در این مطلب آمده است : بسیاری از پژوهشگران و صاحب نظران اجتماعی بر اهمیت اعتماد در جامعه تأکید دارند. مدیریت شهری و به معنای خاص شهرداری به عنوان یکی از بزرگترین سازمان های اجتماعی هنگامی می تواند از کارایی و بهره وری بیشتری برخوردار باشد که اعتماد شهروندان را به عنوان سرمایه اجتماعی و معنوی کسب کند و از آن در مسیر اهداف سازمانی و اصلی استفاده کنند، که به طور کلی میزان اعتماد شهروندان به مدیریت شهری از اهمیت فراوانی برخوردار است. بهانه نگارش این مقاله به انگیزه برگزاری نشست اخیر شهرداران استان سمنان با مسئولین استان است که در این نشست ضمن تاکید بر رفع موانع توسعه بر لزوم افزایش اعتماد اجتماعی و شهری در شهرهای استان تاکید شد. حلقه مفقودی این روزهای جامعه شهری،که همانا فقدان نشاط و اعتماد عمومی است، امروز دغدغه جدی همه است. بررسی ها نشان می دهد، که پاسخگو بودن، وحدت هنجاری و وجود شفافیت سازمانی در شهرداری ها از مهم‌ترین عوامل تغییر مثبت و ارتقای سطح اعتماد شهروندان هم استانی به مدیریت شهری است.
امروزه گسترش ارتباطات در سطح جامعه جهانی توانسته است فواصل زمانی و مکانی را تا حد زیادی از بین ببرد و برقراری ارتباط متقابل را برای افراد، گروه‌ها و سازمان های مختلف ممکن سازد. بنابراین به دلیل وجود برخی از مؤلفه ها، نظیر ناشناختگی و پیش‌بینی ناپذیری کنش های انسانی، لزوم وجود اعتماد و بررسی ریشه ها و عوامل بسترساز در پیدایش فرهنگ اعتماد در جامعه بیش از پیش احساس می‌شود.
در رویکردهای جدید جامعه شناختی، متغیرهای نرم به جای متغیرهای سخت و مبتنی بر سود و زیان، عقلانیت و معادله قرار گرفته‌اند، چنان که از اجتماعات امروزی به عنوان اجتماعات اخلاقی نام می برند. سه مؤلفه اساسی برای اجتماع اخلاقی وجود دارد: مؤلفه اول اعتماد، مؤلفه دوم و فاداری و مؤلفه سوم عبارت است از اتحاد و اتفاق نظر؛ هر سه این مؤلفه ها جنبه‌ای عاطفی، احساسی و ارزشی دارند و واجد بار عقلانی، مبتنی بر سود و زیان و مبادله‌ای نیستند.
اعتماد از جنبه های مهم روابط انسانی و اجتماعی در میان افراد، گروه ها و نهادهای اجتماعی است و با تسهیل تعاملات اجتماعی و کنش های متقابل بین افراد و گروه های اجتماعی، نقش مهمی را در ایجاد نظم و همبستگی اجتماعی و نیز حفظ آنها برعهده دارد. اعتماد از جنبه‌های مهم روابط انسانی و زمینه ساز همکاری میان افراد است.
جامعه ما در حال گذار از جوامع مبتنی بر تقدیر و سرنوشت به سوی جوامع مبتنی بر عاملین انسانی است و به منظور رویا رویی فعال و ساختمند با آینده نیازمند به اعتماد است.
با توجه به شرایط تحولات فرهنگی و اجتماعی جامعه ایران به عنوان جامعه ای در حال گذار و با عنایت به اهمیت اعتماد اجتماعی در تعاملات اجتماعی شهروندان در چند سال اخیر، موضوع بررسی اعتماد به افراد، اقشار و سازمان ها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. اما متاسفانه در مقاطعی این اعتماد عمومی نه تنها افزایش نیافته، بلکه با خدشه نیز همراه بوده است.
از آنجا که نظم نوین اجتماعی، روابط اجتماعی را به ورای قلمرو خویشاوندی و خانوادگی و به عبارتی دیگر به سوی نهادها و سازمان ها جهت گیری و هدف گیری می کند، فقدان یا کاهش اعتماد نهادی به عنوان شالوده روابط بین شهروندان با سازمان ها و نهادها، موجب ناکارآمدی این گونه سازمان ها از یک سو و عدم تأمین انتظارات و تمایلات نیازی شهروندان از دیگر سو می شود.
