سر اخبار و روایتهای تاریخی چه آمده است!
رضا داوری اردکانی در یادداشتی که برای جماران ارسال کرده در خصوص مصاحبه اخیرش توضیحاتی ارائه کرده است.
این فیلسوف و متفکر ایرانی نوشته است: پس از انتشار گفتگوی روزنامه سازندگی با من، در چند جا نقل شده است که گفته ام از دانشگاهیان قطع امید کرده ام. من چکاره ام که از دانشگاهیان قطع امید کنم.
روزنامه نویس محترم از من پرسیده است: مگر از دانشگاهیان قطع امید کرده ام که از نویسندگان و روزنامه نگاران درخواست توجه به مسائل فرهنگی و اجتماعی و اخلاقی کرده ام.
و من پاسخ داده ام: دانشگاهیان با توسعه آموزش عالی در سال های اخیر دو گروه شده اند گروهی که دانشمندند و گروهی که بیشترشان شغل دانشگاهی دارند. از گروه دوم که توقع نباید داشت اما گروه اول هم بیشتر به علم و تخصص خود مشغولند و کمتر مجال نگاه کردن به بیرون و مسائل جامعه دارند. هوا هم هوای همراهی و همنوایی علم و عمل نیست.
یا در جای دیگر گفته ام: کشور فردایی هم خواهد داشت که نمی دانیم چیست و چگونه خواهد بود و خدا کند که فردای فقر و حرمان و ملال بیشتر و زمینی خشک‌تر و هوایی آلوده‌تر و دل‌های پراکنده‌تر و خاطره‌های آزرده‌تر نباشد. اما مطلب طور دیگری نقل شده است.
مشکل تاریخ نویسی را ببینید! کسی حرفى مى زند، حرفش را همان روز با تغییر نقل می کنند و با وجود این همه دستگاههاى ارتباطى کارى نمى توان کرد. پس بر سر اخبار و روایتهای تاریخی چه آمده است!
رضا داوری اردکانی
۱۴۰۱/۰۱/۲۹
