مسدودکننده‌های بتا به طور معمول ضربان قلب را کاهش می‌دهند که در تضاد با آنچه ورزش موجب می‌شود، یعنی افزایش ضربان قلب است.
به گزارش جی پلاس، زمانی که موضوع ترکیب داروها و ورزش مطرح می‌شود، مورد دوم می‌تواند گاهی اوقات بر مورد اول تأثیرگذار باشد. اگر دارو مصرف می‌کنید، باید از تمام اثرات جانبی بالقوه آن‌ها، چه خوب و چه بد، بر بدن خود آگاه باشید.
اگر دارو مصرف می‌کنید و قصد دارید حتی برای جلساتی کوتاه مدت به ورزش بپردازید، گاهی اوقات این ترکیب به سود شما عمل نمی‌کند. در ادامه با برخی داروها که می‌توانند با ورزش تداخل ایجاد کنند، بیشتر آشنا می‌شویم.
مسدودکننده‌های بتا
این گروه از داروها که به نام عوامل مسدودکننده بتا-آدرنرژیک نیز شناخته می‌شوند برای درمان پرفشاری خون (فشار خون بالا) استفاده می‌شوند و همچنین برای شرایطی مانند آب سیاه، میگرن، یا بیماری‌های قلبی نیز تجویز می‌شوند.
مسدودکننده‌های بتا به طور معمول ضربان قلب را کاهش می‌دهند که در تضاد با آنچه ورزش موجب می‌شود، یعنی افزایش ضربان قلب است. از این رو، بدن پیام‌هایی متضاد دریافت می‌کند و افراد معمولاً بسیار سریع خسته می‌شوند. این شرایط می‌تواند برای افراد بسیار نگران کننده باشد. همچنین، اگر داروی ضد درد نیز مصرف می‌کنید باید توجه بسیاری به دوزهای توصیه شده داشته باشید.
چه کاری باید انجام داد: در شرایطی که صحبت با پزشک یا داروساز درباره چگونگی انجام ورزش هنگام مصرف مسدودکننده‌های بتا ایده خوبی است، طرح این پرسش که آیا به یک مسدودکننده بتا نیاز است یا خیر نیز توصیه می‌شود. در برخی موارد مصرف این قبیل داروها الزامیست و در برخی موارد جایگزین‌هایی برای آن‌ها وجود دارند. به عنوان مثال، طب سوزنی نشان داده است که به برخی بیماران مبتلا به میگرن کمک می‌کند. اگر مصرف مسدودکننده بتا ضروری است می‌توان این کار را با کمترین دوز ممکن انجام داد و این که شرایط انجام ورزش به طور قابل توجهی تحت تأثیر قرار می‌گیرد یا خیر را بررسی کرد.
داروهای ضد درد
دو نوع از داروهای ضد درد وجود دارند که شامل استامینوفن، جایگزینی برای آسپرین به منظور تسکین درد، و ایبوپروفن، افزون بر درد به کاهش تورم و التهاب نیز کمک می‌کند، می‌شوند.
درد نشانه‌ای از بروز یک مسئله - به طور معمول آسیب‌دیدگی بافت - است، از این رو استفاده بیش از حد از داروهای ضد درد می‌تواند نگران کننده باشد. اگر با یک پیچ‌خوردگی مواجه هستید و دسته‌ای از داروها را برای غلبه بر درد مصرف می‌کنید، این می‌تواند اقدامی نامطلوب باشد زیرا پیچ خوردگی به درستی بهبود نمی‌یابد و ممکن است با آسیب دیدگی مجدد مواجه شوید.
همچنین، یک نگرانی درباره داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن وجود دارد زیرا آن‌ها می‌توانند موجب احتباس مایع در بدن شوند که شرایط خوبی برای کلیه‌های محسوب نمی‌شود و استرس بیشتری را بر دستگاه قلبی عروقی انسان وارد می‌کند.
