حریم افراد و احترام به آنها از مواردی بود که امام خیلی به آن مقید بودند و اجازه نمی دادند که در حضورشان به کسی بی حرمتی شود اما آن طلبه از روی ناآگاهی و شاید علاقه ای که به امام داشت...
جی پلاس: مدتى در نجف بودم (دو سال و اندى) بعد به قم برگشتم. در آن زمان درس امام عمومى، و به غیر از درس آقاى بروجردى از درسهاى دیگر شلوغتر بود. محل درس هم به مسجد سلماسى آمده بود. اول در مسجد محمدیه بود. آقاى شریعتمدار هم در مسجد مدرسه حجتیه درس مى گفت. یک نفر از طلبه ها رفته بود به آقاى شریعتمدار گفته بود شما بیایید مسجد محمدیه تدریس کنید، و امام که جمعیت درسشان بیشتر است در مسجد مدرسه حجتیه تدریس کند. آقاى شریعتمدار جواب نداده بود. ایشان در خیابان حضرت امام را دیده بود و گفته بود شما تشریف بیاورید در مسجد مدرسه حجتیه درس بگویید و من درسم را به مسجد محمدیه منتقل مى کنم. امام از دست این طلبه که این حرف را زده بود، خیلى منکسر شده بود. آقا شیخ اسداللّه نجف آبادى نقل مى کند: «امام آمد بعد از درس منقلب بود. گفت یکى از شماها به بزرگان حوزه جسارتى کرده و گفته جاى درسشان را به ما بدهند و بیایند اینجا درس بگویند. بعد فرمود، این آقا برود توبه کند و از آن آقا عذرخواهى کند. البته من عذرخواهى کردم اما من جسارت نکرده بودم، آن آقا که جسارت کرده، او باید عذرخواهى مى کرد». امام خیلى به آداب و حریم افراد مقید بود.
برشی از کتاب سلسله موی دوست.