در این میان رابطه شهروند (به مثابه یک خرده نظام شخصیت) با مدیریت شهری در معنای عام و شهرداری در معنای خاص (به مثابه یک خرده نظام اجتماعی)، رابطه‌ای مبادله‌ای است؛ برای حفظ سلامت، استمرار و اثربخشی این مبادله هنجارها و به رویه هایی نیاز است که شالوده آنها را روابط مبتنی بر اعتماد نهادی شکل می‌دهد. لذا برای تنظیم روابط شهروندان با نهادها و سازمان های متولی مدیریت شهری به ویژه شهرداری به اعتماد نهادی نیازمندیم تا بتوان کنش ها، رفتارها و مناسبات بین شهروندان با این گونه سازمان‌ها را پیش‌بینی‌پذیر، الگومند و قاعده‌مند ساخت. از سوی دیگر با عنایت به تغییر و تحولات صورت گرفته در ساختار مدیریتی شهرداری های استان و نیز گستره عملکرد و اقدامات شهرداری های استان در چند سال اخیر، موضوع بررسی اعتماد به عملکرد شهرداری از اهمیت بسیاری برخوردار است تا فعالیت ها، خدمات و عملکرد این سازمان را از حیث میزان اعتماد شهروندان تهرانی مطالعه کند. به نظر می رسد هزینه های تعاملات اجتماعی و اقتصادی در گروه ها و سازمان هایی که اعتماد اجتماعی بهینه‌‌ای ندارند، بالاست. همچنین این امر اهمیت کارکرد و عملکرد شهرداری را در ارتباط با تعامل شهروندان عیان می سازد.
باید اذعان داشت که شرایط امروزین شهرهای استان یعنی گسترش بی رویه شهرنشینی، ایجاد عرصه های جدید اشتغال و تکنولوژی، تغییرات جمعیتی شدید، دگرگونی ساختار طبقاتی و نیز تغییرات اقتصادی، اجتماعی وسیع، معضلات اجتماعی ناشی از معضل کم آبی و جمعیت کم در برخی شهرهای استان و افزایش فزاینده تعامل با افرادی خارج از محورهای خویشاوندی و نظایر آن نیاز به گسترش اعتماد اجتماعی را در همه سطوح و ابعاد زندگی شهری جدی تر ساخته است و از سوی دیگر فقدان پیوندهای سنتی و ایجاد پیوندهای اجتماعی جدید، کاهش اعتماد اجتماعی را به دنبال داشته است. از آنجا که نظم نوین اجتماعی روابط اجتماعی را به ورای قلمرو خویشاوندی و خانوادگی سوق می‌دهد، به عبارتی دیگر به سوی نهادها و سازمان ها جهت‌گیری و هدف گیری می کند، فقدان یا کاهش اعتماد نهادی به عنوان شالوده روابط بین شهروندان با سازمان ها و نهادهای متولی مدیریت شهری، موجب ناکارآمدی این‌گونه سازمان‌ها از یکسو و تامین نشدن انتظارات و تمایلات نیازی شهروندان از دیگر سو می شود. بنابراین مدیریت شهری استان سمنان برای اِعمال مدیریتی کاراتر و منسجم‌تر نیازمند فضای اعتماد و پیوند های قوی بین شهروندان و شهرداری می‌باشد و به همین منظور آگاهی از میزان اعتماد شهروندان نسبت به مدیریت شهری اجتناب ناپذیر است،که انتظار می رود بدنه مدیریت اجرایی استان بیشتر به موضوع تقویت اعتماد عمومی در جامعه بپردازد.
6026/
انتهای پیام امروزه گسترش ارتباطات در سطح جامعه جهانی توانسته است فواصل زمانی و مکانی را تا حد زیادی از بین ببرد و برقراری ارتباط متقابل را برای افراد، گروه‌ها و سازمان های مختلف ممکن سازد. بنابراین به دلیل وجود برخی از مؤلفه ها، نظیر ناشناختگی و پیش‌بینی ناپذیری کنش های انسانی، لزوم وجود اعتماد و بررسی ریشه ها و عوامل بسترساز در پیدایش فرهنگ اعتماد در جامعه بیش از پیش احساس می‌شود.
در رویکردهای جدید جامعه شناختی، متغیرهای نرم به جای متغیرهای سخت و مبتنی بر سود و زیان، عقلانیت و معادله قرار گرفته‌اند، چنان که از اجتماعات امروزی به عنوان اجتماعات اخلاقی نام می برند. سه مؤلفه اساسی برای اجتماع اخلاقی وجود دارد: مؤلفه اول اعتماد، مؤلفه دوم و فاداری و مؤلفه سوم عبارت است از اتحاد و اتفاق نظر؛ هر سه این مؤلفه ها جنبه‌ای عاطفی، احساسی و ارزشی دارند و واجد بار عقلانی، مبتنی بر سود و زیان و مبادله‌ای نیستند.
اعتماد از جنبه های مهم روابط انسانی و اجتماعی در میان افراد، گروه ها و نهادهای اجتماعی است و با تسهیل تعاملات اجتماعی و کنش های متقابل بین افراد و گروه های اجتماعی، نقش مهمی را در ایجاد نظم و همبستگی اجتماعی و نیز حفظ آنها برعهده دارد. اعتماد از جنبه‌های مهم روابط انسانی و زمینه ساز همکاری میان افراد است.