چه کاری باید انجام داد: ابتدا، برنامه در حال اجرا باید متوقف شود. به عنوان مثال، اگر با پیچ خوردگی قوزک پا مواجه هستید، به بدن خود اجازه استراحت و بهبودی دهید، به جای آن که با مصرف دارو درد را به طور موقت پنهان کرده و خطر آسیب دیدگی بیشتر را افزایش دهید. اگر درد خفیف است و به عنوان مثال ایبوپروفن مصرف می‌کنید، بهتر است بیش از یک هفته این کار را انجام ندهید. اگر برای مدت زمان طولانی‌تری به تسکین درد نیاز دارید، مصرف استامینوفن برای درمان درد و پیشگیری از استرس احتباس مایع توصیه می‌شود. درد ناشی از یک آسیب دیدگی که به نظر می‌رسد هرگز از بین نمی‌رود می‌تواند نشانه‌ای از بروز مشکلی جدی‌تر باشد.
داروهای ضدافسردگی
داروهای بسیاری وجود دارند که خواب‌آلودگی را تحریک می‌کنند، و از رایج‌ترین نمونه‌ها داروهای ضدافسردگی هستند، که تعادل مواد شیمیایی در مغز را برای کمک به تثبیت و بهبود خلق و خو تغییر می‌دهند. خستگی و خواب آلودگی می‌توانند طی هفته‌های نخست مصرف دارو هرچه بیشتر خود را نشان دهند. همچنین، داروهای ضدافسردگی اغلب دارای یک اثر جانبی افزایش وزن هستند. در عین حال، ورزش می‌تواند از نظر جسمانی و روانی برای اختلالات خلق و خو مهم باشد. مطالعات نشان داده‌اند که ورزش می‌تواند به بهبود خلق و خو و افسردگی کمک کند.
چه کاری باید انجام داد: کلاس‌های مختلفی از داروهای ضدافسردگی وجود دارند و اگر نمونه‌ای که مصرف می‌کنید موجب خواب آلودگی شدید می‌شود، با پزشک خود درباره تجویز گزینه‌های جایگزین که چنین اثری به همراه ندارند، صحبت کنید. همچنین، آغاز مصرف داروهای ضد افسردگی با دوزهای پایین ممکن است به عامل خواب آلودگی کمک کند یا آن‌ها را پیش از خواب مصرف کنید.
آنتی‌هیستامین‌ها
خواب آلودگی اغلب اثر جانبی آنتی‌هیستامین‌ها، به ویژه داروهای نسل قدیمی‌تر مانند بنادریل و کلرتریپولن است. آنتی‌هیستامین‌ها موجب انسداد یا کاهش هیستامین می‌شوند که به واسطه یک واکنش آلرژیک، مانند در تماس بودن با موی حیوان خانگی یا گرده گیاهان تحریک می‌شود. هوشیاری شما با مصرف آنتی هیستامین‌ها می‌تواند تحت تأثیر قرار بگیرد. به عنوان مثال، اگر یک دونده هستید و آنتی‌هیستامین مصرف می‌کنید ممکن است در گام برداشتن خود دچار مشکل شده و آسیب ببینید.
چه کاری باید انجام داد: نسل‌های جدیدتری از داروهای آنتی هیستامین در بازار موجود هستند که موجب سطوح مشابه خواب آلودگی با داروهای نسل قدیمی‌تر نمی‌شوند. برخی از این داروها حتی با برچسب غیر خواب‌آور روانه بازار شده‌اند. اما اگر همچنان به مصرف آنتی هیستامین‌های قدیمی‌تر علاقه دارید، زمان‌بندی مصرف دارو باید به خوبی صورت بگیرد. نمونه‌های قدیمی‌تر در بازه زمانی کوتاه‌تری عمل می‌کنند و ممکن است اثر آن‌ها تنها چهار ساعت دوام بیاورد و پس از آن خواب آلودگی از بین رفته و می‌توانید ورزش کنید.
