به گزارش خبرنگار جی پلاس، صحیفه سجادیه پس از قران و نهج البلاغه مهمترین میراث مکتوب شیعه به حساب می آید که امام سجاد علیه السلام بسیاری از معارف دینی از جمله خداشناسی، جهان‌شناسی، انسان‌شناسی و مباحث عالم غیب، فرشتگان، رسالت انبیا، جایگاه پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)، امامت، فضایل و رذایل اخلاقی، گرامیداشت اعیاد، مسائل اجتماعی و اقتصادی، اشارات تاریخی، نعمت‌های مختلف خداوند، آداب دعا، تلاوت، ذکر، نماز و عبادت را در قالب دعا بیان کرده اند. این کتاب گرانقدر به زبور آل محمد (ص) شهرت دارد و از نظر فصاحت و بلاغت مورد توجه قرار گرفته و شرح های بسیاری بر آن نوشته شده است.
دعای نوزدهم صحیفه سجادیه را امام سجاد علیه السلام به هنگام طلب باران می خواندند که در ادامه به همراه ترجمه آمده است:
دعای هجدهم صحیفه سجادیه+ترجمه
وَ کانَ مِن دُعائِهِ علیه‌السلام عِنْدَ الْاِسْتِسْقآءِ بَعْدَ الْجَدْبِ
«دعاى آن حضرت به وقت طلب باران پس از خشکسالى»
اَللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَیْثَ، وَانْشُرْ عَلَیْنا رَحْمَتَکَ بِغَیْثِکَ الْمُغْدِقِ
بارخدایا، ما را به باران سیراب کن، و رحمتت را بر ما بگستران به باران بسیار
مِنَ السَّحابِ الْمُنْساقِ لِنَباتِ اَرْضِکَ الْمُونِقِ فى جَمیعِ
از ابرى که براى رویانیدن گیاه شگفت‌انگیز در همه
الْافاقِ، وَامْنُنْ عَلى عِبادِکَ بِایناعِ الثَّمَرَةِ، وَ اَحْىِ بِلادَکَ‌بِبُلُوغِ
آفاق روان شده، و بر بندگان خود با به بار آمدن میوه منّت گذار، و سرزمین‌هاى مرده را
الزَّهَرَةِ، وَاَشْهِدْ مَلآئِکَتَکَ الْکِرامَ السَّفَرَةَ بِسَقْىٍ مِنْکَ
با شکفتن شکوفه‌ها زنده کن، و فرشتگان بزرگوار خود را به بارانى سودمند
نافِعٍ، دآئِمٍ غُزْرُهُ، واسِعٍ دِرَرُهُ، وابِلٍ سَریعٍ عاجِلٍ،
گواه گیر، بارانى بسیار و انبوه، و پیوسته با برکات گسترده، بارانى تند و سریع و شتابان،
تُحْیى بِهِ ما قَدْ ماتَ، وَ تَرُدُّ بِهِ ما قَدْ فاتَ، وَتُخْرِجُ بِهِ ما
تا هر چه مرده است به آن زنده کنی، و آنچه از میان رفته به ما بازگردانى، و آنچه آمدنى است
هُوَ اتٍ، وَ تُوَسِّعُ بِهِ فِى‌الْاَقْواتِ، سَحاباً مُتَراکِماً هَنیئاً مَریئاً
بیرون آورى، و به سبب آن روزى‌ها را وسعت بخشى، ابرى درهم فشرده، کام‌بخش و گوارا
طَبَقاً مُجَلْجَلاً، غَیْرَ مُلِثٍّ وَدْقُهُ، وَلا خُلَّبٍ بَرْقُهُ. اَللَّهُمَّ
و فراگیرنده و خروشان که بارانش دائمِ ویران کننده، و برقش فریبنده (بدون باران) نباشد. بارخدایا
اسْقِنا غَیْثاً مُغیثاً مَریعاً مُمْرِعاً عَریضاً واسِعاً غَزیراً، تَرُدُّ بِهِ
ما را به بارانى فریادرس و برطرف کننده قحطى سیراب کن، بارانى رویاننده گیاه، سبز کننده - دشت و دَمَن، وسیع و پرمایه، که به سبب آن
النَّهیضَ، وَ تَجْبُرُ بِهِ الْمَهیضَ. اَللَّهُمَّ اسْقِنا سَقْیاً تُسیلُ
گیاه روییده پژمرده را خرم کنى، و آن را براى گیاه شکسته مومیایى قرار دهى. بارخدایا بر ما بارانى فرست که
مِنْهُ الظِّرابَ، وَ تَمْلَأُ مِنْهُ الْجِبابَ، وَ تُفَجِّرُ بِهِ الْاَنْهارَ،
به آن از تپه‌ها آب سرازیر کنی، و چاهها را لبریز کنى، و نهرها را روان کنی،
وَتُنْبِتُ بِهِ الْاَشْجارَ، وَتُرْخِصُ بِهِ الْاَسْعارَ فى جَمیعِ
و درختان را برویانى، و قیمت‌ها را در همه شهرها
الَأمْصارِ، وَ تَنْعَشُ بِهِ الْبَهآئِمَ وَالْخَلْقَ، وَ تُکْمِلُ لَنا بِهِ
ارزان کنى، و چهارپایان را قوّت دهى و خلایق را زنده‌دل و نکوحال فرمایى، و روزیهاى پاکیزه را براى ما
طَیِّباتِ الرِّزْقِ، وَ تُنْبِتُ لَنا بِهِ الزَّرْعَ، وَتُدِرُّ بِهِ الضَّرْعَ، وَ
کامل کنی، و کشت و زرع ما را برویانى، و پستانها را پرشیر کنی، و
تَزیدُنا بِهِ قُوَّةً اِلى قُوَّتِنا. اَللَّهُمَّ لاتَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَیْنا سَمُوماً،
نیرویى بر نیروى ما بیفزایى. بارخدایا، سایه آن ابر را بر ما باد گرم و زهرآگین مکن،
وَلاتَجْعَلْ بَرْدَهُ عَلَیْنا حُسُوماً، وَلاتَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَیْنا
و سردى آن را بر ما شوم و ناخجسته منما، و باریدنش را بر ما باران عذاب
رُجُوماً، ولاتَجْعَلْ مآئَهُ عَلَیْنا اُجاجاً. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى
قرار مده، و آبش را در کام ما تلخ و ناگوار مفرما. بارالها بر محمد و آلش
مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَارْزُقْنا مِنْ بَرَکاتِ السَّمواتِ وَالْاَرْضِ،
درود فرست، و از برکات آسمانها و زمین روزى ما فرما،
اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْ‌ءٍ قَدیرٌ.
که تو بر هر چیز توانایى.
