در این سرمقاله آمده است: این روزها یادآور فرزندان پاک نهاد و ارجمند این مرز و بوم چون شهیدان رجایی و باهنر است که هفته دولت نام گذاری شده است. هشتم شهریور 1360 بود که مردمی ترین رئیس جمهور به همراه نخست وزیرش دعوت حق را لبیک گفتند. گرچه آن بزرگواران صفات نیک بسیاری داشتند، اما موضوع شگفت انگیزی که باید امروز مورد کند و کاو قرار گیرد، ساده زیستی آنان به ویژه شهید رجایی است. او معلم بود و سعی کرد تا هنگام شهادت در هر پست و مقامی هم که است، با همان سبک و سیاق سابق زندگی کند.
در اینجا نگارنده قصد ندارد به جزئیات ساده زیستی آن شهیدان والامقام بپردازد؛ بلکه هدف تلنگر به مسئولانی است که این روزها فرزندانشان به مردم فخر می‌فروشند و به اصطلاح آقازاده هستند. سابقا کلمه آقازاده را برای فرزندان مراجع تقلید به کار می بردند که در کنار پدرانشان با حداقل امکانات رفاهی زندگی می کردند؛ ولی متاسفانه در دهه های اخیر برخی از افراد تحت عنوان آقازاده در حاشیه امن پدرانشان قرار گرفته اند. بدیهی است که البته برخی از این آقازاده های نوظهور فقط به فرزندان روحانیان اطلاق نمی شود؛ برخی از کسانی که دستی به بیت المال دارند و پستی را در جمهوری اسلامی اشغال کرده‌اند، نیز فرزندانشان خود را آقازاده می دانند و حق خود می دانند که ثروت و مکنت داشته باشند.
به هر حال به این گروه از تازه به دوران رسیده ها چه آقازاده بگوییم و چه افراد دارای ژن خوب و برتر، افرادی خطرناک هستند که ضد یک جامعه سالم بوده و فاصله طبقاتی و اشرافی گری را رسم کرده اند که در بعضی موارد حکومت پهلوی را در ذهن تداعی می کند که از رانت خاندان خود یا نزدیکی به مرکز قدرت بهره می بردند و مانند آنان با پول بادآورده در کشورهای دیگر به عیش و عشرت می پرداختند که اگر بخواهیم یک یک آنان را نام ببریم، مثنوی هفتاد من کاغذ می شود و به طور قطع این سادگی است که برخی کمپین «فرزندت کجاست؟» به راه انداخته اند. در واقع این حرکت این ضرب المثل را به ذهن تداعی می کند که رطب خورده از خوردن خرما منع می کند.
به راستی چگونه است که آمریکای جنایتکار با کشور و مردم ما دشمنی دیرینه دارد و هر روز هم به نوعی موانعی بر سر توسعه و پیشرفت کشور ما ایجاد می‌کند، آن وقت فرزندان برخی از دست اندرکاران به بهانه تحصیل به آمریکا می روند و با داشتن کارت سبز رفت و آمد می کنند و بعضا ساکن بلاد کفر می شوند و به کشور باز نمی گردند و امروز که ما در جنگ اقتصادی با آمریکا هستیم و مقام معظم رهبری کمک به اقتصاد کشور را جهاد معرفی کرده اند و کار کردن برای اصلاح امور و حب مشکلات مردم را بزرگ ترین راه مبارزه با آمریکا دانسته اند، به طور قطع همسو با این رهنمودها، همه مدیران دولت و نظام جمهوری اسلامی ایران ضمن اینکه خودشان باید پاکدست باشند، نباید به احدی از اطرافیان خود اجازه رانت خواری بدهند.
در اینجا نگارنده به همه عالی مقامانی که خود یا فرزندانشان از اموال عمومی سوء استفاده می کنند، از فرزند آن نماینده که مجوز چهارصد دستگاه خودرو می گیرد گرفته تا فرزند آن دیگر که در بیست و دو سالگی مدیر عامل یک بنگاه اقتصادی با درآمد کذا می شود، از فرزند آن سفیر که به مردم توهین می کند گرفته تا آنانی که خود یا فرزندانشان دوتابعیتی هستند، هشدار می دهم اگر می خواهید آه آن مادر شهید جاویدالاثر که حتی نمی داند جسم فرزندش در کجا مدفون است، دامن شما را نگیرد، نگذارید فرزندانتان با سوء استفاده از مقام و موقعیت شما به میلیاردها ثروت دست پیدا کنند.
