کدام دم مسیحایی بهروز را به کاروان شهدا رساند؟

جی پلاس ـ منصوره جاسبی: سال 44 بود که بهروز[1] در قائمشهر به دنیا آمد. کودکی هایش را گذراند. دوران تحصیل آغاز شد و او با توجه به پشتکار و هوش بالایش از شاگردان درسخوان و زرنگ بود ولی در عین حال اهل دعوا و مرافعه.

بهروز جوان بود و اعتقادات مذهبی محکمی نداشت اما رسم مردانگی را خوب می دانست و کسی جرأت نداشت در مقابل او به بانویی بی احترامی کند. او هیچ وقت زیر بار زور هم نمی رفت.

بحبوحه انقلاب بود که نجفعلی کلامی در مسیر زندگی بهروز قرار گرفت و او را از این رو به آن رو کرد. از آن زمان دیگر پای بهروز به مسجد عشقی باز شد. دیگر کسی آن بهروز قبل را نمی شناخت و انگار آدم دیگری شده بود.

دم مسیحایی آقای کلامی او را به مطالعه کتابهای مذهبی واداشته بود. کار شب های بهروز شده بود خلوت گزیدن در گوشه ای از قبرستان سیاه کلا.

آقا نجف اهل سیاست و مبارزه بود و خیلی زود بهروز هم در کنار او رشد کرد و بالا آمد. پاتوقش شده بود مسجد عشقی. در همه مبارزات مردم شهر جای پای بهروز را می شد به راحتی پیدا کرد.

امام که آمد او دیگر سر از پا نمی شناخت.

... سال ها گذشت، امروز بهروز فرمانده گردان حمزه سید الشهدا از لشکر 25 کربلا[2] بود و تقویم سوم دی ماه سال 65 را نشان می داد که او باید می رفت و در مهمانی یاران شهیدش حاضر می شد... .