جامعه ما در حال گذار از جوامع مبتنی بر تقدیر و سرنوشت به سوی جوامع مبتنی بر عاملین انسانی است و به منظور رویا رویی فعال و ساختمند با آینده نیازمند به اعتماد است.
با توجه به شرایط تحولات فرهنگی و اجتماعی جامعه ایران به عنوان جامعه ای در حال گذار و با عنایت به اهمیت اعتماد اجتماعی در تعاملات اجتماعی شهروندان در چند سال اخیر، موضوع بررسی اعتماد به افراد، اقشار و سازمان ها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. اما متاسفانه در مقاطعی این اعتماد عمومی نه تنها افزایش نیافته، بلکه با خدشه نیز همراه بوده است.
از آنجا که نظم نوین اجتماعی، روابط اجتماعی را به ورای قلمرو خویشاوندی و خانوادگی و به عبارتی دیگر به سوی نهادها و سازمان ها جهت گیری و هدف گیری می کند، فقدان یا کاهش اعتماد نهادی به عنوان شالوده روابط بین شهروندان با سازمان ها و نهادها، موجب ناکارآمدی این گونه سازمان ها از یک سو و عدم تأمین انتظارات و تمایلات نیازی شهروندان از دیگر سو می شود.
در این میان رابطه شهروند (به مثابه یک خرده نظام شخصیت) با مدیریت شهری در معنای عام و شهرداری در معنای خاص (به مثابه یک خرده نظام اجتماعی)، رابطه‌ای مبادله‌ای است؛ برای حفظ سلامت، استمرار و اثربخشی این مبادله هنجارها و به رویه هایی نیاز است که شالوده آنها را روابط مبتنی بر اعتماد نهادی شکل می‌دهد. لذا برای تنظیم روابط شهروندان با نهادها و سازمان های متولی مدیریت شهری به ویژه شهرداری به اعتماد نهادی نیازمندیم تا بتوان کنش ها، رفتارها و مناسبات بین شهروندان با این گونه سازمان‌ها را پیش‌بینی‌پذیر، الگومند و قاعده‌مند ساخت. از سوی دیگر با عنایت به تغییر و تحولات صورت گرفته در ساختار مدیریتی شهرداری های استان و نیز گستره عملکرد و اقدامات شهرداری های استان در چند سال اخیر، موضوع بررسی اعتماد به عملکرد شهرداری از اهمیت بسیاری برخوردار است تا فعالیت ها، خدمات و عملکرد این سازمان را از حیث میزان اعتماد شهروندان تهرانی مطالعه کند. به نظر می رسد هزینه های تعاملات اجتماعی و اقتصادی در گروه ها و سازمان هایی که اعتماد اجتماعی بهینه‌‌ای ندارند، بالاست. همچنین این امر اهمیت کارکرد و عملکرد شهرداری را در ارتباط با تعامل شهروندان عیان می سازد.
باید اذعان داشت که شرایط امروزین شهرهای استان یعنی گسترش بی رویه شهرنشینی، ایجاد عرصه های جدید اشتغال و تکنولوژی، تغییرات جمعیتی شدید، دگرگونی ساختار طبقاتی و نیز تغییرات اقتصادی، اجتماعی وسیع، معضلات اجتماعی ناشی از معضل کم آبی و جمعیت کم در برخی شهرهای استان و افزایش فزاینده تعامل با افرادی خارج از محورهای خویشاوندی و نظایر آن نیاز به گسترش اعتماد اجتماعی را در همه سطوح و ابعاد زندگی شهری جدی تر ساخته است و از سوی دیگر فقدان پیوندهای سنتی و ایجاد پیوندهای اجتماعی جدید، کاهش اعتماد اجتماعی را به دنبال داشته است. از آنجا که نظم نوین اجتماعی روابط اجتماعی را به ورای قلمرو خویشاوندی و خانوادگی سوق می‌دهد، به عبارتی دیگر به سوی نهادها و سازمان ها جهت‌گیری و هدف گیری می کند، فقدان یا کاهش اعتماد نهادی به عنوان شالوده روابط بین شهروندان با سازمان ها و نهادهای متولی مدیریت شهری، موجب ناکارآمدی این‌گونه سازمان‌ها از یکسو و تامین نشدن انتظارات و تمایلات نیازی شهروندان از دیگر سو می شود. بنابراین مدیریت شهری استان سمنان برای اِعمال مدیریتی کاراتر و منسجم‌تر نیازمند فضای اعتماد و پیوند های قوی بین شهروندان و شهرداری می‌باشد و به همین منظور آگاهی از میزان اعتماد شهروندان نسبت به مدیریت شهری اجتناب ناپذیر است،که انتظار می رود بدنه مدیریت اجرایی استان بیشتر به موضوع تقویت اعتماد عمومی در جامعه بپردازد.
6026/
کپی شد