فرزندان برخی از شما به کشورهایی رفته و در ناز و نعمت هستند که خودتان از ترس مردم به ظاهر طالب مرگ زمامداران آن کشورها هستید و شعار می‌دهید. اگر زورتان به فرزندتان نمی رسد، حداقل از مقام خود استعفا دهید.
6103
انتهای پیام در اینجا نگارنده قصد ندارد به جزئیات ساده زیستی آن شهیدان والامقام بپردازد؛ بلکه هدف تلنگر به مسئولانی است که این روزها فرزندانشان به مردم فخر می‌فروشند و به اصطلاح آقازاده هستند. سابقا کلمه آقازاده را برای فرزندان مراجع تقلید به کار می بردند که در کنار پدرانشان با حداقل امکانات رفاهی زندگی می کردند؛ ولی متاسفانه در دهه های اخیر برخی از افراد تحت عنوان آقازاده در حاشیه امن پدرانشان قرار گرفته اند. بدیهی است که البته برخی از این آقازاده های نوظهور فقط به فرزندان روحانیان اطلاق نمی شود؛ برخی از کسانی که دستی به بیت المال دارند و پستی را در جمهوری اسلامی اشغال کرده‌اند، نیز فرزندانشان خود را آقازاده می دانند و حق خود می دانند که ثروت و مکنت داشته باشند.
به هر حال به این گروه از تازه به دوران رسیده ها چه آقازاده بگوییم و چه افراد دارای ژن خوب و برتر، افرادی خطرناک هستند که ضد یک جامعه سالم بوده و فاصله طبقاتی و اشرافی گری را رسم کرده اند که در بعضی موارد حکومت پهلوی را در ذهن تداعی می کند که از رانت خاندان خود یا نزدیکی به مرکز قدرت بهره می بردند و مانند آنان با پول بادآورده در کشورهای دیگر به عیش و عشرت می پرداختند که اگر بخواهیم یک یک آنان را نام ببریم، مثنوی هفتاد من کاغذ می شود و به طور قطع این سادگی است که برخی کمپین «فرزندت کجاست؟» به راه انداخته اند. در واقع این حرکت این ضرب المثل را به ذهن تداعی می کند که رطب خورده از خوردن خرما منع می کند.
به راستی چگونه است که آمریکای جنایتکار با کشور و مردم ما دشمنی دیرینه دارد و هر روز هم به نوعی موانعی بر سر توسعه و پیشرفت کشور ما ایجاد می‌کند، آن وقت فرزندان برخی از دست اندرکاران به بهانه تحصیل به آمریکا می روند و با داشتن کارت سبز رفت و آمد می کنند و بعضا ساکن بلاد کفر می شوند و به کشور باز نمی گردند و امروز که ما در جنگ اقتصادی با آمریکا هستیم و مقام معظم رهبری کمک به اقتصاد کشور را جهاد معرفی کرده اند و کار کردن برای اصلاح امور و حب مشکلات مردم را بزرگ ترین راه مبارزه با آمریکا دانسته اند، به طور قطع همسو با این رهنمودها، همه مدیران دولت و نظام جمهوری اسلامی ایران ضمن اینکه خودشان باید پاکدست باشند، نباید به احدی از اطرافیان خود اجازه رانت خواری بدهند.
در اینجا نگارنده به همه عالی مقامانی که خود یا فرزندانشان از اموال عمومی سوء استفاده می کنند، از فرزند آن نماینده که مجوز چهارصد دستگاه خودرو می گیرد گرفته تا فرزند آن دیگر که در بیست و دو سالگی مدیر عامل یک بنگاه اقتصادی با درآمد کذا می شود، از فرزند آن سفیر که به مردم توهین می کند گرفته تا آنانی که خود یا فرزندانشان دوتابعیتی هستند، هشدار می دهم اگر می خواهید آه آن مادر شهید جاویدالاثر که حتی نمی داند جسم فرزندش در کجا مدفون است، دامن شما را نگیرد، نگذارید فرزندانتان با سوء استفاده از مقام و موقعیت شما به میلیاردها ثروت دست پیدا کنند.
فرزندان برخی از شما به کشورهایی رفته و در ناز و نعمت هستند که خودتان از ترس مردم به ظاهر طالب مرگ زمامداران آن کشورها هستید و شعار می‌دهید. اگر زورتان به فرزندتان نمی رسد، حداقل از مقام خود استعفا دهید.
6103
کپی شد
